SPH: บทที่ 119 น้ําตาของซิงเหมิง

“เม็ดที่สอง!”

 

ซิงเหมิง หยิบเม็ดยาเพิ่มพลังปราณ เม็ดที่สองขึ้นมา แล้วกลืนมันโดยไม่ลังเล

 

ตูม!

 

เมื่อรู้สึกถึงความร้อนเดือดจัดที่มา จากช่องท้องของเขาซิงเหมิงก็จดจ่ออยู่กับพลังงานเลือดของเขา และพยายามควบคุมพลังให้ดีที่สุด เพื่อหลอมรวมเข้ากับกระดูกและเส้นเอ็นของเขา

 

“ย้าส์” ”ย้าส์!”

 

เย่หยู และ หยางเฟิงวู ยืนอยู่ข้าง ซิงเหมิง ได้ยินเสียงเหมือนสายน้ําไหล พวกเขาสามารถได้ยินเสียงเลือดไหลเวียนผ่านร่างกายของซิงเหมิง

 

ชิ๊งงๆ! * * * *

 

เปรี้ยะ! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

 

เสียงของเส้นเอ็นดังลอดออกมา และเสียงข้อต่อ ก็ดังขึ้น

 

ตอนแรกมันแทบจะมองไม่เห็นเลย เมื่อพลังงานเลือดไม่มีที่สิ้นสุด ถูกดูดซับโดยกล้ามเนื้อ และกระดูกในร่างกายของ

 

ซิงเหมิง ที่สะท้อนกลับออกมา ค่อนข้างชัดเจนขึ้น 

 

เสียงดังเกรียวกราว!

 

เสียงที่ดังกระหึ่ม ดังออกมาจากร่างกายของซิงเหมิง 

 

กล้ามเนื้อและกระดูกของเขาเริ่มสั่นคลอน!

 

ซิงเหมิง ลืมตาของเขาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น กระพริบตาทั้งคู่ “ระดับสี่ ขั้นสร้างกระดูก!”

 

ในขณะที่ซิงเหมิง หยิบเม็ดยาเพิ่มพลังงานปราณเม็ดสุดท้าย น้ําตาก็เอ่อล้นตา ในที่สุดเขาก็มีความหวัง!

 

สูดหายใจลึก ๆ ซิงเหมิง เงยหน้าขึ้น แล้วกลืนเม็ดยา เพิ่มพลังปราณ เม็ดสุดท้ายลงไป

 

ตูม!

 

เมื่อพลังงานในเลือด และยาเพิ่มพลังปราณขึ้น ซิงเหมิงก็ส่ายหัวไปมา แล้วก็เส้นเลือดของเขาโป่งพอง เขาดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ

 

“เฮอะ!”

 

เลือดดําๆ จํานวนหนึ่ง ที่พ่นออกมาจากปากของซิงเหมิง

 

หยางเฟิงวู กําลังจะโพล่งออกมาดัง ๆ แต่เย่หยู หยุดเธอไว้ “ ไม่จําเป็นต้องกังวล อาจารย์ซิง กําลังชําระไขกระดูก และเปลี่ยนเลือดของเขา!”

 

หยางเฟิงวู ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเธอได้ยินเย่หยู บอกอย่างนี้

 

ในตอนนี้ซิงเหมิง มาถึงขั้นตอนสุดท้ายของการทําให้กระดูกบริสุทธิ์และการเปลี่ยนถ่ายเลือด

 

ในขณะที่หยดเลือดไหลออกมาจากรูขุมขนของผิวหนัง ซิงเหมิง ก็ปล่อยกลิ่นหอมหวาน ที่หอมลําคล้ายกับกลิ่นของยาเพิ่มพลังปราณ

 

หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของ ซิงเหมิง ก็สั่นไหว และ เลือดก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา เปลวไฟและควันลอยขึ้นสู่อากาศ ทําให้ใบไม้ที่ร่วงหล่นรอบตัวเขาก ระพือปลิวว่อน

 

ในสวนที่เงียบสงบในเมืองหมิงโจว ชายชรานอนบนเก้าอี้ หวายขณะจิบชา

 

ทันใดนั้นผู้เฒ่าเปิดตาของเขา และมองไปในทิศทางของ โรงเรียนมัธยมเซียงหยู พูดด้วยความประหลาดใจว่า “นี่เป็น นักสู้ที่ก้าวเข้าสู่ การชําระไขกระดูกระดับห้าหรือไม่?” เลือดและควัน? “ช่างมีพลังเลือดบริสุทธิ์เหลือเกิน!”

