SPH: บทที่ 156 จนปัญญา

 

หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดของผู้เฒ่าสี่ ในที่สุดก็ตกลงกันว่าจะให้ตัวแทนออกมาเพื่อศึกษา เข็มฝนดอกท้อ

 

ผู้เฒ่าทั้งสี่ ได้ศึกษาเข็มฝนดอกท้อ ตามลําดับ เริ่มจากสวรรค์และโลก โดยมีจุดประสงค์เพื่อฟื้นฟูพวกมัน

 

คนแรก คือผู้อาวุโส ถังเถียน

 

ถังเถียน ยื่นมือออกมาอย่างระแวดระวัง อย่างตื่นเต้นและถือเข็มฝนดอกท้อ ต่อหน้าเขาอย่างระมัดระวัง

 

“ดูสิ!” “รูปร่างของมันไม่มีรอยต่อ แม้เพียงเล็กน้อย มันไร้ที่ติ สมบูรณ์แบบ!”

 

ถังเถียน มองไปที่กล่องไม้ในมือของเขา ด้วยความ หลงใหลในขณะที่มือที่เหี่ยวเฉาของเขา ค่อยๆเช็ดพื้นผิว ของกล่อง

 

ผู้เฒ่าอีกสามคน มองไปที่ถังเถียน ด้วยความอิจฉา หวังว่าพวกเขาจะสามารถแทนที่ถังเถียนในการทําแบบนั้นบ้าง

 

ภายใต้สายตาที่เร่าร้อนของผู้เฒ่าทั้งสาม ถังเทียนยังคงศึกษาเข็มฝนดอกท้อ ป็นเวลานาน แต่เขาไม่ได้ แกะมันออกมา

 

ถังต์ เป็นกังวล และไม่สามารถทนดูต่อไปได้ เขาอดไม่ได้พูดออกมาว่า “ถังเถียน! แกะมันออกมาสิ! เราจะได้เห็นว่าเข็มฝนดอกท้อถูกสร้างขึ้นมายังไง! มันไร้ประโยชน์ ถ้าได้ดูแค่ภายนอก!”

 

ถังซวน และ ถึงหวง สมทบความคิดด้วย “ถูกต้อง ถังเถียนรีบเปิดแล้ว!”

“ถังเถียน แน่ใจหรือว่าสามารถทําได้? ถ้าไม่สามารถทําได้ก็รีบเปลี่ยนตัวกับคนอื่นซะ!”

 

ถังเถียน วางกล่องไม้ลงอย่างไม่เต็มใจ “แค่ก! ฉันหาทาง แกะมันไม่ได้!”

 

เมื่อถึงที่ ได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของเขากระตุก ขณะที่เขาพูดอย่างภาคภูมิใจ “ฮ่าฮ่า… ถังเถียนให้ฉันทํามันดีกว่า! สําหรับการ ฟื้นฟูเข็มฝนดอกท้อถูกกําหนดให้ตกอยู่ในมือผีของถึงหวงผู้

 

ถังตี้ รีบหยิบเข็มฝนดอกท้อ ออกมาจากมือของถังเถียน ก่อนอื่นเขาชื่นชมมันสักครู่ก่อน ที่จะตรวจสอบอย่างละเอีย ดอย่างถี่ถ้วน

 

“หืมมม!” ถูกต้อง! สมควรที่จะเป็นอาวุธลับสุดยอด! ทําไมมันดูไร้ที่ติ!? ฮิฮิ! อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้จะไม่ยากสําหรับ ฉัน! ”

 

ถังต์ เปิดเผยการแสดงออกอย่างมั่นใจ ขณะที่เขาจ้องเขมงไปที่เข็มฝนดอกท้อ พยายามหาวิธีที่จะแกะมันออกมา

 

หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของถังที่ ก็เริ่มเกร็งขึ้นมาว่า “อืมม? ทรงพลัง! สบประมาทไม่ได้เลยแม้น้อย ฉันหาเบาะแสไม่ได้เลย!

