SPH: บทที่ 183 โต้เถียง

 

“เย่หยู มีความสามารถพอที่จะทําให้ชายชราคนนี้ เรียกว่า ปรมาจารย์!”

 

“ และฉันก็ตัดสินใจให้เย่หยู เป็นประธานของสมาคมจิตรกรรมจีน!”

 

ทันทีที่ ฉีซวนเหริน พูดจบทุกคนก็เงียบกริบ

 

ทุกคนมองดูที่ ฉีซวนเหริน เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าการประเมินของฉีซวนเหริน ที่มีต่อ เย่หยู จะสูงมาก!

 

เราต้องรู้ว่าสถานะของ ฉีซวนเหริน ในวงการประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาดจีน ได้รับการเคารพในฐานะปรมาจารย์

 

แต่ตอนนี้ ฉีซวนเหริน เป็นคนเรียกชายหนุ่มผู้นี้ ซึ่งมาทางเฮลิคอปเตอร์ว่า ปรมาจารย์!

 

นี่หมายความว่า ความสามารถในการวาดภาพของเย่หยูนั้นคุ้มค่าที่จะถูกเรียกว่า ปรมาจารย์โดย ฉีซวนเหริน !

 

ทุกคนจะสามารถยอมรับสิ่งนี้ได้อย่างไร?

 

“ไม่!” ความถูกต้องที่จะให้เขาเป็นประธานอยู่ตรงไหน!

 

“ อาวุโสฉี อย่าล้อเล่นกับพวกเรา!” ฉันไม่เชื่ออย่างแน่นอนว่า ชายหนุ่มผู้นี้มีฝีมือในการวาดภาพมาก!”

 

“ แน่นอน! ต้องรู้ว่าการวาดภาพนั้น ต้องใช้ประสบการณ์! ชายหนุ่มคนนี้เพิ่งเริ่มต้น เขาจะมีประสบการณ์ชีวิตแบบไหน? งานชิ้นเอกประเภทใด ที่เขาคิดค้นขึ้นมาได้?

 

” พี่หลิว พูดถูก!” โดยการรวม ประสบการณ์ความเข้าใจในภาพวาดเข้าด้วยกันเท่านั้น ที่จะสามารถสร้างผลงานที่ดีได้ เช่นเดียวกับการประดิษฐ์ตัวอักษรอิงค์เจ็ทของฉัน แม้ว่าจะมีหลายคนวิจารณ์บนอินเทอร์เน็ต พวกเขาไม่เข้าใจอารมณ์ที่มีอยู่ในนั้น!”

 

“ เหอ…ในระยะสั้นๆ เราไม่เชื่อว่าชายหนุ่มคนนี้มีทักษะพิเศษใด ๆ !” ตําแหน่งประธาน ยิ่งไร้สาระ!

 

ดวงตาของโจวหยูหรี่ลง เมื่อเขามองดูฝูงชนที่เต็มไปด้วยความสงสัยรอบ ๆ มุมปากของเขาขดเป็นรอยยิ้ม เขารู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ทําให้ทุกคนโกรธ!

 

ในฐานะประธานสมาคมการวาดภาพ ฉีซวนเหริน ยังเป็นหนึ่งในนักสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ในโลกของการประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาด

 

โจวหยู มองฝูงชนที่โกรธแค้นมากขึ้น และใบหน้าที่เศร้าหมองของฉีซวนเหริน และรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะปรากฏตัว

 

โจวหยู โบกมือเพื่อบอกให้ทุกคนสงบลง รอยยิ้มที่แววตาของเขาขณะที่เขาพูดว่า ” พี่ฉี ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของสมาคม ฉันจะขอพูดถึงเรื่องความยุติธรรม!”

 

โจวหยูชี้ไปที่เย่หยู และพูดว่า “ในความเห็นของคุณ บางทีนี่อาจเรียกได้ว่า โอ้!” ชายหนุ่มคนนี้ที่ชื่อเย่หยูมีพรสวรรค์ แต่เขาก็ได้รับการยกย่องจากคุณในใจ ฉันเข้าใจความรู้สึกคุณมีต่อชายหนุ่มคนนี้ “

 

ริมฝีปากของโจวหยู โค้งขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เขากล่าวต่อ “แต่ในฐานะประธานสมาคม คุณไม่สามารถปล่อยให้อารมณ์

 

ของคุณหลอกตัวเองได้!”

 

บอกฉันสิ ไม่เพียงแต่ทักษะการวาดภาพของชายหนุ่มคนนี้ ที่เปรียบมิได้กับคุณ แทบจะเหนือกว่าหลานของคุณ ฉีเมิ่ง ด้วยเหรอ! ”

 

เมื่อทุกคนได้ยินคําพูดของโจวหยู พวกเขาต่างก็เห็นด้วย “ผู้อาวุโสโจว ถูกต้อง! ฉันเห็นด้วยกับ ผู้อาวุโสโจว”

 

“ถูกต้องแล้ว!” ลืมไปเลยกับทักษะการวาดภาพของเขา ฉันไม่เห็นด้วยกับการที่เย่หยู เป็นประธานอยู่ดี!

