หลิ่วหมิงได้ยินก็ครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบหินจิตวิญญาณระดับสูงยื่นให้หญิงวัยกลางคนแปดก้อน เขาเก็บกล่องหยกสีขาวขึ้นมา และเดินออกจากร้านไปโดยไม่พูดอะไร

หลายวันก่อน หลังกลับถึงนิกายเขาก็ไม่ได้รีบกลับไปยังถ้ำที่พัก แต่กลับไปที่ตลาดในนิกายอีกครั้ง และซื้อผลผลึกเขียวจากร้านต่างๆ มาไม่น้อย

และผลผลึกเขียวที่มีอายุสามร้อยปีนี้ เขาเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก มันพอที่จะทำให้พลังของโอสถเพิ่มขึ้นมามาก เขาย่อมซื้อมันไว้ทั้งหมด หลังจากนั้นถึงขี่เมฆกลับที่พัก

พอเขาเหยียบเข้าไปในถ้ำก็ปิดประตูแน่น หลังจากติดป้ายไม่รับแขกแล้ว ก็ตรงดิ่งไปห้องปรุงโอสถทันที

ครั้งนี้เขาปิดประตูห้องปรุงโอสถนานถึงหนึ่งเดือนกว่า

เมื่อประตูห้องปรุงโอสถเปิดออกมาอีกครั้ง ชายหนุ่มเส้นผมยุ่งเหยิง เสื้อผ้าเก่าๆ และชำรุดเล็กน้อยก็เดินออกมา เขาก็คือหลิ่วหมิงนั่นเอง

และยันต์เก็บของบนเอว ก็มีโอสถผลึกเย็นเพิ่มขึ้นมาสี่สิบกว่าเม็ด

เขาปัดฝุ่นบนเสื้อ และครุ่นคิดอยู่ในห้องโถงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องลับ

ภายในห้องลับ หลิ่วหมิงนั่งขัดสมาธิอยู่กลางห้อง ตรงหน้ามีกล่องหยกสีขาววางอยู่ใบหนึ่ง โอสถสีเงินแวววาวบรรจุอยู่ในนั้น เขาใช้นิ้วทั้งสองคีบมันขึ้นมาเบาๆ และใส่เข้าไปในปาก จากนั้นก็หลับตาปรับลมหายใจ

โอสถผลึกเย็นไม่เหมือนกับโอสถชนิดอื่นที่เข้าปากแล้วละลายทันที แต่กลับลื่นไหลลงในท้อง ครู่ต่อมา เขารู้สึกว่าไอเย็นยะเยือกแผ่กระจายออกจากช่องท้อง และเริ่มไหลไปตามเส้นลมปราณต่างๆ อย่างไม่ขาดสาย

และจุดตันเถียนในตอนนี้ก็เกิดความอบอุ่นอย่างต่อเนื่อง พลังเวทพุ่งออกจากในนั้นอย่างไม่ขาดสาย และบรรจบเข้าไปในมือเท้าทั้งสี่และกระดูกทั่วร่าง

พอหลิ่วหมิงรู้สึกร้อนไปทั้งตัว ไอเย็นยะเยือกก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็วในช่องท้อง…

ภายใต้การหมุนเวียนของความร้อนและความเย็น หลิ่วหมิงก็รับรู้ได้ถึงพลังเวทที่ค่อยๆ เพิ่มพูนขึ้นมา

เขากักตัวเช่นนี้กว่าครึ่งเดือน หลังจากทานโอสถผลึกเย็นไปราวๆ ยี่สิบกว่าเม็ดแล้ว พลังเวทที่ถูกฟองอากาศลึกลับกลืนกินเข้าไป ก็ถูกเสริมขึ้นมาในที่สุด และเขตแดนการฝึกฝนก็กลับมาที่ของเหลวขั้นปลายอีกครั้ง

ขณะนี้ หลิ่วหมิงไม่รีบร้อนออกไปจากห้องลับแต่อย่างใด แต่กลับหลับตาทั้งคู่ลง และพลิกดูเคล็ดกระบี่ปราณแกร่งในจิตรับรู้อย่างอดไม่ได้

