ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 209 ความหวังพังทลาย

 

โอวหยางอัน มองไปที่เซี่ยจินซี ผู้ซึ่งปกป้องเย่หยู และดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความอิจฉา “เราจะรู้ผลหลังจากตรวจสอบการจัดอันดับของผู้เข้าแข่งขัน ว่าเขาเป็นภาระหรือไม่!”

 

“ในเวลานั้น ใครก็ตามที่อยู่อันดับสุดท้าย จะกลายเป็นภาระ!”

 

เย่หยูมองดูอย่างเย็นชาไปที่โอวหยางอัน และพูดว่า “โอวหยางอัน คุณดูมั่นใจมาก มากเกินไปไหม?”

 

โอวหยางอัน เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างภาคภูมิใจ “แน่นอน! ฉันทําได้ดีมากในการแข่งขันแต่ละครั้ง และฉันได้ตรวจสอบมาหลายครั้งแล้ว ก่อนจะส่งกระดาษคําตอบ!” ถ้าฉันคาดไม่ผิดอันดับของฉันจะอยู่ในอันดับที่สามในเวลานี้! ”

 

เย่หยูเย้ยหยัน “ที่สาม? จากนั้นเราจะรอดู!”

 

ท่ามกลางฝูงชน โดนัลด์มองขึ้นไปที่การจัดอันดับของโรงเรียน ความโกรธก็กระพริบไปทั่วใบหน้าของเขา พวกเขาอยู่ในอันดับที่สองในการแข่งขันแบบทีม

 

“ฮี!” เบลล่า สวอนน์ นั้นฉลาดเฉลียวแน่นอน!”

 

มองย้อนกลับไปที่เพื่อนร่วมทีมของเขา โดนัลด์ตะโกนอย่างเย็นชา “มันเป็นความผิดของคุณ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเป็นตัวถ่วง เราไว้เราจะเป็นอันดับแรก!”

 

สมาชิกที่อยู่เบื้องหลังโดนัลด์ มีลักษณะแปลกประหลาดบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขากระซิบ “หัวหน้าอย่าโกรธไปเลย การจัดอันดับสําหรับการแข่งขันทีมยังเป็นเรื่องรอง สิ่งที่สําคัญที่สุดคือการจัดอันดับสําหรับการแข่งขันรายบุคคล!”

 

“ถูกต้องการแข่งขันในแต่ละปี ในปีนี้ฉันจะเป็นอันดับแรก อย่างแน่นอน!” เบลล่านั้นต้องอยู่เบื้องหลังหัวหน้าคนนี้!”

 

“ปล่อยคนจีนสารเลวไป! แต่หัวหน้า คุณต้องทําให้เขาเสียหน้า!”

 

“ฉันได้ยินคนอื่นพูดว่า เช้านี้เด็กจีนคนนั้นอยู่ใกล้เบลล่าสวอนน์มาก!”

 

“เฮ้!” “เมื่อหัวหน้า เมื่อได้รับอันดับแรก เบลล่าจะมีความชื่นชอบคุณมากยิ่งขึ้น!”

 

“ฮ่าฮ่า!” จากนั้นหน้าหน้าของเราจะมีชื่อเสียงในด้านความมั่งคั่ง และชื่อเสียงของเขา และจะมีความงามมาให้เก็บเกี่ยวมากมาย!”

 

เมื่อโดนัลด์ได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธของเขาก็ลดลง และรอยยิ้มก็ปรากฎบนใบหน้าของเขา เขามองดูที่สวยงามของเบลล่าสวอนน์และหัวใจของเขาเริ่มร้อนแรงขึ้น

 

“ฮิ!” “ฉันจะเป็นที่หนึ่งแน่นอน!”

