ตอนที่ 66 – บดขยบอสด้วยความแข็งแกร่ง

 

“ปืนใหญ่เล็ก วีน่อม โจมตีเต็มกําลัง!”

 

“ริมุรุ ปิดกั้นทางหนี!”

 

ลอร์นย้ายออกจากศูนย์กลางของสนามรบและยืนห่างออกไป มองดูการต่อสู้ที่ดุเดือดอยู่ข้างหน้า

 

อันที่จริง ช่วงเวลาที่เขาใช้สกิลในการโจมตีแต่มันไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆได้ ผลของการต่อสู้ทั้งหมดได้รับการตัดสินแล้ว

 

ราชาเดโม่โซล ถูกสัตว์เลี้ยงทั้งสามตัวคุมการต่อไว้ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว

 

มันไม่สามารถทนต่อการโจมตีที่สร้างความเสียถึง 910 หน่วยได้นาน

 

ในไม่ช้าเลือดของมันจะหมดลง

 

ลอร์นไม่ได้ตั้งใจจะใช้มันเป็นเป้าหมายในการมิกซ์รวมแต่ อย่างใด

 

สถานะของราชาเดโมโซล นั้นธรรมดาในทุกด้าน มันเป็นตัวไร้ประโยชน์ดีๆนี้เอง

 

ถ้าไม่ได้อยู่ในดาร์กฟอเรส สกิลการฟื้นฟูพลังชีวิตของมันก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้นมันจึงเป็นแค่มอนสเตอร์ที่ไม่มีสถานะโดดเด่นด้านใดๆเลย

 

ลอร์นได้สั่งให้สัตว์เลี้ยงของเขาโจมตี “เพื่อน” คนนี้อย่างโหดเหี้ยมไร้ความไม่ลังเลใดๆ

 

“เดี๋ยวก่อน… นักผจญภัย…”

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของลอร์น ราชาเดโม่โซลก็ตกลงมาจากฟากฟ้าและคุกเข่าลงกับพื้นอย่างไร้ศักดิ์ศรี จากนั้นมันมองไปที่ลอร์นด้วยท่าทางที่น่าสงสารและขอร้อง ” ท่านนักผจญภัย ฉันเป็นแค่วิญญาณที่หลงทาง เป็นคนที่น่าสงสารที่ตายไปครั้งหนึ่ง ได้โปรดปล่อยฉันไป คุณจะไม่ได้อะไรจากการฆ่าฉัน ทําไมคุณไม่ปล่อยฉันไปและฉันจะให้สมบัติทั้งหมดของฉันแก่คุณ”

 

“แล้วรออะไรล่ะ” ลอร์นจ้องไปที่มัน

 

“ใช่ใช่ใช่ กรุณารอสักครู่ครับนายท่าน”

 

ราชาเดโมโซล โบกมือทันที ในเวลาต่อมาเหรียญทองจํานวนนับไม่ถ้วนผุดขึ้นจากพื้นดินในปาและรวมตัวกันที่หน้าลอร์น ก่อตัวเป็นภูเขาสีทองขนาดเล็ก

 

“นี่คือเหรียญทองที่ฉันสะสมไว้ จํานวน 300 เหรียญทองพอดี”

 

300 เหรียญทองนี้ มันมีค่าถึง 1.5 ล้านดอลลาร์พันธมิตร การเก็บเกี่ยวครั้งนี้สูงกว่าการฆ่าบอสมาก

 

แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด

 

ในเวลาต่อมา อุปกรณ์เรืองแสงสองสามชิ้นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าลอร์น

 

ราชาเดโมโซลพูดว่า “นี่คืออุปกรณ์ที่ดรอปโดย นักผจญภัยที่เดินผ่านป่าเดิมที่มันมีมากกว่านี้ แต่หลังจากเวลาผ่านไปนานไป อุปกรณ์หลายอย่างก็ไม่สามารถใช้งานได้”

 

นั่นมันคือ?

