SPH:บทที่ 194 ช่วยสาวงาม

 

เพจแรกของการถ่ายทอดสดแมวจีนถูกเปิดขึ้นห้องชมการถ่ายทอดสดที่มีชื่อรายการบอกให้คุณรู้ถึงประสบการณ์แปลกใหม่ที่ดึงดูดความสนใจของผู้ชมจํานวนมาก

 

ไม่ใช่แค่เพราะสตรีมเมอร์คืออาเข่อแต่เพราะอาเข่อถูกชาวต่างชาติสามคนในอเมริกาล้อมไว้จํานวนผู้ชมพุ่งสูงลิวไม่ช้าก็มีผู้เข้าชมหลายล้านคนผู้ชมที่ดูจากห้องถ่ายทอดสดเห็นอาเข่อถูกคุกคามแต่กลับช่วยเหลืออะไรไม่ได้ทําเอาพวกเขาต้องปัดหน้าจออย่างโมโห

 

“นี่เกินไปแล้ว ชาวอเมริกันมีคุณภาพแบบนี้เองเหรอ”

 

“อ๊ะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว อยากบินไปอเมริกาแล้วฆ่า พวกมันซะ”

 

“รางวัลของครูใหญ่คือ 999 คูณ จรวด ฉันขึ้นเครื่องแล้วและเตรียมไปที่นั่นเพื่อจัดการเจ้าฝรั่งทั้ง สาม”

 

“ครูใหญ่เก่งมาก ฉันโทรหาสถานทูตแล้ว อาเข่ออดทนไว้ นะ”

 

“ทําไมถึงไม่มีใครช่วยเราเลย ทุกคนทนดูอาเข่อถูกรังแกได้เหรอ”

 

“ฮ่าๆ เจ้าคนบนนั้นงี่เง่าหรือไงอาเข่ออยู่เมืองนอกนะพวกนั้นเป็นชาวต่างชาติแบบไหนพวกเขาจะช่วยคนจีนได้ยังไงกัน”

 

“เฮ้อ ในต่างแดนแบบนี้ ไม่มีใครช่วยได้แน่ เราควรทํายังไงดี”

 

ใบหน้าของอาเข่อเผือดลงเล็กน้อย เธอแทบกลั้นน้ําตาเอาไว้ไม่อยู่

 

“ฉันโทรแจ้งให้สถานทูตมาช่วยแล้ว อีกเดี๋ยวพวกเขาจะมาถึงอย่าให้มันมากไปนัก”

 

ทั้งสามคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ “ไอ้หยาฉันกลัวจังเลย”

 

“เฮอะ เธออยากให้คนจีนมาช่วยเธอเหรอพวกมันก็แค่กลุ่มคนขี้ขลาด”

 

“ถูกต้อง ฉันไม่เชื่อเรื่องวิทยายุทธจีนโกหกทั้งเพ”

 

หนุ่มอเมริกันผมทองยกมือขึ้นกอดอก แววตาทอแววรังเกียจ “ถ้ามาเจอกับความเร็วและความแกร่งของฉันมวยจีนก็แค่เศษขยะ”

 

“ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ”

 

เสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังเจ้าฝรั่งผมทอง

 

“ใครกัน”

 

ชาวต่างชาติทั้งสามหันขวับไป ดวงตาทอแววระแวดระวังเมื่อเห็นชัดว่าเป็นใครทั้งสามคนก็ผ่อนคลายลงมุมปากเหยียดยิ้มเย็นชาขณะพูดดูหมิ่นว่า“ในสมัยนั้น ฉันเป็นใครนะต้องเป็นคนจีนแน่นอน”

 

“มีคํากล่าวว่าอะไรนะ ใช่แล้ว วีรบุรุษช่วยสาวงาม เหอะๆ เจ้าหนุ่มจีนคนนี้ยังคิดว่ามันเป็นวีรบุรุษ”

 

“เฮอะ อเมริกาเท่านั้นที่มีวีรบุรุษ ฉันจะสั่งสอนบทเรียนกับมันเอง”

 

ที่ด้านหลังคนทั้งสาม อาเข่อทั้งแปลกใจทั้งยินดีเมื่อเห็นเขา “เย่หยูเธอมาที่นี่เหมือนกันเหรอ”

 

ทว่าเมื่ออาเข่อเห็นแผ่นหลังสูงใหญ่ล่ําสันของนักเลงทั้งสามในใจเธอก็อดวิตกแทนเย่หนูไม่ได้ “เย่หยูรีบไปซะหาคนมาช่วยเธอเอาชนะพวกเขาไม่ได้หรอก”

