ตอนที่ 168 หลอกใช้

 

 

โชคชะตานี้ ทำให้ชุยหังที่เพิ่งจะอารมณ์ไม่แน่นอนนั้นผ่อนคลายลงมาทันที

 

 

ดาวคณะคนนั้น แล้วก็หัวหน้าฝ่ายคณะโลจิสติกส์อะไรนั่นอีก จะเป็นอย่างไรก็เป็นไปเถอะ มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเหรอ

 

 

‘ที่จริงแล้วตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากรู้จักพวกเขาเลย อีกทั้งยังไม่อยากอดทนกับพวกเขาด้วย’

 

 

‘เกลียดที่สุดก็คือคนเสแสร้งแบบนั้น’

 

 

‘ผู้ชายยอมให้ผู้หญิง ก็ได้แหล่ะ แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้ ถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้วเป็นฝ่ายถูก’

 

 

ที่จริงดอกบัวสีขาวชนิดนี้ทำให้คนอื่นอยากจะอาเจียนได้ง่ายๆ

 

 

ถ้าหากต้องยอมพวกเขา ชุยหังรู้สึกว่าไม่มีเกียรติ

 

 

การให้อภัยนั้น การอดทนนั้นไม่เคยเหมือนกัน ถ้าหากเป็นปัญหาเล็กๆ หรือไม่ก็สถานการณ์พิเศษ ตัวเองสามารถให้อภัย และอดทนได้ แต่ถ้าไม่ใช่สถานการณ์พิเศษ แค่อ้างว่าตัวเองเป็นผู้หญิง แล้วสร้างสถานการณ์พิเศษขึ้นมา แบบนี้แล้วตัวเขาเองต้องอดทนไปทำไมกัน”

 

 

[โอเค ฉันจะไปรับนาย แล้วนายกลับกับฉัน] ข้อความที่หลูจื้อตอบมาทำให้ชุยหังตะลึง

 

 

‘มารับตนเอง แล้วกลับไปกับเขา?’

 

 

‘ไปที่ไหนกัน กองทัพของเขา?’

 

 

‘กองทัพไม่น่าจะให้คนนอกเขาไปได้นะ ถึงแม้ว่าตัวเขาเองถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพแล้วก็เถอะ เฮ้อ’

 

 

[ไปที่ไหนเหรอ] ชุยหังถามไป

 

 

[ถึงเวลาเดี๋ยวนายก็รู้เอง] ต่อมาหลูจื้อก็ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มกลับมา

 

 

จากนั้นก็ส่งภาพเคลื่อนไหวมา เป็นภาพเด็กผู้ชายกุมหน้าเด็กผู้หญิง แล้วหอมหนักๆ แน่นๆ ไม่ปล่อย

 

 

ชุยหังอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว เขาจะไม่โมโหนานไปกับคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย ถ้าเป็นแบบนั้นเสียเวลาตัวเอง อีกทั้งยังไม่มีผลอะไรกับคนอื่นด้วย

 

 

จากนั้น หลูจื้อก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก ชุยหังตอนนี้ก็ขี้เกียจจะเดาแล้วว่าหลูจื้อตอนนี้กำลังยุ่งอะไรอยู่ คิดมากไปนอกจากจะทำให้ตัวเองเหนื่อยแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

 

 

โดยเฉพาะครอบครัวของทั้งสองคนนั้นเข้ากันไม่ได้ ก็เพราะความไม่เชื่อใจกัน ถึงได้เกิดขึ้น

 

 

ตัวเขาเองไม่ได้ซื่อบื้อขนาดนั้น ถึงจะไม่ได้เป็นคนที่มีความสุขอย่าง Little 2B [1]

 

 

ชุยหังช่วงนี้ไม่ได้มีเรื่องอะไร แต่กับคณะของผู้หญิงกลุ่มนั้น กลับใจเย็นไม่ได้จริงๆ

 

 

โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้หญิงคณะโลจิสติกส์กลุ่มนั้น หลังจากได้ข่าวเรื่องของชุยหังต่างก็รู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยเป็นสุภาพบุรุษเท่าไหร่

 

 

แต่ชุยหังกลับไม่คิดแบบคนเหล่านั้น นั่นเป็นปัญหาพวกเขา ทำไมต้องเอามาใส่สมองตัวเองด้วยล่ะ

 

 

ตอนที่ผู้หญิงคณะขนส่งมาคุยกับชุยหัง อารมณ์ชุยหังในตอนนั้นจะปฏิเสธการขอโทษ

 

 

เพราะถ้าต้องขอโทษ ควรต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นขอโทษ

 

 

แต่ผู้หญิงคณะโลจิสติกส์กลับพูดว่า ดาวคณะคนนั้นไม่ว่าจะทำผิดหรือไม่ ผู้ชายก็ไม่ควรทำผู้หญิงเสียน้ำตา

 

 

ชุยหังคิดว่าความคิดแบบนี้ช่างน่าขำเสียจริง ดาวคณะคนนั้นร้องไห้แค่นั้น คนอื่นก็เห็นใจแล้ว?

 

 

ผู้หญิงดีๆ ไม่ควรโดนผู้ชายทำร้าย ควรจะได้รับปกป้อง ไม่ทำให้พวกเธอเสียน้ำตา

 

 

แต่ดาวคณะคนนี้พูดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ดีเหรอ

 

 

เห็นได้ว่าสำหรับชุยหังแล้ว เธอไม่มีคุณสมบัตินั้นเลย

 

 

ถ้าหากเด็กสาวที่อ่อนไหวเหล่านั้นหลั่งน้ำตาเมื่อเห็นว่าดอกไม้หายไป ดวงจันทร์ก็หายไปด้วย ผู้ที่หลงผิดทางศีลธรรมเหล่านี้ยังคงขอให้ดวงจันทร์และดอกไม้ออกมาขอโทษหรือไม่

 

 

ความคิดเช่นนี้ ช่างบ้าเสียจริง

 

 

ชุยหังไม่อยากอยู่กับคนเเบบนี้ ไม่อย่างนั้นตัวเขาเองคงจะเป็นบ้า

 

 

‘คุณไม่ต้องหาข้ออ้างได้ไหม หากน้ำตาปิดบังความจริงได้ ฉันก็จะบีบน้ำตาให้พวกคุณเห็น คนที่หลั่งน้ำตา ใครๆ ก็ต้องสงสารเหรอ’ ชุยหังพูดกับหัวหน้าฝ่ายหญิงคณะโลจิสติกส์

 

 

‘นายเป็นผู้ชาย ทำไมขอโทษไม่ได้” อีกฝ่ายยังคงย้ำไม่หยุด

 

 

‘อย่ามีปากเสียงกับผู้ชาย ผู้ชายแล้วไมกัน ผู้ชายควรต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ไม่ได้ทำเหรอ ฉันสนิทกับเธอเหรอ’

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 169 กลอุบาย

 

 

ชุยหังรู้สึกจริงๆ ว่าอีกฝ่ายที่เป็นหัวหน้าฝ่ายคนนี้บ้าไปแล้วจัดว่าเป็นกลุ่มสตรีนิยม สมองคงไม่ปกติไปแล้ว

 

 

ผู้ชายสามารถยอมอ่อนให้ผู้หญิงได้ในระดับหนึ่ง แต่ไม่ควรต้องมีกฎเกณฑ์ใดๆ

 

 

เหมือนกับว่าผู้หญิงอย่างพวกเธอไม่ด่าพวกเขา เขาคงเกรงใจพวกเธอไปแล้ว

 

 

หลังจากนั้นหัวหน้าฝ่ายนั้นจริงๆ แล้วคงไม่มีทางเลือก

 

 

ชุยหังรู้สึกว่า ดาวคณะคนนั้นควรถอนตัวออกจากการแข่งขันเต้นรำมิตรภาพครั้งนี้ หรือไม่ก็ควรเปลี่ยนตัวเอง

 

 

ไม่เคยคิดว่าเธอจะขอโทษตัวเอง

 

 

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหันของดาวคณะ ชุยหังก็รู้สึกสับสนกับตัวเองเล็กน้อย  นี่จะเสเเสร้งอะไรอีก ตัวเขาเองตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ขอเจอเธออีกไปจนแก่ตายเลย เธอขอโทษแล้ว?