ด้วยระดับการฝึกฝนของเขาในตอนนี้ สามารถฝึกกระบี่ได้สองแบบแล้ว

แบบแรกเรียกว่า ‘ดรรชนีกระบี่’ ตามที่บรรยายไว้ในเคล็ดกระบี่ปราณแกร่ง เพียงแค่บ่มเพาะจิตวิญาณตัวอ่อนกระบี่ในร่าง และฝึกฝนพลังเวทจนถึงระดับที่กำหนด ก็ใช้พลังเวทในร่างเลียนแบบปราณกระบี่ และใช้นิ้วพุ่งยิงมันออกมาได้โดยตรง แม้อานุภาพของมันจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับการปล่อยออกจากอาวุธกระบี่จริงๆ แต่เหนือกว่าตรงที่สามารถแสดงออกมาได้โดยง่าย ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง ก็สามารถจู่โจมจนศัตรูได้รับบาดเจ็บสาหัสโดยไม่รู้ตัว

และพลังมหัศจรรย์ของดรรชนีกระบี่ในคัมภีร์กระบี่ปราณแกร่ง ก็สามารถใช้วิธีการเฉพาะในการฝึกฝน ทำให้ปราณกระบี่ที่ดีดออกจากนิ้วมีลักษณะเป็นเกลียวหมุน ส่งผลให้อานุภาพของมันเหนือกว่าเคล็ดวิชากระบี่ที่มีลักษณะคล้ายๆ กัน

แต่ก็ด้วยเหตุนี้ ดรรชนีกระบี่ปราณแกร่งมีเงื่อนไขต่อระดับความแข็งแกร่งของเส้นลมปราณค่อนข้างสูง หากฝืนฝึกฝนโดยไม่ตรงตามเงื่อนไขหรือระดับการฝึกฝนที่ไม่เหมาะสม อย่างเบาก็ทำให้เส้นลมปราณฉีกขาด อย่างหนักจะทำให้ปราณกระบี่ในร่างสูญเสียการควบคุม และร่างกายระเบิดจนเสียชีวิต ดังนั้นผู้ฝึกฝนระดับของเหลวขั้นปลายโดยทั่วไปยังไม่สามารถฝึกฝนเคล็ดวิชานี้ได้จริงๆ

แต่สำหรับหลิ่วหมิงที่เคยฝึกฝนเคล็ดวิชากระดูกดำ และเคล็ดวิชามังกรพยัคฆ์ทมิฬมาแล้ว ย่อมไม่อยู่ในขอบเขตนี้

ส่วนพลังมหัศจรรย์แบบที่สอง กลับเป็นพลังกระบี่ร่างเป็นหนึ่งที่หลิ่วหมิงใฝ่ฝันมานานแล้ว

ตอนเจอเย่เทียนเหมยที่เขาลูกข่างหินเป็นครั้งแรกนั้น หลิ่วหมิงได้เห็นความน่ากลัวของวิชากระบี่ร่างเป็นหนึ่งมากับตา

แต่ว่าพลังมหัศจรรย์เช่นนี้ ต้องฝึกฝนวิชาขี่กระบี่ให้บรรลุขั้นต้นเสียก่อน จึงจะแสดงออกมาได้

แม้หลายปีมานี้หลิ่วหมิงจะไม่ได้ฝึกฝนวิชากระบี่อย่างจริงจัง แต่เขาใช้วิชาขี่กระบี่ในขณะต่อสู้บ่อยมาก บวกกับการต่อสู้กับปีศาจหลานสี่ในแดนมายาของดวงมายาปีศาจ ยิ่งทำให้เขาใช้วิชาขี่กระบี่จนนับครั้งไม่ถ้วน

เขามีความเชื่อมั่นว่ามันเข้าถึงขั้นต้นแล้ว ดังนั้นวิชากระบี่ร่างเป็นหนึ่ง ก็สามารถฝึกฝนได้เช่นกัน

