ปล้นสวรรค์ SPH:บทที่ 190 เที่ยวบินระทึก

 

มอนโด จ้องมองที่ฝ่ามือที่ลอยอยู่ในอากาศด้วยความกลัว

 

เขาเห็น ฝ่ามือที่ทําลายทะเลแมลงที่น่าสะพรึงกลัวด้วยมือเพียงข้างเดียว

 

“ขอบคุณมาก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณช่วยผมไว้ ผมคงจะถูกฝังอยู่ในทะเลแมลง!”

 

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาของเขานั้น เกินกว่าจินตนาการของเขา อย่างไรก็ตามฝ่ามือที่จู่ๆก็โผล่ออกมา ไม่มีอะไรที่น่ากลัวยิ่งกว่าทะเลแมลง

 

เย่หยู มองไปที่มอนโด ผู้ซึ่งนิ่งเฉย และเปิดเผยรอยยิ้ม เขาเป็นคนฉลาด

 

มือขวาของเขา ชี้ไปที่หน้าอกของ มอนโด มีกระเป๋าที่นูนออกมา ด้วยไม่รู้ว่ามันคืออะไร

 

มอนโดมองที่ฝ่ามือต่อหน้าเขา แล้วเอานิ้วชี้ไปที่หน้าอกของเขา จากนั้นเขาใช้แบบฝ่ามือ

 

สีหน้าของมอนโด เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กัดฟัน แล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าอก เสื้อของเขา

 

“ดีมาก! สิ่งนี้จะเป็นของตอบแทนสําหรับการช่วยชีวิต คุณ!”

 

เสียงมาจากสถานที่ ที่ไม่รู้จักและไปถึงหูของมอนโด

 

ความเศร้าโศกในสายตาของมอนโด เขาเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อที่จะขโมยสมบัตินี้ แต่คาดไม่ถึงว่าจะมีคนอื่นคว้ามันไป

 

แต่เมื่อเขาคิดถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของมือนี้ มอนโดไม่กล้าที่จะมีความคิดที่จะต่อต้านอีกต่อไป

 

เมื่อเห็นมือหายไปในความว่างเปล่า มอนโดถอนหายใจและนั่งบนพื้นทราย เขามองซากทะเลแมลง ที่อยู่เบื้องหลังเขา ด้วยความเงียบงัน

 

เย่หยู หดมือของเขา แล้วมองที่ฝ่ามือของเขา

 

นี่คือด้วงศักดิ์สิทธิ์ ที่มอนโด พบในพีระมิด

 

ด้วงศักดิ์สิทธิ์ มีสีขาวบริสุทธิ์เหมือนหยก เปล่งประกายอ่อน ๆ ให้ออร่าอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่ง

 

แสงสีแดงถูกปล่อยออกมาจากช่องท้องของแมลง อย่างไรก็ตามมันถูกระงับโดยแสง ที่ทําให้มันสั่นไหวเล็กน้อย

 

“ปิ๊บ!” ขอแสดงความยินดีเจ้าของร่างที่ขโมยสําเร็จรางวัลของคุณคือ 100 คะแนน! “

 

“ปิ๊บ!” ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง สามารถขโมยเลือดของบรรพบุรุษ คุณต้องการแยกวิญญาณหรือไม่? ”

 

“แยก!”

 

ทันทีที่เย่หยูพูดจบ แสงศักดิ์สิทธิ์ของด้วงในฝ่ามือของเขาก็พุ่งขึ้นและสลายตัวไปสู่ความว่างเปล่า ทิ้งไว้ข้างหลังเพียงหยดเลือดสีแดงสด ที่ลอยอยู่ในอากาศ

 

เส้นทองคําไหลเวียนอยู่ภายในเลือดสดๆ มันอาจเป็นอะไรที่พิเศษ

 

ด้วยความคิดเย่หยู ส่งดาบพลังปราณสายฟ้า เข้ามาในลูกปัดเลือด และก่อตัวเป็นรูนเล็ก ๆ

 

ผนึกตราประทับคําสาปโบราณ!

