บทที่ 136 เจ้าผู้ปกครองแห่งดินแดนทักษิณ ราชินีหงส์อมตะ
ณ ดินแดนทักษิณ ยอดเขาปักษาสวรรค์

“พวกมนุษย์สมควรตาย บังอาจสังหารบุตรชายข้า บัดซบ!”

เสียงคำรามแหลมเล็กดังกังวานไปรอบๆ หมื่นลี้ ก่อนปักษาเทพสีทองตัวมหึมาจะพุ่งขึ้นฟ้า

มันกางสองปีกใหญ่พันจั้ง ทุกส่วนเหมือนหลอมขึ้นจากทองคำเทพ ส่องแสงวาววับใต้แสงตะวัน บดบังดวงตะวัน

นี่คือปักษาโหดเหี้ยมน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งตัวหนึ่ง ทั่วร่างลุกโชตช่วงด้วยเปลวไฟเทพสีแดงอมทอง มวลอากาศบริเวณรอบๆ กรงเล็บคมกริบแตกกระจาย ไม่อาจรับอานุภาพของมันไหว

นี่คือผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษาสวรรค์ และเป็นหนึ่งในเจ้าผู้ปกครองสูงสุดของเทือกเขาปักษาสวรรค์ เป็นยอดฝีมือที่สุดแห่งยุคของทั้งดินแดนทักษิณ!

ต้องรู้ว่าผู้อาวุโสของเผ่าอสูรกับผู้อาวุโสของแดนศักดิ์สิทธิ์เผ่ามนุษย์ต่างกัน พวกมันถูกจำกัดให้เป็นผู้อาวุโสไปตลอดชีวิต ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ ขณะเดียวกันถ้ายังไม่มีเผ่ามนุษย์แข็งแกร่งกว่าพวกมัน พวกมันก็จะเป็นผู้คุมอำนาจในเผ่าพันธุ์ตลอด

การจำกัดเช่นนี้ต่างกับจำกัดการเปลี่ยนอำนาจทุกพันปีของแดนศักดิ์สิทธิ์เผ่ามนุษย์ แต่นี่ก็ทำให้เผ่าอสูรมีการแย่งชิงมากกว่าเช่นกัน

กล่าวได้ว่าปักษาเทพตัวนี้รับฐานะผู้อาวุโสสามอันสูงส่งในเผ่าปักษาได้ นั่นหมายความว่ากำลังรบของมันอยู่ห้าอันดับแรกในเผ่าปักษา

นอกจากราชาของเผ่าปักษาเทพ ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองแล้ว กำลังรบของมันแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าปักษา

กระทั่งตอนนั้นมันยังเคยก่อกรรมทำชั่วในดินแดนบูรพา ฉีกร่างผู้อาวุโสสูงสุดของแดนศักดิ์สิทธิ์สักแห่งเอามากินอย่างมีความสุข

พูดได้ว่านี่คือเจ้าผู้ปกครองที่ทำชั่วอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด และจะยอมโดนเอาเปรียบไม่ได้เด็ดขาด!

ทันทีที่ได้ข่าวว่าบุตรชายของตนถูกผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกตสังหารและเอามาย่างกินต่อหน้าทุกคนนั้น มันก็โมโห

มันสยายปีกมหึมาจะบุกไปแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์แห่งดินแดนบูรพาทันที จะใช้เลือดเนื้อของผู้อาวุโสเทพสวรรค์จำนวนมากมาเซ่นไหว้ให้บุตรชายตนที่สิ้นชีพไป

บึ้ม~!