 

สีหน้าของถังที่นั้นเคร่งขรึม ในฐานะผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ระดับเข้าสู่แก่นแท้ ฉาบไปด้วยชั้นเหงื่อเย็น ๆ ปราก ฎบนหน้าผากของเขา จะเห็นได้ว่าเขาตื่นเต้นแค่ไหนใน ตอนนี้

 

“มันแปลกจริง ๆ !” ฉันสามารถซ่อมแซมหน้าไม้สังหารเทพเจ้าได้แต่ตอนนี้ ฉันกลับทําอะไรไม่ถูกกับกล่องไม้นี้!”

 

หลังจากนั้นถัง ก็ยอมแพ้ เขาวางเข็มฝนดอกท้อลงบนโต๊ะแล้วพูดกับถังซวนและถึงหวงว่า “ฉันไม่สามารถแกะมันออกมาได้ตาคนอื่นแล้ว

 

ถังซวน และ ถึงหวง แลกเปลี่ยนสายตาทันที เมื่อเห็นประกายแวววาวผ่านดวงตาของพวกเขาเข็มฝนดอกท้อนั้นงดงามมาก ?

 

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าอาวุธลับ ของตระกูลถังเขาจะไม่สามารถแกะมันได้อย่างไร?

 

หลังจากครุ่นคิดซักพักครู่หนึ่ง ถังชวนและผู้เฒ่าทั้งสอง พูดพร้อมกันว่า “คราวนี้พวกเราสองคนจะตรวจสอบพร้อมกัน! ไม่เชื่อว่า จะหาเบาะแสไม่ได้!”

 

สูดหายใจเข้าลึก ๆ ถังซวนและถึงหวง วางเข็มฝนดอกท้อไว้ในมือแล้วตรวจดูในเวลาเดียวกัน

 

“โอ้ๆ!” ที่มันอาวุธลับของเทพเจ้า! ลวดลายบนพื้นผิวของกล่องไม้มีความซับซ้อน และสวยงามราวกับว่าพวกเขาถูกแกะสลักมาจากคนๆเดียว

 

“ในฐานะผู้ฝึกศิลปะการต่อสู่ขั้นเข้าสู่แก่นแท้ สายตาของฉันแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป แม้ว่ามันจะอยู่ห่างไปกว่า 100 เมตรขนของจิ้งหรีดบนพื้นหญ้ายังคงมองเห็นได้ชัด เจนแต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทําอะไรได้เลยเกี่ยวกับกล่องไม้ นี้ต่อหน้าฉัน!”

 

หันหน้าไปทางอาวุธลับที่หายไปนานของตระกูลถังถังซวนและถึงหวงพ่ายแพ้

 

เย่หยูนั่งข้าง ๆ ดูผู้เฒ่าสี่คน กําลังเกาหัวคิดหนักและไม่รู้ว่าจะทําอะไร และไม่สามารถช่วยได้แต่คิดว่ามันตลก

 

ก่อนหน้านี้เย่หยู ได้รับเมล็ดพลังทางจิตวิญญาณของเขาแล้วดังนั้นหลังจากสแกนโครงสร้างของเข็มฝนของดอกท้อ เขาจึงเข้าใจโครงสร้างของฝ่ายตรงข้ามอย่างชัดเจน

 

โดยธรรมชาติ เขารู้ดีว่าเข็มฝนดอกท้อนี้ สมควรได้รับการขนานนามว่าเป็นอาวุธลับที่ยอดเยี่ยม

 

หากใครไม่รู้ชัดเจนเกี่ยวกับโครงสร้างภายใน การหาวิธีที่จะแกะมันออกมา มันจะเป็นเรื่องยากมาก!

 

เมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าทั้งสี่ทําอะไรไม่ถูกกับกล่องไม้เล็กๆนี้ และทําให้เหงื่อออกท่วมตัว เย่หยู ในฐานะแขกกิตติมศักดิ์ ของตระกูลถัง

 

เตรียมที่จะบอกวิธีการที่จะทําลายมัน

 

“ฉันมีความคิด!”

