ตอนพิเศษ 05

นวด

 

 

   บ่ายวันหนึ่ง เซเลนตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ขยี้ตาและหันไปรอบๆ 

   เมื่อเร็วๆนี้ เซเลนได้ทำข้อตกลงจนถูกบังคับให้เข้าร่วมประชุมร่วมกับตัวแทนของเอลฟ์ ระยะนี้เธอจึงต้องเหน็ดเหนื่อยอยู่บ่อยครั้ง

  เนื้อหาของงานก็เป็นเรื่องง่ายๆ แค่ไปที่นั่นและนั่งเฉยๆเท่านั้น แต่เป็นเรื่องที่สาหัสสำหรับเซเลน บรรยากาศในนั้นแค่หายใจเฉยๆก็บั่นทอนพลังกายไปได้มาก

 

   อีกทั้งยังต้องตื่นก่อนกำหนด เพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อยให้ทันก่อนเริ่มงาน

  โดยเฉพาะเครื่องแบบนั่น น้ำหนักของชุดอย่างเดียวก็ทำให้เมื่อยไหล่ได้แล้ว

 

“หืม? เมื่อยไหล่?”

 

  เมื่อพูดถึงเรื่องเมื่อยไหล่ก็ทำให้เซเลนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

  หากผู้หญิงพูดว่าเมื่อยไหล่ ก็จะหมายถึงปัญหายอดนิยม ซึ่งก็คือขนาดและน้ำหนักของหน้าอก

   แม้ว่าสาระความรู้ที่สามารถนำไปใช้งานได้จริงจากชีวิตก่อนของเธอจะถูกหลงลืมจนจมดินไม่ต่างกับเครื่องปั้นดินเผายุคโจมง* แต่ความรู้ประเภทนี้กลับยังอยู่ในสมองอย่างเหนียวแน่น

 

“ไปรักษา ดีกว่า”

 

  ตอนนี้กำลังเบื่อจากสภาพแวดล้อมที่มีสิ่งบันเทิงเพียงน้อยนิด จำเป็นต้องเยียวยาหัวใจ และสิ่งที่เยียวยาได้ดีที่สุดก็คือหน้าอกของสาวๆ หน้าอกที่เซเลนยกให้เป็นอันดับหนึ่งคือของอาลัว แต่เพราะอยู่ในโรงเรียนจึงไม่สามารถไปหาจับได้ง่ายๆ ดังนั้น จึงต้องไปหาหน้าอกคุณภาพสูงที่อยู่ใกล้ที่สุดซึ่งก็คือไอบิสมาแทน

 

“นี่แหละ ไปเลยดีกว่า”

 

   เมื่อตัดสินใจได้ เซเลนก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากห้องไปในทันที เป้าหมายคือหน้าอกของไอบิส ถึงอย่างนั้น หากไปหาแล้วบอกไปว่า ‘มานวดหน้าอกให้แล้ว’ อีกฝ่ายจะสงสัยเอาได้ แต่ไม่จำเป็นต้องกังวล ถึงเวลาที่สมองของเซเลนจะแสดงความอัจฉริยะออกมาแล้ว และเธอก็เริ่มวางแผนอย่างเร่งด่วนขณะมุ่งหน้าไปตามทางเดิน

 

   สรุปแผนการออกมาได้ดังนี้

 

‘อ๊ะ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่าจ๊ะ เซเลน?’

‘ฝันร้าย’

‘ไปเป็นไรแล้ว ฉันจะกอดเธอเอาไว้เอง จริงสิ เดี๋ยวมานอนด้วยกันเลยก็แล้วกันนะ’

‘แม่จ๋า!!’

 

   ทั้งหมดมีเพียงเท่านี้ ถึงจะข้ามรายระเอียดไปเยอะก็เถอะ

 

“แม่…”

 

  เซเลนหยุดเดินและพูดขึ้นมา จะเรียกว่าแม่ได้หรือเปล่า

  ในความจริงแล้ว หากนับอายุรวมตอนที่ยังเป็นชายวัยกลางคนกับปัจจุบันเข้าด้วยกันก็จะทำให้เซเลนมีอายุมากกว่าไอบิสอีก

 

  และก่อนหน้านั้น แม่ของเซเลนในปัจจุบันก็ยังมีชีวิตสุขสบายดี คนที่ควรจะเรียกว่าแม่ แต่แม่ของเซเลนไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เธอชอบ อีกทั้งยังเข้ากันไม่ค่อยได้ ตอนที่เพิ่งเกิดเป็นทารกก็ได้ดูดนมจนเบื่อแล้วจึงไม่มีอะไรน่าคิดถึงอีก

