ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 203 ความโกรธแค้นของเหยู

 

มาร์ติน มองไปยังลูกน้องที่เขานํามาด้วยในขณะนี้พวกเขาทั้งหมดนอนราบกับพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน

 

หลังจากนั้นไม่นาน มาร์ตินเงยหน้าขึ้น และเผยแววตาหวาดกลัวของเขาเปลวไฟที่ไหม้อยู่บนฝ่ามือของเขายิ่งรุนแรงขึ้น

 

“บ้าชิบ!” แกฆ่าพวกมัน ทั้งหมดจริงๆ!”

 

เย่หยู เยาะเย้ย “มีอะไรอีกหรือ จะให้ปล่อยพวกเขาไปไม่ต้องห่วงฉันจะส่งคุณตามไปกับพวกเขาในภายหลัง!”

 

“โอ้อวด!”

 

มาร์ตินตะโกนว่า “ฉันเป็นแวมไพร์ระดับมาร์ควิส!การฆ่าแกเป็นเหมือนการฆ่าวัวและแกะ!”

 

“ระเบิดเปลวไฟเลือด!”

 

มาร์ตินประสานมือของเขา เข้าด้วยกัน แล้วบีบเปลวไฟเลือดที่กําลังลุกไหม้อยู่บนฝ่ามือของเขาให้เป็นลูกไฟสีแดงซึ่งเขาดันมันไปหาเหยู

 

พรึ่บ!

 

เมื่อเปลวไฟลอยเข้าหาเหย ร่างของมาร์ติน ก็กลายเป็นสายฟ้าฟาดสีดําแล้วหนีไปไกล

 

นักสู้ชาวจีนคนนี้ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ฉันต้องทิ้งศพเอาไว้เพื่อรายงานต่อโบสถ์แห่งความมืด!

 

ใจของมาร์ตินวิ่งนําไปไกล นักสู้ชาวจีนคนนี้ ฆ่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่เขาพามาด้วยในคราวเดียวเห็นได้ชัดว่ามันเกินตัวไป!

 

แทนที่จะเสียสละเพื่อไร้ประโยชน์ มันจะเป็นการดีกว่าที่จะหนีและรายงานต่อโบสถ์ จากนั้นเราสามารถปล่อยให้นักสู้ชาวจีนคนนี้ตายโดยไร้ที่ฝัง

 

เช่นนี้ หลังจากส่งเปลวไฟเข้าหา เย่หยูมาร์ตินก็หันหลังกลับและวิ่งโดยไม่ลังเลเลย!

 

เสียงดังเกรียวกราว!

 

เสียงดังหง่างๆของดาบพลังปราณดังขึ้น

 

นิ้วของเย่หยู นั้นเหมือนดาบพุ่ง เข้าไปในอากาศ

 

ดาบปราณสายฟ้า ฉีกเปลวไฟเลือด ที่พุ่งพล่านออกไป!

 

ซึ่งๆ!

 

เปลวไฟที่กระจัดกระจายนั้น ตกลงมาบนถนนเหมือนไฟที่เติมลุกไหม้จากน้ํามัน เปลวไฟเผาผลาญชั่วครู่ชั่วขณะหนึ่งเผาไหม้และสึกกร่อนเป็นโพรงลึกในดินแข็ง

มาร์ตินที่กําลังวิ่งหนีหัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเย่หยุไม่ได้ไล่ตามเขาทันทีหัวใจที่น่ากลัวของเขาก็ผ่อนคลายไปเล็กน้อย

 

“อุ้ย…ดูเหมือนว่า พลังระเบิดเลือด จะหยุดยั้งนักสู้ชาวจีนคนนี้ได้สําเร็จแล้ว!”

 

ปากของมาร์ตินขดตัวด้วยรอยยิ้มที่หยิ่งยโสและดวงตาของเขาก็เปล่งประกายความพึงพอใจ “อืม! ถ้างั้นแกก็ไม่ได้มีพลังที่ไม่มีใครเทียบน่ะสิ!