 

” หัวหน้าสมาคมฉี นี่เป็นความผิดของคุณ!” คุณไม่รู้เหรอ คนฉลาดทําตัวอย่างไร! ”

 

“ถอนหายใจ – อย่าพูดอย่างนั้น บางทีชายหนุ่มคนนี้อาจร่ายมนตร์ ใส่ประธานฉีก็เป็นได้?”

 

ใบหน้าของ ฉีซวนเหรินนั้นมืดครึ้ม และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อมองไปที่กลุ่มคนที่พยายามสร้าง

 

ชื่อให้ตัวเอง ความโกรธในใจของเขาก็ยิ่งร้อนแรงและลุกโชน

 

เขาชําเรืองมองรอยยิ้ม ที่โจวหยูที่อยู่ด้านข้าง ฉีซวน เข้าใจว่าบุคคลนี้ต้องการใช้โอกาสนี้ เพื่อเตะเขาออกจากที่นั่งของประธาน เพื่อที่เขาจะได้นั่งบนที่นั่งของประธาน แทน!

 

” พวกคุณทุกคน หุบปาก!”

 

ด้วยเสียงตะโกนดังจาก ฉีซวน ทุกคนจึงเงียบลง

 

เมื่อมองดูฝูงชนด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย ฉีซวนเหริน พูดด้วยเสียงที่ชัดเจนว่า “ฉัน, ฉีซวนเหริน, แปดสิบสามปีนี้ ฉันจัดการกับภาพวาดชีวิตของฉันทั้งหมด! ได้ทุ่มเทให้กับการวาดภาพ! ”

 

ดวงตาของฉีซวนเหริน แดงเล็กน้อย ในขณะที่เขาพูดต่อว่า “ภาพเขียนเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สําหรับฉัน และไม่สามารถลบล้างได้! ฉันเคารพ เย่หยู ในฐานะปรมาจารย์ นี่คือ การสรรเสริญอย่างจริงใจ!” ถ้าคุณสรรเสริญคนที่ไม่มีมโนธรรมสํานึก ฉัน ฉีซวนเหริน ไม่ไร้ยางอายพอที่จะทําสิ่งนั้น! ”

 

ทุกคนเงียบไป

 

เสียงของ ฉีซวนเหริน ดังขึ้นและดังขึ้น “ฉัน, ฉีซวนเหริน ทําหน้าที่อย่างชอบธรรมตลอดชีวิตของฉัน! ไม่เคยโกง! ฉันสาบานกับตัวเองว่าระดับภาพวาดของเย่หยู นั้นเหนือชั้นจริง ๆ !” ถ้าไม่ใช่เพราะเย่หยูยังเด็ก ฉันจะสละตําแหน่งหัวหน้าสมาคมทันที! ”

 

เย่หยู มองไปที่ อาวุโสฉี ฉีซวนเหริน และรู้สึกถึงความรู้สึกอบอุ่นในใจของเขา นี่เป็นเขาที่น่ารักและเป็นคนที่น่านับถือ!

 

คําพูดของ ฉีซวนเหริน เหมือนสายฟ้าที่พุ่งทะลุจิตใจของฝูงชน และทําให้พวกเขายืนตะลึง

 

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็ได้สติ และพวกเขาทั้งหมดมองเย่หยู ด้วยความตกใจชายหนุ่มผู้นี้มีพลังจริงๆหรือ?

 

“เอ๊ะ…ดูเหมือนว่าเราทุกคนเข้าใจผิดประธานฉีไป!”

 

“อืม!” ผู้นําอาวุโสณีนั้นซื่อตรง และซื่อตรงเขาไม่ใช่คนประเภทที่จะโกหกคนอื่น! ฉันได้ยินมาว่าชายหนุ่มคนนี้มีทักษะอย่างมาก

 

“ใช่!” เราต้องเชื่อสายตาและการตัดสินของประธานฉี! ฉันเห็นด้วยกับชายหนุ่มคนนี้ในฐานะประธาน! ”

 

“ฉันเห็นด้วยเช่นกัน!”

 

….

 

ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกับชื่อเสียงของ ฉีซวนเหริน พวกเขาเชื่อในความแข็งแกร่งของเย่หยูแล้ว

 

“เฮ้อ.”

 

ฉีซวนเหริน ถอนหายใจยาว และในที่สุดก็เปล่งเสียงร้องทุกข์ทั้งหมด ออกมาในใจ

 

ฉีซวนเหริน มองที่ใบหน้าอันเยือกเย็นของเย่หยู และยกย่องเขาในใจของเขา

 

เพียงแค่ทักษะการเขียนพู่กัน และวาดเขียนของเย่หยู เขาก็ปล่อยให้ตัวเองทําผิดแบบนี้ไม่ได้!