 

ลอร์นตรวจสอบรายละเอียดของอุปกรณ์และพบว่ามันเป็นเพียงแค่ระดับเงินและทองแดงธรรมดา

 

สีหน้าของลอร์นยังคงเย็นชา “แกคงไม่คิดว่าสิ่งเหล่านี้จะช่วยให้แกรอดได้ใช่ไหม?”

 

แม้ว่าสิ่งของจะไม่เลวร้าย แต่มันก็ไม่เพียงพอสําหรับบอสตัวนี้ที่มีชีวิตอยู่นานนับพันปี

 

ด้วยเหตุนี้ ลอร์นจึงสั่งให้ปืนใหญ่เล็กยกคันธนูในมือ 

 

“ปล่อยฉัน นักผจญภัย ปล่อยฉัน”

 

เมื่อรู้สึกถึงความตาย ราชาเดโม่โซลตัวสั่นและหยิบสมบัติชิ้นสุดท้ายออกมาอย่างรวดเร็ว “นักผจญภัย ที่นี่ยังมีสมบัติล้ําค่าอีกชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังเมื่อพันปีก่อน”

 

มันเป็นขนนกที่ไม่มีแสงใด มันยาวครึ่งเมตรและเต็มไปด้วยคราบเลือดสีดํา

 

แม้ว่าเหมือนมันจะไม่มีผลใดๆ แต่มันน่าจะมีค่ามาก

 

ลอร์นถือขนนกอยู่ในมือและเปิดสถานะข้อมูลดู

 

—————–

 

[ขนนกสีเลือดที่ไม่รู้จัก]

 

คุณภาพ: ???

 

ผล: ???

 

เอฟเฟกต์: ขนนกสีเลือดที่ดูเหมือนจะมีพลังแสงจางๆ หากคุณมอบมันให้กับโบสถ์เรเดียนท์คุณอาจได้รับรางวัล

 

—————–

 

โบสถ์เรเดียนท์?

 

ลอร์นบังเอิญมีภารกิจที่ต้องการให้เขาไปที่โบสถ์เรเดียนท์อยู่พอดี

 

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้ลอร์นสนใจก็คือคุณภาพของขนนกนั้นมันไม่แสดงมันขึ้นเป็นอะไรไม่รู้

 

ผู้เล่นคนใดจะรู้ว่าคุณภาพที่ไม่แสดงผลมันหมายถึงความเป็นไปได้ที่ไม่สิ้นสุดในเกม อาจจะเป็นระดับตํานานก็ได้

 

บางทีมันอาจเป็นเพียงไอเทมธรรมดาก็ได้เช่นกัน

 

หรือ มันอาจจะเป็นไอเทมหายากก็ได้เช่นกัน

 

หากต้องการทราบคําตอบทั้งหมดนี้ เขาต้องส่งมอบให้กับโบสถ์เรเดียนท์

 

ลอร์นเก็บไอเทมต่างๆตรงหน้าของเขา

 

จากนั้นเขาก็ยังคงบีบทรัพย์สินสุดท้ายของราชาเดโม่โซลมาอยู่ดี

 

อย่างไรก็ตาม บอสขี้ขลาดคนนี้ยืนยันกับเขาว่าไม่มีสมบัติอีกต่อไป

 

มันเป็นเพียงเพราะสิ่งโบราณจํานวนมากถูกฝังไว้ในพงศาวดารของประวัติศาสตร์เกม

 

เช่นเดียวกับเหล็กเน่าเปื่อย ยารักษาโรคเน่าเสีย พืชเน่า และหินที่ถูกกัดเซาะ…

 

นอกจากนี้ ราชาเดโมโซลมักจะลืมความทรงจํานานแสนนานบางอย่าง

 

ลอร์นสัมผัสได้ว่าบอสตัวนี้ไม่ได้โกหกแล้ว

 

ดังนั้นเขาก็ไม่เสียเวลาอีกต่อไป

 

เขาถามกลับว่า “หลังจากอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว คุณไม่ได้เก็บพวกศพของมอนสเตอร์หรือซากศพเลยหรือ?”