 

เมื่อเห็นว่าเขาวิ่งไปไกล และไกลออกไปมาร์ติน ก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ความกลัวในหัวใจของเขาที่มีต่อเย่นยูนั้นกลายเป็นความขุ่นเคืองใจแทน!

 

“นักสู้จีนบ้าเอ้ย!” รอจนกว่า ฉันจะกลับไปที่โบสถ์! รายงานต่อประธานสิ่งที่รอแกคือการแก้แค้นของแวมไพร์!”

 

ร่างของมาร์ติน เคลื่อนตัวผ่านสายฝน ดวงตาของเขาส่องแสงสีแดงเลือดขณะที่เขาใช้ความสามารถทั้งหมดของเขาในการถ่ายทอดพลังแห่งสายเลือดของเขาเร่งความเร็วของเขาให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นอีกและในพริบตาเขาก็อยู่ไกลกว่าหนึ่งกิโลเมตร!

 

หืมมม ?!

 

มาร์ตินที่วิ่งเร็วทันใดนั้นเบิกตากว้าง ในความงุนงง มาร์ตินดูเหมือนจะเห็นด้านหลังของคนที่ปรากฏต่อหน้าเขา

 

ด้านหลังนี้เป็นที่คุ้นเคยกันมากมันคล้ายกับนักสู้ชาวจีนที่เขาไล่ล่าและลอบสังหาร!

 

“ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้”

 

มาร์ตินพูดกับตัวเอง อย่างบ้าคลั่งในใจ

 

เขาเห็นด้วยตาของเขาเอง ว่าหลังจากที่เย่หยู กําลังง่วนอยู่กับเปลวไฟเขาไม่ได้ไล่ตามมาแต่ยืนอยู่ตรงจุดนั้นมองดูเขาหนีไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่ยิ้มบนใบหน้าของเขา

 

“นักสู้จีนคนนี้ ไม่ได้ไล่ตามฉันมา!” มันเป็นไปไม่ได้สาหรับเขา ที่จะปรากฏตัวต่อหน้าในทันทีทันใด! ต้องมีบางอย่างผิดปกติในสายตาของฉัน! ”

 

มาร์ตินเปรียบเทียบดวงตาทั้งสอง พยายามที่จะขับไล่ภาพลวงตาต่อหน้าเขา

 

“เฮ้ ทําไมนายวิ่งช้าจัง!” หากคิดว่าคุณเป็นแวมไพร์นั่นทําให้ฉันรอนานมากสําหรับคุณ ฉันผิดหวังจริงๆ! “

 

เสียงที่คุ้นเคยลอยเข้าไปในหูของมาร์ติน และร่างของเขาที่วิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ก็หยุดลงทันที ความตื่นตระหนกลุกขึ้นในหัวใจของมาร์ตินทําให้เขาสั่นสะเทือนโดยไม่ตั้งใจ

 

“นี่เป็นเรื่องจริง! นักสู้ชาวจีนคนนั้นอยู่ตรงหน้าฉัน!”

 

มาร์ตินลืมตาขึ้น ด้วยความตกใจ และเห็นเหยู หันมามองเขาด้วยรอยยิ้มที่ไม่ยิ้ม

 

“เป็นอย่างไร เป็นไปได้อย่างไร?!” แกจะเร็วขนาดนี้ได้ยัง

 

มาร์ตินพ่ายแพ้การควบคุมตัวเอง และตะโกนใส่เย่หยู

 

เสียงดังเกียวกราว!

 

ดาบพลังปราณสายฟ้า พุ่งออกมา และแทงทะลุไหล่ของมาร์ตินทันที

 

“ฉันจะให้คําแนะนํากับคุณ มนุษย์จะไม่พูดอะไรที่เร็วๆแบบนี้!”

