SPH: บทที่ 227 เที่ยวบินระทึก อีกรอบ

 

เสียงเครื่องบินดังก้อง …

รอจนกว่าเย่หยูจะขึ้นเครื่องบินโดยสาร และขึ้นสู่ก้อนเมฆ เบลล่าและคนอื่นๆจึงทยอยออกจากเลานจ์

ใต้พื้นดิน นักบินมองดูเมื่อเครื่องบินลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาหันหัวของเขาไปที่อุปกรณ์สื่อสารขนาดเล็กบนปกเสื้อของเขา

“มีเที่ยวบินเร่งด่วน โปรดรับทราบ!”

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงของชายผู้นุ่มนวล ออกมาจากอุปกรณ์สื่อสาร “เอาล่ะ!

ผู้นําทางอ้าปากของเขา และส่งเสียงเบาๆที่ลอยอยู่ในสายลม “ขอพระเจ้าอวยพรเราด้วย!”

เที่ยวบิน M570 เป็นเครื่องบิน ที่แม่นยํา ที่เย่หยู นั่งกลับไปที่ เมืองจีน

หลังจากสวมชุดหูฟัง เย่หยูก็นั่งลงบนเก้าอี้ของเขา ดูเหมือนจะพักผ่อน แต่ในความเป็นจริง จิตใจของเขาถูกแช่อยู่ในห้วงฝ่ามือของเขา

 

ทะเลเลือดแห่งชีวิต ปรากฏอยู่ในใจของเย่หยู

 

นี่คือทะเลเลือดที่ชั่วร้าย!

 

แน่นอนว่า ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ ระหว่างทะเลเลือดขนาดเล็ก และทะเลเลือดแห่งชีวิตขนาดใหญ่ ระดับตํานวน คือ โลกวิญญาณ

ในความคิดของเย่หยู ผิวของทะเลสาบนั้นเรียบเนียนราวกับกระจก โดยไม่มีระลอกคลื่นใดๆแม้เพียงเล็กน้อย

 

เย่หยูค้นพบจิตวิญญาณของเทวทูตที่ก้นทะเลสาบ

พูดให้ถูกต้องคือ ควรเป็นเทวทูตโลหิต!

 

ในขณะนี้ เทวทูตวิญญาณ ภายใต้การบํารุงของทะเลเลือดแห่งชีวิต ได้กลายเป็นอีกรูปแบบหนึ่งที่แท้จริง

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ใช่เทวทูตในตํานาน ที่มีปีกสีขาวบริสุทธิ์ที่เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ไม่รู้จบ

มันเป็นใบหน้าที่หล่อเหลา ผมยาวสีแดง ปีกสีเลือด เกราะสีโลหิต และเหมาะสมกับชื่อ เทวทูตโลหิต!

ร่างกายทั้งหมดของเทวทูตโลหิต ถูกแช่อยู่ในทะเลเลือดแห่งชีวิต ดวงตาของมันถูกปิด และไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิต

“ระบบ!” นานแค่ไหนที่ เทวทูตโลหิตจะกําเนิด”

เย่หยูมองดูเทวทูตโลหิตที่ปิดตาลง และถามระบบในใจของเขา

 

”เวลาโดยประมาณ ห้าชั่วโมง!”

เป็นช่วงเวลาประมาณ จริงๆเหรอ?

“การเลี้ยงดูเทวทูตโลหิต ต้องใช้พลังงานของทะเลเลือดแห่งชีวิต!” ในช่วงเวลาสั้นๆ เราสามารถให้กําเนิดมนุษย์เพียงคนเดียวในทะเลเลือดแห่งชีวิต“

เสียงของระบบ ดังขึ้นในใจของเย่หยู ตามด้วยข้อความหนึ่ง

เย่หยู ดูดข้อมูลจากระบบ และหลังจากผ่านไปนาน เขาก็ลืมตา เผยให้เห็นภาพของความเข้าใจ

 

ปรากฏว่าการเลี้ยงดูชีวิตในทะเลเลือดแห่งชีวิตนั้นไม่ยากเลย สิ่งที่ต้องการ คือการใช้พลังงานของทะเลเลือด

สิ่งที่หายาก คือทําอย่างไรจึงจะได้วิญญาณที่จะสามารถดูดซึมได้โดยทะเลเลือด!

แน่นอน เทวทูตกาเบรียลนั้นมีคุณภาพสูง และมันก็ถูกดูดกลืนโดยทะเลเลือดแห่งชีวิต จึงทําให้เกิดเป็นเทวทูตโลหิต

แต่เย่หยูพบวิญญาณนี้โดยบังเอิญ และไม่สามารถหาจากที่ไหนมาได้อีก

 

ถ้ามันเป็นเพียงแค่วิญญาณของมนุษย์ที่จะไปถึงมาตรฐานของการบํารุงชีวิตในทะเลเลือด ค่อนข้างหาได้ยาก กรณีที่เลวร้ายที่สุด คือต้องเป็นนักรบระดับเจ็ด!