 

การสู้รบเมื่อพันปีก่อน มีบุคคลสําคัญมากมายเสียชีวิตจํานวนมาก

 

อาจมีใครทิ้งกระดูกหรืออะไรบางอย่างไว้เบื้องหลัง เมื่อถึงเวลาเขาต้องได้รับการเซอร์ไพรส์มากอย่างแน่นอนจากการใช้พวกมันในการมิกซ์มอนสเตอร์

 

แต่เมื่อได้ยินคําถามนี้ ราชาเดโม่โซลก็ตกใจแล้วงงงวยมาก

 

ศพ?

 

เขาต้องการซากศพของคนตาย!

 

ข้อมูลในความจํานั้น นักเวทอันเดดเป็นเผ่าพันธุ์ที่ชอบศึกษาร่างของคนตายมากที่สุด

 

นี้เป็นนิสัยที่น่าขยะแขยงของพวกมัน

 

แม้ว่ามันจะไม่เข้าใจว่าทําไมมนุษย์ถึงต้องการซากศพก็ตาม แต่มันก็เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของตัวมันเอง ดังนั้นราชาเดโมโซลจึงมีความกระตือรือร้นตามธรรมชาติ

 

“ใช่แน่นอน ฉันมีมัน โปรดรอสักครู่!”

 

ราชาเดโมโซลได้ตรวจสอบเศษความทรงจําในหัวอย่างรวดเร็วแล้วตรวจสอบทีละชิ้น ในที่สุดก็พบศพบางส่วนที่ได้รับการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี

 

ลูกบอลแสงลูกหนึ่งหลังจากนั้นก็อีกลูกหนึ่งบินไปข้างหน้าลอร์นอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อลูกบอลแห่งแสงหายไป เขาเห็นกองซากศพเน่าเบื่อยและสิ่งของต่างๆ ที่อยู่บนพื้น

 

“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Abyssal Graveyard Ghostly Bone Claw]!”

 

” ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Rotten Demon Wolf Leg]!”

 

“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Light Unknown Bonel!”

 

“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Mummited War Banner Cloth]!”

 

“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Cracked War Horn]!”

 

ลอร์นยอมรับวัตถุดิบส่วนใหญ่ นอกจากไอเทมบางอย่างในสนามรบแล้ว ยังมีโครงกระดูกของมอนสเตอร์อีกด้วย 

 

ส่วนใหญ่มาจากทศวรรษที่ผ่านมา ไม่มีวัตถุดิบ เมื่อพันปีก่อนเลย

 

แต่ในขณะนั้นเอง

 

ราชาเดโมโซล ถือหีบสมบัติและมอบมันให้กับลอร์น มันกล่าวด้วยความเคารพ ” ท่านนักผจญภัย นี่คือสิ่งที่ข้าพบในส่วนลึกของความทรงจําข้า แม้แต่ข้ายังไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในเลย แต่ข้ารู้สึกว่ามันสําคัญมาก ตอนนี้ข้าจะมอบหีบสมบัตินี้ให้กับท่าน ข้าหวังว่าท่านจะสามารถไว้ชีวิตของข้าได้”

 

หีบสมบัติ?

 

บางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของความทรงจํา?

 

กว่าจะจําหีบสมบัติแบบนี้ได้ มันควรจะเป็นไอเทมที่พิเศษมากใช่ไหม?

 

ลอร์นรับหีบสมบัติมา แต่จู่ๆก็ตกใจเพราะเขารู้สึกว่ามี บางอย่างกระโดดอยู่ในหีบสมบัตินี้

 

ลอร์นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและจ้องไปที่ราชาเดโม่โซล

 

ราชาเดโมโซล สั่นด้วยความกลัว แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จําไม่ได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

 

เมื่อไม่มีทางเลือก ลอร์นจึงปล่อยให้มันเปิดหีบสมบัติและตรวจสอบของด้านใด

 

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เปิดออก ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้าง