<มุมมองของ ฮิซามูระ สึคาสะ>

…วันอาทิตย์มาเยือนซะแล้ว

ไม่สิ… พอพูดแบบนั้นมันฟังดูเหมือนว่าชั้นไม่อยากให้มันมาถึงเลยเเฮะ​

วันนี้เป็นวันที่ชั้นจะได้ไปเดทกับเซย์จังเลยนะ​ เเน่นอนว่าต้องดีใจสุดๆอยู่เเล้ว

ชั้นให้ยูอิจินอนด้วยกันในห้องเเละตอนนี้พวกเราตื่นได้อย่างไม่มีปัญหา

แน่นอนว่าชั้นนอนบนเตียง โดยให้เจ้ายูอิจิปูฟูกนอนบนพื้น… เเต่ตัวชั้นที่นอนบนเตียงกลับหลับไม่ลง ในขณะที่เจ้าหมอนั่นที่นอนบนพื้นหลับอย่างสบายใจ​เฉิบ

ไม่สิ​ ตามปกติเเล้ว​ ใครจะไปหลับลงล่ะ?

ก็จะได้ไปเดทที่สวนสนุกกับเซย์จังโอชิสุดที่รักของชั้นตั้งเเต่ยังเป็นมังงะเลยนะ?

กลับกันคนที่หลับลงเนี่ย​ คงไม่ได้ชอบตัวละครนั้นจริงๆหรอก

หรือไม่ก็เป็นพวกไม่สนโลกเเบบยูอิจิ

จะว่าไปเจ้ายูอิจิก็จะสารภาพรักกับฟุจิเสะในวันนี้เหมือนกัน​ไม่ใช่เหรอ?

เเล้วทำไมหมอนี่ถึงได้นอนหลับอย่างสบายใจขนาดนั้นล่ะ?

เเทนที่จะเรียกว่าไม่สนโลก​ พูดว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไรคงจะถูกกว่า

“หาวว~ หลับสนิทเลยนะเมื่อคืน.. เอาล่ะ!​ วันนี้ก็มาพยายามให้ดีที่สุดกันเถอะ!”

“นายนี่หลับสบายซะจริงเลยนะ”

“หืม? โอ้ นายก็ตื่นเช้าเหมือนกันนี่”

“ชั้นยังไม่ได้บอกนายสินะ จริงๆเเล้วชั้นกับชิมาดะ​ พวกเราคุยกันว่าจะไปถึงที่นั่นก่อนพวกนายน่ะ”

“งั้นหรอกเหรอ! ขอบใจมากนะที่ทําเพื่อพวกเราถึงขนาดนี้!”

“…อา​ ไม่ต้องคิดมากหรอก”

จริงๆแล้วชั้นตั้งใจจะโกรธใส่เจ้าหมอนี่สักหน่อย เพราะในระหว่างที่เจ้าหมอนี่ได้หลับเต็มอิ่ม 8 ชั่วโมง ชั้นแทบจะไม่ได้นอนเลย… แต่พอได้เห็นรอยยิ้มสุดร่าเริงของหมอนี่​ ชั้นก็ทําเเบบนั้นไม่ลง

คนหน้าตาดีนี่ขี้โกงชะมัดเลยนะ

ชั้นตื่นก่อนเจ้ายูอิจิมาสักพักนึงเเล้ว​เเละตอนนี้ก็พร้อมที่จะเตรียมตัวออกจากบ้านเเล้ว

“นี่ คิดว่าชุดของชั้นมีจุดไหนเเปลกไหม?”

“หืม? ไม่มีอะไรเเปลกนะ​ ก็ดูธรรมดา มันเข้ากับนายดี”

“ดูธรรมดากับผีสิ! อีกฝ่ายเป็นถึงเซย์จั.. ชิมาดะเลยนะเฟ้ย!? เเค่อยู่ข้างๆก็… ดูด้อยกว่าจะเเย่อยู่เเล้ว​ อย่างน้อยชั้นก็อยากจะดูดีพอที่เธอจะยอมให้อยู่ด้วยได้น่ะ!?”

“อยู่ๆเป็นอะไรล่ะ!? ไม่เป็นไรหรอก​ สึคาสะธรรมดาก็เท่อยู่แล้ว”

“ก็บอกว่าจะธรรมดาไม่ได้ไง!”

“นายนี่มันน่ารําคาญสุดๆเลยนะ!”