 

ครู่ต่อมา ข้อมูลบนหน้าจอในห้องโถงรีเฟรช เวลานี้การจัดอันดับและผลลัพธ์ สําหรับการแข่งขันแต่ละรายการปรากฏขึ้น

 

โอวหยางอัน กํามืออย่างแน่น ในขณะที่จ้องที่หน้าจอแสดงผล พยายามค้นหาชื่อของเขาจากล่างขึ้นบน

 

อันดับที่สิบ: เบอร์ธา คาร์เตอร์ คะแนน 89.72

 

อันดับที่เก้า: โจเซ่น โคลด, คะแนน 90.13

 

อันดับที่ห้า: เซี่ยจินซี คะแนน 95.74

 

การแสดงออกของโอวหยางอันรู้สึกประหม่า นี่เป็นอันดับที่ห้า แล้วเป็นชื่อของเซี่ยจินซี เขาอยู่อันดับเหนือเธอแน่นอน!

 

โอวหยางอัน เริ่มตั้งตารอคอยมัน ใบหน้าของเขาฉาบด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

 

“มันจะอยู่ที่ไหน?” อันดับที่สี่? ที่สาม? หรือก่อนหน้า? ”

 

โอวหยางอัน เริ่มจินตนาการว่าทุกคนประหลาดใจและไม่น่าเชื่อ เมื่อเขาได้รับที่หนึ่ง!

 

ดวงตาของโอวหยางอันหรี่แคบลง ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นช้าๆ

 

อันดับที่สี่: แบรด เบเคอร์ คะแนน 97.86

 

หัวใจของโอวหยางอัน เริ่มเต้นแรงอย่างรุนแรง

 

ถ้าไม่ใช่อันดับที่สี่ ก็ต้องเป็นสามอันดับแรก!

 

อันดับที่สาม: เบลล่า สวอนน์ คะแนน 98.74

 

โอวหยางอันกํามืออย่างแน่น และขบฟันของเขากลัวว่า เขาจะตะโกนด้วยความประหลาดใจ

 

หากอันดับที่สามไม่ใช่ เขาก็เป็นที่สอง หรืออาจเป็น … อันดับแรก!

 

เมื่อมองขึ้นไป โอวหยางอัน เห็นชื่อที่ไม่คุ้นเคย

 

อันดับที่สอง: โดนัลด์ โจนส์ คะแนน 99.05

 

“ฮ่าฮ่า …. ที่อันดับหนึ่ง คือของฉันตอนนี้!”

 

“ฉันเป็นคนแรก! ฉันได้ที่แรก!”

 

โอวหยางอัน ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป และตะโกนออกมาด้วยความปิติยินดี

 

หันหน้าเพื่อมองดู ครูผู้สอนที่นําทีม ซูตง, โอวหยางอันตะโกนด้วยใบหน้าที่แดง ”อาจารย์ซู คุณเห็นหรือยัง! ฉันเป็นอันดับแรก! ”

 

โดยไม่ต้องรอให้ซูตงประหลาดใจหรือพูดอะไร โอวหยางอันวิ่งไปต่อหน้าเซี่ยจินซี อีกครั้ง แม้ว่าร่างกายของเขาสั่นด้วยความตื่นเต้น

 

เขาแสร้งทําเป็นสงบ ขณะที่เขาตะโกนว่า “จินซี! ดูสิฉัน เป็นอันดับแรก!” มาดูกันว่าฉันยอดเยี่ยม!

 

เซี่ยจินซีอ้าปากของเธอ แล้วมองดูโอวหยางอัน ราวกับว่าเธอกําลังมองคนโง่อยู่

 

เมื่อมองไปที่อาการจ้องมองแปลกๆ จากเพื่อนร่วมทีมของเขา เซี่ยจินซี พูดกับโอวหยางกันด้วยเสียงเบาๆ ว่า “โอวหยางอัน ดูที่หน้าจอดีๆสิ!”