 

  เมื่อเดินต่อไปตามทางเดินพื้นหินอ่อนอันเงางาม เซเลนก็มาถึงห้องของไอบิส ในตอนนี้ เซเลนถือเป็นบุคคลสำคัญลำดับต้นๆของเฮลิฟาลเต้ เธอจึงสามารถเข้าออกได้ทุกส่วนภายในพระราชวังได้อย่างอิสระ และตอนนี้เธอก็จะใช้ประโยชน์จากสิทธิพิเศษนี้ไปกับการสนองตัณหาของเธอ

 

“ราชินี ราชินี”

“หืม? เสียงนี้ เซเลนเหรอ?”

 

  เซเลนเคาะเรียกอยู่หน้าประตูไม่นานก็มีเสียงตอบกลับมา ทำให้เซเลนโล่งใจที่ไอบิสอยู่ในห้อง แผนการขั้นต้นยังเป็นไปได้ด้วยดี ที่เหลือก็แค่ทำให้ได้นอนกอดกันและซุกไซร้หน้าอกให้เต็มที่ตามแผนการที่เหลือ ภารกิจนี้ก็จะสำเร็จไปได้ด้วยดี

 

“โอ๊ะ เซเลนจริงๆด้วย เป็นฝ่ายมาหาเอง หายากนะเนี่ย”

“เอ๋”

 

   เมื่อประตูเปิดออก ผู้ที่เธอเห็นกลับไม่ใช่ไอบิส แต่เป็นราชาราชสีห์ชวานผู้มีร่างกายกำยำใหญ่โตจนเซเลนเห็นแล้วต้องชะงัก

 

“ข้าแวะพักดื่มชาอยู่น่ะ”

 

  ข้างหลังชวานที่อยู่หน้าประตูมีไอบิสนั่งอยู่ที่โต๊ะภายในห้อง

   แม้จะเป็นห้องส่วนตัวของราชวงศ์แต่ก็มีเครื่องเรือนไม่มากนัก หลักๆก็เห็นแค่โต๊ะไม้แกะสลักที่ดูหรูหราตั้งอยู่กลางห้อง บนโต๊ะมีของทานเล่นเล็กๆน้อยๆกับชุดกาน้ำชาตั้งไว้

  เซเลนพยายามสังเกตแต่ก็ไม่พบร่องรอยกิจกรรมชาย-หญิง คงจะเป็นการพักผ่อนดื่มชาอยู่จริงๆ

 

“เอ่อ องค์ราชา ทำไมล่ะ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ราชาก็ต้องการเวลาพักผ่อนเหมือนกันนะ คิดว่าราชาผู้ยิ่งใหญ่จะต้องนั่งท้าวคางอยู่บนบัลลังก์ตลอดเวลาหรือไง?”

 

  ชวานพูดอย่างสบายอารมณ์ ส่วนเซเลนพูดไม่ออก แผนที่วางไว้พังไม่เป็นท่า ในเวลานี้ไอบิสควรจะอยู่คนเดียว ไม่มีทางที่เธอจะกล้าขอนอนกอดภรรยาคนอื่นต่อหน้าสามีของนางที่เป็นถึงราชาได้

 

“แล้ว มีเรื่องอะไรล่ะ? เกี่ยวกับเงินบริจาคของสถานศึกษาที่เจ้าไปตรวจสอบมาหรือเปล่า?”

“เอ๋ เอ่อ… มานวด”

“นวด?”

 

  คำตอบจากการคิดหาข้ออ้างไม่ทันของเซเลนทำให้ชวานสงสัย

  เซเลนยิ่งสิ้นหวัง ไม่คิดว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ อาการขาดหน้าอกก็แย่ลงทุกที หากไม่รีบหาหน้าอกมาเยียวยาก็จะทำให้อาการทรุดหนักได้

 

  ถึงคราวที่ต้องคิดแผนสำรอง ในเมื่อบอกว่ามานวดไปแล้วก็จะเข้าไปทำเป็นนวดไหล่ แล้วค่อยๆขยับเลื่อนลงไปทีละนิดจนกระทั้งกลายเป็นท่าจับหน้าอกและนวดต่อไปทั้งอย่างนั้น ในเมื่อแผนแรกล้มเหลวไปแล้วก็ต้องเปลี่ยนแผน ไม่ว่าจะดีหรือร้ายแต่ก็ได้แผนสำรองออกมาแล้ว

 

“รู้ว่า ทำงานหนัก เมื่อย”

“ใช่แล้วล่ะ เซเลนนี่เป็นเด็กดีจังเลยนะ คิดถึงคนอื่นอยู่ตลอด”

“อือ”

 

   เซเลนยิ้มสู้ รวบรวมความกล้าเข้าไปในห้องและพูดออกไป ถึงอยากจะนอนซุกหน้าอกไอบิสมากกว่า แต่แผนสำรองก็ดูเหมือนจะเข้าท่า

 

“งั้นรึ เซเลนอยากจะนวดให้ข้าสินะ น่าสนใจดีหนิ”

“เอ๋!?”

