ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 206 การปล้นที่พึ่งใจ

 

จึงเฟยหยู ยืนสูงตระหง่าน และมุ่งตรงไปกองภูเขาที่เกิดจากแก่นคริสตัล

 

ในสายตาที่หรี่ลงของเขา ดาบพลังปราณกําลังส่องประกายระยิบระยับ

 

สัญลักษณ์รูปดาบระหว่างคิ้วของเขา ยิ่งชัดเจนยิ่งกว่าเดิม!

 

“ช่างมีความสามารถในเทียบเท่ากับเหล่าผู้ฝึกฝนภายในอาณาจักรนี้ ที่ข้าตามหามาตลอดชีวิต!” สหายเต๋า ได้โปรดให้การแนะนําด้วย!”

 

จิงเฟยหยู แสดงความเคารพก่อนการปะฝีมือด้วยดาบ และวางมือขวาลงบนด้ามจับ ดาบที่เอวของเขา ร่างกายของเขาเครียดเกร็ง เหมือนลูกศรที่เตรียมพร้อมจะพุ่งออกไป

 

“สังหาร!”

 

ดวงตาที่เฉียบคมของจิงเฟยหยู จับจ้องที่ฝ่ามือของเย่หยู และด้วยเสียงตะโกนอันดัง ดาบพลังปราณสีมรกตจางๆ พุ่งสูงขึ้นไปบนฟ้า!

 

“สวรรค์!”

 

“ดึง!”

 

*ดาบ!”

 

ทุกครั้งที่ จิงเฟยหยู บ่นอะไรพึมพํา คําสองคํา ร่างของเขาก็จะลอยสูงขึ้นไปอีกเล็กน้อย และดาบพลังปราณที่อยู่รอบตัวเขา ก็จะมีพลังที่เข้มข้นขึ้นหลายเท่า!

 

“ศิลปะ!”

 

คําพูดสุดท้ายออกมาจากปากของจิงเฟยหยู ราวกับสายฟ้าที่ดังกึกก้องไปทั่วทั้งถ้ํา

 

ในขณะนี้ร่างกายของจิงเฟยหยู เปล่งพลังของดาบที่พุ่งสูงสุดขีดไปบนท้องฟ้า ปลุกกระแสลม และเมฆให้คมให้หนาแน่น ไม่มีใครกล้ามองขึ้นไปโดยตรง!

 

เสียงดังเครั้ง!

 

ผู้ฝึกฝน ในขณะนี้ได้ยินเพียงเสียง ที่ดังแสบแก้วหู ขณะที่จิงเฟยหยูเหวี่ยงดาบของเขาออกไปที่เย่หยู!

 

การฟันลงไปครั้งนี้ ราวกับสายน้ําด้วยคลื่นพลังปราณ!

 

เมื่อผู้ฝึกฝนทั้งหมด มองเห็นดาบพลังปราณ ท่าทางของพวกเขาก็เปลี่ยนไปด้วยความหวาดกลัว!

 

“นี่เป็นพลังของดาบผ่าสวรรค์หรือไม่?” มันช่างน่ากลัวจริงๆ! “

 

” พลังรุนแรงท่วมท้นเหลือเกิน!” ตามคาด จากศิษย์ที่ยิ่งใหญ่ของวิหารดาบ ผู้ซึ่งสามารถฆ่าผู้ฝึกฝนขั้นแก่นทองคําได้เพียงลําพัง! ”

 

“ ซึ้งง ….ดาบนี้น่าหวาดกลัวเหลือเกิน แม้แต่ผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังที่สุดในถ้ํารกร้างก็ต้องระวังตัวด้วย!”

 

“ดูเหมือนว่าบุคคลลึกลับนี้กําลังจะพ่ายแพ้เ” แน่นอนว่าเขาจะไม่สามารถสกัดกั้นเพลงดาบผ่าสวรรค์ของจิงเฟยหยูได้!“

 

ตูม!

 

ดาบพลังปราณเปล่งแสงสีมรกตจางๆแหวกผ่านอากาศ เสียงหวีดแหลมดังขึ้นในพริบตา มันพุ่งเข้าหาฝ่ามือของเย่หยู

 

เย่หยู จ้องมองไปที่ มวลคลื่นพลังปราณที่พุ่งเข้ามาเบื้องหน้า ดวงตาของเขาเหลือบลงเล็กน้อย มุมปากของเขายกขึ้น

 

“ถึงเวลาที่จะต้องจริงจังแล้ว!

