ตอนที่ 25

ทุ่งดอกลิลลี่

 

  สองสัปดาห์ผ่านไปจากเหตุการณ์เซเลนบุกถล่มสำนัก หรือที่จริงๆแล้วคือบุกถล่มสถานศึกษา ชุดของเธอทีเสียหายไปกับการทะเลาะกับมารีก็ได้รับการแก้ไขซ่อมแซมให้เป็นปรกติ เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างเซเลนกับมิลานก็กลับมาเป็นเหมือนก่อนหน้า

 

   เซเลนใช้เวลามื้อกลางวันกับมิลานตามปรกติ เหล่าทหารในสนามฝึกไม่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้น ในช่วงนั้น พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมเซเลนถึงไม่มาที่นี่เลย จึงเดากันว่าเซเลนอาจจะล้มป่วย แต่เมื่อเห็นเซเลนกลับมาทำหน้าที่หลังจากเว้นช่วงไปพักใหญ่ พวกเขาก็โล่งใจและยินดีไปกับเธอ ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นมา และคุมะฮาจิก็ใช้จังหวะที่ทุกคนกำลังร่าเริงกันอยู่เช่นนี้ บังคับให้ทหารทุกคนฝึกหนักขึ้นอีกเล็กน้อย

 

“ของเจ้าชาย เอาไป”

“อือ ขอโทษที่ต้องรบกวนเสมอนะ”

 

   ทั้งสองลงนั่งใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ที่เดิม ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว ที่ตรงนั้นก็กลายเป็นจุดพักของมิลานและเซเลนไปเสียแล้ว เซเลนใช้มีดผ่าครึ่งขนมปัง เอาเนื้อจำนวนมากยัดลงไปและผักอีกนิดหน่อย และนำแซนวิชนั้นให้มิลานที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

“แบบนี้ กินง่าย ใช่ไหม?”

“งั้นก็ ทานล่ะนะ”

 

   แม้ว่าเธอจะยังไม่หายอารมณ์เสียจากเรื่องก่อนหน้านี้ แต่ก็ยังทำอาหารมื้อนี้มาให้ มิลานรู้สึกชื่นชมในความใส่ใจของเซเลนเป็นอย่างมากเพราะที่เธอเตรียมมานั้นเป็นอาหารที่กินได้ง่าย สะดวกและรวดเร็ว ไม่รบกวนการฝึก แต่สำหรับเซเลน เธอแค่ขี้เกียจจัดวางอาหารใส่จานและยังต้องคอยเติมอีก จึงเอาทุกอย่างมารวมกันไว้ในก้อนเดียวและส่งให้กินทั้งอย่างงั้น

 

   มิลานกินแซนวิชขนาดใหญ่ที่รับมาจากเซเลนเข้าไปและหลับตาลงด้วยความพอใจ อาหารที่เซเลนเตรียมมาให้นั้นอร่อยเสมอและรู้สึกอร่อยยิ่งขึ้นเมื่อไม่ได้กินมานาน แต่ตอนนี้อาหารที่เธอนำมาก็ใกล้หมดและได้เวลาที่เธอจะกลับไปแล้ว คราวนี้จะต้องทำให้เธอมีความสุขให้ได้ เมื่อคิดได้อย่างนั้น มิลานก็พูดขึ้นมา

 

“ที่จริง ผมอยากจะขอร้องเซเลนอีกเรื่องครับ”

“อะไรเหรอ? ขอเติมอีก?”

“เปล่าครับ คือ ในช่วงสุดสัปดาห์นี้ผมจะออกไปข้างนอกเมืองสักหลายวันหน่อย ผมอยากให้เซเลนไปกับผมด้วยครับ”

“เห…”

 

   เซเลนทำหน้ารังเกียจ แสดงออกว่าไม่อยากไปอย่างเห็นได้ชัด แต่มิลานก็ไม่ได้สนใจ เธอต้องการปฏิเสธแต่ก็รู้ดีว่าการขัดใจเจ้าชายไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก และยังเป็นโอกาสดีที่จะจับตาดูเจ้าชาย เมื่อพิจารณาแล้ว ครั้งนี้ควรตามน้ำไปก่อนเพื่อให้รู้ถึงเจตนาของมิลาน

 

“ไปไหน? วัลเบิร์ต?”

