บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 286 เจ้าสํานัก

“เทียนเหวิน เจ้…ท่านผู้สําเร็จราชการแทน ท่านเรียกหาเราหรือ” ต้าชิงที่เข้ามาในวังหลวงตามคําเชิญของเทียนเหวินพูดพลางมองไปรอบๆ ปกติมันเจอเทียนเหวินข้างนอกไม่เคยเข้ามาพบในท้องพระโรงมาก่อน พอเห็นว่ามีขุนนางอยู่ในห้องต้าชิงก็รีบเปลี่ยนท่าที่จากสหายกลายเป็นคนมาเข้าเฝ้าทันที

“โอ้ พวกเจ้ากลับมาเร็วดีนะ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว”เทียนเหวินยิ้มพลางบอกให้ต้าชิงและต้าเฉินยืนขึ้น ตอนนี้พวกมันมีฐานะรองหัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูร ทั้งยังมีพลังระดับเทียนเซียนขั้นที่ 10 กันทั้งคู่ไม่มีใครในนี้กล้าดูถูกพวกมันหรอก

 

“ไม่ทันอะไรหรือขอรับ”ต้าชิงถามพลางเลิกคิ้วสงสัย

“มีแขกจากทางเหนือมาขอพบพวกเจ้า พวกนางรอกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”เทียนเหวินว่าพลางยิ้มกริ่ม เมื่อคืนมันส่งซูหลานเข้าไปพูดคุยกับพวกนางแล้ว มันจึงทราบสาเหตุที่พวกนางมากันแล้วทําเอาเทียนเหวินอดอมยิ้มไม่ได้

 

“ถ้างั้นวันนี้ประชุมกันแค่นี้ก่อน ข้าจะพาต้าชิงต้าเฉินไปพบแขกของเรา” เทียนเหวินว่าพลางไล่พวกขุนนางออกไป 5 ปีมานี้บ้านเมืองสงบสุขเหมือนยุคก่อนสงครามไม่มีผิด ทําให้งานค่อนข้างน้อยเลยทีเดียว

 

“ทางเหนือ? หรือว่าจะเป็นหวังจิ้งกับหวังลี่”ต้าเฉินถามพลางมองไปทางเทียนเหวิน ตอนนี้อาณาจักรซุยกลายเป็นพื้นที่ทางเหนือของอาณาจักรภู่แล้วทําให้สํานักเทพจุติกลายเป็นสํานักทางเหนือไปโดยปริยาย

“รู้ทันทีเลยงั้นเหรอ ท่าทางพวกเจ้าเองก็สนใจพวกนางสินะ”เทียนเหวินยิ้มพลางมองต้าชิงต้าเฉินด้วยสายตามีเลศนัยอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่

“ท่านต้าชิง” ทันทีที่เทียนเหวินพาต้าชิงไปยังเรือนรับรองภายในวัง พวกมันก็ได้พบกับหวังจิ้งและหวังลี่ที่กลางสวนทันทีโดยยังไม่ต้องเดินเข้าไปในตัวเรือน

“นึกว่ามาคราวนี้จะไม่ได้พบท่านเสียแล้ว” หวังจิ้งว่าพลางเดินเข้ามาหาต้าชิงด้วยท่าที่ดีใจ

 

“พวกท่านอุตส่าห์ลําบากมาถึงนี่”ต้าชิงว่าพลางมองหวังจิ้งกับหวังลี่ที่เข้าไปหาต้าเฉินแล้ว

“ไม่หรอกเจ้าค่ะ พวกข้าเองก็มีของที่อยากจะมอบให้ท่านด้วย” หวังจึงว่าพลางยิ้มอายๆความจริงแล้วตอนได้ราชโองการฯนางแทบจะคิดแต่เรื่องของต้าชิงเสียด้วยซ้ํา

“ของอะไรงั้นเหรอ” ต้าชิงถามพลางมองมือที่กําลังกุมกันแน่นของหวังจิ้ง ถึงตอนนี้เทียนเหวินก็เดินออกมาแล้วเพราะมันไม่อยากเป็นก้างขวางคอนั่นเอง

 

“นี่เป็นตําราที่ท่านพ่อมอบให้ข้าเจ้าค่ะ” หวังจิ้งว่าพลางยื่นตําราวิชาร่วมผสานให้กับต้าชิง

“วิชาร่วมผสาน? ทําไมท่านพ่อของเจ้าถึงมอบมันให้ข้าล่ะ”ต้าชิงถามพลางมองตําราในมือของนางตําราเล่มนี้มันไม่เคยเห็นมาก่อนหรือเจ้าสํานักเทพจุติต้องการมอบตําราเล่นนี้ให้มันเพื่อตอบแทนเรื่องตําราวิชาเทพประสานงั้นหรือ