 

เร็วด้วยความคิด ตัวอ่อนดาบปรากฏขึ้นบนกลางฝ่ามือของเย่หยู

 

ลวดลายที่งดงามนั้น อยู่ใกล้กับฝ่ามือของเย่หยูมาก และการเชื่อมต่อระหว่างเส้นเลือดและดาบก็สั่นไหวในหัวใจของเขา

 

มีดาบยาวปรากฏในมือลึกลับ ผู้ฝึกฝนที่กําลังจ้องดูอยู่ด้านล่าง พวกเขามุ่งความสนใจไปที่มือลึกลับ อยากรู้ว่ามือลึกลับนี้ถืออะไรอยู่กันแน่

 

“พร่ด… นี่คือดาบเหรอ?” โกหกแล้ว!”

 

“โกหกทั้งเพ!” ดาบนี้ยังไม่ทันจะลับคมเลยใช่มั้ย? แน่ใจหรือว่านี่เป็นอาวุธ? ”

 

“ฮิฮิ!” นี่เป็นมากกว่าไม่ได้มีอะไรได้เปรียบพอที่จะสู้กับผ่าสวรรค์ได้เลย นี่มันแหกตาชัดๆ! “

 

เมื่อกลุ่มผู้ฝึกฝน เห็นตัวอ่อนดาบที่อยู่ในมือของเย่หยู ทุกคนก็แสดงความรังเกียจ

 

“การใช้ท่อนเหล็กที่โดนไฟไหม้ ทื่อๆนี้ เพื่อต่อสู้กับดาบผ่าสวรรค์ของจิงเฟยหยู ช่างเป็นการดูหมิ่นดาบสวรรค์โดยแท้!”

 

“เฮ่ คนลึกลับคนนี้ จะพ่ายแพ้แน่นอน!”

 

“ฮึ!” ”คนที่อ้างตัวว่าเป็นคนลึกลับ จะเหมาะสมเป็นคู่แข่งสําาหรับจิงเฟยหยูได้อย่างไร”

 

เย่หยู ถือตัวอ่อนดาบไว้ในมือของเขา และดาบพลังปราณสายฟ้าในร่างกายของเขา ภายใต้ร่างจิตวิญญาณดาบสายฟ้า กลายเป็นรุนแรงและดุร้ายยิ่งขึ้น!

 

“สายฟ้า จงมา!”

 

ในความมึนงงฝูงชน เหล่าผู้ฝึกฝน ดูเหมือนจะได้เห็นดาบเทพเจ้า ตั้งตระหง่านอยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้าชั้นอย่างภาคภูมิใจ

 

ดาบเทพเจ้าพร้อมฝักดาบเมฆาเคลื่อนตัวฝึกพร่ามัว มีเพียงดวงตาคู่หนึ่ง ที่มองเห็นผ่านได้จากหมู่เมฆ

 

เมื่อมองดู ดาบพลังปราณสีน้ําเงินของจิงเฟยหยู ดาบเทพเจ้าไม่มีความผันผวนเพียงเล็กน้อย ด้วยการแตะเบาๆ ดาบพลังปราณสายฟ้าสืบทอดมาจากสวรรค์

 

ที่ลงมายังโลกมนุษย์!

 

ด้วยการจู่โจมอย่างไม่มีปีไม่มีขลุ่ย ดาบเทพเจ้า ทําราวกับว่าสวรรค์และโลกกําลังเดือดดาล และสายฟ้าก็เตรียมจะผ่าลงมาทุกเมื่อ!

 

ดาบพลังปราณสายฟ้า กลายเป็นมังกรยักษ์ ที่เกิดขึ้นจากสายฟ้า และสายฟ้าผ่าปะทะกับมวลน้ําแห่งดาบพลังปราณ ด้วยท่าทางที่โอหังอย่างไม่มีใครเปรียบ

 

ตม!

 

มังกรทะยานขึ้นเหนือทะเล ทะยานผ่านฟ้า สวรรค์ชั้นเก้า!

 

มังกรสายฟ้า ที่ดุร้ายและดื้อดึง คํารามและปั่นป่วนสู้กับพลังมวลน้ําของดาบพลังปราณสีฟ้า

 

ในพริบตาพลังของดาบก็ถูกผ่าครึ่ง ภายใต้กรงเล็บอันบ้าคลั่งของมังกรสายฟ้า พลังปราณแห่งดาบถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ!