 

ฉีเมิ่ง ซึ่งยืนอยู่ข้าง ฉีซวนเหริน มีดวงดาวระยิบระยับในสายตาของเธอ ขณะที่จ้องมองเย่หยูตาไม่กะพริบ

 

เด็ดเกินไป นี่เป็นครั้งแรกที่ ฉีเมิ่งได้เห็นคุณปู่ของเธอสรรเสริญใครบางคนอย่างมาก!

 

ในทางตรงกันข้ามอารมณ์ของโจวหยู นั้นไม่น่าดูมาก!

 

ในขณะที่โจวหยูมองฝูงชนเงียบ ๆ เขาหวังว่าเขาจะเปิดตัว และมองดูพวกชนเชื่อในสิ่งที่ ฉีซวนเหริน พูด!

 

เขาเพิ่มความกริ้วโกรธของฝูงชน แต่คําพูดไม่กี่คําของ ฉีซวนเหริน ขับไล่มันออกมา เพียงแค่นั้นก็สามารถเป็นหัวหน้าสมาคมเหรอ!

 

ตอนนี้ เหตุการณ์เริ่มสงบแล้ว!

 

โจวหยู มองไปที่หลานชายวิ่งงงวย ในทํานองเดียวกัน และสาปแช่งเขาอย่างเงียบ ๆ เพราะไม่สามารถทําอะไรได้! ภรรยาที่ถูกจัดแจงของแกกําลังหนีไปอยู่กับใครบางคนแล้ว แกยังมีหน้ามาทํามันอยู่อีก?

 

โจวหยูแอบเตะขาของโจวไคว่จี ชี้ให้เขามองดู

 

โจวไคว่จี เห็นการแสดงออกของปูของเขา และเข้าใจในความตั้งใจของโจวหยูทันที และรีบเดินไป ฝันไปก่อนเถอะ!

 

โจวไคว่จี สะดุ้งตื่น เขาไอสองครั้ง ก่อนที่จะยื่นมือออกมาแล้วพูดว่า “อะแฮ่ม!” ผู้อาวุโสฉี ผมยังมีคําถามอยู่! ” 

 

ทุกคนตกใจและหันมามองโจวไคว่จี เด็กน้อยตัวนี้ดื้อมาก เขายังกล้าพูดต่อฉีซวนเหรินอีก

 

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่จ้องมองของฝูงชน ใบหน้าของ โจวไคว่จี ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจและความสงบ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เย่หยู ซึ่งอายุน้อยกว่าเขาก็มีฝีมือเช่นนี้

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขารู้สึกถึงจ้องมองของฉีเมิ่ง โจวไคว่จี ก็ยิ่งภูมิใจในตัวเองมากขึ้น

 

ตราบใดที่เขาเปิดกระชากหน้ากากของเย่หยู แสร้งว่าเป็นคนสมบูรณ์แบบฉีเมิงก็โผเข้าสู่อ้อมอกของเขา!

 

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของโจวไคว่จี ก็ยิ่งเบิกบานยิ่งขึ้น

 

เย่หยู มองที่โจวไคว่จี อย่างเยือกเย็น แล้วหันหน้าออกไป ไม่มองเขาอีกต่อไป

 

ในขณะนี้โจวไคว่จี เหมือนนกยูงที่รําแพนหางของตนเอง เขากระจายปีกของเขาต่อหน้าทุกคนอย่างซุกซน แต่เขาไม่รู้ตัวว่า เขาได้เปิดเผยสิ่งสกปรกที่อยู่ลับหลังของตนเองออกมา

 

ฉีซวนเหริน มองไปที่โจวไคว่จี ด้วยความไม่พอใจ และ ถามด้วยเสียงต่ําว่า “คุณมีคําถามอื่นอีกไหม?” “แต่คุณไม่ไว้ใจนิสัยของฉัน”

 

โจวไคว่จี เคลียร์ลําคอของเขามองไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า “แน่นอน ผมเชื่อในตัวของอาวุโสฉี และผมก็เชื่อว่าผู้อาวุโส จะไม่โกหกเรา” แต่ …”

 

โจวไคว่จี ชี้ไปที่เย่หยู หัวเราะเยือกเย็น และพูดว่า “แต่ผมไม่เชื่อเขา! ทั้งหมดนี้เป็นกลอุบายที่เขาสร้างขึ้น!”

 

โจวไคว่จี มองไปที่ ฉีซวนเหริน และพูดอย่างมั่นใจ “ผู้เฒ่าฉี ต้องถูกหลอกโดยเย่หยุ! เขาจงใจให้เราที่จะทําแบบนี้

 

โดยใช้ทักษะที่ยอดเยี่ยมในการหลอกลวงคุณ ทําให้คุณเข้าใจผิด ว่าเขามีความสามารถพิเศษ! ”

 

ตอนนี้ โจวไคว่จี กําลังขึ้นหลังเสือ โดยไม่สนใจใบหน้าที่มีดคมของฉีซวนเหริน เขากล่าวต่อไปว่า “ พูดอย่างตรงไปตรงมา

 

สิ่งที่คุณพูดตอนนี้เป็นอย่างเดียว ที่ยังต้องพิสูจน์ความสามารถที่แท้จริงของเย่หยู!”