“วิชานี้”หวังจิ้งพูดพลางใช้แขนเสื้อปิดใบหน้าตนเองที่แดงก่ําราวกับลูกตําลึง

“วิชานี้ต้องฝึกร่วมกับเพศตรงข้ามเจ้าค่ะ” หวังลี่ที่อยู่กับต้าชิงว่าพลางยิ้มออกมา ท่าทางนางจะไม่ค่อยอายเท่าพี่สาวกระมัง

 

“เพศตรงข้าม? แต่พวกเจ้าก็กลายเป็นระดับเทียนเซียนขั้นที่ 10 แล้วไม่ใช่หรือต้องฝึกอะไรอีกกัน”ต้าชิงถามด้วยสีหน้าสงสัย 5 ปี มานี้พวกต้าชิงต้าเฉินเข้าระดับเทียนเซียนขั้นที่ 10 มานานแล้วไม่แปลกเลยที่หวังจิ้งและหวังลี่จะใช้เคล็ดวิชาเทพประสานจนขึ้นระดับ 10 เช่นกัน

“เพื่อทะลุขีดจํากัดของระดับเทียนเซียนเจ้าค่ะ” หวังจิ้งตอบด้วยสีหน้าจริงจังแม้จะมีสุดยอดวิชาฝึกฝนพลังวิญญาณ แต่สํานักเทพจุติก็ไม่มีวิชาต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเหมือนเหล่ายอดฝีมือ รวมทั้งไม่มีวิชาเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายด้วย ทําให้พวกนางไม่อาจเรียกตัวเองว่ายอดฝีมือได้เสียด้วยซ้ํา

 

“ทะลุขีดจํากัดของระดับเทียนเซียน เจ้าหมายถึงเจ้าสวรรค์งั้นหรือ”ต้าเฉินถามด้วยสีหน้าตกใจไม่แพ้ท้าชิง จริงๆเหนือกว่าระดับเทียนเซียนนั้นไม่มีชื่อเรียก แต่เพราะก่อนหน้านี้อาวุธลับของอาณาจักรชูตั้งออกมา ทําให้ไปจูเหวินเรียกระดับนี้เอาไว้ว่าระดับเจ้าสวรรค์หลังจากนั้นไม่นานชื่อเรียกนี้ก็เผยแพร่ออกไปเพราะใน อาณาจักรอูนั้นมีอาวุโสเทียนหมิงที่สามารถบรรลุถึงระดับเจ้าสวรรค์ได้แล้วนั่นเอง

“เจ้าค่ะ ข้าอยากจะใช้วิชานี้กับท่าน”หวังจิ้งพูดด้วยใบหน้าที่แดงกว่าเดิมแม้แต่หวังลี่เองก็หน้าแดงไม่แพ้กัน เพียงแต่สองหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพวกนางกลับไม่มีท่าที่เขินอายเลย

“ได้สิ หากเจ้าอยากฝึกวิชาก็ย่อมได้”ต้าชิงพยักหน้าพลางยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แต่ท่าทางมันจะไม่เข้าใจความหมายแฝงของหวังจิ้งเสียเท่าไหร่

 

“ท่านต้าชิง วิชาร่วมผสานเป็นวิชาของเจ้าสํานักเทพจุติเจ้าค่ะ”ได้ยินเช่นนั้นต้าชิงก็เริ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย

“วิชานี้เป็นวิชาลับที่ให้ฝึกเพียงเจ้าสํานักเทพจุติกับภรรยาเท่านั้นเจ้าค่ะ” หวังจิ้งอธิบายเพิ่มด้วยใบหน้าแดงจัดไปทั้งหน้า

“ตอนนี้พวกเราเป็นเจ้าสํานักของสํานักเทพจุติ คนที่จะฝึกวิชานี้ได้ก็ต้องเป็นสามีของพวกเราเจ้าค่ะ” หวังลี่เสริมพลางมองต้าเฉินด้วยท่าทีเขินอายการยื่นตําราเล่มนี้ให้เพศตรงข้ามนั้นไม่ต่างอะไรกับการขอแต่งงานของเจ้าสํานักเทพจุติเลยมิน่าเล่าพวกนางถึงเชินอายกันขนาดนั้น

”ในที่สุดต้าชิงกับต้าเฉินก็เข้าใจเสียที่ว่าพวก

“ระ เรื่องนั้น… กนางหมายถึงอะไร

 

“พวกข้าทําไม่ได้”ต้าชิงว่าพลางคืนตําราให้กับหวังจิ้ง

 