 

ชายชราพึมพํากับตัวเอง ก่อนที่จะปิดตาของเขาอีกครั้ง และเริ่มจมดิ่งกับตัวเอง

 

ซิงเหมิง กําหมัดของเขา ด้วยความตื่นเต้น ครั้งนี้ไม่เพียงแต่เขาฟื้นกําลังของเขา แต่มันได้ก้าวไปอีกหนึ่งขั้น!

 

“เย่หยู ต้องการต่อสู้ไหม?”

 

ซิงเหมิงมองเหยู เลือดของเขาเริ่มเดือดพล่าน เมื่อเขาฟื้นกําลังของเขา ซิงเหมิง แทบอดใจรอไม่ไหวที่จะต่อสู้กับ ใครซักคน

 

เมื่อมองดู ซิงเหมิง ที่เลือดร้อน เย่หยู เปิดเผยรอยยิ้มแล้ว พูดว่า “เข้ามา!” แต่อย่าร้องไห้ ถ้าอาจารย์แพ้นะ! ”

 

ซิงเหมิง ยิ้มกว้าง “คุณคิดว่า พยัคฆ์ร้ายที่แก่นแท้ระดับแปด พลังการต่อสู้ที่นับไม่ถ้วนในชีวิตของฉัน จะได้เลือดและเหงื่อที่ท่วมท้น? แต่ไม่เคยร้องไห้มาก่อน!”

 

“ฮะ!”

 

ซิงเหมิง ส่งเสียงตะโกนดัง ๆ และเริ่มโจมตีครึ่งก้าวหมัด ทลายของเขา พุ่งตรงไปที่ใบหน้าของเหยู

 

หลังจาก เข้าถึงความเชี่ยวชาญในของหมัดระดับแปดแล้วซิงเหมิง ก็รู้ทิศทางของการโจมตีของ เย่หยูต่อไปทันที

 

ตูม!

 

เย่หยู หลบไปด้านข้าง กําปั้นของซิงเหมิง เหมือนลูกกระสุนปืน ที่สะเก็ดปืน สะบัดไปทั่วร่างของเย่หยู

 

การแสดงออกของซิงเหมิงไม่เปลี่ยนไป เมื่อเขางอข้อศอก และทุบหน้าอกของเย่หยู เหมือนหอก

 

หมัดของเขาเหมือนค้อน ข้อศอกของเขาเหมือนหอก และแรงกระตุ้นของเขา รวดเร็วเท่ากับฟ้าผ่า! 

 

แก่นแท้พลังพยัคฆ์วิญญาณระดับแปด เริ่มการโจมตีที่เหมือนพายุ ไปที่ร่างเย่หยู

 

เมื่อเปรียบเทียบกับการระเบิดพลังของซิงเหมิง อย่างรุนแรง เย่หยู ก็ดูสบายๆ การเคลื่อนไหวของเขา เป็นเหมือนผีเสื้อ เมื่อเขาหลบการโจมตีของซิงเหมิง

 

“หวิว…”

 

ซิงเหมิง หายใจลึกลงไป เมื่อเขามองเย่หยู ซึ่งมีมือไพล่อยู่ด้านหลังของเขา เขาพูดด้วยน้ําเสียงโกรธเล็กน้อยว่า “ยังเล่นได้อีก” รีบเข้ามา และต่อสู้กันเร็วๆ!”

 

ชายชราในลานเล็ก ๆ ของเมืองหมิงโจว ลืมตาขึ้นเล็กน้อย เมื่อมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “น่าสนใจ มีใครบ้างไหม ที่เข้าร่วมแข่งขันกับนักต่อสู้ป้องกันตัวกระดับห้า ขั้นชําระไขกระดูกนี้ ฉันสงสัยว่าหมัดของเขา ขนาดไหน ที่จะสามารถต้านทานได้ !”

 

บนสนามที่โรงเรียนมัธยมเซียงหยู เย่หยู มองไปที่จิต วิญญาณการต่อสู้ของซิงเหมิง และพูดด้วยรอยยิ้ม “เข้ามาเลย คราวนี้ผมจะไม่หลบหนีอีกต่อไป”

 

“ฮะ!” “สู้!”

