SPH: บทที่ 151 เพื่อนบ้านคนใหม่

 

เย่หยูรับกุญแจของพนักงานขาย ปลดล็อคประตูบ้าน แล้วเปิดมัน

 

“ปู่ ดูบ้านใหม่ของเราสิ!”

 

ไม่ไกลจากบ้านของเย่หยู เป็นลานกว้างอีกแห่ง

 

เมื่อเทียบกับลานที่รกร้างของบ้านเย่หยู แล้วลานด้านข้างนั้นมีชีวิตชีวากว่ามาก

 

ชายชราที่มีพลัง กําลังนอนอยู่บนเก้าอี้หวายในสวนโดยที่หลับตาลง เขาดื่มชาอย่างมีความสุข

 

ปัง!

 

ทันใดนั้น ประตูลานบ้านก็เปิดออก

 

ชายหนุ่มผู้มีผมสีขาวด้วยการย้อมผม เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 

ชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ ถัดจากชายชรา หยิบกาน้ําชาขึ้นมา และกลืนน้ําเข้าไปสักสองสามคํา

 

ผู้เฒ่าเปิดตาเล็กน้อย มองไปที่ชายหนุ่ม และพูดกับเขาว่า “อันธพาลน้อย โตแล้วนะ สงบสติอารมณ์หน่อยไม่ได้เหรอ?”

 

ชายหนุ่มบุ้ยปาก และพูดอย่างไม่มีความสุข “ปู่ ผมพึ่งจะอายุเท่าไหร่? ความเร็ว และอารมณ์เป็นสิ่งที่ผมโปรดปราน!”

 

ชายชราตะคอกอย่างหนัก “แกไปแข่งรถมาอีกแล้วเรอะ?”

 

การแสดงออกของชายหนุ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย และรีบปกปิด แสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนเดิม

 

“วันหนึ่งถ้าผมเอาชนะเขาได้! ผมจะกลายเป็นเทพเจ้าแห่งนักแข่ง ในเมืองดราก้อนเบย์!”

 

ผัวะ!

 

ชายชราหยิบไม้เท้าออกมาจากที่ไหนสักแห่ง แล้วตีมันลงบนร่างของชายหนุ่ม “ให้ฉันตีแกให้ตายไปซะ!” ระดับการฝึกศิลปะการต่อสู้ของแกอยู่ขั้นไหน?

 

มีการปรับปรุงเทคนิคอาวุธลับหรือไม่? แกไม่ได้ทําตัวให้เหมาะสมเลยสักวัน!”

 

ชายหนุ่มหลบหลีกไม้เท้าของชายชราด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ปู่ ผมผิดไปแล้ว!”

 

เมื่อเห็นว่าชายชรายังโกรธอยู่ เด็กหนุ่มก็เปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วว่า “ปู่ ผมได้ยินมาว่ามีคนย้ายเข้ามาอยู่ข้างๆบ้านเรา”

 

ชายชราวางเถาองุ่น แล้วกลับไปที่เก้าอี้หวายของเขา เขาหยิบกาน้ําชามาจิบแล้วพูดว่า “ถังอี้บอกฉันแล้ว แล้วก็รู้ด้วยว่าเจ้าของบ้านเขาแข็งแกร่งกว่าแกมาก!”

 

เด็กหนุ่มถามด้วยความสงสัยว่า “ปู่ เขาเป็นใคร”

 

“เย่หยู เพื่อนที่น่าสนใจ!” เขายังเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉันด้วย!”

 

ชายหนุ่มตกตะลึง “นั่นคือชายหนุ่มที่ปูช่วยชีวิตปูเอา ไว้ว”

 

ชายชราพยักหน้า “ใช่ ด้วยคู่มือลับ ที่ฉันประมูลมาควรเป็นของเขาด้วย”

ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วพูดขึ้นมาทันทีว่า “ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะสามารถซื้อบ้านที่นี่ได้”

 

ชายชราโบกมือ แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า “ไปเรียกเขามา บอกเขาว่ามีเพื่อนเก่าคนหนึ่งเชิญเขามา” จําไว้ว่าต้องให้ความเคารพ!”

