SPH: บทที่ 159 เกิดเรื่อง

 

เย่หยูยืนอยู่หน้าอุโมงค์กาลเวลา แล้วค่อยๆหดมือขวากลับ เมื่อเห็นเสียงคํารามของฉินเส้าหยาง

 

ความโกรธในดวงตาของเขา ดูเหมือนจะต้องการเผาเย่หยูให้ถึงความตาย

 

“ฮะ!” หากคุณมีความสามารถก็มาได้!”

 

มุมปากของเย่หยู โค้งขึ้น และหัวเราะเบาๆ แล้วเขาก็ปิดทางอุโมงค์แห่งกาลเวลา

 

เขาวางกล่องใส่ดาบไว้บนโต๊ะ แล้วตรวจดูอย่างระมัดระ

 

กล่องดาบสีมรกตนั้นทําจากโลหะ หลังจากประสบกับกา รกัดเซาะเป็นพันๆปี พื้นผิวของกล่องดาบก็หายไปนานแล้ว

 

เย่หยู ดึงมือจับกล่องใส่ดาบเบาๆ ทําให้มันตกลงมาในพริบตา

 

เปิดกล่องดาบเย่หยู่ ค้นพบดาบยาวเงียบๆอยู่ข้างใน

 

ดาบโบราณและมีด ดูเหมือนจะสูญเสียวิญญาณไป เพราะการตายของเจ้าของ

 

ปลายนิ้วของเย่หยู สัมผัสกับปลายดาบยาว เลื่อนไปตามสันดาบไปจนถึงด้ามจับ เขายื่นมือออกมาแล้วจับดาบถือมันไว้ในแนวตั้งที่ด้านหน้าหน้าอก

 

“ปั๊บ” ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง สําหรับการขโมยสําเร็จ คุณได้รับคะแนนเต่เพิ่มขึ้นอีก 200 “

 

“ปั๊บ” ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่างที่สามารถขโมยดาบเทพเจ้า คุณต้องการที่จะแยกวิญญาณมั้ย?”

 

*แยก!”

 

ก๊กๆๆ

 

เสียงแผ่วเบาออกมาจากดาบ

 

เย่หยูตรวจสอบดาบด้วยความสนใจอย่างมาก และค้นพบว่าดาบในมือของเขา ถูกกัดเซาะอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามันถูกเวทย์มนตร์ของเวลา

 

ดาบยาวออกจากฝัก แล้วค่อยๆหายไปในอากาศ ตามแนวยาวของดาบ

 

เมื่อดาบเปลี่ยนเป็นลม ระยิบระยับนับไม่ถ้วน ปรากฏขึ้นในอากาศ ส่องแสงเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า

 

เมื่อเวลาผ่านไป ยิ่งมีแสงเพิ่มมากยิ่งขึ้นในกลางอากาศ ดวงดาวค่อยๆแปรสภาพเป็นแม่น้ําที่เต็มไปด้วยดวงดาวล้อมรอบเย่หยู ราวกับว่ามันเป็นความฝัน

 

ทิ๊ง! ทิ๊ง!

 

เปล่งประกายด้วยแสงสลัว ยามสัมผัสเย่หยูเบาๆ และหายไป

 

เย่หยู รู้สึกว่าผิวของเขาเย็นลง ราวกับมีฝนตกบนร่างกายของเขา

 

หนึ่งสอง…

 

ดาวเหล่านี้ ที่เติมเต็มท้องฟ้า ดูเหมือนจะได้พบบ้านของพวกมัน ราวกับฝูงผึ้งตามติดร่างของเย่หยู่

 

เครั้ง! * * * *

 

เย่หู ปิดตาของเขาลง โดยใช้กําลังทั้งหมด เพื่อรับข้อความในใจของเขา

 

”ปิ๊บ” ” ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง สําหรับการได้รับเทคนิคการฝึกฝน: ศิลปะการใช้ดาบ!”