ปีกยักษ์สีทองหลายพันจั้งขยับกระพือ ก่อให้เกิดพายุหมุนน่าสะพรึงอย่างยิ่งขึ้น ผ่านไปที่ใดแม้แต่แผ่นดินยังถูกไถเป็นร่องลึก

ผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษามีความเร็วสูงสุดของเผ่าปักษาสวรรค์ สยายสองปีกทียังพุ่งไปได้ไกลหมื่นลี้ ราวกับดวงตะวันทองคำทะลวงอากาศไป

ในเวลาสั้นๆ มันก็บินข้ามชายแดนไร้ที่สิ้นสุดมุ่งหน้าไปดินแดนบูรพา

ทว่าตอนนี้เองพลันปรากฏม่านเปลวเพลิงสีแดงหมื่นจั้งขึ้นมาขวางหน้ามันเอาไว้

นัยน์ตาผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษาฉายแววเสียใจระคนโมโห “องค์ราชินี ข้าอยากจะแก้แค้นให้บุตรชาย ขอให้ท่านอย่าขวางข้าเลย!”

เปลวเพลิงสีแดงกลางมวลอากาศรวมออกมาเป็นหงส์เพลิงร่างมหึมาอย่างยิ่งตัวหนึ่ง ทั่วร่างมีประกายแสงเซียนเข้มข้นวนเวียน ราวกับหงส์เซียนลงมาเยือน

“ไม่เจียมตัว!”

เสียงผู้หญิงดังมาจากเปลวเพลิงประกายเซียน สุภาพเยือกเย็นและสูงศักดิ์ เย็นชาและเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม ทำให้ในใจคนอดเกิดความคิดอยากจะกราบไหว้มิได้

ร่างจำแลงหงส์เพลิงตัวนี้คือนางพญาอสูรสูงสุดของดินแดนทักษิณ เป็นผู้แข็งแกร่งหมายเลขหนึ่งของเผ่าหงส์ที่ควบคุมทั้งป่าแห่งนิพพาน…ราชินีหงส์อมตะ

นางกำเนิดในยุคโบราณเมื่อหมื่นปีก่อน เมื่อพันปีก่อนผงาดขึ้นในสงครามศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ ผ่านร้อยสงครามไม่สิ้นชีพจนบรรลุนิพพานเป็นผู้อริยะ

ในสงครามศักดิ์สิทธิ์นั้น ขุมอำนาจมากมายพลังปราณเดิมบาดเจ็บสาหัส แต่เผ่าหงส์อมตะกลับยิ่งสู้ยิ่งแกร่งขึ้นภายใต้การนำของนาง จวบจนถึงตอนนี้ สงครามศักดิ์สิทธิ์ผ่านไปหมื่นปี ป่าแห่งนิพพานยังพัฒนาขึ้นเป็นขุมอำนาจที่แกร่งที่สุดของทั้งเผ่าอสูรแดนทักษิณ

ทางด้านราชินีหงส์อมตะยังกลายเป็นราชินีไร้มงกุฎของทั้งเผ่าอสูรแดนทักษิณ บัญชาการทั้งเผ่าหงส์อมตะ ควบคุมดูแลแดนทักษิณมากกว่าครึ่ง

อย่าว่าแต่ผู้อาวุโสสามของเผ่าปักษาสวรรค์เลย แม้แต่เจ้าเผ่าปักษาสวรรค์ที่อยู่ขั้นปักษาอริยะเจ็ดด่านเคราะห์คนนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าราชินีหงส์ยังไม่กล้าบุ่มบ่าม

นางพูดเสียงเย็นชาว่า “ข้าเคยพูดไว้ว่าให้พักฟื้นพลังชีวิตในหมื่นปี ผู้อริยะแห่งแดนทักษิณห้ามออกจากดินแดน เจ้ากำลังสงสัยข้าอยู่รึ”

คำพูดของราชินีหงส์อมตะไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ แต่กลับทำให้ผู้อาวุโสสามที่กำลังพุ่งขึ้นฟ้าด้วยความโมโหหนาวสั่น

เขารีบพูดว่า “ข้ามิได้จะต่อต้านปณิธานขององค์ราชินีแน่นอน แต่ข้าอยู่ร่วมโลกกับคนที่มันสังหารบุตรชายข้าไม่ได้”