 

ชายหนุ่มพยักหน้า “เอาล่ะ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

 

เด็กหนุ่มเดินไปที่ด้านหน้าของบ้านของเย่หู กําลังมองไปที่ประตูเปิดกว้าง แล้วเดินเข้ามาภายในบ้านโดยตรง

 

เขาพบร่างสูงและตรงยืนอยู่ภายในบ้าน

 

“ขอโทษนะ คุณเย่หยูหรือเปล่า?”

 

เย่หยูยืนอยู่ในสนามบ้าน และอยู่ตรงกลาง กําลังสั่งให้คนงานเคลื่อนย้ายเฟอร์นิเจอร์ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินว่ามีคนเรียกเขาจากด้านหลัง

 

เมื่อมองไปที่เด็กหนุ่มผมสีขาวเย่หยูถามว่า “คุณเป็นใคร?”

 

“ผมชื่อดังเฟย และผมอาศัยอยู่ในบ้านหลังถัดไป คุณปู่ของผมบอกให้ คุณมาหาเขาบอกว่าเขารู้จักคุณ”

 

ถังเฟยมองไปที่เย่หยู ยิ่งมองก็ยิ่งคุ้นเคย

 

“เป็นคุณนั้นเอง!” ทันใดนั้น ถังเฟยก็ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขามองเย่หยูด้วยความชื่นชม “ ฉันรู้ว่าคุณคือเทพเจ้าแห่งรถของเมืองดราก้อนเบย์!”

 

“เทพเจ้าแห่งรถ?” มุมปากของเย่หยูม้วนตัวขึ้น เมื่อเขามองไปที่เด็กหนุ่ม และหัวเราะเบาๆ “ชื่อของคุณคือถังเฟย” แขนกล? “

 

ใบหน้าของถังเฟยเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ ในขณะที่เขาพูดอย่างนุ่มง่ามว่า “เหอ เหอ ต้องขอบคุณความรักของเพื่อนๆ เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ผมยังห่างไกลมาก!” คุณเป็นเทพเจ้าที่แท้จริงของการแข่งรถ!

 

เย่หยู มองดูที่ ถังเฟย และถามว่า “คุณเพิ่งพูดว่า ปู ของคุณรู้จักผม?”

 

ถังเฟยพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ คุณปูของผมอยากให้คุณไปหา”

 

“เอาล่ะ!” “งั้นไปกันเถอะ”

 

เย่หยูติดตามถังเฟย โดยไตร่ตรองว่าใครเป็นปูของถังเฟยกันแน่

 

“สกุลถัง?” เป็นเขามั้ย? “เย่หยูแน่ใจว่าปู่ของถังเฟย น่าจะเป็นถังฉี(ถังฉือ)

 

หลังจากติดตามถังเฟยไป ก็มาถึงหน้าบ้านของถังฉี

 

ถังเฟยเปิดประตูบ้าน และตะโกนให้ผู้อาวุโสที่กําลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย “ปู่ ผมได้เชิญเย่หยูมาแล้ว!”

 

ผู้เฒ่านั่งอยู่บนเก้าอี้หวายลุกขึ้นยืนทันที มองเย่หยู ขณะที่เขาหัวเราะอย่างมีความสุข “ฮ่าฮ่า เพื่อนตัวน้อย เย่หยู พวกเราพบกันอีกครั้ง!”

 

เย่หยูมองไปที่ชายชราผู้กระตือรือร้นคนนี้ และมุมปากของเขาเผยรอยยิ้มว่า “ผู้อาวุโสถัง ไม่คิดไม่ฝันว่าพวกเราจะกลายเป็นเพื่อนบ้านกันจริงๆ

 

เย่หยูนั่งบนเก้าอี้ของเขา จิบชาแล้วพูดกับถังฉีด้วยรอย ยิ้ม “อาวุโสถัง นี่คือหลานชายของคุณเหรอ?”