 

ในห้องถ่ายทอดสด กลุ่มผู้ชมที่หวาดวิตกได้ยินเสียงของเหยูและรู้สึกหัวใจเต้นรัว

 

“มีคนมาแล้ว เป็นชาวจีนเหมือนเรา”

 

“ไอ้หยา ไม่ดีแน่ มาแค่คนเดียว เขาเอาชนะเจ้าสามคนนั่นไม่ได้แน่เราควรทํายังไงดี”

 

“แย่ล่ะ เจ้าหนุ่มนี้หล่อมาก แต่โชคร้ายที่เขาจะถูกซ้อมแน่นอน”

 

“ไม่ได้การ อย่าชกหน้าน้องชายคนนี้นะ”

 

“พวกนายไม่สังเกตเลยเหรอว่า นางฟ้าอาเข่อรู้จักเจ้าหนุ่มจีนคนนี้ด้วย”

 

“ให้ตาย นี่แย่แล้ว เจ้าหนุ่มนี่หล่อเกินไป เขาคงไม่ปลอดภัยแน่นอน”

 

“เชอะ เจตนาของเจ้าคนนี้ก็ร้ายกาจ ทําเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามแถมดูจากหน้าตาเจ้าหนุ่มนี่แล้ว อาเข่อต้องย่ําแย่ แน่”

 

“แค่กๆ ทุกคนอย่าตระหนก วีรบุรุษช่วยสาวงามเกิดขึ้นตามสถานการณ์ถ้าวีรบุรุษถูกรุมซ้อมยับเยิน ถ้างั้นไม่ว่าเขาจะหล่อเหลามากแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์

 

“ครูใหญ่ให้รางวัลเป็นเครื่องบินครูใหญ่ให้รางวัลเป็นเครื่องบิน

 

ชาวต่างชาติทั้งสามยืนเรียงแถวและมองเหยูอย่างดูถูก

 

“เจ้าหนู เขาใจกล้าดีนะ”

 

“กล้าดียังไงมายุ่งกับเรื่องของเรา”

 

“บลูส์ให้ฉันสั่งสอนเจ้าหนุ่มจีนตนนี้แล้วขอดูกังฟูของเขาซะหน่อย”

 

“แจ็ค อัดเขาเลย เจ้าหนุ่มจีนคนนี้กล้าหยุดเรางั้นเหรอนี่นายคิดว่านายเป็นยอดฝีมือหรือยังไงกัน”

 

“ฮ่าๆ รับทราบ

 

ชายร่างสูงล่ําสันก้าวออกมา เขายิ้มชั่วร้ายขณะมองเหยุ “เจ้าหนูกังฟูของพวกแกมันขยะ ให้บิดาสั่งสอนเถอะนะว่ากังฟูที่แท้จริงคืออะไร”

 

วีด!

 

เจ้าหมอนั้นชกเข้าที่ศีรษะของเหยู มีเสียงดังผ่านอากาศดังขึ้นเป็นหลักฐานว่าพลังที่อยู่หลังกําปั้นนี้แข็งแรงเอาการ ถ้าหมัดนี้ชกโดนศีรษะคนธรรมดามันแรงพอที่จะทําให้คนนั้นหมดสติ

 

“อ๊ะ เย่หยุระวังด้วย”

 

สีหน้าของอาเข่อเปลี่ยนไปเมื่อดูพลังของหมัดนั้นอย่างแตกตื่นขณะตะโกนออกไปอย่างวิตก

 

ในห้องถ่ายทอดสด หลายคนทนดูไม่ได้อีกต่อไปพวกเขาพากันคิดว่าเหยูจะถูกชกจนล้มลงไปด้วยหมัดเดียว เมื่อ เทียบกับฝรั่งร่างสูงล่ําสันแล้วเย่หยุดูอ่อนแอมาก

 

“เฮ้อ ฉันหวังว่าเจ้าหนุ่มนี้จะไม่ถูกซ้อมจนสาหัส”

 

“จะเล่นบทวีรบุรุษช่วยสาวงามก็ต้องเจอแบบนี้แหละเสียดายหน้าหล่อๆของเขาจัง”

 

“ฉันไม่รู้ว่าทําไมนะ แต่ต่อให้เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นคู่แข่งที่ร้ายกาจของนางฟ้าอาเข่อฉันยังหวังว่าเขาจะเอาชนะเจ้าฝรั่งทั้งสามคนและกลายเป็นวีรบุรุษช่วยเหลือสาวงามจ ริงๆ”