 

ซิงเหมิง ส่งเสียงโห่ร้อง ส่งพลังงานเลือด และควันขึ้นสู่อากาศ เขากระทืบพื้นดิน ทําให้เกิดรอยแตกบนพื้นแข็งๆใต้ฝ่าเท้าของเขา

 

ซิงเหมิงเป็นเหมือนเสือภูเขาดุร้าย ในขณะที่เขาพุ่งตรงไปที่เย่หยู ด้วยออร่าที่ไม่มีใครเปรียบ

 

ด้วยออร่าที่น่าประทับใจ กําปั้นของซิงเหมิงก็ดังก้องไปมาในอากาศ

 

อย่างไรก็ตาม เย่หยูยืนที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเลย

 

เมื่อเห็นทัศนคติแบบสบาย ๆ ของเย่หยู ออร่าพลังของ ซิงเหมิง ก็ยิ่งมีพลังมากขึ้น และหมัดของเขาก็รุนแรงยิ่งขึ้น

 

“ฮี!” “คุณไม่ได้ใส่ใจ กับการโจมตีของฉันจริง ๆ ในครั้งนี้ฉันจะทําให้คุณ รู้ว่าคุณไม่สามารถหลุดรอดจากการต่อสู้เพียงเล็กน้อยนี้ได้!”

 

เมื่อเห็นว่าการโจมตีของ ซิงเหมิง กําลังจะมาถึง เย่หยู, หยางเฟิงวู ก็ยืนอยู่ข้าง ๆ และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดใจ และ เย่หยูสกัดมันอย่างรวดเร็ว! ”

 

เช่นเดียวกับกําปั้นของซิงเหมิง กําลังจะมาถึงเย่หยู ก็ตะโกนว่า “แก่นแท้พลังวิญญาณระดับแปด ทลาย!”

 

ตูม!

 

คําราม!

 

คลื่นพลังปราณและเลือดปะทุขึ้น ในทันใด พลังงานพุ่งพรวดออกมาราวกับว่ามีมังกรคํารามอยู่บนท้องฟ้า มังกรสีแดงเลือด ตัวยาวหมุนวนขึ้น

 

การชกของเย่หยู ลงมาด้านหน้าของซิงเหมิง อย่างสง่างาม

 

ในลานที่เงียบสงบ และสงบเงียบ ชายชราคนหนึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้หวายก็นั่งตัวตรง

 

ชายชราไม่สนใจ ชาอันล้ําค่าของเขา ที่กระจายอยู่บนพื้น เขาพูดอย่างประหลาดใจว่า “พลังปราณและเลือดคล้ายมังกร! นี่คือพลังปราณ และเลือดมังกร! เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ ระดับไหนกันแน่!”

 

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ชายชราตะโกนเบา ๆ “ถังอี้!”

 

ฟื้ว! ชายร่างผอมสวมชุดรัดรูปสีดํา ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าชายชรา และโค้งคํานับ “ผู้นําคําสั่งคืออะไร?”

 

ผู้เฒ่ามองไปที่ทิศทางของโรงเรียนเซียงหยู ด้วยการแสดงออกอย่างจริงจังว่า “ไปตรวจสอบทิศทางนั้น ดูว่ามีใครกําลังต่อสู้ใหม” จําไว้! “แค่สังเกตจากระยะไกลๆ 

 

อย่าเข้าใกล้ ด้านหน้ามากเกินไป มิฉะนั้นคุณอาจถูกค้นพบ!”

 

“ครับท่าน!”

 

ถังอี้ ส่งเสียงตะโกนเบา ๆ และร่างของเขา ก็กระพริบหายไปจากลานเล็ก ๆ

 

เมื่อเห็นการจากไปของ ถังอี้ ผู้อาวุโสดูเหมือนจะจริงจัง เขาพึมพํากับตัวเอง “มันคือใคร จริง ๆ แล้วเขามีความสามารถพิเศษกับพลังปราณ และเลือดเหมือนมังกร!

 

ในสนามของโรงเรียนมัธยมเซียงหยู เย่หยู และซิงเหมิง เสร็จสิ้นการต่อสู้แล้ว

 

หลังจากการต่อสู้ ที่ดุเดือด สามารถมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ถ้าจะบอกว่าซิงเหมิงพ่ายแพ้ หลังจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว

 

“ผิดปกติ” นี่มันผิดปกติเกินไป! ”

 

ในขณะที่ซิงเหมิง พึมพํากับตัวเองน้ําตา ก็ดูเหมือนจะร่วงหล่นจากหางตาของเขา

 

ตอนแรกเขาคิดว่า เขาจะก้าวกระโดดครั้งใหญ่ แต่เขาไม่ได้บอกว่า เขาจะต้องบดขยี้ เย่หยู อย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้อง ได้รับผลลัพธ์เสมอ!

 

แต่ใครจะคิดว่าเย่หยู จะส่งซิงเหมิง ลอยออกไปด้วยหมัดเดียว?