 

ปัง!

 

มังกรสายฟ้า ฉีกมวลน้ําพลังปราณออกจากพลังดาบ และคํารามเสียงดัง จากนั้นมันพุ่งเข้าหาจิงเฟยหยู ผู้ดึงดาบของเขาด้วยออร่าบ้าดีเดือดที่หาตัวจับยาก

 

ตูม!

 

เสียงระเบิดดังกึกก้อง ฝุ่นและสิ่งสกปรก ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ คละคลุ้ง ปกคลุมท้องฟ้า และแผดเผาดวงอาทิตย์!

 

“ยังไม่ตายใช่ไหม?”

 

จึงเฟยหยู มองดูออร่าของดาบ พาดผ่านไหล่ของเขา ขณะที่มังกรสายฟ้า ทําเครื่องหมายรอยแผลขนาดยาวหนึ่งแผลไว้ที่หลังของเขา ร่างกายที่ตรงตระหง่านงของเขาสั่นเทาเล็กน้อย

 

ผู้ฝึกฝนรอบๆทุกคนอ้าปากกว้าง ขณะที่พวกเขาจ้องเขม็งไปที่รอยดาบบนหลังของจิงเฟยหยู

 

“นี่

 

ดาบผ่าสวรรค์, จิงเฟยหยูสิ้นท่าแล้ว?”

 

“จริงๆแล้ว เขาเอาชนะผู้ฝึกฝนที่มีพรสวรรค์ จากวิหารดาบได้เพียงฝ่ามือเดียว!”

 

“ใครกันแน่ที่เป็นคนลึกลับนี้?” ดาบในมือของเขา น่าจะเป็นดาบระดับสูง!”

 

“เจ้าเห็นมั้ย” นั่นเป็นเพียงการแสดงฝีมือแบบธรรมดาๆ! ถ้ามันเป็นการลงโทษจากเบื้องบนสวรรค์คงไม่หยุดแค่นี้แน่!

 

“ฟู … มันไม่ใช่ภาพลวงตา!” “ ข้าเพิ่งเห็นมันเหมือนกัน ดูเหมือนว่าจะเป็นดาบที่ไร้คู่ต่อกร ซึ่งอยู่เหนือสวรรค์ชั้นเก้าฟ้า!”

 

เป็นครั้งแรกที่จิงเฟยหยู หันหน้าของเขามา และมองลึกลงไปที่รอยแผลที่เกิดจากดาบข้างหลังหลังเขา ก่อนที่จะหันร่างของเขาโค้งคํานับ และขอบคุณฝ่ามือของเย่หยูในอากาศ

 

“ขอบคุณที่แสดงความเมตตา!” จึงเฟยหยู แสดงความเคารพต่อเขา!”

 

เย่หยูหันข้อมือ และเรียกตัวอ่อนดาบสายฟ้ากลับเข้ามาในร่าง

 

”เจ้ายอดมาก! หวังว่าเราจะได้พบกันอีกในครั้งหน้า! “

 

เย่หยูเหยียดมือออก และฝ่ามือที่ถูกตัดขาดที่อยู่บนกองภูเขาแก่นคริสตัลลอยตรงไปที่ฝ่ามือของเย่หยู

 

จิงเฟยหยู และกลุ่มผู้ฝึกฝน ยืนนิ่งเงียบในจุดนี้ ไม่กล้าที่จะแย่งชิงอะไรไปจากเย่หยู

 

หมับ!

 

เย่หยูจับมือที่ถูกตัด แล้วค่อยๆหายไปในอากาศบางๆ

 

“โปรดรอสักครู่!”

 

จิงเฟยหยู เงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ครั้งต่อไปที่เราพบกัน จิงเฟยหยูจะไม่พ่ายแพ้!”

 

มือที่กําลังหดลง ของเยี่หยูชะงักครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงของเย่หยูจะดังขึ้นจากความว่างเปล่า “ฉันหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”

 

เป็นเวลานานหลังจากที่เย่หยูจากไป ในที่สุดจิงเฟยหยูก็กลับมาได้สติ เขาปล่อยลมหายใจยาวออกมา และมองแววตาที่มั่นคง

 

หวูด!