และเย่หยู ยังต้องพบกับนักรบแห่งดินแดนพระเจ้า!

สําหรับชาร์ลส์ วิลเลียม และเอลิซาเบธ สายเลือด ดัชเชสทั้งสาม แม้ว่าพวกเขาจะเทียบเท่านักรบระดับเจ็ด วิญญาณยังไม่ถึงขั้นต่ําสําหรับการดูดซับทะเลแห่งเลือด!

 

นี่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของแวมไพร์ เมื่ออยู่ในร่างกายของพวกเขา พวกเขาไม่แข็งแกร่งในแง่ของวิญญาณ!

ความประสงค์ คือ ต้องเป็นนักรบของจีนเท่านั้น ที่จะมีวิญญาณเป็นเหมือนเหล็กกล้า เมื่อพวกเขาไปก้าวข้ามไปถึงดินแดนของพระเจ้า พวกเขาสามารถผสมผสานเจตจํานงการต่อสู้ เข้ากับวิญญาณของพวกเขา อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งมาก!

หรือสําหรับผู้ที่มีความมุ่งมั่นแข็งแกร่ง วิญญาณของพวกเขาจะบริสุทธิ์ และสามารถใช้เป็นมาตรฐานในการดูดซับทะเลเลือดแห่งชีวิตได้

แต่คนๆนี้หายากเกินไป

ดังนั้นในระยะเวลาอันสั้น เย่หยูบังเอิญได้รับสิ่งมีชีวิตอย่างเทวทูตโลหิต, กาเบรียล

หวือหวือ!

แม้ว่าพื้นผิวของทะเลเลือดจะสงบ แต่ก็ไม่สามารถมองเห็นระลอกคลื่นได้

 

อย่างไรก็ตาม ที่ด้านล่างของทะเลเลือด รอบๆเทวทูตโลหิต พลังงานทะเลในเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุด หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเทวทูตโลหิตอย่างต่อเนื่อง

เมื่อพลังงานถูกใช้ไปอย่างไม่รู้จบ ทะเลเลือดก็เริ่มแห้งเหือดไป ด้วยสายตาที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 

การเปิดใช้งานการคํานวณขั้นสูงของเขา เย่หยูยิ้มอย่างขมขื่น จากอัตราการดูดซับพลังนี้ เขาจะต้องรอจนกว่าเทวทูตโลหิตจะดูดซับได้อย่างสมบูรณ์

ทะเลเลือดนี้ จะกลายเป็นสระเลือดแอ่งเล็กๆในไม่ช้า

 

เที่ยวบิน M570 ห้องนักบิน

 

นักบินร่วม โคลสัน มองไปที่แผงหน้าปัดและไฟในห้องโดยสาร และพูดกับนักบินว่า “เฮ้! พิตต์ เราใช้โหมดนักบินอัตโนมัติแล้ว เราจะใช้เวลาอีกสิบชั่วโมงกว่า จะถึงจุดหมายปลายทางของเรา เราสามารถพักผ่อนได้ครู่หนึ่ง “

พิตต์ นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ และยกศีรษะขึ้น ยืดคอที่ปวด เมื่อเขายิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันต้องพักผ่อน แล้วตอนนี้ คอของฉันรู้สึกไม่สบายตัวเลย!”

 

โคลสัน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ หมุนเบอร์ของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน แล้วพูดอย่างเงียบๆ โปรดนํากาแฟสองแก้วมาด้วย ขอบคุณมาก”

หลังจากวางโทรศัพท์ โคลสันยกคิ้วขึ้นมองพิตต์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“ พิตต์ ฉันคิดว่าคุณควรถามพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินคนสวยๆ เพื่อนวดคอให้คุณ”

พิตต์ยิ้มแล้วส่ายหัว “ เฮ้โคลสัน! ฉันแต่งงานแล้ว นายก็อย่าทําร้ายฉันเลย!”

 

หวีด!

ประตูห้องนักบินถูกเปิด โดยพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน

“คุณพิตต์ คุณโคลสัน นี่คือกาแฟของคุณ!

“โอเค ขอบคุณมาก!”

