“มีใคร พอจะมีแผนที่ ที่มีรายละเอียดรอบๆบริเวณนี้มั้ย?”

เย่หยู มองดูผู้โดยสารโดยรอบและถามขึ้น

 

“ฉันมี!”

 

ผู้โดยสารคนหนึ่งตะโกนยืนขึ้น หยิบแผ่น แบนๆออกมาจากกระเป๋าเป้ที่สะพายหลัง แล้วยิ้มให้เหยู ”มันเป็นแผนที่แนว ชายฝั่งของฉันฉันมีแผนที่ ที่มีรายละเอียดอยู่ข้างใน!”

ดวงตาของเหยูสว่างขึ้น เขายิ้มแล้วพูดว่า “โอเค!” ด้วยแผนที่นี้จะรู้ว่าเครื่องบินกําลังมุ่งหน้าไปทางไหน! ”

 

“แผนที่ชายฝั่งทะเล อยู่ที่นี่แล้ว !” ผู้โดยสารส่งแท็บเล็ต ไปที่เย่หยูด้วยมือทั้งสองข้างเผยให้เห็นการแสดงออกที่น่าตื่นเต้น

เย่หยู หยิบแท็บเล็ตและมองดูแผนที่

แผนที่ชายฝั่งนี้บันทึกหมู่เกาะเหนือของทะเล และแม้กระทั่งบันที่กละติจูดและลองจิจูด มันมีรายละเอียดครบถ้วน

จากการคํานวณทางจิตใจของ เหยู ตามเส้นทางกา รบินของเครื่องบินรวมถึงความเร็วในการลงจอด ในปัจจุบันเขาก็ได้ข้อสรุป

 

“นี่คือปลายทางของเครื่องบิน!”

เย่หยู เหยียดมือออก แล้วชี้ไปที่จุดเล็ก ๆ บนแผนที่

 

จุดบนแผนภูมิ คือเกาะของทะเลทางเหนือ

 

จากนั้นผู้โดยสาร มองไปที่เกาะที่โดดเด่น ที่มือเย่หยูชี้ และอุทานว่า “นี่คือเกาะเต่า! ตั้งอยู่บนทะเล มันเป็นเกาะที่โจรสลัดชุกชุมมาก!”

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้พวกเขาก็ตื่นตระหนก

“โจรสลัด?!” โจรสลัด เป็นผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้หรือไม่? ”

“โอ้พระเจ้า!” เป็นไปได้ไหมว่า พวกมันต้องการที่จะปล้นเรา? “

 

“มันจบแล้ว! ฉันได้ยินมาว่าโจรสลัดเป็นคนโหดเหี้ยม!” ถ้าเราไปถึงเกาะจริง ๆ เราจะยังมีชีวิตรอดอยู่หรือ? ”

“เราควรทํายังไงดี!?” “โอ้ ไม่ นั่นคือกลุ่มโจรสลัดนะ!”

ฝูงชนที่ตื่นตระหนกมองไปที่เย่หยู ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับแสดงออกที่เฉยเมย และดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกาย ราวกับว่าพวกเขาเห็นผู้ช่วยให้รอดชีวิตของพวกเขา

“น้องชาย!” “คุณรู้เรื่องเครื่องบิน มามากคุณสามารถซ่อมมันได้มั้ย?”

“เพื่อนชาวจีน คุณสามารถเปลี่ยนเส้นทางของเครื่องบินได้หรือไม่?”

 

“ถูกต้องแล้ว! ทําไม ฉันไม่คิดอย่างนั้นตั้งแต่แรกนะ! น้องชา ยตัวน้อยตราบใดที่เราสามารถกําหนด ปลายทางกา รบินของเครื่องบินอย่างถูกต้องทุกอย่างจะเรียบร้อย!”

ทุกคนมองที่เย่หยู เพียงเพื่อจะพบว่า เขาส่ายหัวอย่างเสียใจ

“ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ ระบบเส้นทางของเครื่องบิน ต้องได้รับการแก้ไขผ่านเครือข่ายสถานี ภาคพื้นดิน!”

เย่หยู มองไปที่ทุกคนและพูดต่อว่า “โชคไม่ดี เครื่องบินเราออกแล้วและโหมดเครื่องบินถูกล็อค ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงได้เ”

กลุ่มผู้โดยสารทั้งหมด หดหูใจในที่นั่งของพวกเขา จมอยู่ความผิดหวังเนื่องจากเย่หยู ไม่สามารถทําอะไรได้ พวกเขาไม่มีทาง เลือกนอกจากต้องลงจอดไปยังเกาะเต่า

ตูม!