 

โอวหยางอันเงยหน้าขึ้น แล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง “มีอะไรให้ดู!” ครั้งนี้ฉันได้ที่อันดับแรก

 

โอวหยางอัน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา หลังจากพูดจบ เขาต้องการถ่ายรูปช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นนี้

 

บนหน้าจอการจัดอันดับสําหรับการแข่งขันแต่ละรายการได้แสดงอย่างชัดเจน ที่ด้านบนของหน้าจอมีคําที่สะดุดตา ซึ่งมีข้อมูลของอันดับแรกที่เขียนลงไป

 

ที่หนึ่ง: เย่หยู คะแนน 120!

 

ที่หนึ่ง: เย่หยู คะแนน 120!

 

บรรทัดของคําที่ด้านบนของหน้าจอแสดงผล ในห้องโถงหลัก มีออร่าดุร้ายและเสียดแทงตาโอวหยางอัน

 

ผัวะ!

 

โทรศัพท์ในมือของโอวหยางอัน หล่นลงมาที่พื้น หน้าจอมันแตกร้าว

 

“นั่นเป็นไปไม่ได้! ฉันไม่เชื่อหรอก ฉันไม่เชื่อ!”

 

โอวหยางอันรู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่า เขากลับมามองตัวเอง ขณะที่เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

 

” อันดับแรกคือของฉัน!” ฉันอยู่ในอันดับแรก! “

 

ใบหน้าของโอวหยางอัน บิดเบี้ยว และดวงตาของเขาแดง… เขาจ้องมองเย่หยู และพูดว่า “เย่หยู! มันคือคุณ! ต้องเป็นคุณที่แย่งที่หนึ่งของฉันไป!”

 

“ให้ฉันกลับไปอยู่อันดับแรกของฉัน!” โอวหยางอันคําราม และเอื้อมมือออกไปจับเย่หยู

 

โอวหยางอันบ้าไปแล้วอย่างสมบูรณ์ ความคิดของเขาเต็มไปด้วยชื่อของเย่หยู และรายชื่อบนหน้าจอในห้องโถงที่เย่หยูเบียดเขาออกไป

 

“คุณ!”

 

เห็นโอวหยางอันที่บ้าคลั่งพุ่งเข้าหาเขา เซี่ยจินซีซึ่งยืนอยู่ข้างเย่หยู สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย และกรีดร้องด้วยความตกใจ

 

“ไปซะ!”

 

เย่หยูตะโกนอย่างเฉยเมย และเตะออกไปโดยตรง!

 

ปัง!

 

โอวหยางอันถูกขับไล่โดยเย่หยู หลังจากกลิ้งไปสองสามรอบบนพื้นดิน ในที่สุดเขาก็ฟื้นคืนสติของเขา

 

“กล้าดีอย่างไรจะมาแตะต้องตัวฉัน!” เปิดตาของคุณให้กว้าง และดูดีๆ! ชื่อของนายไม่ได้อยู่ในนั้น!“

 

โอวหยางนั่งเป็นอัมพาตบนพื้น เขารวบรวมความกล้าหาญของเขาอีกครั้ง และมองขึ้นไปที่หน้าจอแสดงผล

 

ไม่มีชื่อของโอวหยางอัน ตั้งแต่หนึ่งถึงสิบบนหน้าจอแสดงผล!

 

“ไม่มีชื่อ ทําไมไม่ใช่ชื่อฉัน”

 

โอวหยางอัน พึมพํากับตัวเอง ครู่ต่อมา ดวงตาของเขาก็เบิกตา ขณะที่อุทานออกมาว่า “ฮ่าฮ่า!” ฉันรู้ว่าต้องมีข้อผิดพลาด! มิฉะนั้นทําไมไม่มีชื่อฉันอยู่บนนั้น!”

 

เมื่อมองดูเย่หยู โอวหยางอัน ลุกขึ้นยืนแล้วฟื้นความมั่นใจของเขา เขาเย้ยหยันและพูดว่า “เย่หยู อย่ามีความสุขเร็วเกินไปนัก! หากระบบทําผิดพลาดตอนนี้ผลลัพธ์ของฉันยังไม่ออกแน่ๆ! เมื่อคะแนนของฉันออกมาแล้ว อันดับแรกจะเป็นของฉันอย่างแน่นอน!”