 

เย่หยูจับมือที่ถูกตัด และดึงมันออกจากอุโมงค์แห่งกาลเวลา ในพริบตาอุโมงค์หายไปอย่างไร้ร่องรอย

 

“ปั๊บ” ขอแสดงความยินดี เจ้าของร่างขโมยสําเร็จแล้ว รางวัลของคุณคือ 200 คะแนน!”

 

“ปั๊บ” “ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง สามารถขโมย สมบัติมือที่ถูกตัดขาดได้ คุณต้องการแยกวิญญาณออก

 

ไหม?”

 

“แยกวิญญาณ!”

 

เย่หยู ออกคําสั่ง และฝ่ามือที่ถูกตัดขาด ก็เปล่งลําแสงออกมา

 

”เสียงแตก …”

 

รอยแตกเริ่มปรากฏบนผิวของฝ่ามือ

 

ปัง!

 

เสียงแตกดังขึ้น และฝ่ามือถูกตัดขาดก็พังทลายลง เหลือเป็นความว่างเปล่า ราวกับแสงสีทองอร่ามลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเย่หยู

 

หวีด!

 

ด้วยแสงสีทองแวววาว มันลอยเข้าสู่ฝ่ามือของเย่หยูในพริบตา

 

“ปั๊บ” “ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่างที่ได้รับความสามารถนี้ ฝ่ามือเอกภพ (ที่ถูกผนึก)!”

 

คิ้วของเยี่หยูกระตุก เขามีความสุขมาก ที่ได้รับความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์อีกอันหนึ่ง แต่สิ่งนี้คือสิ่งที่ยังไม่สามารถใช้งานได้

 

“ฝามือเอกภพ: รวบรวมเลือดแก่นแท้ของวิญญาณหนึ่งหมื่นดวง เพื่อเปิดผนึกศิลปะศักดิ์สิทธิ์ เปลี่ยนมันให้กลายเป็นโลกภายในฝ่ามือ และปราบปรามขจัดสิ่งมีชีวิตทั้งหมด!”

 

กระแสข้อมูลไหลผ่านหัวใจของเย่หยู หลังจากนั้นดวงตาของเย่หยูก็กระพริบ ในที่สุดเขาก็เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดของศิลปะศักดิ์สิทธิ์นี้

 

ศิลปะอันศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นมรดกสืบทอดของเจ้าอสูร!

 

เจ้าอสูร คือผู้ที่มีอํานาจสูงสุด อาศัยการควบคุมจักรวาล เพื่ออยู่ยงคงกระพันมาถึงในยุคนี้

 

การเปิดผนึก จําเป็นต้องใช้เลือดในหัวใจของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด และเลือดที่เป็นส่วนประกอบของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

 

จะกําหนดทิศทางขีดความสามารถของหัตถ์พระเจ้านี้ เพื่อที่สามารถจะพัฒนาต่อไปได้

 

เจ้าอสูรได้ใช้เลือดในหัวใจของสัตว์นับหมื่นนับพัน ฝามือของเจ้าอสูรแห่งพิภพเปลี่ยนจากสวนสัตว์เล็กๆนับพัน

 

ไปเป็นสัตว์โลกนับหมื่นแสน!

 

นี่คือความสามารถ อันศักดิ์สิทธิ์ที่มีศักยภาพสูง ความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์ในระยะแรกนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่มากมาย

 

แต่เมื่อใกล้ถึงที่สุดแล้ว มันจะยิ่งน่ากลัวกว่าเดิม!

 

ที่มันสามารถเกิดขึ้นมาได้ ก็ต่อเมื่อฝ่ามือแห่งโลกที่สรรสร้างโลกขึ้นมา มันก็อุบัติขึ้นมาพร้อมกัน!

 

” ทรงพลังมากเกินไป!” บางทีฝ่ามือพระยูไล ในอาณาจักรแห่งสวรรค์ ก็คงจะเป็นฝ่ามือลักษณะเช่นนี้! ”

 

เย่หยูกําหมัดแน่นอย่างมีความสุข และพึงพอใจมากกับการปล้นครั้งนี้

 

แต่หลังจากนั้นเย่หยู ก็ขมวดคิ้วของเขา เพราะเขาพบปัญหา

 

การเปิดผนึกนั้น ต้องใช้เลือดในหัวใจของวิญญาณนับหมื่น!