 

 

‘เธอจะถอยเพื่อก้าวไปข้างหน้า แล้วแสดงให้ตัวเองไม่ใช่ผู้ชายเหรอ’

 

 

ความขัดแย้งได้ปรากฏขึ้นแล้ว  ในฐานะที่ตัวเองเป็นชายคนหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งมาขอโทษ แล้วยังไม่เหลือทางให้เดินเลยสักนิด ถึงเวลานั้นคนอื่นจะมองตัวเองยังไง

 

 

‘ตัวเองจำเป็นต้องเต้นคู่กับเธอต่อไปไหม’

 

 

แบบนี้ช่างประหม่าเหลือเกิน ที่จริงแล้วชุยหังยังไม่เคยเลยที่หลังจากทะเลาะกับคนอื่นแล้วยังคงเล่นด้วยกันได้

 

 

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เคยทะเลาแบบนี้กับใครมาก่อน

 

 

เพราะว่าตอนสมัยมัธยม ทุกคนต่างก็เรียน เรียน แล้วก็เรียน เพื่อสอบเข้ามาหาวิทยาลัย ไม่เคยมีเวลาไปเที่ยวเล่น แล้วก็ไม่มีอะไรทุกข์ใจเหมือนโต้วเอ๋อ [2] แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไม่เหมือนกันเลย รู้สึกว่าที่นี่เป็นเหมือนสังคมกลุ่มเล็กๆ สามารถเจอคนได้ทุกประเภท

 

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่อยากสารภาพอะไรในตอนนี้ ไม่ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร เขาก็จะทำด้วย

 

 

เขาไม่ต้องการคะแนนนี้แล้ว แล้วก็ไม่แคร์ที่จะไปขายหน้าไปกับดาวคณะคนนี้แล้ว

 

 

เขาไม่ได้บอกว่ายอมรับคำขอโทษจากดาวคณะ แต่ยอมที่จะเป็นคู่เต้นกับดาวคณะต่อไป

 

 

ฝึกซ้อมมาตั้งหลายวันแล้ว ถือว่าเป็นการขอบคุณให้ตัวเองสำหรับหลายวันมานี้เป็นข้อเเลกเปลี่ยนแล้วกัน

 

 

หลังจากจัดการเรื่องนี้ ตัวเองจะเตรียมตัวไปเจอกับหลูจื้อในวันหยุดนี้

 

 

สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คือ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับดาวคณะคนนี้ ขอแค่เธอไม่มานุ่งกับเขาก่อน เขาก็จะไม่ไปทำอะไรเธอก่อน

 

 

ที่จริงแล้วเขายังรู้สึกได้ว่ากับดาวคณะคนนี้ยังมีอาการประหม่า ตอนที่ทั้งสองคนเต้นด้วยกันต่างฝ่ายต่างไม่มองหน้ากันเลย

 

 

หัวหน้าฝ่ายคณะโลติสติกส์คนนั้นทำหน้าเหมือนคนอื่นเป็นหนี้ไม่คืนเงินเธอ จ้องมองมาที่ชุยหัง

 

 

ชุยหังกลับให้ความสนใจเธอ คนที่ไม่รู้จักเหตุผล รู้จักแต่การเสเเสร้งแบบนี้ ไม่รู้ว่าได้มานั่งในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายได้อย่างไร เป็นที่น่ารังเกียจต่อคนที่มองมาจริงๆ

 

 