“ไม่ใช่หรอกครับ ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องงาน แต่ไปเพื่อท่องเที่ยว ผมเชื่อว่าเธอจะต้องชอบที่นั่นแน่ๆครับ”

 

   มิลานยิ้มอย่างภูมิใจให้กับเซเลน มองเห็นฟันสีขาวเป็นประกายน่ารำคาญ ผู้หญิงทั่วไปคงจะหน้าแดงขึ้นมาบ้าง แต่สำหรับเซเลน ก็แค่ทำให้เธอยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีกเท่านั้น

 

   มิลานรู้ดีว่าเซเลนไม่ชอบการเดินทาง ไม่อยากออกไปข้างนอกและไม่ถูกกับกิจกรรมกลางแจ้ง แต่ตอนนี้เขาจะยังไม่บอกราบระเอียดอะไรมากเพราะต้องการให้เรื่องนี้เซอร์ไพรส์เซเลน มิลานมีทั้งความรู้สึกผิดและคาดหวังไปพร้อมๆกัน ตั้งหน้าตั้งตารอเหตุการณ์นี้และคิดว่าเซเลนจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับของขวัญสุดพิเศษของเขา ทำให้เขาตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ

 

   และก็มาถึงสุดสัปดาห์ ตรงข้ามกับมิลานที่กำลังร่าเริง เซเลนทั้งเฉื่อยชาและเบื่อหน่ายที่ต้องมาอยู่ในรถม้าอีกครั้ง รถม้าในครั้งนี้ก็แตกต่างจากครั้งก่อนและที่ใช้ที่อาร์คุยล่า ครั้งนี้เป็นของที่สั่งทำมาเพื่อเซเลนโดยเฉพาะ ภายนอกเป็นรถม้าสีขาว รูปทรงโค้งมน ให้บรรยากาศนุ่มนวลเหมาะกับเซเลน มีหน้าต่างเล็กๆด้านข้างให้มองออกไปภายนอกได้ และติดตั้งผ้าม่านทึบแสงไว้โดยรอบสำหรับเซเลนที่แพ้แสงแดด

 

   ภายในรถม้าได้รับการตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจงจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นรถม้า มีความหรูหราและสะดวกสบายไม่แพ้โรงแรมระดับสูงในเฮลิฟาเต้ มีแม้กระทั้งพรมที่มีผิวสัมผ้สนุ่มนิ่มและเตียงขนาดเล็ก แต่ถึงจะเป็นรถม้าสกปรกคับแคบหรือรถม้าหรูหรา เซเลนก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนั้น ยกเว้นแต่เตียงที่เพิ่มเข้ามา

 

  นอกเหนือจากผู้ติดตามและคนคุ้มกันที่เคยเดินทางด้วยกันที่วัลเบิร์ต คุมะฮาจิยังตามมาในฐานะคนคุ้มกันด้วยอีกคน และแน่นอนว่าบัตเลอร์ก็ลักลอบเข้ามาตามปรกติ เซเลนได้แอบคุยกับบัตเลอร์ในรถม้า

 

“บัตเลอร์ รู้หรือเปล่า ว่าที่ไหน?”