 

ถังฉีพยักหน้า “ชื่อของเขาคือถังเฟย และเขาไม่ได้ทํางานอะไร เลยเอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ!”

 

เย่หยูจ้องที่ถังเฟย และพูดด้วยหัวเราะเบาๆ “ฮ่าๆ เขาขับรถค่อนข้างใช้ได้อยู่นะ!”

 

การแสดงออกของถังเฟยมืดลงทันที เราไม่พูดถึงเรื่องนี้ได้ไหม?

 

ถังฉี จ้องไปที่ถังเฟย และพูดอย่างไม่มีพอใจว่า “เจ้าคนตัวเหม็นนี่! ถ้าเพียงแต่ได้แค่ครึ่งเดียวของคุณ ฉันก็พอใจแล้ว!”

 

เย่หยู จิบชาแล้วไม่ตอบกลับ

 

่ ่เย่หยู มองไปรอบๆ และเห็นว่ามีนักต่อสู้ชุดดํา ปกปิดใบหน้าอยู่สองสามคน ซ่อนตัวอยู่ในลานบ้านของถังฉีอยู่

 

โดยเฉพาะในมุมมืด ซึ่งอยู่ไม่ไกลเบื้องหลังของถังฉี

 

นักสู้วัยกลางคนบางคน คุกคามเย่หยูมากยิ่งขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว เมื่อพวกเขามาจากสํานักเพื่อฆ่าเขา!

 

เย่หยูคิดในใจของเขา ดูเหมือนว่าตําแหน่งของพยัคฆ์ถังนั้นไม่ธรรมดา!

 

“ อาวุโสถัง เมื่อเทียบกับบ้านของคุณ กับบ้านของผมนั้นรกร้างกว่ามาก!”

 

ถังเฟยนั่งข้างๆ และพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ความมีชีวิตชีวาที่ไหน?” มีเพียงคุณปู่ของฉันเท่านั้นที่อยู่ที่นี่กับฉัน”

 

มองไปรอบๆ เขายิ้มด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง “แค่คุณสองคน?” ฉันไม่คิดอย่างนั้น!

 

ดวงตาของถังฉีสว่างขึ้น เมื่อเขาถามด้วยรอยยิ้มว่า “ในลานบ้านนี้ เพื่อนตัวน้อยเย่หยู เจอคนอื่นบ้างมั้ย”

 

เย่หยูเปิดเผยรอยยิ้ม “อาวุโสถังกําลังทดสอบผม!”

 

หลังจากเปลี่ยนร่างจิตวิญญาณดาบ ความรู้สึกของเย่หยูนั้นเหนือกว่าคนทั่วไป หลังจากปลุกพลังจิตวิญญาณของเขาแล้ว ความรู้สึกของเขาก็เพิ่มขึ้นอีกระดับ!

 

นอกจากนี้ด้วยเทคโนโลยีสีดําของแว่นตาโคนัน ไม่ว่าจะเป็นอินฟราเรดหรือการสแกน มันเป็นเรื่องง่ายที่จะหาผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ในชุดดํา ที่ซ่อนตัวอยู่ในบ้าน

 

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้เย่หยูประหลาดใจเล็กน้อย คือแว่นตาโคนัน จับสังเกตไม่ได้ว่ามีนักสู้วัยกลางคน ที่อยู่เบื้องหลังของถังฉี

 

นี่เป็นสิ่งที่เย่หยู รู้สึกอย่างชัดเจนว่า มีใครบางคนอยู่ที่นั่น และค้นพบหลังจากปล่อยพลังจิตของเขาเท่านั้น

 

“เหนือทางเดินยาว เหนือต้นสน ด้านหลังก้อนหินจําลอง มีนักฝึกศิลปะการต่อสู้ในชุดดํายี่สิบคนซ่อนตัวอยู่ภายในบ้าน พวกเขาทั้งหมดมาถึงขั้นตอนการกลั่นโลหิตระดับ

สอง!”