เขามาที่นี่เพื่อมาเรียนหนังสือ ไม่ได้มาแสดงศึกบุปผาวังมังกร [3] กับพวกเขา

 

 

วันแสดงจริงมาถึงแล้ว ชุยหังสวมชุดคณะเทคนิคการเดินเรือของเขา ใส่หมวกหม้อตาล ถึงจะไม่ใหญ่มาก แต่ดูมีพลังมาก

 

 

ดาวคณะคนนั้นดู้หมือนจะตะลึงนิดหน่อย เพราะว่าการแต่งกายตอนซ้อมของชุยหังก่อนหน้านี้ค่อนข้างเป็นแบบสบายๆ

 

 

ชุยหังไม่ได้คุยอะไรกับเธอ เพียงแค่จ้องกันและกัน

 

 

ดังนั้น ถึงแม้ว่าวันนี้ดาวคณะจะตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษ ชุยหังก็ไม่เอายปากชมสักคำ

 

 

คนที่จิตใจชั่วร้าย ก็แค่เกิดมาหน้าตาดี แต่อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรเลย

 

 

แต่เหมือนกับว่าชุยหังจะประเมินความร้ายกาจของผู้หญิงคนนี้ต่ำไป เมื่อถึงคิวแสดงของพวกเขา ดาวคณะคนนั้นตั้งใจเดินไปครึ่งจังหวะ จากนั้นก็ไม่ก้าวเท้าต่อ ชุยหังจึงเหยียบโดน

 

 

ดาวคณะร้องตกใจ ในตอนนั้นดึงดูดความสนใจของคนอื่นทั้งหมด

 

 

ชุยหังตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ในใจตอนนั้นเข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจที่เธอยืนยันที่จะเต้นคู่กับเขา ที่แท้ก็จะทำแบบนี้นี่เอง ทำให้ทุกคนเข้าใจว่าตัวเขาเต้นแย่มากๆ เธอนั้นได้รับความลำบากจริงๆ

 

 

อย่างไรก็ตามกลอุบายแบบนี้ ถ้าหากทำให้เขากลัวได้ พูดได้เลยว่า ดาวคณะคนนี้คิดมากเกินไปแล้ว

 

 

 

 

——

 

 

[1]  Little 2B  ชื่อตัวละครจากเรื่อง 《快 乐的小二逼》 ที่ซื่อบื้อ ขี้อาย แต่ชีวิตก็โชคร้ายบ่อยๆ แต่เขาก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้

 

 

[2]  โต้วเอ๋อ  เป็นตัวละครจากบทละครเรื่อง “ความทุกข์ระทมของโต้วเอ๋อ” โดย กวานฮั่นชิง นักเขียนบทละครผู้โด่งดังในราชวงศ์หยวน เรื่องมีอยู่ว่า โต้วเอ๋อกำพร้าแม่ ถูกพ่อขายไปเป็นสะใภ้ให้บ้านท่านยายไช่ ต่อมาสามีล้มป่วยจนตาย แต่กลับถูกคนกลั่นแกล้งว่าวางยาพิษสามีตัวเอง ผู้พิพากษาก็รับสินบนจากคนอื่น ลงโทษโต้วเอ๋ออย่างทารุณ บีบบังคับให้สารภาพแต่นางไม่ยอม เขาจึงสั่งเฆี่ยนตีท่านยายไช่แทน ในที่สุดโต้วเอ๋อจำใจยอมรับผิดและถูกประหารชีวิต คนจีนจึงนิยมพูดเปรียบเปรยความทุกข์ของตัวเองกับโต้วเอ๋อ

 

 

[3]  ศึกบุปผาวังมังกร  เป็นเรื่องราวของนางกำนัล 4 ฝ่ายในวังหลวง ได้แก่ ฝ่ายเครื่องประดับ ฝ่ายเสื้อผ้า ฝ่ายโภชนาการ และฝ่ายออกแบบ ที่แก่งแย่งชิงดีเฉือดเฉือนกันด้วยแรงริษยา