และหากเขาฝึกฝนวิชานี้แล้ว ทุกวันจะต้องหยดโลหิตบริสุทธิ์ใส่กระบี่หนึ่งหยด และใช้เคล็ดวิชาที่กล่าวไว้ในเคล็ดกระบี่ปราณแกร่ง ปรับแต่งกระบี่นี้ด้วยตนเองเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน ถึงจะสำเร็จในเบื้องต้น

พูดในบางมุมมองได้ว่า แท้จริงแล้วพลังมหัศจรรย์นี้ เป็นแค่พื้นฐานวิชาขี่กระบี่เหินเวหาที่แท้จริงเท่านั้น

ดังนั้นหลิ่วหมิงจึงจดจำเคล็ดวิชาทั้งสองแบบอย่างเงียบๆ และเตรียมใช้วัตถุดิบที่เหลือทั้งหมดมาปรุงโอสถ ขณะเดียวกันก็ฝึกฝนเคล็ดกระบี่ทั้งสองแบบไปด้วย

หนึ่งเดือนต่อมา มีเสียงระเบิดดัง “ตูมตาม!” อยู่ในห้องลับ

ระหว่างเวลานี้ นอกจากหลิ่วหมิงจะปรุงโอสถผลึกเย็นแล้ว เวลาที่เหลือก็ทำความเข้าใจและฝึกฝนพลังของดรรชนีนีกระบี่ ดูเหมือนว่าจะถึงขั้นที่สามารถแสดงออกมาได้แล้ว

หลิ่วหมิงที่อยู่ในห้องลับ ชี้นิ้วข้างหนึ่งไปบนก้อนหินยักษ์ตรงมุมห้องเบาๆ และดีดนิ้วออกไป

“ฟิ้ว!” ปราณกระบี่สีขาวพุ่งยิงออกไป ก้อนหินยักษ์ถูกแทงทะลุ ทิ้งรูขนาดชุ่นกว่าๆ ไว้

หลิ่วหมิงยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขายกแขนดีดนิ้วใส่หินยักษ์อยู่หลายครั้ง

เกิดเสียงดังกึกก้อง!

ปราณกระบี่แต่ละสายพุ่งออกจากปลายนิ้วติดต่อกัน และกระพริบหายไปในก้อนหินยักษ์ทั้งหมด

ครู่ต่อมา ก็มีรูขนาดครึ่งชุ่นห้ารูปรากฏอยู่บนก้อนหิน แต่รูเหล่านี้ลึกแค่ชุ่นกว่าๆ เท่านั้น ซึ่งยังไม่แทงทะลุก้อนหินไป

พลังดรรชนีกระบี่นี้ หากปล่อยออกไปเพียงนิ้วเดียว ปราณกระบี่ที่ก่อตัวขึ้นมาจะมีอานุภาพรุนแรงกว่ามาก

แต่หากปล่อยออกไปติดต่อกัน แม้มันจะมีอานุภาพน้อยกว่า แต่กลับลดเวลาในการก่อตัวลงไปมาก ดูเหมือนจะใช้เวลาในการก่อตัวและยิงออกไปแค่พริบตาเดียว

ด้วยระดับการฝึกฝนพลังเวทของหลิ่วหมิงในตอนนี้ พริบตาเดียวก็สามารถปล่อยปราณกระบี่ออกมาได้มากสุดห้าสาย

เทียบกันแล้ว แม้ว่าการใช้แสงกระบี่ที่ปล่อยออกจากอาวุธกระบี่จะมีอานุภาพกว่ามาก แต่ต้องใช้เวลาในการกระตุ้นไม่น้อย มันไม่สะดวกสบาย และอำพรางตัวได้ดีเท่าพลังดรรชนีกระบี่

ตอนที่หลิ่วหมิงเริ่มฝึกพลังดรรชนีกระบี่นั้น ก็เคยพบกับปัญหาเล็กน้อย เช่นปัญหาการควบคุมทิศทางของปราณกระบี่