 

“รู้สึกเหมือนกันเลย ฉันยังหวังด้วยนะว่าเจ้าหนุ่มนี้จะเอาชนะฝรั่งทั้งสามคนนี่และช่วยอาเข่อได้ แต่โอกาสคงไม่น่าพูด ถึงนะ”

 

เย่หยมองกําปั้นที่พุ่งเข้ามา สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนไปราวกับมองมดที่กําลังโบกกําปั้นมาที่เขา เขายกมือขึ้นแบบสบายๆแล้วเหยียดมือออกไปหยุดกําปั้นของเจ้าหมอนั่นไว้ได้เมื่อเห็นเย่หยุยื่นมือมาหยุดเขาไว้ได้จริงๆ สายตาของเจ้า พวกอเมริกันที่ยกกําปั้นขึ้นก็ทอแววดุดันและกําลังในมือของพวกเขาก็เพิ่มขึ้น

 

“เฮอะ ไม่แค่เขาไม่หนี เขายังหยุดกําปั้นไว้ด้วย น่าขันจริงดูสิว่าฉันจะชกแกให้เละด้วยหมัดเดียวได้ไหม”

 

ชายคนนั้นยิ้มชั่วร้าย ราวกับมองเห็นว่าเจ้าหนุ่มคนนี้จะต้องแขนหักและร้องอย่างเจ็บปวดเขาตวัดแขนล่ําสันขึ้นและทุบไปที่ศีรษะของเหยู

 

สีหน้าของเย่หยุไม่เปลี่ยนแปลงเขายกมือขึ้นและดีดนิ้วเบาๆไปที่กําปั้นของหนุ่มคนนั้น

 

ตูม!

 

เป๋าะ!

 

หลังปะทะกันอย่างรุนแรง ก็มีเสียงกระดูกหักดังลั่น

 

“ฮ่าๆ ดูเหมือนเจ้าหนูจากเมืองจีนคนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว”

 

“จุ๊ๆ เสียงกระดูกหักนี้เจ็บปวดนักตอนฉันได้ยิน”

 

“แจ็ค เก่งมาก”

 

หนุ่มอเมริกันที่เหลืออีกสองคนหัวเราะอย่างลําพองใจ

 

หัวใจของอาเข่อปวดร้าว เธอพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ออกมา “เหยูฮือ..ฮือ…รีบไปซะ อย่าห่วงฉัน”

 

“แค่ก อาเข่อ เธออยากให้ฉันไปจริงๆเหรอ” เย่หยูมองดวงตาน้ําของอาเข่อและถามพร้อมเสียงหัวเราะ

 

“แน่นอน”

 

“ซื้อ” อาเข่อมีปฏิกิริยาขึ้นมา “เย่หยูเธอไม่เป็นไรแน่ นะ )

 

เย่หยยักไหล่ ยิ้มให้แล้วกล่าวว่า “ฉันสบายดีอยู่แล้วพวกเขาต่างหากที่มีปัญหา”

 

เย่หยูชี้ไปที่ฝรั่งทั้งสามแล้วกล่าวด้วยเสียงเย็นชาว่า “นายบอกเองใช่ไหมว่ากังฟูนั้นเหมือนขยะถ้างั้นมาลองลิ้มรสชาติความโกรธที่มากับกังฟูดูหน่อยสิ”

 

“แหม เชื่อตายล่ะ”

 

เจ้าหนุ่มจีนคนนี้ร้ายมาก มาช่วยฉันเร็วเข้า”

 

แจ็คที่เป็นฝ่ายชกก่อน มีสีหน้าบิดเบ้ขณะร้องอย่าง เจ็บปวดตอนนั้นเองที่แจ็ครู้สึกเจ็บร้าวจากแขนของเขา

 

แขนขวาของแจ็คห้อยอยู่ด้านข้างดูเป็นมุมแบบแปลกๆเห็นได้อย่างชัดเจนว่าแขนข้างนั้นหักหนุ่มอเมริกันอีกสอ งคนรีบพุ่งไปดูอาการของแจ็คเมื่อเห็นสภาพที่ย่ําแย่ของอีกฝ่ายร่างของพวกเขาก็สั่นเทิ้ม

 

เมื่อเห็นเย่หยูเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ทั้งคู่ก็หน้าซีดตัวสั่นขณะกล่าวว่า “แกอย่าเข้ามานะ เราจะแจ้งตํารวจ”

 

“ใช่ ถ้าแกเข้ามาอีกเราจะแจ้งตํารวจแกตั้งใจทําร้ายคน