 

ทันทีที่เย่หยูพูดจบ ภายในบ้านก็เงียบลง

 

แปะแปะแปะ!

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ถังฉีก็ปรบมือของเขา

 

“เหลือเชื่อ!” ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนพิเศษ! เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดในลานมียี่สิบคน!”

 

ถังฉี มองไปที่ เย่หยู ด้วยความชื่นชมสายตาของเขาส่องประกายความประหลาดใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าการรับรู้ของเย่หยู่จะทรงพลังมาก!

 

“ไม่ อาวุโสถัง ขาดไปหนึ่งคน!” เย่หยูมีสีหน้าเฉยเมย ในขณะที่เขาพูดเบาๆ

 

ดวงตาของถังฉี นั้นกระพริบและใบหน้าที่น่าตกใจ ก็เปล่งประกายขึ้นมาบนใบหน้าของเขา “โอ้?” ใครที่หายไป? ”

 

เย่หยูชี้ไปที่มุมด้านหลังถังฉี และกล่าวว่า “ข้างหลังคุณมีชายวัยกลางคนที่สวมใส่เสื้อผ้าสีเทา!”

 

“ฮ่าฮ่า … “ ถังฉีเงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะ “น่ากลัว!” ช่างทรงพลัง! ถังอี้ ออกมาพบเพื่อนน้อยเย่หยูหน่อย! ”

 

สวปสาบ! สวปสาบ!

 

ชายวัยกลางคนชื่อถังอี้ เดินออกจากมุมด้านหลังถังฉี มองเย่หยู และถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณค้นพบฉันได้อย่างไร?”

 

เย่หยูมองไปที่ชายวัยกลางคน ที่พยายามปกปิดกลิ่นไอของตนเอง ยิ้มแล้วพูดว่า “ออร่าทั่วร่างกายของคุณ สมบูรณ์แบบ! คุณต้องเป็นอยู่ขั้นระดับที่ 6 เข้าสู่แก่นแท้!” 

 

แม้ว่าการแสดงออกของถังอี้นั้นเฉยเมย แต่ความผันผวนในสายตาของเขา เปิดเผยจิตใจของเขาไม่สงบเลย “ถูกต้องแล้ว!” สายตายอดเยี่ยม! “

 

เย่หยู หัวเราะเบา ๆ “ผมไม่ได้สังเกตเห็นคุณ ตั้งแต่แรก แต่สัญชาตญาณของผม บอกว่ามีคนอยู่ที่นั่น!”

คลิปหลุด

แสงแห่งความกลัว ปรากฏขึ้นในดวงตาของ ถังอี้ ในฐานะผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ระดับเข้าสู่แก่นแท้ ช่วงกลาง

 

โดยทั่วไปแล้ว หากใครมีความตั้งใจที่จะซ่อนมันแล้ว ก็ เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ระดับต่ํากว่า หรือระดับ เดียวกันจะค้นพบมัน!

 

แต่ชายหนุ่มคนนี้ ที่อยู่ตรงหน้าเขา ได้พบการมีอยู่ของเขาจริงๆ

 

ถังอี้ มองดูเย่หยู ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ตอนนี้เขาเพิ่งค้นพบว่า ชายหนุ่มคนนี้ ที่อยู่ข้างหน้าเขา ยังเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้

 

และอยู่ในระดับ 4- สร้างกระดูก!

 

“เพื่อนตัวน้อย พรสวรรค์ของคุณช่าง!” อายุยังน้อย เขาได้มาถึงขั้นสี่ ของการสร้างกระดูก!”

 

เย่หยูยิ้มเบาๆ “เทียบกับอาวุโส ผมยังห่างไกลจากความสามารถในการเปรียบเทียบนั้น!”

 

ถังอี้ ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเบี้ยว ”เปรียบเทียบเหรอ?” เมื่อฉันอายุเท่าคุณ ฉันไม่สามารถเปรียบเทียบกับคุณได้!“