 

เลือดหยดนี้ เป็นเลือดของบรรพบุรุษ มันถูกผนึกไว้ในด้วงศักดิ์สิทธิ์

 

เย่หยู เปิดผนึก และในเวลาเดียวกันก็มีตราประทับอยู่ในประคําเลือด

 

ด้วยการกลืนกินและหลอมรวม ด้วยเลือดบรรพบุรุษหยดนี้ จะสามารถสืบทอดสายเลือด ในเวลาเดียวกัน ผนึกตราประทับคําสาปโบราณ ก็เปิดใช้งาน

 

ทําให้เลือดบรรพบุรุษ ส่งไปยังเย่หยู

 

ในเวลาเดียวกัน ในสหรัฐอเมริกา หลายคนที่มีผิวขาวและมีลักษณะหล่อเหลา รู้สึกว่าเลือดของพวกเขาสั่นสะเทือน เมื่อพวกเขาได้รับข้อความ: เลือดบรรพบุรุษได้สืบเชื้อสายมาสู่โลกแล้ว!

 

ตึกๆ!

 

กริ่งในบ้านของเย่หยู ดังขึ้น

 

เยหยุนําเลือดของบรรพบุรุษออกไป และเปิดประตู และเห็นเซี่ยจินซี ยืนอยู่ข้างนอก

 

” นักเรียนเย่หยู เราควรไปได้แล้ว”

 

“ตกลง!”

 

ณ สนามบินในยันจิง เย่หยูและอีกสองสามคน นําโดยหวูไต้ เพื่อทําการเช็คอิน และเตรียมขั้นตอนการขึ้นเครื่องให้ เสร็จสมบูรณ์

 

นอกเหนือจากเย่หยู และอีกสองสามคน ก็มีอีกสามคนที่มุ่งหน้าไปยัง มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน เพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน

 

ภายใต้การนําของครูคนอื่น พวกเขาก็มาถึงที่สนามบินยันจึง

 

“นี่อาจารย์หวู ใช่หรือไม่?” ทําไมคุณเป็นผู้นําทีมอีกครั้งในครั้งนี้!”

 

ดวงตาของครูวัยกลางคนสว่างขึ้น เมื่อเขาเห็นหวูไต้ และเขาเข้าหาเขาด้วยรอยยิ้ม

 

หวูไต้พยักหน้า “เหอๆ นี่มันเป็นอาจารย์ซู่ตง ความจริงแล้ว ฉันพบว่า ร่างกายของฉัน ยังสามารถเคลื่อนไหวและออกไปโลกภายนอกได้!”

 

ซู่ตง ยิ้มและพูดว่า “ใช่! ฉันสงสัยว่าการจัดอันดับประเทศของเรา จะเป็นอย่างไร ในการแข่งขันครั้งนี้!

 

ซู่ตง ถอนหายใจ การแสดงออกของเขาดูไม่ได้ ” จําครั้งที่แล้ว เราได้อันดับที่ห้า!”

 

ซู่ตงจ้องมองผู้เข้าแข่งขัน และส่ายหัว “ฉันจะพอใจแล้ว ถ้าได้อันดับสามในครั้งนี้”

 

โอวหยางอัน ผู้ที่ยืนอยู่ด้านหลัง หวูไต้ สายตาของเขาส่องประกายด้วยแสงเย็น ในขณะที่เขากระซิบว่า “ที่สามเหรอ? มีใครบางคนจะคว้าที่หนึ่งในการแข่งขันนี้”

 

ซู่ตง มองดู โอวหยางอัน ด้วยความประหลาดใจ และถามว่า “เหอๆ ใครมั่นใจ ว่าพวกเขาจะได้ที่หนึ่ง?”