 

ในขณะที่เย่หยู กําลังจะพูด อยู่ๆ ถังเฟยก็พูดขึ้นมา ขัดขวางความคิดของเขา

 

“แกทําอะไรได้บ้าง?”

 

ถังฉี ขมวดคิ้วเมื่อ เขามองดูหลานชายของเขา และถามอย่างสงสัยว่า “สิ่งที่แกทําคือการเล่นโดยไม่ได้เรียนตลอด ทั้งวันนี่เป็นเรื่องใหญ่ อย่าเข้ามายุ่ง!”

 

“ปูอย่าดูถูกผม แม้ว่าผมจะรักการเล่นสนุก แต่ผมรู้ถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ ถ้าผมพูดแบบนั้น แสดงต้องมี วิธีสําหรับผม!”

 

ความสนใจของถังเถียน นั้นพองโต ในขณะที่เขายิ้มและถามว่า “โอ้ จะทําอะไรได้บ้าง?”

 

ถังเฟย รู้สึกภูมิใจในตัวเอง เมื่อเขาได้ยินคําถามของผู้เฒ่า “ตอนนี้เทคโนโลยีขั้นสูงมาก มันเป็นเรื่องปกติที่

 

ผู้อาวุโสจะไม่เข้าใจ!”

 

ถังเฟย ชี้ไปที่กล่องไม้แล้วพูดว่า “ตราบใดที่เราใช้เครื่องเพื่อสแกนโครงสร้างภายใน มันจะไม่สามารถถอด ออกมาง่ายๆอีกเหรอ?”

 

ตาของถังฉี สว่างไสว เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ถูกต้อง! เจ้าตัวน้อย วิธีของแกใช้ได้เลย!”

 

ผู้อาวุโสทั้งสี่เผ่าต่างก็ตื่นเต้นเช่นกัน เมื่อพวกเขาเร่งเร้าให้ถังเฟย ใช้เครื่องจักรเพื่อสแกนกล่องไม้

 

วิบ! * * * *

 

สามารถได้ยินเสียงของการสตาร์ทเครื่องแสกน ถังเฟยมองไปที่หน้าจอเครื่องสแกน และยิ้มอย่างมั่นใจ “ฮ่าฮ่า …. ช่วงเวลาที่จะได้เห็นปาฏิหาริย์คือ …”

 

ถังเฟย ก็หยุดและขยี้ตา เขาจ้องมองที่หน้าจอเครื่องสแกนด้วยความไม่เชื่อว่า “เป็นไปได้อย่างไร?!” ทําไมถึงแส กนไม่ได้ จริงเหรอ? ”

 

ปังปัง!

 

ถังเฟย ตบเครื่องสแกนอย่างรุนแรง และพูดอย่างกังวลใจว่า “เครื่องสแกนต้องพังแน่ๆ! ผมจะเปลี่ยนเค เรื่องใหม่!”

 

“ไม่จําเป็น!”

 

ถังซวน พูดขึ้นและขัดจังหวะ ถังเฟย “เปลี่ยนเป็นสิบ ก็ได้ประโยชน์! เข็มฝนดอกท้อ ไม่สามารถแกะออกมาอย่างง่าย ดาย!”

 

ถังฉี และผู้เฒ่าทั้งสามที่เหลือต่างก็ถอนหายใจ เมื่อใบหน้าของพวกเขาเปิดเผยถึงการแสดงความเสียใจ

 

“เฮ้อ!” ตอนนี้เรามีเข็มฝนดอกท้อ มันน่าเสียดายที่เราไม่สามารถแกะมันออกมาได้

“ นี่เรียกว่า เข้าสู่ภูเขาขุมทรัพย์แล้วกลับมามือเปล่า!”

