ตอนที่ 862 ไม่เสียเวลาสักวินาที

 

 

ซิงเหอไม่คาดคิดว่าจะได้รับการสนับสนุนอย่างล้นหลามแบบนี้ เธอซึ้งใจ… แต่มันก็ยังไม่พอที่จะทำให้การตัดสินใจของเธอสั่นคลอน

 

 

เธอส่ายหน้าและพูด “ไม่มีใครสามารถทำลายระบบนี้ได้ มีแค่ฉันเท่านั้นที่ทำได้ ฉันไม่ได้เลือกที่จะอยู่ต่อเพราะต้องการจะอยู่ แต่ฉันจำเป็นต้องอยู่ ไม่ว่าฉันจะอยู่หรือจากไป ฉันก็ไม่คิดว่าฉันจะมีโอกาสเดินออกไปจากที่นี่โดยมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเมื่อเป็นแบบนี้ฉันขอเลือกให้พวกคุณทุกคนมีโอกาสอยู่ต่อดีกว่า ถ้าพวกคุณอยากที่จะแสดงความรู้สึกขอบคุณจริงๆ ก็ออกไปเดี๋ยวนี้ และเลิกเสียเวลาได้แล้ว ฟังคำสั่งของฉัน ทุกคนไปเตรียมตัวให้พร้อมเพราะมันอาจจะยังมีหนทางกอบกู้สถานการณ์นี้ได้ แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้นแน่นอนถ้าพวกเราทุกคนยังยืนอยู่ที่นี่ หลังจากที่ทุกคนหนีออกไปได้แล้วเท่านั้นถึงจะสามารถกลับมาช่วยฉันได้ ดังนั้นเริ่มเคลื่อนไหวเดี๋ยวนี้! ใครก็ตามที่อยู่ที่นี่เพื่อเถียงต่อถือว่าเป็นการทำลายโอกาสรอดชีวิตของทุกคน!”

 

 

คำพูดของซิงเหอทำให้พวกเขาพูดไม่ออกเพราะว่าพวกเขาไม่สามารถโต้แย้งได้เลย เธอพูดถูก ดังนั้นพวกเขาเลยทำได้แค่ยอมทำตามคำสั่งของเธออย่างเชื่อฟัง

 

 

สือเจี่ยนหันกลับไปทันทีและออกคำสั่งด้วยอำนาจ “ทุกคนฟัง ออกไปรวมตัวกันที่ยานอวกาศเดี๋ยวนี้ เตรียมทุกอย่างให้พร้อม!”

 

 

“รับทราบ!” ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน ไม่มีใครกล้าชักช้าอีก พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหว อย่างไรก็ตามแซมกับมู่ไป๋ยังคงไม่ขยับเขยื้อน

 

 

ซิงเหอมองไปทางแซมและพูด “คุณก็ต้องไปเหมือนกัน”

 

 

แซมเสียดสี “ไม่มีทาง! ฉัน…”

 

 

“ไป เดี๋ยวนี้!” ซิงเหอตะโกนใส่เขา “ฉันไม่ต้องการความเสียสละของคุณ คุณจะต้องกลับไปที่โลกอย่างปลอดภัยเพื่อทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ”

 

 

“ใครจะไปสนเรื่องภารกิจกันถ้าคุณไม่กลับไปพร้อมกับพวกเรา!” แซมคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวกลับไป

 

 

ทันใดนั้นมู่ไป๋ก็จับแขนเสื้อของเขาแล้วขู่ฟ่ออย่างรุนแรง “งั้นก็ไปหาทางให้พวกเราออกไปจากที่นี่โดยที่ไม่มีใครตาย สำหรับตอนนี้คุณต้องมั่นใจว่าตัวเองจะปลอดภัยเพื่อที่คุณจะสามารถมาช่วยพวกเราได้ ไปเอาชุดอวกาศมาสองชุดเดี๋ยวนี้!”