 

โอวหยางอัน ชี้ไปที่เย่หยู และพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ว่า “ไม่ใช่เขาเหรอ?!” เขามั่นใจมาก! ราวกับว่าที่หนึ่งเป็นของเขามาตั้งแต่เกิด! ”

 

ซู่ตงมองดู เย่หยู อย่างเฉยเมย และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “นักเรียนคนนี้ มันเป็นเรื่องดีที่จะมั่นใจ แต่เรายังต้องวัดความสามารถของเรา! ” การแข่งขันคณิตศาสตร์ครั้งนี้จะเป็นเรื่องยากมาก! มันหินเกินไป! ”

 

ผู้เข้าแข่งขันทั้งสามที่ตามหลังซู่ตง มีสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม ขณะที่มองดูเย่หยู และกล่าวว่า “เฮ่ ๆ นักเรียนคนนี้คุยโวจริงๆ!”

 

“จิ๊!” ใครไม่เคยเจอ ก็จะคุยโว! อันดับแรก รู้หรือไม่ว่ามันยากแค่ไหน?

 

“แน่นอน! ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อันดับที่ดีที่สุดของเรานั้น อยู่ที่อันดับที่ห้าเท่านั้น เมื่อคุณมาแล้ว พูดว่าคุณจะคว้าอันดับที่หนึ่ง เฮ้!

 

เย่หยู กวาดตามองคู่แข่งทั้งสาม และพูดอย่างเฉยเมยว่า “คนเขลา! ในการแข่งขัน นอกเหนือจากความรู้แล้ว ยังมีความกล้าหาญและศรัทธา หากคุณไม่มีความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ตั้งแต่แรก ก็จะไม่มีเหตุผลที่คุณจะเข้าร่วมในการแข่งขันครั้งนี้!”

 

หลังจากเย่หยูพูดจบ แล้วสายตาของเขาเปลี่ยนไปเป็นโอวหยางอัน ดวงตาของเขาส่องแสงเย็นและคุณ! จริง ๆ แล้ว คุณคิดว่า ฉันจะไม่ทําอะไรกับคุณ หลังจากที่ยั่วโมโหฉันครั้งแล้วครั้งเล่า!”

 

สายตาที่คมชัดของเขานั้น คล้ายกับดาบคมๆเสียดแทงไป ที่ดวงตาของโอวหยางอัน

 

กระหน่ำ กระหน่ำ กระหน่ำ กระหน่ำ!ฉึกๆ

 

การแสดงออกทางสีหน้าของโอวหยางอัน เปลี่ยนไปอย่างมาก เขากลัวและถอยหลัง สองสามก้าว และเกือบจะล้มลง กับพื้น

 

“ใช่ ฉันขอโทษ!”

 

โอวหยางอัน ไม่กล้าที่จะเงยหน้า พบกับจ้องมองของเย่หยู เขาก้มหน้าลงหน้าซีดและขอโทษ

 

ภายใต้แรงกดดันของออร่าของเย่หยู คู่แข่งทั้งสามที่อยู่เบื้องหลังซู่ตง ก็ซีดเซียวและขาของพวกเขาอ่อนแรงและสันคลอน

 

ร่องรอยของความประหลาดใจ พุ่งผ่านสายตาของซู่ตง เขาอุทานพลังอันยิ่งใหญ่ของเย่หยู!

 

อย่างไรก็ตาม ร่องรอยของความคาดหวัง ที่เพิ่มขึ้นในหัวใจของซู่ตง บางทีเย่หยู อาจสามารถนําถ้วยรางวัลกลับคืนสู่ประเทศจีนได้!

 

ตึกๆ!

