SPH: บทที่ 166 อย่ามาแตะต้องศิษย์คนโปรด

 

ซิงเหมิงมองเย่หยูด้วยความประหลาดใจ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “เย่หยู คุณจะต้องไม่ประมาท แม้ว่าโจวหยางคนนี้จะเป็นคนธรรมดา แต่เขาอยู่ในระดับที่สี่ ขั้น สร้างกระดูก ถ้าเขาต้องการจะทําร้ายเฟิงวู เขาคงจะทําไปแล้ว ก่อนที่ฉันจะได้รับบาดเจ็บ

 

การแสดงออกของเย่หยูนั้นไม่แยแส ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่ต้องกังวล อาจารย์ซิง ผมก็อยู่ระดับสี่ ขั้นสร้างกระดูกเหมือนกัน!”

 

“อะไรนะ?”

 

ซิงเหมิง หยุดชั่วคราว ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงไม่ชัด ดังนั้นเขาจึงถามเย่หยู ด้วยความประหลาดใจ

 

เย่หยู ไม่ได้พูดอะไรเลย ได้แต่ดูการต่อสู้ระหว่างหยางเฟิงวู และโจวหยาง ด้วยท่าทางจริงจัง

 

แม้ว่าเย่หยูจะมั่นใจว่าเขาสามารถต้านทานการโจมตีของโจวหยาง แต่เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ แต่เย่หยูยังคงจับตาดู การเคลื่อนไหวของโจวหยางอย่างใกล้ชิด

 

สิ่งที่ทําให้เย่หยู ประหลาดใจเล็กน้อย คือความแข็งแกร่งของการระเบิดพลังการต่อสู้ในปัจจุบันของหยางเฟิงวู

 

หยางเฟิงหวู ซึ่งเป็นนักสู้ขั้นกลั่นโลหิตระดับที่สอง เธอได้เปิดเผยพลังทางสายเลือดของเธออย่างสมบูรณ์

 

นั่นคือสัญชาตญาณการต่อสู้และการรับรู้ที่น่าอัศจรรย์!

 

ใบหน้าของโจวหยาง ไม่ได้แสดงออกอย่างผ่อนคลาย เหมือนเดิมอีกต่อไป เขากลับมีท่าทางจริงจัง เมื่อเขาต่อต้านการโจมตี ที่เหมือนพายุของหยางเฟิงวู

 

ตูม!ตูม!ตูม!

 

ใบหน้าของหยางเฟิงวู เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ผมยาวของเธอกระพือปีกสยายในสายลม และดวงตาของเธอก็เปล่งประกาย ด้วยวิญญาณต่อสู้ที่ลุกโชน

 

การเผชิญหน้ากับผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ของขั้นสร้างกระดูก ไม่เพียงแต่ทําให้หยางเฟิงวูรู้สึกเป็นรองเท่านั้น แต่จริง ๆ แล้ว เธอกลายเป็นผู้กล้าหาญ

 

เมื่อเผชิญหน้ากับการต่อสู้

 

เมื่อเห็นอย่างนี้ ใบหน้าของโจวหยางก็ไม่น่าดู และพลังที่เขาใช้เพิ่มขึ้น และแข็งแกร่งขึ้น

 

“บ้าชิบ!” นี่คืออัจฉริยะหรือไม่? ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นกลั่นโลหิต ระดับสอง สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาได้จริงๆ! ”

 

เมื่อรู้สึกถึงแรงกระแทกที่แข็งแกร่งมากขึ้นจากร่างกาย ของหยางเฟิงวู โจวหยางก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง ในขณะนี้ความแข็งแกร่งของการต่อสู้ที่หยางเฟิงได้ระเบิดออกมานั้น จริง ๆ แล้วไม่น้อยกว่าผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ในระดับขั้นสร้างกระดูกเลย!

 

“เราไม่สามารถทําเช่นนี้ต่อไปได้อีกแล้ว พลังการต่อสู้ของเธอจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ !

 

โจวหยางเริ่มตื่นตระหนก หากเขาปล่อยให้หยางเฟิงวู ปะทุพลังขั้นสุดขึ้นแล้ว ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ครั้ง ท้ายที่สุดเธออาจแข็งแกร่งเกินกว่าเขา!

 

ทลายภูเขา! “อ้ากกก!”

 

โจวหยางตะโกน และรวบรวมกําลังทั้งหมดในร่างกายของเขา ไว้ในกําปั้นของเขา เขาคว้าช่องว่างในการโจมตีของหยางเฟิงวู และเหวี่ยงหมัดไปที่หน้าอกของเธอ

 

ทลายภูเขา เป็นศิลปะการต่อสู้โดยใช้ หมัดที่โจวหยางแลกเปลี่ยนมาได้ ในขณะที่อยู่ที่พันธมิตรการต่อสู้ ชื่อของมันคือ หมัดหลายภูเขา และมันมีพลังอันยิ่งใหญ่ มัน สามารถเค้นพลังทั้งหมดในร่างกาย

 

“ตายด้วยหมัดนี้ซะเถอะ!”