 

 

แซมตกตะลึงในขณะที่เริ่มเข้าใจ

 

 

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!” เขาสลัดมู่ไป๋ออกแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้อง ซิงเหอมองไปที่มู่ไป๋ ดวงตาของฝ่ายหลังเคร่งครัดมากพอที่จะยับยั้งสิ่งมีชีวิตใดก็ตามที่กล้าสบตากับเขา

 

 

“คุณจะยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นทำไม คุณควรเริ่มทำงานกับระบบป้องกันได้แล้ว” เขาเตือนเธอด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งและอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด

 

 

ซิงเหอเปิดปากเพื่อที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจไม่พูดและเริ่มจดจ่ออยู่กับคอมพิวเตอร์ เธอไม่มีเวลาเหลือเฟือที่จะพูดแบบนั้นกับเขา เธอรู้ว่าเขาจะไม่ยอมจากไปไม่ว่าเธอจะพูดยังไงก็ตาม ดังนั้นสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้ก็คือทำลายระบบป้องกันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ เพื่อมอบโอกาสให้ทุกคนมีชีวิตอยู่ต่อไป

 

 

ซิงเหอพรมนิ้วไปบนคีย์บอร์ดอย่างเต็มที่

 

 

ไม่นานแซมก็กลับมาพร้อมกับชุดอวกาศสองชุด หลังจากที่รับพวกมันมาจากเขา มู่ไป๋ก็สั่ง “ไปที่ยานอวกาศ ดูว่ามีหนทางที่จะช่วยพวกเราไหม”

 

 

“โอเค!” แซมพยักหน้าอย่าง เคร่งเครียด เขาจ้องมองมู่ไป๋และพูดอย่างจริงจัง “พวกคุณสองคนต้องมีชีวิตรอดนะ ฉันจะใช้กำลังทั้งหมดเพื่อมาช่วยคุณ”

 

 

“ขอบใจ”

 

 

นั่นคือคำตอบเดียวที่มู่ไป๋มอบให้เขา แต่มันก็เพียงพอที่จะส่งผ่านความรู้สึกขอบคุณที่เขามีต่อผู้ชายอีกคน แซมพยักหน้ารับรู้ เขาไม่เสียเวลาพูดคุยอีกและรีบไปทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ ทุกวินาทีมีค่าและพวกเขาก็ไม่มีเวลาพอที่จะเสียแม้แต่วินาทีเดียว

 

 

มู่ไป๋ก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน เขาช่วยซิงเหอใส่ชุดอวกาศซึ่งมันไม่ง่ายเลย เนื่องจากการที่มือของเธอไม่เคยละออกจากแล็ปท็อปเลยในขณะที่เธอยัดตัวเองเข้าไปในชุดอวกาศ

 

 

ด้วยความช่วยเหลือของมู่ไป๋ ซิงเหอก็สามารถใส่ชุดอวกาศของตัวเองได้สำเร็จ เหลือแค่หมวกนิรภัยและถุงมือของเธอ

 

 

จากนั้นเขาก็ใส่ชุดอวกาศของตัวเองบ้าง เขาเองก็เหลือหมวกนิรภัยและถุงมือไว้เหมือนกัน เพื่อที่เขาจะได้ช่วยซิงเหอใส่พวกมันได้ง่ายขึ้น

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 863 ขยาย

 

 

อีกไม่นานระบบป้องกันของฐานทัพก็จะเริ่มทำงาน!

 

 

เมื่อถึงตอนนั้นฐานทัพจะทำลายตัวเองและจะไม่มีอะไรปลอดภัย

 

 

“พวกเราเหลือเวลาอีกเท่าไหร่” มู่ไป๋ถามซิงเหออย่างจริงจัง ซิงเหอตอบโดยไม่ละสายตาของเธอออกจากหน้าจอ “น่าจะน้อยกว่าหนึ่งนาที!”

 

 

มู่ไป๋ตกใจ พวกเขาเหลือเพียงเวลาสั้นๆ เท่านั้น เขาใช้มือจับหมวกนิรภัยแน่นขึ้น เขาพร้อมที่จะสวมมันลงบนหัวของซิงเหอเมื่อถึงเวลา คนอื่นๆ ออกไปรวมตัวกันที่ยานอวกาศแล้ว ฐานทัพมีขนาดใหญ่โต มีโรงเก็บเครื่องบินไว้ใช้เก็บยานอวกาศ ยานอวกาศใหญ่มากและมีจำนวนมากพอสำหรับทุกคนในฐานทัพ นี่เป็นยานอวกาศที่เฮ่อหลานหยวนเตรียมไว้สำหรับการกลับโลกอย่างยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตามหากไม่มีคำสั่งของเขา ประตูกั้นเหนือโรงเก็บเครื่องบินก็จะไม่เปิดออก และยานอวกาศก็จะไม่สามารถบินขึ้นไปได้

 

 

เฮ่อหลานหยวนควบคุมทุกอย่างที่นี่และบ้าพอที่จะทำลายผลงานทั้งชีวิตของเขา ในเมื่อแผนการของเขาล้มเหลว เขาก็จะลากให้ทุกคนล้มไปพร้อมกับเขา เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของเขายังไม่หยุดลงเลยตลอดกระบวนการนี้

 

 

แต่เขาคิดจริงๆ เหรอว่าเขาจะสามารถขจัดทุกคนได้ง่ายๆ ไม่มีทาง!