 

หลังจากนั้นไม่นาน เย่หยูก็ลืมตา และแววตาของพวกเขาก็ระยิบระยับ

 

“จริงๆแล้ว มันคือศิลปะการใช้ดาบ!” เย่หยูเปิดเผย การแสดงออกถึงความสุขของเขา

 

ดาบเทพหยางเทียนหนานได้ผ่านต่อสู้อย่างดุเดือดในชีวิตของเขา ดาบของเขานั้นแหลมคมและไร้คู่แข่ง เขามีชื่อเสียงในฐานะเป็นเทพเจ้าดาบ

 

รากฐานของทั้งหมดนี้ คือทักษะการต่อสู้ที่หยางเทียนหนานได้สะสมมา ศิลปะการใช้ดาบ!

 

[ศิลปะการใช้ดาบ] ดาบ – เทคนิคการใช้ดาบ

 

เขาเลือกการเพาะเลี้ยงดาบ เลี้ยงดูมันด้วยออร่าดาบในร่างกายของเขาทุกวัน

 

ดาบจะเติบโต และออร่าดาบอ่อนจะบริสุทธิ์

 

ทั้งสองฝ่ายเสริมซึ่งกันและกัน พวกเขาเติบโตด้วยกัน สิ่งนี้เรียกว่า เทคนิคการสะสมดาบ!!

 

“จิ๋ว

 

เย่หยู พ่นลมหายใจยาว ตื่นเต้นไปพร้อมกับดวงตาของเขา

 

[สะสม] ศิลปะการใช้ดาบนี้ดูธรรมดา แต่ก็มีความลับ

 

แม้ว่าจะไม่ชัดเจนในตอนแรก เมื่อเวลาผ่านไปพลังงานดาบ และดาบอ่อนจะเติบโตไปด้วยกัน และทําให้โลกตกใจ!

 

เพียงแค่มองไปที่ ดาบเทพหยางเทียนหนาน เขาก็จะรู้

 

หยางเทียนหนานได้รับศิลปะดาบ โดยบังเอิญ เมื่อก้าวเข้าสู่เส้นทางของนักดาบ และเสียชีวิตสิบปีในการไปถึงขอบเขตปราชญ์แห่งดาบ ในขณะเดียวกันหยางเทียนหนาน ก็เป็นราชันย์แห่งดาบ และจักรพรรดิแห่งดาบในวัยเดียวกัน

 

สิบปีต่อมา หยางเทียนหนาน เพิ่งจะผ่านไปยังปรมาจารย์แห่งดาบ จากนั้นเขาก็กลายเป็นราชันย์แห่งดาบภายในเวลาสามปี แล้วก็เข้าสู่ขั้นจักรพรรดิแห่งดาบภายในหนึ่งปี และกลายเป็นจักรพรรดิแห่งดาบในช่วงครึ่งปี!

 

จากนั้นในสามเดือนเขากลายเป็นเทพเจ้าแห่งดาบ!

 

เช่นเดียวกับ หยางเทียนหนาน เมื่อกลายเป็นเทพเจ้าดาบ เขาก็ถูกลอบโจมตีด้วย ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงห้าคน และได้รับบาดเจ็บหนัก เขาโชคไม่ดีจึงเสียชีวิตลง หากหยางเทียนหนานยังอยู่ เขาจะอยู่ยงคงกระพัน!

 

และทั้งหมดนี้เป็นเพียง เทคนิคการฝึกฝนและเทคนิคการใช้ดาบของเขา!

 

นี่เป็นเทคนิคที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม

 

เย่หยู ระงับความตื่นเต้นภายในใจของเขา และจําได้ทันที เพราะว่าในโลกของเย่หยู ไม่มีดาบอ่อน!

 

ตัวอ่อนดาบที่เกิดจากแก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก ได้ชื่อว่าเป็นดาบโบราณ!