 

พร้อมกับเสียงที่ดังก้อง ขึ้นเรื่อยๆ เครื่องบินก็เคลื่อนที่อย่างช้า ๆ ด้วยความเร็ว ปืนขึ้นไปบนก้อนเมฆ

 

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่รัก ยินดีต้อนรับสายการบินซินหัว แอร์ไลน์ รุ่น 762 สู่สหรัฐอเมริกา เที่ยวบินนี้คาดว่าจะใช้เวลา 15 ชั่วโมง…”

 

เย่หยูดึงผ้าห่มไปทั่วร่างกาย ตั้งใจจะหลับตาและพักผ่อน หลังจากนั้นเขาต้องอยู่บนเครื่องบินนานกว่าสิบชั่วโมง

 

ผ่านไปครึ่งทางของการนอนหลับ เย่หยูรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

เย่หยูเปิดตาของเขา และสังเกตเห็นว่าผู้โดยสารคนอื่น ๆ ตื่นขึ้นมาและมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นตระหนก

 

เย่หยู กดหูฟังบลูทูธที่หูของเขา และถามด้วยเสียงต่ำว่า ”เหยาเจินเทียน เครื่องบิน บินนานแค่ไหน?”

 

“รายงานไปยังนายท่าน สิบชั่วโมงสามสิบสองนาที!” คําตอบที่เคารพจาก เหยาเจินเทียน ดังมาจากหูฟังบลูทูธ

 

“แล้วเครื่องบินล่ะ?”

 

รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องจากตัวเครื่องบิน เย่หยู ขมวดคิ้วและถาม

 

ชิ้งง! *

 

เหยาเจินเทียน ส่งคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกไป ซึ่งกวาดทั่วทั้งลําของเครื่องบินในไม่ช้า

 

” ปีกซ้ายของเครื่องบินเสียหาย 25% และกําลังเครื่องยนต์ลดลง 87%!

 

เหยาเจนเทียน ส่งสถานการณ์ของเครื่องบินไปยังหูของเย่หยูโดยตรง

 

ผัวะ!

 

มือของเย่หยู ถูกจับทันที

 

หันหน้าของเขาไปรอบ ๆ เซี่ยจินซี มองไปที่ก้อนเมฆสีขาวที่ผ่านไป หน้าซีดและพูดกับเย่หยู ด้วยสีหน้าหวาดกลัวว่า ”เย่หยู เครื่องบินจะไม่ตกใช่ไหม?”

 

เย่หยู สงบนิ่ง มือของเซี่ยจินซีเย็นเล็กน้อย หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง คุณจะไม่เป็นอะไร!”

 

แตก!

 

“ตูม!”

 

เงาวาบอยู่นอกหน้าต่าง ดวงตาของเย่หยูหรี่ลงและบนปีกซ้ายของเครื่องบินแผ่นเหล็กถูกแยกออกจากกันด้วยแรงต้านลมขนาดใหญ่ และปลิวว่อน

 

เครื่องบินสั่นอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น ผู้โดยสารในห้องโดยสารอดไม่ได้ที่จะระงับความกลัวในใจของพวกเขาได้อีกต่อไป และพวกเขาก็ตะโกนเสียงดัง

 

“มันจบแล้ว! มันจบแล้ว! เครื่องบินกําลังจะตก!”

 

“ช่วยด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”

 

“เกิดอะไรขึ้น!?” เกิดอะไรขึ้นกับเครื่องบินแอร์โฮสเตสเร็ว ทําให้เครื่องบินทรงตัวเร็วๆ! “

 

“อู๋… แม่จ๋า หนูกลัวแล้ว!”

 

” พรึ่บ..”

 

มีเสียงโหยหวน บนวิทยุเครื่องบิน

 

“อย่าตกใจผู้โดยสาร! เพียงแค่ตอนนี้เครื่องบินผ่านกระแสลมแรง ทําให้เครื่องบินได้รับความเสียหายบางอย่าง เครื่องบินจะเสถียรกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว! โปรดวาง

ใจ!”

 

กัปตันคุมเครื่องบิน ประกาศแจ้งสถานการณ์ให้กับทางผู้โดยสาร เมื่อเครื่องบินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลังจากเสียงกรีดร้องที่ดัง จากนั้นไม่มีเสียงประกาศจากกัปตันอีกเลย