เมื่อเขากระตุ้นเคล็ดกระบี่ในครั้งแรก ทำให้ปราณกระบี่ออกจากร่างไปอยู่ที่ปลายนิ้วนั้น ก็ก่อเกิดแสงโปร่งใสกลมๆ บนปลายนิ้ว และพริบตาเดียวก็สูญเสียการควบคุม ทำให้ลูกแสงระเบิดตัวทันทีที่หลุดจากนิ้วไปไม่กี่จั้ง

สุดท้าย เขาฝึกฝนติดต่อกันสิบกว่าวันสิบกว่าคืน ถึงปล่อยปราณกระบี่ออกมาได้อย่างที่เห็นในตอนนี้ ทั้งยังสามารถใช้เวลาในขณะที่ปราณกระบี่ก่อตัว มาควบคุมอานุภาพของดรรชนีกระบี่ได้

ในขณะที่หลิ่วหมิงคิดใคร่ครวญไปด้วย ก็เปลี่ยนเคล็ดวิชาที่อยู่ในใจไปด้วย ปราณกระบี่สีขาวที่มีขนาดใหญ่กว่าก่อนหน้านั้น หมุนวนเป็นเกลียวยิงออกไปอย่างรวดเร็ว และกระพริบหายไปในก้อนหินสีเทาตรงมุมห้อง

นี่ก็คือวิธีการกระตุ้นปราณกระบี่ในสภาพที่หมุนเป็นเกลียว

“ตู้ม!”

ก้อนหินสีเทาระเบิดออกมาในพริบตา เศษหินจำนวนมากกระเด็นไปทั่วทิศ

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อย แม้เขาจะรู้ว่าวิชาดรรชนีกระบี่ตามที่บันทึกไว้ในเคล็ดกระบี่ปราณแกร่ง มีอานุภาพกว่าดรรชนีกระบี่ทั่วไปมาก แต่ฉากตรงหน้ายังคงเหนือความคาดหมายไม่น้อย

พลังอันน่าตกใจนี้ ดูเหมือนจะไม่ด้อยไปกว่าการปล่อยแสงกระบี่จากอาวุธกระบี่เลย หากผู้ฝึกฝนทั่วไปที่อยู่ในระดับเดียวกันไม่ทันได้ป้องกัน และรับดรรชนีกระบี่นี้โดยตรง จะต้องถูกทำลายปราณแกร่งที่คุ้มร่างจนได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

หลิ่วหมิงรู้สึกดีใจมาก แต่ก็กลับมามีสีหน้าสงบอย่างรวดเร็ว

ต่อมา เขาใช้เวลากว่าครึ่งเดือนในการปรุงโอสถจากวัตถุดิบที่เหลืออยู่ทั้งหมด และนั่งขัดสมาธิเข้าฌานอีกครั้ง เพื่อทำความเข้าใจเคล็ดวิชากระบี่ร่างเป็นหนึ่งอย่างเงียบๆ

ผ่านไปอีกสิบกว่าวัน หลังจากหลิ่วหมิงทำความเข้าใจเคล็ดกระบี่นี้ได้พอประมาณแล้ว ก็ตัดสินใจปรับแต่งกระบี่ทันที

พอเขาสะบัดแขนเสื้อ กระบี่เล็กสีแดงก็พุ่งออกมา หลังจากหมุนตัวติ้วๆ แล้ว ก็ขยายใหญ่ครึ่งจั้ง และลอยอยู่กลางอากาศที่อยู่ห่างจากหลิ่วหมิงไปสองจั้ง

เขายกนิ้วมือนิ้วหนึ่งขึ้นมา และบีบโลหิตออกมาหยดหนึ่ง จากนั้นก็เปลี่ยนท่ามือในทันที และชี้ไปยังโลหิตเบาๆ พริบตาเดียวโลหิตบริสุทธิ์ก็พุ่งใส่กระบี่บิน