[“หมายถึงชื่อของสถานที่ของจุดหมายใช่ไหมครับ? ถ้าเป็นเรื่องนี้ กระผมไม่ทราบครับ”]

“เข้าใจแล้ว”

 

   ความจริงแล้ว บัตเลอร์รู้ดีถึงรายระเอียดของการเดินทางในครั้งนี้ และเขาก็รู้ถึงความตั้งใจขอเจ้าชายมิลานด้วย เพราะฉะนั้นเขาจึงหลีกเลี่ยงการตอบคำถามเพื่อตัวของเจ้านายเอง หลังจากเซเลนถูกแกว่งอยู่ในรถม้าสามวัน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวและไปถามคุมะฮาจิ

 

“หมี หมี”

“หืม? มีอะไรให้รับใช้ขอรับ?”

 

  เซเลนโผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างรถม้าและส่งเสียงเรียกคุมะฮาจิที่ขี่ม้าอยู่ข้างๆรถม้าของเธอ

 

“ครั้งนี้ จะไป ที่ไหน?”

“พวกเรากำลังเดินทางขึ้นเหนือขอรับ”

“ทางเหนือ? ไปทำไม?”

“คำถามนี้คงมีแต่องค์ชายเท่านั้นที่ตอบได้ขอรับ ข้าน้อยก็แค่ติดตามมาด้วยกันเฉยๆขอรับ”

 

   คุมะฮาจิตอบด้วยอารมณ์ขัน แต่สีหน้าของเซเลนกลับยิ่งเศร้าหมอง เพราะก่อนหน้านี้เคยได้คุยกับคุมะฮาจิทำให้รู้ว่าทางเหนือของทวีปเป็นสถานที่ที่ไม่เหมาะสำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์ อาจเป็นเรื่องเมื่อวันก่อนที่เธอทะเลาะกับมารีที่โรงเรียนจนถึงขั้นลงมือ เจ้าชายคงจะโกรธจากเรื่องนั้นและกำลังจะพาเธอไปทิ้งไว้ในป่าอันตราย ในมุมมองของเธอ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะทำอย่างนั้น

 

   เมื่อเห็นเซเลนมีความกังวลจากเรื่องนี้ คุมะฮาจิควบม้าเข้าไปใกล้กับรถม้าอีกคันที่เป็นของมิลานที่อยู่ข้างหน้า

 

“องค์ชาย คิดจะบอกเมื่อไหร่หรือขอรับ? การที่ไม่ให้รู้เรื่องอะไรเลยจะทำให้ท่านเซเลนยิ่งเป็นทุกข์นะขอรับ”

“นั่นสินะ ยืดเยื้อเกินไปก็ไม่ดีเหมือนกัน หยุดขบวนกันก่อนเถอะ”

 

   เมื่อมิลานออกคำสั่งให้สารถีหยุดรถม้า รถม้าของเซเลนที่ตามมาข้างหลังก็หยุดลงไปพร้อมกัน มิลานลงจากรถม้า เดินไปที่รถม้าของเซเลนและขึ้นไป เมื่อเห็นเจ้าชายบุกรุกเข้ามา เซเลนก็ตั้งท่าหาที่ยึดเกาะให้แน่นในทันที มิลานจึงยิ้มให้เพื่อคลายระแวง

 

“เซเลน ที่ที่กำลังไปไม่ใช่สถานที่อันตรายหรอกครับ โปรดวางใจได้”

“ไม่เชื่อ!”

 

  ความน่าเชื่อถือของมิลานในสายตาของเซเลนคือศูนย์ จึงตอบกลับเจ้าชายไปแบบนั้น เพราะตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกก็ถูกคนคนนี้ลักพาตัวออกมาจากห้องนอนแสนสบายที่อาร์คุยล่า ตอนที่ไปวัลเบิร์ตก็มีเรื่องดีๆแค่การที่ได้กินเอ็นไก่ทอดกับเป็นเพื่อนกับเจ้าหญิงเอนเต้เท่านั้น มิลานยักไหล่เพราะเห็นเป็นลูกแมวทำท่าขนฟูส่งเสียงขู่อยู่เบื้องหน้า เขาจึงพูดอธิบายเพื่อปลอบให้สงบลง

 

“พวกเรากำลังจะไป ‘ทุ่งดอกลิลลี่’* กันครับ”