 

ในโลกอันยิ่งใหญ่ของโลกแห่งดาบ ดินแดนอันกว้างใหญ่นั้นเต็มไปด้วยตัวอ่อนดาบจํานวนนับไม่ถ้วน และผู้คนก็เริ่มได้รับมัน

 

และเข้าสู่เส้นทางของดาบ

 

” ตัวอ่อนดาบตัวอ่อนดาบ…”

 

คิ้วของเย่หยู่ ขมวดอย่างแน่นหนา เขาจะยอมแพ้กับเทคนิคการฝึกฝนนี้ไหม? เย่หยูไม่เต็มใจ!

 

ทันใดนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมอง เย่หยู่ตัดสินใจ “เนื่องจากไม่มีตัวอ่อนดาบ แล้วฉันจะสร้างตัวอ่อนดาบขึ้นมา!”

 

เย่หยไม่ได้สร้างตัวอ่อนดาบออกมาจากอากาศ

 

ก่อนหน้านี้ระหว่างการจับสลาก เย่หยู่ได้รับพรสวรรค์ปรมาจารย์การหลอมโลหะ

ด้วยความสามารถนี้ มันเป็นไปได้ที่เย่หยูจะสร้างตัวอ่อนดาบ

 

อย่างไรก็ตามการหลอมโลหะอย่างเดียวไม่เพียงพอ เขายังต้องการวัสดุและเครื่องมือ

 

แม้ว่าเทคโนโลยีกําลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว เทคนิคการตีโลหะแบบโบราณก็ค่อยๆหายไป

 

เพื่อที่จะค้นหาวัสดุ และเครื่องมือตีขึ้นรูป เย่หยูคิดแค่ที่เดียวเท่านั้น ตระกูลถัง!

 

ในฐานะครอบครัวที่มีประวัติยาวนานหลายพันปี เย่หยู่ไม่เชื่อว่าจะไม่มีสถานที่ตีเหล็ก

 

ในฐานะผู้อาวุโส คนที่ห้าของตระกูลถัง เป็นเรื่องง่ายมาก ที่เย่หยูจะใช้วัสดุและเครื่องมือตีเหล็กบางอย่าง

 

เย่หยูหยิบโทรศัพท์ออกมา แต่เมื่อเขากําลังจะโทรหาถัง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

 

“เฮ้ ผม เย่หยู”

 

” เย่หยูใช่ไหม?” ฉันชุยอิง มีเรื่องบางอย่างขึ้น! “เสียงกังวลและเสียงหมดหวังของชุยอิงดังลอดโทรศัพท์

 

เย่หยูขมวดคิ้ว เขาสงบลงในขณะที่เขาพูดว่า “พี่สาวใหญ่ชุยอิง อธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”

 

“ไม่กี่วันที่ผ่านมาลู่ซิงซิน เธอก็รู้สึกไม่สบาย และไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบ แต่ไม่พบอะไรเลย อย่างไรก็ตามหลังจากกลับถึงบ้าน เธอรู้สึกอึดอัดมากขึ้นและใช้เวลาไม่นานก่อนที่เธอจะหมดสติ!”

 

ชุยอิงพูดอย่างใจจดใจจ่อ “มันผ่านมาสามวันแล้ว ไม่มีสัญญาณว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเที่โรงพยาบาลกลาง ไม่สามารถหาสาเหตุได้!”

 

หัวใจของเย่หยู่จมดิ่ง ” สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร?”

 

“ เธออยู่ที่โรงพยาบาลใจกลางเมือง และเธอยังไม่ฟื้น เราเชิญผู้เชี่ยวชาญจากปักกิ่งมาและขอคําปรึกษาจากเขา!”

 

“รอฉันก่อน!” หลังจากเย่หยูพูดจบแล้ว เขาวางหูโทรศัพท์

 

”เขย่าสวรรค์!” รอฉันที่ประตู!”

 

เย่หยู ตะโกนใส่โทรศัพท์แล้ว ออกจากห้องนอน

 

เมื่อเย่หยูมาถึงหน้าประตู เหยาเจนเทียนได้เปิดประตูรถรออยู่แล้ว

 

“ไปโรงพยาบาลกลาง!”