 

 

ความมุ่งมั่นปรากฏขึ้นมาในดวงตาของซิงเหอ เธอจะไม่ยอมแพ้ ไม่จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย!

 

 

ซิงเหอได้เข้าสู่ภาวะที่ดีที่สุดแล้ว มันผลักดันขีดจำกัดของเธอให้สูงขึ้นอีกครั้ง ละเลยต่อโลกภายนอก และแม้กระทั่งเวลาก็สัมพันธ์กัน เธอไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่หนึ่งในสิบของวินาที และใช้นาทีสุดท้ายอย่างเต็มที่

 

 

บรรยากาศภายในฐานทัพตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะเคาะคีย์บอร์ดอย่างบ้าคลั่งของเธอ เสียงสัญญาณเตือนภัยเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าพวกมันจะทำลายกำแพงกั้นเสียงได้ทุกเมื่อ!

 

 

ในขณะที่ทุกอย่างกำลังจะถึงจุดสูงสุด ไม่กี่วินาทีก่อนการระเบิดครั้งใหญ่ เสียงสัญญาณเตือนภัยในฐานทัพก็หยุดลง!

 

 

สือเจี่ยนและคนที่เหลือในยานอวกาศงงงวย

 

 

พวกเขายืนแข็งข้างอยู่ตรงนั้นและมองหน้ากันอย่างไม่อยากเชื่อ เสียงสัญญาณเตือนภัยหยุดลงแล้ว…

 

 

ซิงเหอทำสำเร็จ เธอทำลายระบบป้องกันได้แล้ว!

 

 

ราวกับจะตอบคำถามของพวกเขา ประตูกั้นเหนือโรงเก็บเครื่องบินค่อยๆ เปิดออก ท้องฟ้าเทียมสีครามแยกออกเผยให้เห็นจักรวาลที่กว้างใหญ่และมืดมิด ไม่มีช่วงเวลาไหนที่พวกเขาชอบมองอวกาศมากไปกว่านี้อีกแล้ว ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณของพวกเขาจะหลบหนีออกไปสู่พื้นที่เวิ้งว้าง กว้างขวางและอิสระเหลือเกิน ความรู้สึกถึงอิสรภาพท่วมท้นขึ้นมาจนทำให้พวกเขาอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ และนั่นก็คือสิ่งที่พวกเขาทำ พวกเขาหัวเราะเหมือนกับไม่เคยหัวเราะมาก่อน ซึ่งก็ไม่ต่างจากความจริงมากนัก

 

 

ผู้คนในฐานทัพไม่เคยรู้จักการหัวเราะ แต่ในขณะนั้นพวกเขาหัวเราะออกมาจากใจ และได้เข้าใจความหมายของคำว่าเบิกบาน

 

 

มันรู้สึกดียิ่งกว่าความฝันที่จะครอบครองโลกเสียอีก แซมพูดถูก พวกเขาไม่เคยสัมผัสกับความสุขและความเบิกบาน พวกเขาคงไม่มีวันได้สัมผัสมันถ้าหากพวกเขายังอยู่ที่นี่ ต้องขอบคุณที่พวกเขากำลังจะได้ออกไปจากสถานที่นี้!

 

 

สือเจี่ยนสั่งในคนจำนวนหนึ่งไปรับซิงเหอกับมู่ไป๋มาทันที ตอนนั้นเองเขาถึงได้ตระหนักว่าแซมหายตัวไปแล้ว เขาไม่ทันสังเกตว่าชั่วขณะที่เสียงสัญญาณเตือนภัยหยุดลง แซมก็รีบวิ่งออกไปจากยานอวกาศ

 

 

สือเจี่ยนไม่รอช้า รีบพาคนของเขาตามแซมไป