“…สวนแห่งยูริ!?*”

 

  มิลานเกือบหลุดหัวเราะออกมาเพราะเห็นท่าทางของเซเลนจากหวาดระแวงเต็มที่ ได้เปลี่ยนเป็นสงสัยและให้ความสนใจในทันที ทำให้เขาเชื่อในข้อมูลนั้นอย่างไม่มีข้อกังขา เพราะแค่พูดถึงลิลลี่ก็มีผลกับเซเลนขนาดนี้

 

“อือ ทางเหนือของทวีปใกล้กับเขตป่าสีขาว มีทุ่งดอกลิลี่อันน่าอัศจรรย์อยู่ครับ สถานที่ที่น่าทึ่งแห่งนั้นถูกกล่าวขานว่าเป็นดั่งสรวงสวรรค์ และเนื่องในโอกาสที่เซเลนทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมที่วัลเบิร์ต ผมจึงอยากขอบคุณโดยการพาเธอมาพักผ่อนในสถานที่ดีๆเพื่อผ่อนคลายจิตใจครับ”

“สรวงสวรรค์ ยูริ…”

 

   เซเลนพูดอยู่คนเดียวราวกับตกอยู่ในภวังค์ ทบทวนคำในประโยคที่มิลานพูดออกมา และเธอก็ยิ้มออกมาอย่างเปล่งประกาย แม้ว่าจะเคยเห็นรอยยิ้มของเซเลนมาแล้วหลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มิลานและคุมะฮาจิเห็นเซเลนแสดงความดีใจออกมามากมายเท่านี้ 

 

“บันไซ!”

“บ-บันไซ?”

 

  เซเลนที่ยังอยู่บนเตียงในรถม้าได้โห่ร้องและกระโดดโลดเต้นจนแทบจะถึงแพดาน มิลานและคุมะฮาจิที่มองดูจากภายนอกก็ยังร่วมดีใจไปด้วย เพราะสำหรับเซเลนแล้ว คำว่า ‘ทุ่งดอกลิลลี่’ ช่างมีอานุภาพยิ่งนัก

 

   พจนานุกรมการในหัวของเซเลนจะจัดลำดับให้ความสำคัญกับความหมายในเชิงลามกก่อน เช่น ถ้าใส่คำศัพท์ว่า ‘จิจิ(ちち)’ ลงในพจนานุกรมของเซเลน แทนที่จะได้คำว่า ‘พ่อ(父)**’ เหมือนที่คนทั่วไปเข้าใจ มันจะถูกตีความออกมาเป็น ‘เต้านม(乳)**’ แทน ดังนั้น เมื่อพูดถึง ลิลลี่ ที่หมายถึงดอกไม้ ความเข้าใจของเซเลนจะออกมาเป็น ยูริ ที่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิง

 

   ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เซเลนก็อารมณ์ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว จากที่เคยเป็นเด็กที่มีบรรยากาศสุขุมและสง่างามจากการวางตัวที่เหมือนกับสุภาพสตรีชนชั้นสูง แต่ตอนนี้เซเลนดูร่าเริงมีชีวิตชีวาเหมือนผีเสื้อที่ออกโลดแล่นในทันที่ที่ฤดูใบไม้ผลิมาถึง

 

   ‘ทุ่งดอกลิลลี่’ ที่มิลานกล่าวถึงนั้น อยู่ไกลออกไปทางทิศเหนือของเมืองหลวงเฮลิฟาเต้ ใกล้กับดินแดนที่เรียกกันว่าป่าสีขาว การเดินทางโดยรถม้าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ ป่าสีขาวเป็นพื้นที่ที่ยังไม่เคยได้รับการบุกเบิกโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์ จำนวนของผู้ที่เคยเดินทางมาก็มีจำกัด ปราศจากสิ่งอำนวยความสะดวกและโรงแรม ได้แต่ตั้งค่ายพักแรมกันตามพื้นที่ราบ แต่เซเลนก็ไม่มีปัญหาใดๆกับเรื่องนั้น