“ทําไมล่ะเจ้าคะ ข้าไม่งั้นหรือ” หวังจิ้งถามด้วยใบหน้าเหมือนจะร้องไห้แน่นอนว่าหวังลี่เองก็เช่นกัน

“ไม่ใช่ความผิดของพวกเจ้าหรอก”ต้าชิงว่าพลางยิ้มออกมาบางๆ

“พวกข้าต้องติดตามนายน้อยไปทุกที่ แถมยังมีภาระหน้าที่ของรองหัวหน้าแห่งกลุ่มนักล่าอสูรอยู่ พวกข้าไปเป็นเจ้าสํานักของสํานักเทพจุติไม่ได้หรอก” ต้าเฉินพูดพลางยิ้มเศร้าๆให้กับหวังลี่พวกมันพึ่งนึกถึงความหลังตอนผ่านเมืองบ้านเกิดของพวกมันมา หมาดๆ ทําให้ความรู้สึกที่มีต่อไปจูเหวินนั้นยิ่งหนักแน่นตราบใดที่การแต่งงานทําให้พวกมันไม่อาจติดตามนายน้อยได้ พวกมันก็คงไม่อาจยอมรับข้อเสนอ

“เช่นนั้นข้าจะไปคุยกับหัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูร” หวังจิ้งว่าพลางเดินออกไปจากสวนของวังหลวง ทําเอาเทียนเหวินที่แอบฟังอยู่สะดุ้งโหยงทันที

 

“ฮึก…”ส่วนหวังลี่ที่ได้รับการปฏิเสธนั้นกลับยืนร้องไห้ต่อหน้าต้าเฉินเสียอย่างนั้น ทําเอาต้าเฉินรีบปลอบนางเป็นการใหญ่

“ข้าขอโทษ แต่ข้าทิ้งนายน้อยไม่ได้จริงๆ”ต้าเฉินว่าพลางปลอบใจหวังลี่ด้วยท่าที่ลุกลี้ลุกลน

 

“ข้าจะไปตามหวังจิ้ง”ต้าชิงว่าพลางกระโดดขึ้นไปบนกําแพงแต่ที่หน้าสวนนั้นนอกจากเที่บนหวินแล้วไม่มีใครอีกเลย ท่าทางนางจะเดินทางไปเมืองร้อยแปดอสูรแล้ว

 

“ข้ามาขอพบท่านหัวหน้ากลุ่ม” หลังจากเดินทางด้วยความเร็วมากที่สุดเท่าที่นางทําได้ หวังลิ้งก็เข้าไปที่วังมังกรทันทีเพื่อขอพบกับไปจูเหวินแต่เพราะไปจูเหวินกําลังพาไปหลินเข้าไปหาหวงหลงอยู่ทําให้อาวุโสหน่วย 1 ปล่อยนางเข้าไปพบไม่ได้ แม้จะทราบว่านางเป็นคนที่มากับเทียนเหวินก็ตาม

 

“หวังจิ้ง” ต้าชิงพูดพลางเดินเข้ามาหาหวังจิ้งอย่างรวดเร็ว

“นี่เจ้าร้องไห้งั้นเหรอ”ต้าชิงพูดพลางมองใบหน้าของหวังจิ้งที่หันมาหามันตอนนี้ใบหน้าของนางมีน้ําตาอยู่ทําเอาต้าชิงชะงักร่างไปทันทีเรียกได้ว่าทําอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว

“ข้ามันไม่ดีสินะ ท่านถึงไม่รับรักข้า” หวังจิ้งถามพลางมองมาทางด้าชิง

 

“เปล่า เจ้าเป็นหญิงที่ดีพร้อมคนหนึ่ง” ต้าชิงว่าพลางส่ายหน้าช้าๆตอนนี้นางเป็นถึงเจ้าสํานักเทพจุติ แถมมีพลังระดับเทียนเซียนขั้นที่ 10 นอกจากนี้ใบหน้ายังงดงามอีกด้วยไม่ต้องนับนิสัยของนางแม่ไม่ได้เจอหน้าแต่ต้าชิงก็ได้ยินชื่อเสียงของหวังจิ้งจาก ข่าวลือมาบ้าง แถมตอนมันพบนางครั้งแรกนางยังเข้ามาสู้กับมันเพื่อปกป้องน้องสาวอีกต่างหาก แม้จะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ตาม

 

“แล้วทําไม ทั้งๆที่ข้าเอาแต่คิดถึงท่านมาตลอด 5 ปีแท้ๆ” หวังจิ้งร้องไห้ออกมาพลางทุบอกของต้าชิงไปหลายที่

 

“ข้าต้องติดตามนา…”