ราชินีหงส์อมตะเอ่ยอย่างเฉยชา “บุตรชายเจ้ารังแกสตรีศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ โดนบัวมรกตที่มีพลังบำเพ็ญระดับเดียวกันสังหาร มีอะไรน่าคับแค้นใจกัน ตอนนี้เจ้าเดินทางไปล้างแค้นที่ดินแดนบูรพาเพียงลำพัง หรือคิดว่าด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเจ้าจะล้มล้างแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ได้รึ

อย่าลืมสิ เผ่ามนุษย์ไม่ได้ไม่มีผู้สูงศักดิ์สูงสุดสักหน่อย เผ่าอสูรพักฟื้นพลังชีวิตหมื่นปี จะให้พลังปราณเดิมบาดเจ็บเพราะเจ้าไม่ได้อีก”

ในดวงตาของผู้อาวุโสสามขยับประกายเคียดแค้นลึกๆ “แต่องค์ราชินี ข้ายอมไม่ได้! จะไม่ล้างแค้นคนที่ฆ่าบุตรชายข้าไม่ได้ องค์ราชินีให้อภัยด้วย รอข้าล้างแค้นกลับมาแล้ว จะไปขอรับโทษที่ป่าแห่งนิพพาน”

เมื่อกล่าวจบ ปักษาทองยักษ์พลันกลายเป็นสายรุ้งยาวสีทองสว่างพร่างพราวพุ่งไปทางดินแดนบูรพา

ผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษาเทพตนนี้กำลังจะฝ่าฝืนคำสั่งของราชินีหงส์อมตะ กำลังจะบุกทะลวงเข้าดินแดนบูรพา

สายตาที่ซ่อนอยู่ในเงามืดแห่งอาณาเขตอันไร้ที่สิ้นสุดของแผ่นดินใหญ่ทักษิณต่างมองมา ในดวงตาพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

พักฟื้นพลังชีวิตมาหลายพันปี กำลังรบของทั้งเผ่าอสูรแดนทักษิณแกร่งขึ้นกว่าตอนเพิ่งจบสงครามศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ขึ้นมากหลายเท่า

การใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเป็นเวลานานทำให้ผู้แข็งแกร่งสุดยอดของเผ่าอสูรมากมายระงับความกระหายในการเข่นฆ่าโลหิตไม่ไหว

พวกมันอยากจะฝ่าฝืนคำสั่งของราชินีหงส์อมตะ ให้ขุมอำนาจในดินแดนอื่นๆ เห็นความแข็งแกร่งของเผ่าอสูร!

และการที่ผู้อาวุโสสามทะลวงดินแดนครั้งนี้ก็ได้ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรมากมายยินยอมและสนับสนุน

เมื่อถึงคราวจำเป็น พวกเขาก็จะสนับสนุน!

ถ้าไม่เช่นนั้นระดับฝ่าด่านเคราะห์ตอนต้นตัวเล็กๆ จะกล้าต่อต้านราชินีหงส์อมตะหรือ

ตอนนี้ผู้อาวุโสสามเผ่าปักษาสำแดงวิชาลับปักษาสวรรค์ทำให้ความเร็วพุ่งทะยานขึ้น จนเข้าใกล้อาณาเขตดินแดนบูรพาแล้ว แค่เขาพุ่งออกจากแดนทักษิณฝ่าเข้าดินแดนบูรพาสำเร็จ อำนาจของราชินีหงส์จะถูกสั่นคลอนอย่างหนัก

ถึงตอนนั้นยอดนักรบของเผ่าอสูรต่างๆ ที่ซ่อนอยู่ในเงามืดจะเฮโลกันออกมาฝ่าฝืนสัตย์สาบานต่อต้านเผ่าหงส์

ถึงอย่างไรในเผ่าอสูรที่ผู้แข็งแกร่งเป็นใหญ่นั้น การเผยความอ่อนแอจะเท่ากับเชิญให้ศัตรูแข็งแกร่งเข้ามาปิดล้อมโจมตี

เมื่อเห็นผู้อาวุโสสามเผ่าปักษาสยายปีกบินไปแสนลี้แล้ว ประกายแสงจากหงส์เพลิงพลันขยายใหญ่ขึ้น

“ดูท่าข้าไม่ได้ลงมือมาหลายพันปี พวกเจ้าคงเมินอำนาจของข้ากันแล้ว โง่เขลา!”