 

   การเดินทางในครั้งนี้ไม่มีการติดอาวุธหนัก เนื่องจากเป็นการเดินทางท่องเที่ยว ชมทัศนียภาพ ให้เซเลนได้ผ่อนคลาย ทางด้านของมิลานเองก็พามาแค่คนรับใช้และผู้ติดตามในระดับที่ต่ำที่สุด เดินทางผ่านผืนดินอันเขียวขจีท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่น

 

 “สวนแห่งยูริ♪ สวนแห่งยูริ♪”

 

   ไม่ใช่การเดินทางที่ต้องรีบร้อน ทุกคนจึงทำตัวกันตามสบายราวกับกำลังเดินเล่น ทุกๆครั้งที่หยุดพัก เซเลนจะเต้นท่าแปลกอยู่บนเตียง หรือหมุนตัวไปรอบๆจนตาลายแทบจะอาเจียน

 

“ได้ผลดีกว่าที่คิดไว้อีกซะอีก แต่ว่า ขอโทษด้วยนะที่ต้องรบกวนนายไปกับเรื่องแค่นี้ คุมะฮาจิ”

“อะไรกัน ข้าน้อยมีแต่ถูกสั่งให้อารักขาองค์ชายกับห้อมล้อมไปด้วยชายฉกรรจ์ นานๆครั้งได้มาคุ้มกันเจ้าหญิงแสนสวยก็ถือเป็นการพักผ่อนที่ไม่เลวนะขอรับ”

 

   มิลานกับคุมะฮาจิกำลังรับประทานอาหารว่างที่ได้รับมาจากคนครัวที่ตามมาด้วย ขณะมองดูเซเลนจับชายกระโปรงของชุดสีขาวของเธอโบกสะบัดพริ้วไหว เซเลนที่กำลังร้องเพลงอย่างร่าเริง

 

“ลา ลัล～ลา ลัค～กี้ ลัค～กี้ ลัคกี้～สุ～เค～เบะ***♪”

 

   เซเลนร้องเพลงด้วยโทนเสียงแปลกๆและเนื้อร้องที่ไม่มีใครเข้าใจ

 

  บุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทวีปจะไม่ให้มีสถานบันเทิงส่วนตัวได้ยังไง นั่นคือความเชื่อแบบผิดๆของเซเลนที่คิดว่าผู้อำนาจทุกคนต้องเจ้าชู้ ดื่มเหล้าเคล้านารี มีฮาเร็ม

 

   ในเมื่อตอนนี้เซเลนมีรูปลักษณ์เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ กินของอร่อยได้น้อยลงและพลังกายที่มีก็หดหายไปจากเดิมค่อนข้างมาก แต่ก็ยังมีข้อดี เพราะหากไปถึงสวนแห่งยูริเมื่อไหร่ ก็จะนวดไหล่และไปจับนู่นจับนี่ ลูบตรงนั้นลูบตรงนี้ ของสาวๆที่นั่นโดยอ้างว่าเป็นการนวดได้ เป็นสิทธิพิเศษของร่างกายที่เป็นสาวน้อยนี้เท่านั้น

 

   ใช่แล้ว ไม่เหมือนในชีวิตก่อน ตอนนี้เซเลนสามารถใช้งานความสามารถขั้นเทพ อย่าง ‘ลัคกี้ สุเคเบะ***’ ที่ทั้งชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายก็ไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง!