ถึงชั้นจะกลายเป็น​ ฮิซามูระ สึคาสะ​ ของโลกนี้ไปแล้ว แต่รูปร่างและหน้าตาของชั้นก็ยังเป็นของโลกเก่าอยู่

ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไงดี​ แต่พอเข้ามาอยู่ในโลกนี้เเล้ว​ ไม่ว่ายังไงก็อดกังวลไม่ได้

หน้าตาของชั้นมัน… ธรรมดา

ชั้นคิดว่ามัน​ก็ไม่ได้ขี้เหร่นะ

ถ้านับความน่าดึงดูด ชั้นคิดว่าก็อยู่ในระดับธรรมดา… อาจจะมากกว่าธรรมดานิดนึง

มันก็เเค่ตัวละครในโลกมังงะเเห่งนี้มีหน้าตาที่ดูดีกันเกินไป​เท่านั้นเอง…

เริ่มจากตัวเอกของเรื่อง ชิเกโมโตะ​ ยูอิจิ นางเอกหลักทั้งสอง โทโจวอิน คาโอริ​ กับ ฟุจิเสะ​ ชิโฮะ แล้วก็ เซย์จัง

พวกเขาทุกคนต่างก็มีหน้าตาที่ดีถึงระดับที่จะเป็นไอดอลหรือนางเเบบ​ก็คงไม่ใช่เรื่องเเปลก

ส่วนเซย์จัง​ ถ้าให้ชั้นพูด​เธอคือนางฟ้า

เพราะเธอคงไม่เหมาะจะเป็นไอดอลหรือนางเเบบสักเท่าไหร่

ยังไงก็เถอะ ชั้นเปลี่ยนหน้าตาของตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว เเต่ขอแค่เสื้อผ้าดูดีพอที่จะยืนข้างๆเซย์จังได้โดยไม่ต้องอายก็ยังดี

“จะว่าไปเตรียมตัวตอนนี้มันไม่ไวไปหน่อยเหรอ? พวกนายนัดกันไว้เวลาไหนล่ะ?”

ยูอิจิถามชั้นออกมาเเบบนั้น​ ขณะที่เขากำลังเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดธรรมดา

โธ่เอ้ย​! หมอนี่… ใส่ชุดธรรมดาอยู่เเท้ๆ​ เเต่เพราะมีหน้าตากับสไตล์​ที่ดี​ ทําให้ดูเข้ากันจนรู้สึกอิจฉาเลยเเฮะ!

“พวกนายนัดกันไว้ 11 โมง เพราะงั้นพวกเราก็จะไปถึงกันก่อนสักประมาณ​ 10 โมงครึ่ง”

“แต่ตอนนี้พึ่ง 9 โมงเองนะ”

“ชั้นกำลังจะไปเจอกับชิมาดะนะรู้ไหม? การไปถึงก่อน 1 ชั่วโมง​ มันเป็นเรื่องปกตินะ”

“ปกติตรงไหนฟะนั่น?”

ชั้นไม่ปล่อยให้เซย์จังต้องรอชั้น​ เเม้เเต่วินาทีเดียวหรอก

เซย์จังเป็นพวกบ๊องซะด้วย​ บางทีเธออาจจะออกจากบ้านตั้งเเต่เช้าตรู่​เเละไปถึงจุดนัดพบ​เเล้วก็ได้

ไม่ว่ายังไงชั้นก็ต้องไปถึงก่อนให้ได้

อีกอย่าง ถ้าชั้นปล่อยให้เซย์จังอยู่ตัวคนเดียว เธออาจจะโดนพวกผู้ชายคนอื่นเข้ามาตามจีบได้

ถ้าชั้นเกิดไปเห็นฉากนั้นเข้า​ คงไม่รู้เลยนี่นะว่าผู้ชายพวกนั้นจะโดนอะไรบ้าง

“นายเอง​ก็จะปล่อยให้ฟุจิเสะรอ​ ไม่ได้เหมือนกันนี่?”

“เเน่นอนว่ามันเป็นเรื่องปกติอยู่เเล้วที่ผู้ชายอย่างชั้นจะต้องไปถึงก่อน… เเต่มากสุดก็เเค่​สิบห้านาทีใช่ไหมล่ะ?”