 

   แต่คนที่ตอบกลับมาไม่ใช่ไอบิส แต่เป็นชวานที่พูดอย่างกับเป็นเรื่องน่าสนุก

 

“ระยะนี้ นอกจากงานบริหารประเทศแล้วยังมีวัตถุดิบที่ได้มาจากการค้ากับเอลฟ์มาให้จัดการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นั่งทำงานกันหลังแข็งเลยน้า ได้เซเลนมานวดให้ก็ดีเหมือนกัน”

“เอ่อ… หืม!?”

 

  เซเลนเพิ่งจะรู้ตัวถึงความผิดพลาดในคำพูดของเธอ การ ‘นวด’ ที่เซเลนเสนอให้กับไอบิส แต่คำพูดที่ว่า ‘ทำงานหนัก’ ทำให้ข้อเสนอนั้นถูกส่งตรงไปหาชวานอย่างช่วยไม่ได้

 

“ไม่มีแรง นวด คนตัวใหญ่ ลำบาก”

 

  แต่เซเลนก็ยังไม่ยอมแพ้ พยายามเปลี่ยนบุคคลที่เป็นเป้าหมายในการนวดกลับมาให้ได้ จะให้ไปบีบจับกล้ามเนื้อที่แข็งเป็นหินของผู้ชายคนนั้น ทางนี้จะเป็นฝ่ายเหนื่อยแทนอย่างแน่นอน ยังไงก็ต้องหลีกเลี่ยงให้ได้

 

“แต่ก็คิดอยากช่วยสินะ น่าชื่นชมมากเลยจ๊ะ มารีไม่ค่อยได้ทำอะไรแบบนี้หรอก”

“แต่ว่า…”

 

  ไอบิสยิ้มและเข้ามาลูบหัวเซเลนเพื่อชมเชย เมื่อเธอก้มตัวลงมาก็ทำให้หน้าอกขนาดใหญ่เคลื่อนไหวไปตามแรงโน้มถ่วงจนมองเห็นรูปร่างชัดเจน เซเลนที่มองอยู่ในระยะใกล้ก็ได้แต่จดจ่อจนลืมท่าทีต่อต้าน

 

“นั่นสินะ ข้าก็ไม่คิดว่าเซเลนจะออกแรงได้มากนัก ถ้างั้น ขึ้นมาเหยียบเลยก็แล้วกัน”

“เหยียบ องค์ราชา เหรอ?”

 

   เซเลนยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก หรือว่าราชาผู้ยิ่งใหญ่จะเป็นคนประเภทนั้น เพราะไอบิสเป็นราชินี และมีคนที่มีความสุขจากการถูกราชินีหรือเจ้าหญิงเหยียบย่ำ มีความเป็นไปได้ว่าชวานก็มีรสนิยมเช่นนั้น

 

“ข้านอนให้เหยียบจะง่ายกว่าจริงๆนั่นแหละ เซเลนจะได้ไม่เหนื่อยด้วย”

“ก็ได้…”

 

   เซเลนโล่งอกที่ไม่ต้องออกแรงบีบนวด แต่นี่ไม่ใช่เวลาโล่งอก เพราะสถานการณ์ยังไม่คลี่คลาย ห่างไกลจากจุดประสงค์หลักอยู่มาก เซเลนพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางไอบิส

   แต่ไอบิสก็เพียงแค่ยิ้มกลับมาด้วยใบหน้าอ่อนโยน กลับไปนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างสบายใจ สื่อความในใจไปไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย เพราะความจริงแล้ว การบ่งบอกด้วยสายตา เข้าใจได้ยากกว่าการเอ่ยออกมาเป็นคำพูดมากนัก

 

“ถ้าพร้อมแล้วก็เริ่มได้เลยนะ”

“เอ่อ แต่… กับองค์ราชา ไม่ดี”

 