 

ดวงตาของโจวหยางหรี่ลง เมื่อเขารู้สึกถึงพลังที่ไร้คู่เปรียบเทียบได้ สําหรับกําปั้นของเขา เขารู้ว่า หยางเฟิงวู จะไม่สามารถต้านทานการโจมตีนี้ได้แน่นอน!

 

ตูม!

 

เสียงฟ้าร้องดังสนั่น ดังขึ้นในสนาม นี่คือเสียงที่เกิดจากกําปั้นของโจวหยางฉีกผ่านอากาศ

 

“โจวหยาง สมควรตาย!” ซิงเหมิง จ้องมองเขา และคํารามด้วยความโกรธ เขากําลังจะกระโจนเข้าใส่เขา

 

“ไอ!” “อะแฮ่ม!” อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังให้ ซิงเหมิงทําเช่นนี้ ราวกับว่าถูกฟ้าผ่าเขาก็หยุดอยู่กับที่

 

มุมปากของเฉิงจื่อ ม้วนตัวเล็กน้อย ขณะที่เขาเยาะเย้ยที่ ซิงเหมิง “เฮ้ แม้ว่าฉันจะไม่สามารถฆ่าคุณ แต่ฉันจะทําลายลูกศิษย์ของคุณแทน!”

 

ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ที่คุณมีลูกศิษย์ดีๆ จริงๆ!”

 

หยางเฟิงวู ที่ต่อสู้กับโจวหยาง ก็ต้องตกใจ ในไม่ช้าเลือดของธอ ก็เย็นลงจากการเผาไหม้ของวิญญาณต่อสู้ของเธอ

 

“เขาต้องการฆ่าฉัน!”

 

หยางเฟิงวู สามารถอ่านใจ การจ้องมองของโจวหยาง แต่เธอไม่สามารถตอบสนองได้ทันท่วงที เธอทําได้แค่เฝ้าดู เมื่อกําปั้นของโจวหยาง ใกล้เข้ามา

 

และเข้าใกล้เธอมากขึ้น!

 

ปัง!

 

เสียงหมัดกระทบกัน ดังลั่นสนาม

 

“ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่ทําแบบนี้”

 

เสียงเย็นชาของเย่หยูดังขึ้น

 

การแสดงออกของโจวหยางเปลี่ยนไปทันที เมื่อเขา มองเย่หยู ด้วยความตกใจ ” เมื่อไหร่ เขาเข้ามาเมื่อไหร่?!”

 

เดิมที โจวหยางนั้นตกอยู่ในความตื่นเต้นที่จะได้ฆ่าอัจฉริยะ แต่ตอนนี้กําปั้นของเขา ที่มีความมั่นใจอย่างไม่มีใครเทียบได้ หยุดลงโดยใครบางคน!

 

เย่หยู เพิ่มความแข็งแกร่งเล็กน้อย และโจวหยาง ถอยห่างออกไปสองสามก้าว ยืนตรงใบหน้าของเขา มีสีแดงและสีเขียวอยู่บนใบหน้า

 

” ศิษย์พี่หยาง มันเป็นตาของผมแล้ว!”

 

“ศิษย์พี่หยาง การทดสอบของสิ้นสุดแล้ว ตอนนี้ถึงตาผมแล้ว!”

 

เย่หยู ตบไหล่ของ หยางเฟิงวูและพูดเบา ๆ

 

หยางเฟิงวู จ้องไปที่ เย่หยู สักครู่ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “โอเค ระวังหน่อย!

 

“อืม!” เย่หยู ตอบเบา ๆ

 

หลังจากที่หยางโจว ถูกหยุดโดยเย่หยู ในใจของเขา นอกเหนือจากความตกใจ แล้วก็มีความอับอายและความโกรธปนเปในด้วย

 

ในฐานะที่เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ขั้นสร้างกระดูก อันดับหนึ่งที่มีร่างกายเหมือนเหล็ก สิ่งนี้ทําให้โจวหยางรู้สึกอับอายมากยิ่งขึ้น

 

“นี่เป็นตาของผม ที่จะทดสอบหรือไม่?”

 

ดวงตาทั้งคู่ของเย่หยู จ้องมองที่โจวหยาง ทําให้ร่างของโจวหยางสั่นไหวโดยไม่ได้ตั้งใจ ราวกับว่าเขาถูกจ้องมองด้วยสัตว์ร้าย

 

“แน่นอน!”