 

  สวนแห่งยูริที่จัดขึ้นโดยเจ้าชายจอมหื่นที่ออกเดินทางไปทั่วทวีปเพื่อหาเจ้าสาว จะเป็นดินแดนที่รวบรวมสาวงามสุดยอดขนาดไหนกัน แน่นอนว่าอาลัวยังเป็นนางฟ้าอันดับหนึ่งตลอดกาลของเซเลนอยู่ดี แต่ยังไงการที่ได้ไปเห็นสรวงสวรรค์ที่ว่านั้นก็ทำให้ตื่นเต้นคึกคักขึ้นมา

 

  เซเลนในตอนนี้กำลังหมกมุ่นอยู่กับจินตนาการ ทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ช่างดูเจิดจ้าสวยงามไปหมด ความสุขเต็มเปี่ยมจนเอ่อล้นโดยไม่ต้องอาศัยยาอันตรายใดๆ ใช้แค่พลังจินตนาการของสมองล้วนๆ

 

   และเมื่อถึงเวลาหยุดพักอีกครั้ง เซเลนที่เหนื่อยจากการวิ่งพล่านมาตลอดก็ลงจากรถและลงนอนพนพื้นหญ้าเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ ขณะที่ดวงตาสีแดงเหม่อมองไปยังท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งก็เห็นมังกรสีแดงที่เห็นบ่อยๆจนคุ้นตา บินผ่านไปอย่างช้าๆ

 

   สำหรับเซเลน ถ้าจะให้พูดตรงๆ มังกรไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจอีกต่อไปแล้ว ตอนที่ได้เห็นครั้งแรกก็ทำให้ตื่นเต้นได้อยู่ แต่ถ้าได้เห็นเป็นประจำมันก็ไม่มีอะไรแปลกใหม่อีกต่อไป เหมือนกับโคอาล่าหรือแพนด้าที่หาดูได้ยากเพราะมีเฉพาะในสวนสัตว์ไม่กี่แห่งเท่านั้น ถึงจะเป็นผู้ครองโลก พอโผล่ออกมาให้เห็นได้บ่อยๆ เซเลนในตอนนี้มองแล้วก็ให้ความรู้สึกไม่ต่างกับนกกา หรือแมลงปอ

 

“นี่! นี่!”

 

   ถึงอย่างงั้น เซเลนในวันนี้ก็ทำอะไรที่แตกต่างออกไปเล็กน้อย จากปรกติที่มองอยู่เฉยๆและไม่สนใจ เธอกลับโบกมือส่งเสียงเรียกมังกรแดง เพราะต้องการแบ่งปันความเริงร่าที่อยู่ในใจของเธอในตอนนี้ มังกรแดงก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับเซเลนเป็นพิเศษ แต่มันก็หันมามองเธอครู่หนึ่งก่อนกระพือปีกบินขึ้นเหนือต่อไปไกลกว่าป่าสีขาว ไปยังส่วนที่เรียกว่ายอดเขามังกร

 

“เซเลน ได้เวลาเดินทางต่อแล้ว ไปกันเถอะ”

“ได้!”

 

  เซเลนทำตัวว่าง่ายกว่าปรกติ กลับขึ้นไปบนรถม้าอย่างเงียบๆ กระโจนใส่ตุ๊กตากระต่ายที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียง กดทับและกอดรัดมันด้วยแรงกดของร่างกาย แต่ตอนนี้เธอต้องออมแรงไว้ก่อนจะได้ใช้กับของจริงให้เต็มที่ ตุ๊กตากระต่ายตัวนี้ถูกจัดเตรียมโดยมิลาน ถูกจัดวางให้เป็นส่วนหนึ่งของของประดับ ปัจจุบันมักถูกใช้เป็นที่นอนของบัตเลอร์

 

   สภาพอากาศในวันนี้ก็เป็นใจ ไม่มีวี่แววของปัญหาใดๆ ภายใต้แสงอาทิตย์ของท้องฟ้าที่แจ่มใส การท่องเที่ยวชมทิวทัศน์ของเซเลนที่นำโดยมิลานและคุมะฮาจิก็เดินทางต่อไปอย่างไร้อุปสรรค อีกไม่ถึงครึ่งวันก็จะถึงจุดหมาย จู่ๆเซเลนก็ปิดม่านรอบๆบริเวณภายในรถม้าเพื่อไม่ให้มองเห็นภายนอก

 

“เป็นอะไรไปครับ? หรือว่าแสงแดดมันจ้าเกินไป?”