พิตต์ กับโคลสัน หยิบกาแฟขึ้นมา ยิ้มให้กัน แล้วจิบกาแฟ

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองไม่ทราบว่านักบินอัตโนมัติได้เปลี่ยนเส้นทางของเขา และกําลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่แตกต่าง แทนที่จะไปที่สนามบินเมืองจีน

ในขณะนี้ บนเกาะเล็กๆในดินแดนจีน ชิ้นส่วนของที่ดินที่ทําจากหินภูเขาได้รับการดัดแปลง

ทําให้พื้นดิน ที่ไม่เรียบเสมอกัน แต่เดิมกลายเป็นเรียบขึ้นเล็กน้อย

กลุ่มคนสิบห้าคน ยืนที่ด้านข้างของเกาะ หันหน้าไปทางลม

 

กลุ่มสิบห้าคน ทุกคนสวมชุดเกราะสว่าง และถือดาบยาวของอัศวินไว้ในมือ

ด้านหลังชุดเกราะ มีดวงตาเยียบเย็นหลายคู่บิดตัวลงเล็กน้อย เหมือนสัตว์ร้ายที่กําลังหลับรอเวลาที่เหยื่อมาถึง

 

เสียงดังก้อง …

 

คนที่ยืนอยู่ที่ด้านหน้า ก็ยกหัวของเขา ดวงตาของเขาเปล่งประกาย ขณะที่เขามองจุดดําบนท้องฟ้าไกลออกไป เขาพูดด้วยน้ําลึก “เตรียมพร้อม! เขามาถึงแล้ว!”

บนเครื่องบินโดยสาร เย่หยูตรวจสอบดูทะเลเลือดในฝ่ามือของเขา ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิของทะเลเลือด

เทวทูตโลหิตได้ใช้พลังงานทั้งหมดเกือบหมดแล้ว

แต่ตอนนี้ อารมณ์ของเย่หยูนั้นไม่ได้เสียใจอะไรนัก แต่เขาก็เต็มไปด้วยความสุข

 

ทะเลเลือดก็แห้งสนิท อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มาแทนที่กัน มันคือเทวทูตโลหิตที่สูงโปร่ง และแข็งแรงด้วยออร่าที่ทรงพลัง!

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ให้กําเนิดเทวทูตโลหิต พลังงานภายในทะเลเลือด ก็ยังฟื้นตัวอย่างช้าๆ

 

เย่หยูอยากจะไปที่ทะเลเลือด อยากตรวจสอบความแข็งแกร่งของเทวทูตโลหิต แต่ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาจมดิ่งเล็กน้อย

 

เย่หยูเปิดตาขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วเห็นว่าเครื่องบินโดยสารกําลังเคลื่อนลงอย่างช้าๆ

 

เมื่อมองดูเวลา เย่หยูย่นคิ้วของเขา เรายังไม่ถึงประเทศจีน แต่ทําไมเครื่องบินโดยสารถึงลงจอดฉุกเฉิน

” พนักงานต้อนรับ!”

เย่หยู กดอุปกรณ์สื่อสารที่ด้านของที่นั่ง และเรียกพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน

 

“สวัสดี ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร?”

เมื่อได้ยินการเรียกของเย่หยู พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็ก้าวไปข้างหน้า งอร่าง และถามเย่หยู

เย่หยูชี้ไปที่ด้านนอกหน้าต่างเครื่องบินผู้โดยสาร และพูดกับแอร์โฮสเตสว่า “ทําไมเครื่องบินถึงลงจอดก่อนถึงประเทศจีน?”

 

พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน รู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า ” คุณเข้าใจผิด เครื่องบินยังไม่ ถึงประเทศจีน แต่มันไม่ได้ลงจอด”

 

คิ้วของเย่หยู ขมวด กระซิบขณะที่เขาพูดเบาๆว่า ” ผมเคยบินมาก่อนแล้ว และรู้ว่าเครื่องบินกําลังลงจอด!”

แอร์โฮสเตสตกตะลึงสักครู่ โดยคุณภาพของเครื่องบิน ดวงตาที่ดูถูกเหยียดหยามก่อนที่ เธอจะยิ้มแล้วพูดว่า “โอเค เดี๋ยวจะไปถามนักบินเกี่ยวกับเรื่องนี้”

เดินไปยังพื้นที่ส่วนตัวของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินส่ายหัวเล็กน้อย และถอนหายใจ ก่อนที่จะกดหมายเลขไปที่ห้องนักบิน

“สวัสดีกัปตันพิตต์ มีผู้โดยสาร ต้องการถาม ว่าทําไมเครื่องบิน

ลงจอด

หลังจากหยุดไปพักหนึ่ง พนักงานต้อนรับ ยังคงพูดต่อไป” กัปตันพิตต์ คุณไม่ต้องกังวลกับเรื่องไร้สาระแบบนี้

ฉันจะอธิบายให้ผู้โดยสารฟังเอง”

ขณะที่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินกําลังจะวางสาย ได้ยินเสียงของพิตต์ตกใจลอดออกมาจากโทรศัพท์ว่า “เป็นไปได้อย่าง ไร เครื่องบินลงจอดจริงๆ!”

” อะไรนะ?” ปากของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินอ้าปากค้าง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ ”เขาพูดถูก เครื่องบินลํานี้กําลังลงจอดจริงๆ!”