 

” อ้ากก!” ความเจ็บปวดและความมึนงงอย่างรุนแรงทําให้มาร์ตินร้องครวญคราง

 

เมื่อมองเหยู ด้วยความหวาดกลัว มาร์ตินก็หันหลังกลับและหนีไปในทิศทางเดิม

 

“ฉันไม่อยากตาย!” มาร์ตินคํารามในหัวใจของเขา เขารู้ว่าเขาหนีไม่พ้นแต่เขาก็ยังยึดมั่นกับความหวังสุดท้าย

 

“ฉันยังไม่เคยสัมผัส กับพลังแห่งเปลวไฟเลยและคุณก็หนีไปแล้ว”

 

เสียงของเย่หยู ดังขึ้นอีกครั้ง

 

มาร์ตินค้นพบอย่างประหลาดใจว่า เย่หยู ปรากฏตัวต่อหน้าเขา!

 

“คุณกําลังพยายามทําอะไรอยู่? อย่าล้อเล่น! ฆ่าฉันสิ!”

 

มาร์ตินทรุดตัวลงบนถนน ด้วยความสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์เขามองเหยูด้วยการแสดงออกที่สิ้นหวัง

 

มาร์ตินพยายามหลบหนี แต่เย่หยู จะสามารถสกัดกั้นมาร์ตินได้ในทันที

 

ด้วยความเร็ว ที่ทําให้ดูเหมือนว่า เขาหายตัวได้ มาร์ตินก็ทรุดตัวลงทันที

 

เย่หยู เดินไปที่มาร์ติน แล้วมองดูเขาผู้ที่สิ้นหวัง และหวาดกลักจากนั้นก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “นี่เป็นแวมไพร์ระดับมาร์ควิสหรือ? เปรียบเทียบกับนักต่อสู้ศิลปะป้องกันตัว ขั้น ชําระไขกระดูก ระดับที่ห้า? ช่างไร้สาระอะไรอย่างนี้!

 

” ด้วยความมุ่งมั่นที่อ่อนแอเช่นนี้ สามารถรังแกคนธรรมดา ด้วยสมรรถภาพทางกายได้เท่านั้น” เจตจํานงของนักรบจีนนั้นเหมือนเหล็กคุณจะเปรียบเทียบได้อย่างไร? ”

 

ปากของมาร์ตินโค้งเป็นรอยยิ้มอันขมขึ้น ” แกพูดถูก!ฉันคิดว่านักสู้ของจีนเป็นกรณีพิเศษ แต่ฉันไม่ได้คาดคิดว่าพวกแก จะน่ากลัวมาก!” ไม่เลยแกช่างน่ากลัวกว่าพวกเขามาก! “

 

เย่หยุขมวดคิ้วของเขา และมองมาร์ตินอย่างรวดเร็ว “คุณเคยเห็นนักสู้ศิลปะจีนคนอื่นมาก่อนหรือ?”

 

หน้าของมาร์ตินตกอยู่ในความทรงจํา และมีความชื่นชมต่อดวงตาของเขา “เมื่อสามปีที่แล้วนักสู้จีนได้ปะทะกับพวกแวมไพร์”

 

“ ในเวลานั้นนักรบจีนคนนั้น ก็นับว่าเขาเป็นผู้ฝึกฝนการต่อสู้ระดับสี่” หลังจากที่เขาบาดเจ็บและพิการเพื่อนๆของฉันหลายคน

 

แม้แต่มาร์ควิสแวมไพร์ ก็บาดเจ็บ ในที่สุดเขาทําให้อาวุโสแห่งโบสถ์แห่งความมืด โกรธจนได้”

 

“ผู้อาวุโสวิลเลียม เป็นแวมไพร์ระดับดัชเชส และหลังจากต่อสู้กับนักสู้ชาวจีนคนนั้น เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในที่สุดหลังจากอาวุโสวิลเลียมได้รับเลือดจากเขา

 

และทําลายรากฐานของเขา จากนั้นก็ปล่อยเขาไป

 

มาร์ตินถอนหายใจและพูดต่อว่า “นักสู้ชาวจีนคนนั้นนับตั้งแต่วินาทีที่เขาพ่ายแพ้ไปจนจบเหมือนเป็นเศษขยะที่ถูกโยนทิ้งไปเขาไม่เคยขอร้อง

 

แม้แต่คําเดียวเลย! จิตวิญญาณการต่อสู้และวิญญาณที่ยึดมั่นในตัวเขาแม้แต่ดวงตายังคงลืมไม่ลง! ”

 

“ขั้น สร้างกระดูก ขั้นที่สี่…ดูดเลือด และทําความเสียหายต่อรากฐาน”เย่หยู ขบคิด และไตร่ตรองคําเหล่านี้

 

“นักสู้จีนคนนั้นชื่ออะไร?”