เครื่องบินถลาและถลาไป

แตกเปรี้ยะ

บนชั้นวางกระเป๋าในห้องโดยสาร ก็แตก และกระเป๋าหลุดออกมา

 

” อ้ากกก!”

เสียงกรีดร้องและน่าสังเวชใจ ก็ดังขึ้นในห้องโดยสาร

กลุ่มผู้โดยสารทุกคนตกใจ และหันไปมองทิศทางเสียงที่เกิดขึ้น มา

 

โอวหยางอัน กุมเป้าทั้งด้วยมือทั้งสอง ขณะที่เขาร้องโหยหวน

 

มันกลับกลายเป็นว่า กระเป๋าที่ตกลงมา ได้ตกเข้าไปในส่วนที่เป็นท่อนล่างของร่างกายของ โอวหยางอัน

เมื่อผู้โดยสารเห็นการกระทําของ โอวหยางอัน พวกเขาทั้งหมดยิ้มและบรรยากาศที่ตึงเครียดด้วยผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“ เอ๊ะ? ดูสิกางเกงของเขาเปียกไปหมดเลย หรือว่าเป็นเพราะว่ากระเป๋าเดินทางแตก ทําให้บาดเจ็บเหรอ?”

“จริง ๆ ! อาจเป็นเลือดได้ก็ได้ คุณไปหาหมอดีมั้ย?”

“มันจบแล้ว! จากรูปลักษณ์ของเขา พิการแน่นอน!”

โอวหยางอัน รู้สึกว่าความเจ็บปวด นั้นลดน้อยลงไป เขาปล่อยมือของเขาและรอยเปียกที่กางเกงของเขา ก็ชัดเจนยิ่งขึ้น

 

เมื่อมองดูท่าทางที่ล้อเลียนของผู้โดยสารโดยรอบ ใบหน้าของโอวหยางอัน เปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเขาตะโกนว่า “ฉันไม่ได้ถูกทุบเป็นชิ้น ๆ !” ” นี่คือปัสสาวะ ”

โอวหยางอันหยุดพูด การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขาพูดไม่ออกอีกต่อไป

 

เมื่อผู้โดยสารได้ยินสิ่งนี้ ถึงแม้ว่าโอหยางอันจะพูดไม่จบพวกเขาทุกคนรู้ว่าโอวหยางอัน นี่รดกางเกง เพราะความกลัว

“ เหอๆ…เขากลัวจนฉีแตก!”

“ไม่แปลกใจ! ฉันสงสัยว่า ทําไมมีกลิ่นปัสสาวะในห้องโดยสาร!”

 

“ถุย!” น่าอายแค่ไหน! ผู้ชายที่โตแล้ว ก็กลัวจนนี่ราด! “

 

ภายใต้การจ้องมองที่เหยียดหยามของฝูงชน โอวหยางอันก้มหัวของเขาลง เขาหวังว่าเครื่องบินจะตกทันที เพื่อช่วย ไม่ให้ตัวเองลําบากใจมากนัก!

เมื่อเห็นพฤติกรรมที่น่าละอายของโอวหยางอัน มุมปากเหยูก็ยิ้มอย่างเยือกเย็นคุณท้าทายฉันเอง ความโชคร้ายของคุณยังน้อยเกินไป!

 

บนเกาะเต่า มีกลุ่มคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น อย่างเคร่งขรึมชุดเกราะของพวกเขาสดใสและดาบของพวกเขาก็แพรวพราว

กองทัพนั้น เหมือนทหาร มาตั้งแต่สมัยโบราณ พวกเขายืนอยู่ข้างรันเวย์ที่ลงจอดของเครื่องบิน และรออย่างเงียบ ๆ เมื่อเครื่องบินมาถึง

เสียงดังก้อง …

ลมกระโชกอย่างรุนแรง หมุนตัว ฝุ่นบนเกาะเต่า โดยห่อหุ้มเครื่องบินโดยสารขนาดใหญ่

เย่หยู นั่งบนที่นั่งในห้องโดยสาร รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรงรู้ว่าเครื่องบินลงจอดอย่างปลอดภัยแล้ว

 

อีก!

เครื่องบินโดยสารจอดอยู่ บนรันเวย์ และห้องนักบินเปิดออก

 

นักบิน พิตต์และโคลสัน ก้าวออกจากเครื่องบินโดยสารเมื่อมองไปรอบ ๆ พวกเขาค้นพบว่าพืชพรรณบนเกาะร้างแห่งนี้ค่อนข้างหรอมแหรมส่วนใหญ่เป็นหินและภูเขาสูงชัน

” พิตต์ ดูสิ!” มีคน ที่ยืนอยู่ตรงนั้น!”