  เมื่อชวานขึ้นไปนอนคว่ำอยู่บนเตียงของไอบิส เซเลนถอยหลังไปหนึ่งก้าว คิดหาทางขัดขืน น่าเศร้าที่เป้าหมายในการนวดเป็นชายวัยกลางคน ร่างกายใหญ่โตทำให้ยิ่งต้องใช้แรงซึ่งไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว

 

   ขณะที่เซเลนหันหาตัวช่วยอย่างลนลานเพื่อให้รอดจากสถานการณ์เลวร้ายที่ใกล้เข้ามานี้ให้ได้ ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มบนไหล่ เมื่อหันกลับไปเซเลนก็เห็นไอบิสที่กลับไปนั่งแล้วครั้งหนึ่ง ลุกขึ้นมาโอบไหล่ของเธอไว้

 

“เซเลน ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก ถึงจะเป็นราชา แต่ตอนนี้พวกเราก็เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วไงจ๊ะ”

“อือ”

　

  คำพูดของไอบิสเหมือนเป็นการบอกเซเลนว่าไม่มีทางปล่อยให้หนีไปได้ เพราะการแสดงออกของเธอทำให้ไอบิสเข้าใจว่าเซเลนไม่กล้ากระทำการล่วงเกินผู้ที่เป็นราชา จึงเข้าไปช่วยพูดให้ผ่อนคลายลง แต่สำหรับเซเลนที่รู้สึกเหมือนอยู่บนเรือที่ใกล้จมแล้วหน่วยกู้ภัยที่มาถึงกลับเป็นผู้ที่จมเรื่อของเธอทั้งอย่างนั้น

 

“อ่า ได้ เข้าใจแล้ว…”

 

  ถึงขั้นนี้แล้วพูดอะไรไปก็ไร้ความหมาย เซเลนยอมรับชะตากรรม ถอดรองเท้าปีนขึ้นไปบนเตียงและเหยียบบนหลังของชวานทั้งที่ยังลังเล คนคนนี้ร่างกายแข็งแรงกว่าคุมะฮาจิ หน้าตาก็น่ากลัว ขึ้นไปเหยียบแล้วบั่นทอนสภาพจิตใจยิ่งนัก แต่ชวานก็ดูเหมือนจะชอบ

 

“อืม แบบนี้แหละ แต่เซเลนตัวเบาไปหน่อย กินอาหารเยอะๆเข้าไว้สิ จะได้โตเร็วๆ”

“…อือ”

 

   เซเลนตอบอย่างไร้กำลังใจ เหยียบไปตามแผ่นหลังของชวานอย่างท้อแท้ แม้ว่าเขาจะเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่กล้ามเนื้อของชวานก็ยังไม่เสื่อมถอย ให้ความรู้สึกเหมือนเหยียบอยู่บนยางรถยนต์

 

  ในเมื่อเริ่มแล้วก็มีแต่ต้องทำให้จบโดยเร็วที่สุด เซเลนจึงกระทืบชวาน ตุบ ตุบ ต่อไปอย่างสุดความสามารถ

 

“อืม ดีขึ้นเยอะเลย คงเพราะเจ้าหญิงตัวน้อยคนนี้ใส่ใจลงไปเต็มที่ด้วยสินะ”

“หุหุ ทำให้คุณอารมณ์ดีได้ก็คงดีจริงๆแหละ ขอบคุณนะ เซเลน”

“…อือ”

 

   รางวัลที่เซเลนได้รับจากการเหยียบชวานนานนับสิบนาทีคือคุกกี้บนโต๊ะที่ห่อใส่ถุง เธอรับมันมาก่อนออกจากห้องไป

 

“อุ ปวดขา…”

 

  เป็นปรกติของคนที่ไม่เคยออกกำลังกาย ขาของเซเลนปวดเมื่อยจากการออกแรงอย่างเอาเป็นเอาตาย เหยียบลงไปอย่างแรงซ้ำไปซ้ำมาอยู่นาน และค่าจ้างก็เป็นแค่คุกกี้หนึ่งถุง เทียบกันแล้วไม่คุ้มเลย ปฏิบัติการนวดหน้าอกล้มเหลว จบลงโดยที่ไม่สามารถแตะต้องเป้าหมายได้เลย

 

  มือขวาถือถุงคุกกี้เอาไว้ มือซ้ายยันกำแพงพยุงตัวเดินไปตามทางเดิน เซเลนกลับห้องไปในสภาพนั้น บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ

 

____________________

*ยุคโจมง(縄文) 14,000-300ปีก่อนคริสต์ศักราช ยุคอารยธรรมแรกเริ่มของญี่ปุ่น