เสียงเย็นชาดังขึ้น หงส์เพลิงตัวนั้นพลันกลายเป็นตาข่ายใหญ่เปลวเพลิงสีแดง เมื่อตาข่ายใหญ่เปลวเพลิงโผล่มา แม้แต่มวลอากาศยังสั่นสะเทือน ถูกลากออกเป็นรอยแยกมวลอากาศมากมาย

ร่างของผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษากระโดดข้ามชายแดนทักษิณไปแล้ว อีกวินาทีเดียวก็จะข้ามเข้าดินแดนบูรพา ทว่าวินาทีนั้นเอง ตาข่ายเทพเพลิงสีแดงมาโผล่ตรงหน้าปักษาทองยักษ์โดยพลัน ก่อนจะคลุมร่างปักษาทองเอาไว้ทั้งหมด

“องค์ราชินี ข้าไม่ยอม เผ่ามนุษย์รังแกข้าเช่นนี้ พวกข้าจะไม่ล้างแค้นได้อย่างไร”

ปักษาทองตัวมหึมาดิ้นไม่หยุด ใช้กรงเล็บฉีกตาข่ายใหญ่สุดชีวิต แต่ก็ไม่เกิดผลใดๆ เลย

ราชินีหงส์อมตะเอ่ยเสียงเย็นชา “ผู้อริยะจะเคลื่อนไหวไม่ได้ นี่เป็นสัญญาพันธมิตรระหว่างมนุษย์กับอสูร จะให้สิ้นสุดสัญญาเป็นชนวนก่อสงครามเพราะเจ้าได้อย่างไรกัน

ถ้าจะแก้แค้น ผู้แข็งแกร่งเผ่าปักษาระดับต่ำกว่าผู้อริยะสู้กับเผ่ามนุษย์แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ในระดับเดียวกันได้เต็มที่ เป็นตายแล้วแต่สวรรค์ ถ้าเผ่ามนุษย์เอาผู้แข็งแกร่งมารังแกพวกเจ้า ต่อให้เผ่ามนุษย์ส่งจักรพรรดิออกมา ข้าก็จะออกหน้าทำสงครามโลหิตด้วยเช่นกัน แต่ตอนนี้เจ้าฝ่าฝืนกฎของเผ่าอสูร ข้าจะลงโทษปิดผนึกเจ้าพันปี ไปทบทวนตัวเองเสีย!”

เพิ่งสิ้นเสียง ตาข่ายเทพเพลิงมหึมานั่นพลันคุมขังอย่างหนาแน่น ก่อนค่อยๆ กลายเป็นกรงนก หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ส่วนพญาปักษาปีกทองยักษ์พันจั้งนั้นก็กลายเป็นขนาดเท่านกคีรีบูน

กรงนกสีแดงทะลวงมวลอากาศมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของป่าแห่งนิพพานในแดนทักษิณ

ตอนนี้ทั้งแดนทักษิณเงียบกริบ ไม่มีผู้แข็งแกร่งคนใดกล้าออกมาขวาง

แค่ร่างจำแลงก็ผนึกปักษาศักดิ์สิทธิ์ได้ในพริบตา เหมือนกับจับลูกนก

กาลเวลาผ่านมาหลายพันปี ฝีมือของราชินีหงส์กลับยิ่งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

นาง…ก็ยังเป็นเจ้าผู้ปกครองแห่งดินแดนทักษิณอยู่ดี!

…………………..