 

“ขออภัยบรรพบุรุษ!” พวกเราสามารถตําหนิตัวเองได้ว่าไม่เก่งพอ! ”

 

“นี่อาจเป็นเจตจํานงของสวรรค์ หรือไม่มันเป็นเรื่องน่าเศร้า เป็นเรื่องน่าเศร้าที่มีขุมทรัพย์ แต่ไม่ปล่อยให้เราเข้าไป!”

 

ถังฉี และคนอื่น ๆ นั่งอยู่ในที่นั่งของพวกเขา ด้วยความผิดหวังถอนหายใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดกับตัวเอง

 

เย่หยู เห็นว่าอารมณ์ของพวกเขาเศร้าสร้อย และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ผมของลองหน่อย”

 

ถังฉี เงยหน้าขึ้นมองเหยู ด้วยรอยยิ้มอันขมขึ้น “เพื่อนตัวน้อยฉันรู้ถึงความตั้งใจที่ดีของคุณ แต่แม้กระทั่งหัวหน้าอาวุธลับชั้นสูงของตระกูลถังก็ยังไร้ประโยชน์ ถ้าเป็นเช่น นั้นคุณ …”

 

ถังฉี ไม่ได้พูดต่อ แต่ทุกคนในปัจจุบัน เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แม้ว่าเหยู จะลองจะถอดชิ้นส่วนออก มันก็จะไร้ประโยชน์

 

ผู้เฒ่าทั้งสี่ยังพูดอีกว่า “เพื่อนตัวน้อยเย่หยู เราซาบซึ้งในความใจดีของคุณ คุณไม่รู้ว่าจักอาวุธลับ และยิ่งกว่านั้น คุณไม่สามารถแกะเข็มฝนดอกท้อได้!”

 

“แน่นอน! คนแก่สี่คน พึมพํากับตัวเอง อยู่มาเป็นร้อยปีแล้วและเราไม่สามารถทําอะไรกับมันได้เลยแล้วเด็ก ๆ อย่างที่คุณรู้”

 

“เพื่อนตัวน้อยเย่หยู วิธีการของคุณ คือการรื้อมันอย่างรุนแรงใช่มั้ย” น่าเสียดายที่คุณไม่เข้าใจความลับของอาวุธลับของตระกูลถัง!”

 

“การถอดชิ้นส่วนที่รุนแรง จะเปิดใช้งานฟังก์ชั่นทําลายตัวเองของอาวุธลับ ในเวลานั้นสิ่งที่เราจะได้คือขยะไร้ประโยชน์!

 

เมื่อเผชิญหน้ากับการซักถามของผู้เฒ่า เย่หยู ยิ้มและพูดว่า “แน่นอน ผมจะไม่ใช้ความรุนแรงในการรื้อออก”

 

เย่หยู ยื่นมือออกมาแล้วหยิบเข็มฝนดอกท้อ จากนั้นก็พูดอย่างบังเอิญว่า “จริงๆแล้ว การถอดเข็มฝนดอกท้อนั้นง่ายมาก”

 

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้ พวกเขามองเหยู ด้วยความตกใจ “ง่ายเหรอเหอๆ เพื่อนตัวน้อยเย่หยู อย่าหยอกล้อเรา!

 

“ฮี!” ง่าย? “เพื่อนตัวน้อย ถ้าคุณเปิดเข็มฝนดอกท้อได้ชายชราคนนี้จะเรียกคุณว่าอาจารย์!”

 

“เหอๆ เพื่อนตัวน้อย ถ้าคุณแกะเข็มฝนดอกท้อได้จริงๆแล้วคุณจะเป็นผู้อาวุโสตระกูลที่ห้าของตระกูลถัง!

 

” และตําแหน่งของเขาจะสูงกว่าผู้นําตระกูล!”

 

“เพื่อนตัวน้อยเย่หยู อย่าเล่นเลย แค่มอบเข็มฝนดอกท้อเก็บไว้ที่ตระกูลถังก็เป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสําหรับตระกูลถังของเรา!” ให้ผู้เฒ่าค่อยๆศึกษา วิธีการแกะ มัน!”