“นั่นสินะ ข้าคงสู้นายน้อยของท่านไม่ได้ บางทีขาอาจจะคิดไปคนเดียวท่านคงไม่ได้รักข้าเสียด้วยซ้ํา” หวังจิ้งพูดด้วยใบหน้า เศร้าหมองนางชอบต้าชิงเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่นางรู้ดีเพราะนางเอง ก็เอาแต่คิดถึงมันตลอดต่อให้ไม่มีเรื่องการคืนตําราจนต้าชิงกลายเป็นผู้มีพระคุณของสํานักนางเองก็ไม่คิดว่าความรู้สึกนี้จะเปลี่ยนไป

 

“ข้าเองก็ชอบเจ้า” ต้าชิงว่าพลางเช็ดน้ําตาบนหน้าของหวังจิ้งเบาๆ หากไม่ใช่เพราะการติดตามนายน้อย มันคงยินดีแต่งงานกับหวังลิ้งไปแล้วมันเองก็คิดถึงนางมาตลอดเหมือนกัน แม้เวลาที่ได้เจอกันจะไม่นานก็ตาม

 

“มีอะไรกัน” อยู่ๆหวงหลงก็เดินเข้ามาในห้องประชุมพลางมองต้าชิงกับหญิงสาวแปลกหน้ามันคงไม่แปลกอะไรหากไม่ใช่ว่าต้าชิงกําลังเช็ดน้ําตาให้นางอยู่

 

“ท่านอดีตหัวหน้า..”ต้าชิงว่าพลางประสานมือคารวะหวงหลงที่หนึ่ง

“ท่านรักแม่นางคนนั้นจริงๆงั้นหรือพี่ต้าชิง” เมื่อหวงหลงออกมาแล้วแน่นอนว่าคนที่ตามออกมาอีกคนย่อมเป็นไปจูเหวินแน่นอน

 

“ขอรับ” ต้าชิงตอบพลางมองไปทางหวังจิ้ง หากนางไม่ใช่เจ้าสํานักเทพจุติละก็ มันคงแต่งงานแล้วพาหวังจิ้งมาอยู่ที่เมืองร้อยแปดอสูรแห่งนี้แน่ๆ

“เช่นนั้นท่านก็แต่งงานกับนางสิ”ไปจูเหวินยิ้มพลางมองไปทางหวังจิ้งเห็นนางตะโกนเมื่อครู่มันก็พอทราบว่านางเองก็รักต้าชิงเช่นกัน

“แต่นายน้อย นางเป็นเจ้าสํานักเทพจุติที่อยู่ทางเหนือหากข้าแต่งงานกับนางข้าก็ต้องไปเป็นเจ้าสํานักเทพจุตินะขอรับ” ต้าชิงพูดด้วยสีหน้ากังวล เพราะพวกมันยังอยากติดตามนายน้อยอยู่

 

“ไม่เป็นไรหรอก ตําแหน่งรองหัวหน้าข้าจะให้ท่านรองคนก่อนมารับตําแหน่งก็ได้”ไปจูเหวินตอบพลางยิ้มออกมา

“จะดีหรือขอรับนายน้อย พวกข้า”

“ครั้งแรกที่เถ้าแก่หวังฝากพวกพี่ดูแลข้า เพราะข้าไม่คุ้นเคยกับเมืองของมนุษย์เท่านั้นตอนนี้ข้าว่าข้าอยู่ได้แล้วนะ”ไปจูเหวินว่าพลางยิ้มบางๆ

“ตอนนี้ข้าเรียนรู้จนทราบแล้วว่า หากข้าทําให้พวกท่านต้องทิ้งความสุขของตนเอง ข้าก็คงเป็นนายน้อยที่แย่มากๆ”ไปจูเหวินว่าพลางเดินลงมาหาต้าชิง

 

“ถึงท่านจะไม่ได้อยู่กับข้าตลอดเวลา แต่พวกเราก็ยังเป็นสหายกันเหมือนเดิม วันหลังหากข้ามีปัญหาอะไรหวังว่าท่านเจ้าสํานักเทพจุติจะให้ความช่วยเหลือไปจูเหวินพูดจบต้าชิงก็พยักหน้าช้าๆ

“เช่นนั้น ข้าขอเชิญนายน้อยร่วมงานแต่งของข้ากับน้องชายด้วยขอรับ”ต้าชิงว่าพลางยิ้มออกมา แม้จะเสียดายที่ไม่ได้ติดตามนายน้อยแล้วแต่หากพวกมันสามารถบรรลุระดับเจ้าสวรรค์ได้พวกมันคงเป็นกําลังให้นายน้อยได้ดีกว่าตอนนี้แน่ๆ

Related