“รอให้เห็นทีเดียว สนุกกว่า”

 

   เซเลนตอบเสียงดังฟังชัด เฝ้ารอใจจดใจจ่ออยู่บนเตียง รอเวลาอันเหมาะสมที่จะโผล่ออกไป เนื่องจากเซเลนเป็นคนประเภทที่ไม่ชอบเข้าสังคมอยู่แล้ว และไม่ชอบเคลื่อนไหวมาก เมื่อได้นอนภายใต้บรรยากาศแบบนี้จึงหลับลงไปในทันที โดยที่ยังเชื่ออยู่ว่าเมื่อตื่นขึ้นมาก็จะรายล้อมไปด้วยสิ่งสวยงาม

 

   ◆ ◇ ◆ ◇ ◆

 

   เมื่อถึงจุดหมายก็พบกับสถานที่ที่มีทิวทัศน์งดงาม ดอกลิลลี่สีขาวปกคลุมทั่วผืนดินกว้างไกลสุดสายตา และยังมีดอกไม้อีกหลายสายพันธุ์บานสะพรั่งประดับประดาอยู่ทั่ว ใจกลางของสถานที่แห่งนี้ก็มีตาน้ำที่ใสสะอาด ผิวน้ำนิ่งเรียบราวกับกระจกเงา มิลานและคนอื่นๆต่างก็ทึ่งในความงามของทิวทัศน์เบื้องหน้าจนไม่สามารถเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้

 

“โอ้โห… ยิ่งกว่าที่คิดไว้อีกนะขอรับ ขนาดข้าน้อยที่ไม่มีความสนใจในเรื่องบุปผาและพฤกษายังบอกได้เลยว่าเป็นที่ที่วิเศษมาก”

“นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นของจริง ยอมรับว่าสมคำล่ำลือ… ไม่สิ ยิ่งกว่าคำบรรยายใดๆที่เคยได้ยินมาด้วยซ้ำ อยากให้มารีกับเจ้าหญิงอาลัวได้เห็นภาพนี้ด้วยเหมือนกัน”

 

   ทุ่งลิลลี่แห่งนี้คือความงดงามที่สร้างโดยธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ ย่อมเหนือกว่าสวนที่ถูกจัดทำโดยฝีมือมนุษย์อย่างลิบลับ และตอนนี้ เมื่อมิลานกับคนอื่นๆหันไปดูท่าทีของเซเลนก็พบว่าเธอยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้น

 

“……นี่มัน อะไรกัน?”

“ไม่ว่าเธออยากจะเรียกมันว่าอะไร… ก็ตามที่เห็นแหละครับ มันคือทุ่งดอกลิลลี่”

 

   เซเลนเดินโซเซราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง เข้าไปในแดนดอกไม้

 

“อุว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!”

 

   และเซเลนก็เข่าอ่อนทรุดลงไปท่ามกลางดอกไม้และต้นหญ้าที่รายล้อม

 

____________________

*  百合の花園/yuri no hanazono 

เป็นได้ทั้ง ทุ่งลิลลี่/สวนลิลลี่/สวนยูริ

 

**   父=พ่อ 乳=เต้านม/นมจากเต้า

สองคำนี้อ่านว่า จิจิ(chichi) เหมือนกัน

 

***   ラッキースケベ / Lucky Sukebe

ฉากอุบัติเหตุเล็กๆของพระเอกที่เกิดขึ้นแบบไม่ได้ตั้งใจ นำไปสู่ฉากเซอวิสวาบหวิว

เช่น เปิดประตูเจอผู้หญิงเปลี่ยนเสื้อผ้า หกล้มจับหน้าอก จมน้ำคว้าชุดว่ายน้ำหลุด ฯลฯ