 

เย่หยู คว้าคอเสื้อของ มาร์ติน ยกเขาขึ้นไปในอากาศแล้วพูดอย่างเยือกเย็น

 

เย่หย ยกมาร์ตินขึ้นไปในอากาศ โดยไม่สามารถต่อต้าน ได้

 

เนื่องจากคอของเขา ถูกรัดคอ เสียงของมาร์ตินจึงกระทําอนกระแท่นมาก ” ชื่อของเขาคือซิงเหมิง!”

 

ตูม!

 

ทันใดนั้นคําพูดของมาร์ตินจบลง เขาก็รู้สึกถึงออร่าที่น่าสะพรึงกลัวที่ระเบิดออกมาจากร่างของเหยู

 

คําราม!

 

มังกรสีเลือด ยาวปรากฏขึ้นบนร่างของเย่หยู มันชูคอและปล่อยให้เสียงคํารามสั่นสะเทือนสวรรค์

 

คําราม!

 

มังกรสีเลือด บินวนอยู่รอบ เย่หยุ ส่งเสียงคํารามของมังกรแล้วจ้องมาร์ตินด้วยสายตาที่ไร้อารมณ์

 

หลังจากผ่านไปนาน มังกรสีเลือด หันกลับมาและเข้าสู่ร่างกายของเย่หยูหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

 

เย่หยู สงบสติอารมณ์ และคลายมือของเขา บนฝ่ามือของมาร์ติน

 

มาร์ตินตกลงบนถนน จับหน้าอกของเขาและสูดหายใจเข้าลึก ๆหลังจากนั้นเขาก็เริ่มไออย่างรุนแรง

 

“แค่ก แค่ก …”

 

ดวงตาของมาร์ติน ไม่มีชีวิตชีวา และรูม่านตาของเขาก็ขยายออกเขาเกือบกลัวจนตายโดยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวที่เย่หยุปลดปล่อยออกมา

 

เมื่อมังกรเลือดตัวยาว ปรากฏตัว มาร์ตินรู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักเหมือนภูเขาร่างกายของเขาขยับไม่ได้และเขาก็ไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย!

 

ภายใต้การจ้องมองของพลังปราณ และสายเลือดของมาร์ตินรู้สึกว่าวิญญาณของเขาจับตัวแข็งที่อ

 

เสียงดังเครั้ง!

 

นิ้วของเหยู นั้นเหมือนดาบ และดาบพลังปราณก็ถูกปล่อยออกมา

 

“อ้าก!”

 

มาร์ตินกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เขารู้สึกว่าดาบพลังปราณที่มีสายฟ้าส่งผ่านเข้ามาในหัวใจของเขา

 

“อ่า .. ฉันยังไม่ตายเหรอ?”

 

เสียงกรีดร้องนั้นกินเวลาสักครู่หนึ่ง ก่อนที่มาร์ตินจะรู้ตัวว่าเขาดูเหมือนจะไม่ตาย

 

“หยุดโหยหวนได้แล้ว!” ฉันจะไม่ฆ่าแก! ”

 

เย่หยู มองมาร์ติน และพูดอย่างเย็นชา ”กลับไปบอกประธานโบสถ์แห่งความมืดของแก

 

และอาวุโสวิลเลียมว่า พวกเขาต้องการเลือดบรรพบุรุษในอีกสองวันเราจะพบกันภายใต้เทพีเสรีภาพ!”

 

Related