 

ร้องไห้! แม้หลังจากที่ฝึกฝนมาเป็นเวลานานหลายสิบปีเขาก็ยังด้อยกว่าเย่หยูหลายขุม! ซิงเหมิงรู้สึกว่า เขามีเหตุผลนับหมื่น ที่ต้องเสียใจ

 

“อาจารย์ คุณสบายดีไหม?” หยางเฟิงวู ถามเบา ๆ ขณะที่เธอช่วยซิงเหมิงขึ้นมาจากพื้นดิน

 

ซิงเหมิงโบกมือของเขา ถูเอวที่เจ็บปวด และถอนหายใจ “ไม่เป็นไร เย่หยูยังออมมือ”

 

หลังจากที่เขาพูดจบ ซิงเหมิงมองดู ที่ที่เย่หยูยืนอยู่ มีหลุมอุกกาบาตขนาดยักษ์ ที่มีรูปร่างมนุษย์อยู่ตรงนั้น ที่ซึ่งเย่หยู ได้ทุบกําปั้นของเขา ออกจากร่างกายของเขา ในขณะที่เขาปลิวลงบนพื้นดิน

 

หยางเฟิงวู มองไปที่หลุมขนาดใหญ่ที่ ซิงเหมิง สร้างขึ้นในสนามเด็กเล่น จากนั้นมองไปที่เย่หยู ผู้ซึ่งแสดงออกอย่างผ่อนคลาย สบายๆ และเรียกซิงเหมิง ดูเป็นคนบ้าดี เดือดที่เดียว

“คุณเพิ่งกินยาเพิ่มพลังปราณ และผลกระทบของยา ยังไม่ได้แสดงประสิทธิภาพอย่างเต็มที่ อย่าลืม ฝึกฝน 36 กระบวนท่าของท่าออกกําลังกาย เพื่อให้เม็ดยาได้ทํางานได้อย่างเต็มที่!”

 

เย่หยู มองดูที่ซิงเหมิง และ หยางเฟิงวู ที่น่าตกใจในขณะที่เขาหัวเราะ

 

“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว” ซิงเหมิงเข้าใจมันเช่นกัน และยังมีพลังงานยาเหลืออยู่ในร่างกายของเขา หลังจากบอกลา เย่หยู เขาแล้วก็หันหลังกลับ

 

มีเพียงเย่หยู และ หยางเฟิงวู เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนสนาม

 

“เอ๊ะ ฉันจะไปแล้ว คุณควรกลับบ้านเร็วหน่อย”

 

เย่หยู ไตร่ตรองสักครู่ แล้วพูดกับหยางเฟิง

 

คิดถึงคําสารภาพของหยางเฟิงก่อนหน้านี้ เมื่อเขาอยู่คนเดียวกับหยางเฟิงวู เย่หยู รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

 

ในเวลานี้ หยางเฟิง ก็ดูเหมือนจะจําคําสารภาพรัก และ ความหุนหันพลันแล่นของเธอ แม้บุคลิกของเธอจะเป็นคนตรงไปตรงมา หยางเฟิงวู ก็รู้สึกเหมือนว่าใบหน้าของ เธอถูกไฟไหม้

 

“ใช่” หยางเฟิงวู ตอบอย่างเงียบ ๆ จากนั้นยกศีรษะของเธอขึ้น และมองเหยูอย่างมั่นคง ”เย่หยู ฉันรู้แล้วว่า ฉันชอบคุณจริงๆฉันจะไม่ยอมแพ้!”

 

หยางเฟิงวู ไม่รอคําตอบของเย่หยู และวิ่งหนีไป

 

เมื่อดูรูปหลังของหยางเฟิงวู เย่หยูอ้าปากค้าง แต่ไม่พูดอะไรเลย

 

นอกประตูโรงเรียนของเซียงหยู เย่หยูนั่งอยู่ในรถสปอร์ตพิงเบาะแสนสบาย ขณะที่เขาพูดเบา ๆ ว่า “เหยาเจนเทียนกลับบ้านกันเถอะ”

 

” เข้าใจแล้ว นายท่าน!” หลังจากพูดอย่างนั้นด้วยความเคารพ เหยาเงินเทียน ก็เริ่มขับรถสปอร์ต และขับตรงไปยังสี่แยก

 

“มีความเป็นไปได้หลายล้านรายการ ในชั่วขณะ…” 

 

เย่หยูขมวดคิ้ว โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

 

เมื่อมองไปที่รายชื่อผู้ติดต่อข้างต้นแสดงว่าเป็น อาเคย์ 

 

“เฮ้ ผมเหยู”

 

เสียงสั่นระรัวของ อาเคย์ เต็มไปด้วยความกลัว และความกลัวลอดออกมาจากโทรศัพท์ “ที่นี่ มีผี!” “ช่วยฉันที… ”