 

เขาระงับความกลัวในหัวใจของเขา โจวหยางพูดด้วยเสียงเบา ๆ

 

” คุณจะให้ระเบิดเลือดและพลังปราณก่อนใช่มั้ย?”

 

เย่หยู ถามโดยไม่รอคําตอบของโจวหยาง เลือดในร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้น และเสียงมังกรดังกังวานก้องไปทั่วทั้งสนาม

 

คําราม!

 

มังกรเลือดสีเลือด ขดตัวอยู่รอบเย่หยู มันชูคอสูง และกรงเล็บและเขี้ยวแหลมคม จับอยู่ที่หน้าอกเย่หยู มันสามารถบินได้!

 

มังกรเลือดสีเลือดขนาดใหญ่ จับจ้องไปที่โจวหยางเฉิงจื่อและคนอื่น ๆ สายตาที่เย็นชา และไร้อารมณ์ ทําให้พวกเขาสันเทาเล็กน้อย

 

“จริง ๆ แล้ว…มันคือพลังปราณ และเลือดมังกร!”

 

เฉิงจื่อไม่ได้สังเกตว่า เสียงของเขาเริ่มสั่น

 

ลูกน้องทั้งสามคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเฉิงจือก็ยิ่งทนไม่ได้ พวกเขาจ้องมองด้วยสายตาเบิกกว้างที่มังกรเลือด บนร่างของเย่หยู ด้วยความหวาดกลัว

 

“อ้าาาาา มังกร!พลังปราณและเลือด รูปร่างคล้ายมังกร!”

 

” ความสง่างามของมนุษย์แห่งสวรรค์!” ร่างสวรรค์! ”

 

“เราเจอสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน!?”

 

คําราม!

 

มังกรสีเลือดบนร่างของเย่หยู ปล่อยเสียงคํารามของมังกรออกไป

 

“เราสามารถเริ่มการทดสอบได้หรือไม่?”

 

เย่หยูมองดูที่ โจวหยาง ที่ตกตะลึงและถามด้วยเสียงเบา

 

“อาห์!” ได้! ”

 

เมื่อได้ยินคําถามของเย่หยู หยางโจวก็ได้สติ และตอบกลับด้วยความงุนงง

 

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เย่หยู เผยความรู้สึกที่เย้ยหยัน “โอเคผม จะเริ่มแล้ว!”

 

โจวหยาง เริ่มรู้สึกประหม่า มังกรสีเลือดนั้น ช่างสุกใสเกินไป

 

โจวหยาง วางมือทั้งสองไว้ บนหน้าอก พร้อมที่จะป้องกันตัวเอง เขาได้ตัดสินใจแล้วว่า ตราบใดที่เขาสามารถต้านทานการโจมตีนี้

 

เขาจะประกาศการทดสอบของเย่หยูทันที

 

อัจฉริยะความภาคภูมิใจของสวรรค์แบบนี้ ไม่สามารถทําให้ขุ่นเคืองได้!

 

เย่หยู มองดูอย่างเฉยเมย ขณะที่โจวหยาง เตรียมการป้องกันของเขา โดยไม่สนใจสิ่งใดเลย หลังจากท่าทีของโจวหยางเริ่มสงบลง เขาก็เดินไปที่โจวหยางอย่างสงบ

 

โจวหยางคือลูกศิษย์ ในดวงใจของเขา เฉิงจื่อมีความโกรธปะทุขึ้นในใจ ”ดี เย่หยู! แม้ว่าความสามารถของคุณจะยอดเยี่ยม แต่คุณก็ไม่สามารถฉีกหน้าฉันแบบนี้ได้!”

 

เย่หยู เดินไปที่โจวหยาง เห็นความโกรธในดวงตาของเขา และหัวเราะเบา ๆ ” คุณไม่ยอมรับหรือ?”

 

โดยไม่ต้องรอคําตอบของโจวหยาง เย่หยู กล่าวต่อไปว่า “ เพื่อขอบคุณสําหรับ “การออมมือ” ของคุณ ผมจะใช้แค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น!

 

ปัง!

 

ร่างกายของโจวหยาง ชนกับพื้น และไร้การเคลื่อนไหวใด ๆ ที่จริงแล้ว เมื่อเขาถูกส่งไปปลิวออกไป เขาก็ถูกเย่หยูน็อคไปแล้ว

 

เฉิงจื่อก้มศรีษะลง เพื่อดูโจวหยางที่อยู่บนพื้น จากนั้นจ้องที่แขนที่รักของเขาครู่หนึ่ง

 

“ แก…” เฉิงจื่อ ชี้ไปที่ เย่หยู เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย “ แกทําแขนของเขาหัก!”