 

เย่หยู กวาดสายตาอย่างรวดเร็วไปที่โอวหยางอัน และเย้ยหยัน “คุณเป็นคนงี่เง่า?

 

“หน้าต่อไป?” โอวหยางอันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาหันหน้าของเขาเพื่อดูหน้าจอแสดงผล

 

หวูด!

 

ในขณะนี้ คําบนหน้าจอแสดงผลเปลี่ยนไป และมีหน้าใหม่ปรากฏขึ้น

 

สถานที่ที่สิบเอ็ด: ตู้ เจี้ยนเหว่ย คะแนน 87.56

 

อันดับที่สิบสอง: ไคว์ หยุนเฟย คะแนน 87.32

 

อันดับที่ 14: หลิว เซียวหยู คะแนน 79.85

 

อันดับที่ 15: โอวหยางอัน คะแนน 75.44!

 

โอวหยางอันยืนนิ่งเฉยเมย ร่างกายทั้งหมดของเขาแข็งที่อ ขณะที่เขาจ้องมองที่ชื่อของเขา ในรายการแสดงผลเบื้องหน้าของเขา

 

“ ที่จริง มันเป็นอันดับที่สิบห้า! สมาชิกอันดับต่ําสุดของทีมจีน!”

 

จิตใจของโอวหยางอันว่างเปล่า เขาจ้องมอง มีคําว่าไม่เชื่อ ในขณะที่ถามตัวเองอยู่เสมอว่า ” ทําไมจึงเป็นเช่นนี้?”

 

“ดังนั้นฉันจึงเป็นคนหนึ่งที่กําลังเป็นภาระให้กับทีม!”

 

ในขณะนี้ เมื่อเย่หยูเห็นอันดับของโอวหยางอัน อดไม่ได้ที่จะยั่วยุได้ “โอวหยางอัน เกิดอะไรขึ้นกับการแสดงในระยะยาวของคุณใช่ไหม คุณไม่ได้บอกว่าตรวจสอบหลายครั้งแล้วหรือยัง?”

 

ในขณะนี้ใบหน้าของโอวหยางอัน เป็นสีแดงก่ําอย่างสมบูรณ์ เขาจะกล้าตอบเย่หยูได้อย่างไร? ก้มศีรษะลง

 

เขาหวังว่าเขาจะหาช่องว่างที่สามารถมุดไปซ่อนได้

 

“เฮ้อ!” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เราได้อันดับสามในการแข่งขันทีม น่าเสียดายมาก! หากไม่ใช่ใครบางคนที่รั้งเราไว้

 

เราอาจเป็นอันดับหนึ่ง! “

 

เย่หยูมองดูที่ลักษณะที่น่าสังเวชใจของโอวหยางอัน และไม่มีร่องรอยความเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาส่องประกายแสงเย็นยะเยือก หากโอวหยางอันไม่ได้ ยั่วโมโหเย่หยูอยู่เสมอ เย่หยูจะไม่เยาะเย้ยเขาแบบนี้

 

ใบหน้าของโอวหยางอันกลายเป็นซีดเซียว เข่าของเขาอ่อนแอ และคุกเข่าบนพื้น ชายคนหนึ่งเริ่มร้องไห้

 

และขอร้องเย่หยูว่า “ฉันขอร้อง ได้โปรดหยุดเถอะ!”

 

ความเหยียดหยามในดวงตาของเย่หยูเข้มข้นขึ้น เขามองดูโอวหยางอันอย่างเยือกเย็น จากนั้นเปลี่ยนสายตาของเขา ไปที่โดนัลด์ โจนส์ ชายหัวโตในฝูงชน

 

Related