พอโลหิตบริสุทธิ์จมเข้าไปในตัวกระบี่ มันก็กลายเป็นไหมโลหิตเคลื่อนไหวบนกระบี่ไม่หยุด กระบี่เล็กสั่นสะท้านขึ้นมาทันที และส่งเสียงหวึ่งๆ ออกมา

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ ก็ท่องเคล็ดกระบี่อยู่ในใจ ขณะเดียวกัน นิ้วทั้งสิบก็เคลื่อนไหวราวกับล้อรถ และปล่อยพลังไปในอากาศ จากนั้นมันก็จมหายไปในกระบี่เล็ก

ทันใดนั้น กระบี่เล็กสีแดงก็เปล่งประกายอย่างบ้าคลั่ง อักขระสีแดงลอยขึ้นมา และเปล่งแสงเจิดจ้าอย่างถึงขีดสุด

ฉากแปลกประหลาดได้บังเกิดขึ้นแล้ว

แสงสีแดงปรากฏขึ้นผิวกระบี่บินยักษ์ และค่อยๆ แผ่กระจายมาทางหลิ่วหมิง จากนั้นก็ลอยวนเวียนรอบตัวเขาเป็นชั้นๆ

ไม่นานหลิ่วหมิงก็ถูกแสงสีแดงห่อหุ้มไว้อย่างแน่นหนา และหลับตานิ่งอยู่ด้านในไม่ขยับเขยื้อน

ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน พอหลิ่วหมิงลืมตาทั้งคู่ขึ้นมา เขาก็หยุดทำท่ามือลง ครู่ต่อมา แสงสีแดงตรงหน้าก็ดับลง เผยให้เห็นรูปร่างของกระบี่บินอีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน แสงสีแดงที่ลอยวนรอบตัวก็สลายไปพร้อมกัน

เขาบีบโลหิตบริสุทธิ์ออกจากปลายนิ้วอีกหนึ่งหยด พร้อมกับสะบัดไปทางกระบี่บิน และมันก็จมหายไปอย่างรวดเร็ว……

เจ็ดวันเจ็ดคืนผ่านไป บริเวณใจกลางห้องลับ มีกลุ่มแสงสีแดงพวยพุ่งอย่างรุนแรง และมีเสียงแผดร้องดังออกมาในฉับพลัน

“ตู้ม!” แสงสีแดงระเบิดออกมา เผยให้เห็นเงาร่างของคนที่นั่งขัดสมาธิอยู่ด้านใน

“เก็บ!”

ภายใต้การส่งเสียงคำรามของหลิ่วหมิง พอเขาโบกมือข้างหนึ่งไปกลางอากาศ แสงบนกระบี่เล็กสีแดงก็ดับลง และส่งเสียงดังกังวานออกมา หลังจากหมุนวนกลางอากาศหนึ่งรอบแล้ว ก็พุ่งเข้าไปในแขนเสื้อของเขา

“เคล็ดวิชากระบี่ร่างเป็นหนึ่งมหัศจรรย์ยิ่งนัก สามารถเปลี่ยนแปลงแสงกระบี่ที่กระบี่จิตวิญญาณปล่อยออกมา ให้ละลายเข้าไปในร่างของตนเองได้” หลิ่วหมิงเงียบไปพักหนึ่ง และพูดพึมพำด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็หลับตาทำสมาธิต่อ

หลายวันต่อมา

ห้องโถงภายในถ้ำที่พักของหลิ่วหมิง มีเสียงดัง “ฟิ้วๆ!” อยู่ไม่หยุด

พอแสงสีแดงลำหนึ่งกระพริบจากมุมหนึ่งของห้องโถง มันก็ไปปรากฏอยู่ตรงท้ายทางเดิน และพริบตาเดียว แสงสีแดงก็กลับเข้ามาในห้องโถงอีกครั้ง

มันเคลื่อนไหวรวดเร็วปานลมกรดและสายฟ้าแลบ!

ทันใดนั้นแสงสีแดงก็ดับลง เผยให้เห็นชายหนุ่มที่ถือกระบี่จิตวิญญาณอยู่

เขาก็คือหลิ่วหมิงนั่นเอง

…………………………………