 

เย่หยูร้องเบาๆ และเปิดใช้งานรถสปอร์ตของเขาทันที เร่งความเร็วไปข้างหน้า

 

นอกแผนกในโรงพยาบาลของโรงพยาบาลกลางหมิงโจว

 

ด้วยใบหน้าที่น่าหดหู ลู่ไฮ่หยวนเดินไปมาข้างนอกพร้อม กับชุยอิงดูกังวลตลอดเวลา

 

” พี่ลู่ ฉันได้เรียกเย่หยู่มาแล้ว”

 

ชุยอิงกระซิบกับลู่ไฮ่หยวนที่ดูมืดมน

 

“หึม!” ใบหน้าของลู่ไฮ่หยวนผ่อนคลายไปเล็กน้อย “คุณคิดว่าเย่หยู มีวิธีไหม?”

 

ชุยอิงส่ายหัวของเธอ และพูดอย่างไม่แน่นอน “ก่อนหน้า นี้เมื่อเย่หยูช่วยชีวิตเธอ และเนื่องจากหัวใจของเธอสูญเสียเลือดมากเกินไปและใกล้จะตาย แต่เย่หยูเป็นผู้ช่วยชีวิตฉัน ไม่รู้ว่าคราวนี้ เย่หยูจะสามารถทําให้ลู่ซิงซินตื่นขึ้นมาได้มั้ย”

 

ลู่ไฮ่หยวน ถอนหายใจพร้อมกับหลับตา “หวังว่ามันจะได้ผล!”

 

หลังจากนั้น ลู่ไฮ่หยวน หันไปมองประตูที่ปิดอย่างแน่นหนาของโรงพยาบาล และพูดอย่างเป็นกังวลว่า “มันนานมากแล้ว ดูเหมือนว่าผู้เชี่ยวชาญในปักกิ่งไม่รู้ว่าทําไมเธอ ถึงยังนอนหลับสนิท”

 

ในวอร์ด ลู่ชิงซินนอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ หน้าของเธอซีด ดูอ่อนแอ

 

แพทย์นับสิบคน สวมเสื้อคลุมสีขาวล้อมรอบเตียงผู้ป่วย ถกเถียงสภาพของลูซิงซิน

 

ผู้นําคือนักประสาทวิทยาจากปักกิ่ง จ้าวซิงกัว

 

“อาจารย์ใหญ่ไคว่ ไม่มีความผิดปกติในร่างกายของผู้ปวยรายนี้”

 

จ้าวซิงกัว วางเวชระเบียน และบอกไคว่หยวนที่ยืนอยู่ด้านข้าง

 

ไคว่หยวนพยักหน้า “เราได้ทําการตรวจสอบทั้งหมดที่เราควรทําแล้ว และยังไม่มีการค้นพบอะไรอีกแล้ว!” แต่ผู้ป่วยรายนี้

 

ก็ยังหมดสติ! มันไม่สมเหตุสมผลเลย! ”

 

จ้าวซิงกัวขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่นว่า “อาการของผู้ป่วยรายนี้ไม่เหมือนใคร มันควรเป็นความผิดปกติของระบบประสาทที่ไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งหมายความว่าเธอกลายเป็นผัก!”

 

ไคว่หยวนรู้สึกไม่เหมาะสม และแนะนําว่า ” คุณช่วยรักษาเธอด้วยสิบสามเข็มได้ไหม?”

 

“สิบสามเข็มของเผ่าภูติผี?” จ้าวซิงกัวถามอย่างสงสัยว่า “มันเป็นการฝังเข็มหรือเปล่า?” มันไร้ประโยชน์!”

 

ไคว่หยวนอธิบายว่า “สิบสามเข็มจากประตูผี เป็นวิธีการรักษาใหม่ล่าสุดที่โรงพยาบาลของเรานําเสนอ

 

ซึ่งมีผลในการรักษาที่ดีมาก ในกรณีที่รักษาได้ยาก!”

 

ไคว่หยวนหยุดก่อนที่จะพูดต่อว่า ” หวังว่าจะรักษาผู้ป่วยรายนี้ด้วยสิบสามเข็มจากประตูผี