“ไม่ไหวเลยนะ ดูเหมือนนายจะเป็นเหมือนชั้นไม่ได้เเฮะ”

“ก็ไม่ได้อยากเป็นอยู่เเล้วเฟ้ย”

ในเมื่อชั้นสัญญาว่าจะทำให้เซย์จังมีความสุขไปเเล้ว​ เเค่นี้มันของกล้วยๆ

ว่าไปแล้ว​เรื่องแค่นี้ไม่ได้ยากเย็นเลยสักนิด

อันที่จริงการที่ชั้นจะได้ไปรอเซย์จังก่อนหนึ่งชั่วโมงเเบบนี้​ ถือเป็นรางวัลเลยก็ว่าได้

“แล้วยูอิจิจะออกไปตอนไหนล่ะ?”

“ชั้นว่าจะไปถึงก่อน​ 11​ โมง​ สัก​ 15​ นาที​ เเต่… เอานายเป็นแบบอย่างแล้วไปถึงก่อนสัก 30 นาทีจะดีกว่าไหมนะ?”

“หุหุ? นายคิดว่าแค่นั้นจะตามชั้นทันเหรอ?”

“ไม่ได้คิดจะไล่ตามอยู่เเล้ว​ เพราะงั้นไม่เป็นไรครับ”

หึๆ อ่อนเเอซะจริง

“เเต่ว่าให้สึคาสะออกไปก่อน เเล้วชั้นอยู่ในบ้านต่อไปจะดีเหรอ?”

“คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง​ ก็เป็นยูอิจินี่ เเต่ถ้านายเเตะต้องริเอะน้องสาวชั้นขึ้นมา​ ชั้นฆ่านายจริงๆเเน่”

“นายกำลังทำให้ชั้นกลัวนะรู้มั้ย!? อย่าทําสายตาเเบบนั้นสิ!”

นี่ก็เพื่อปกป้องน้องสาวสุดน่ารักของชั้นนี่นะ​ สายตาจะเป็นเเบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ

“พักหลังมานี้นายน่ากลัวขึ้นนะ?”

“เเค่นี้ปกติจะตายไป เอาเป็นว่าชั้นจะบอกริเอะละกันว่านายจะรออยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้นอยู่เฉยๆจนกว่าจะถึงเวลาเดินทางก็พอเเล้ว”

“โอ้​ เข้าใจเเล้ว เเต๊งกิ้ว”

เเต่ในความเป็นจริง​การที่หมอนี่จะออกจากบ้านของชั้นไปสถานที่เดทมันก็ไม่ค่อยมีความหมายเเล้วนี่นะ

เพราะโทโจวอินซังรู้เข้าเเล้วว่ายูอิจิจะออกเดินทางจากที่นี่

ช่างเถอะ​ จะให้ยูอิจิกลับบ้านตัวเองไปตอนนี้ก็คงโหดร้ายเกินไปหน่อย​ เเถมชั้นก็ไม่ได้ขัดข้อง​อะไรด้วย

“งั้นชั้นไปก่อนละกัน”

“สรุปนายจะไปถึงจุดนัดพบก่อน 1 ชั่วโมงจริงๆสินะ?”

“จริงสิ นายไปนั่งเล่นในห้องของชั้นหรือทำอะไรแก้เหงาไปก่อนก็ได้”

“อา​ ชั้นจะทําอย่างงั้นละกัน”

“อ้อ ลืมบอกน่ะ พอดีเมื่อคืนตอนนายหลับไปแล้ว แมลงสาบคุงมันโผล่มาจากไหนไม่รู้ แล้วชั้นก็กำจัดมันไม่ได้น่ะ​ มันน่าจะยังอยู่ในนั้นนะ”

“จะให้ไปนั่งเล่นยังไงล่ะเฟ้ย!”

ตอนที่ชั้นกำลังกังวลเรื่องเดทระหว่างชั้นกับเซย์จัง อยู่ดีๆเจ้าปีศาจสีดํานั่นก็โผล่ออกมา

ชั้นม้วนกระดาษเเล้วเข้าเผชิญ​หน้ากับมัน​ เเต่มันหนีรอดไปได้

ระหว่างที่ชั้นกับแมลงสาบคุงกำลังต่อสู้กัน​ เจ้ายูอิจิก็นอนหลับอย่างสบายใจ​ หมอนี่สุดยอดจริงๆเลยเเฮะ

“ถ้าเป็นไปได้​ ​ช่วยจัดการมันให้หน่อยสิ”

“เอาจริงดิ…?”

ยูอิจิมองไปรอบๆกำแพงและบริเวณพื้น แต่เเน่นอนว่ามันไม่มีทางอยู่ในที่ๆเห็นได้ง่ายอย่างนั้นหรอก

ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่​ Ao2Sides​