 

โคลสัน มองไปในทิศทางนั้น และอุทาน

พิตต์เงยหน้าขึ้น มองดู คนที่ยืนอยู่บริเวณนั้น

 

“โคลสัน แจ้งพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เพื่อให้ผู้โดยสารออกจากเครื่องบินอย่างช้าๆ!” ฉันจะดูสถานการณ์! ”

หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว พิตต์ ไม่สนใจการขัดขวางของโคลสันและเดินไปที่กลุ่มคนบริเวณนั้น

เสียงของโคลสัน ดังมาจากวิทยุในห้องโดยสาร

 

“ฉันคือนักบินโคลสัน! เครื่องบินลงจอดบนเกาะแล้ว ปัจจุบันสถานการณ์ยังไม่ชัดเจน ผู้โดยสารทุกคน

โปรดรออย่างเงียบ ๆ และอย่าลงไปในตอนนี้ …”

” อ้ากกกก!”

เสียงกรีดร้องเล็กน้อยมาจากนอกห้องโดยสารของเครื่องบินทําให้โคลสันหยุดพูดในทันที เสียงเงียบไป

 

หลังจากนั้นไม่นานเสียงของโคลสันก็สั่นๆ ขณะที่เขาพูดว่า “เปิดประตูห้องโดยสาร! แต่ทุกคน อย่าตกใจ!”

อีก!

ประตูเครื่องบินเปิดออก และกลิ่นคาวของเลือด ลอยเข้ามาทาง

ประตู

“ลงไปดู กันเถอะ!”

เย่หยู ยืนขึ้นพูดกับ เซี่ยจินซี และหรูได้ ที่ด้านข้างแล้ว พูดแล้วเดินออกมาจากประตูห้องโดยสาร

หลังจากออกจากห้องโดยสาร เย่หยู ถูกกลุ่มคนดึงดูดทันทีและในเวลาเดียวกันเขาเห็นพิตต์ นอนจมอยู่ในกองเลือด!

 

“ เอ๊ะ มีคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น” ช่างแปลกเหลือเกิน ที่สวมเกราะของทหารโบราณ!

“เดี๋ยวก่อน! ยังมีคนอีกหนึ่งคนนอนอยู่บนพื้น!” พื้นถูกปกคลุมด้วยเลือด! ”

 

“ช้าก่อน!” กัปตันถูกพวกมันฆ่าแล้วจริงๆ!”

“อ้าก!” ” เขาตายแล้ว!”

“ไม่นะ!” เป็นไปได้ไหมที่เราเจอโจรสลัดเข้าให้แล้ว! ”

ผู้โดยสารที่ติดตามเย่หยูออกไป ก็เห็นคนกลุ่มเดียวกันและก็เห็นกัปตันพิตต์

”เงียบ!”

เมื่อผู้โดยสารทุกคนออกจากห้องโดยสาร ผู้นําของกลุ่มคนที่นอยู่ไกลๆก็พูดขึ้นมา ทําให้ผู้โดยสารต้องเงียบลง

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของผู้นํากลุ่ม คิ้วของเหยขมวดเล็กน้อยดูมีข้อสงสัยส่องประกายผ่านสายตา

 

ในเสียงผู้นําของกลุ่มนิรนาม ได้กลิ่นที่คุ้นเคย

ความรู้สึกนี้เป็นแบบเดียวกับที่ เทวทูต ศักดิ์สิทธิ์ที่ลอยอยู่ในอา

กาศ!

 

แน่นอนว่าเสียงของผู้นํากลุ่มนั้น ไม่สามารถนํามาเปรียบเทียบกับเสียงศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่เย่หยูสามารถบอกได้ว่าเสียงของผู้นํานั้นมีผลต่อการทําให้จิตใจสงบลงเช่นกัน

 

ตึกๆๆ!

 

เสียงฝีเท้าที่สามารถได้ยินได้กลุ่มคนนําโดยหัวหน้าของพวกเขาเข้ามาหาเย่หยูและคนอื่น ๆ

เอื้อก!

รองนักบินนักบินโคลสัน กลืนน้ําลายเต็มปาก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง และถามด้วยเสียงต่ําว่า ”พวกคุณต้องการอะไร?

หัวหน้ากลุ่มกวาดสายตาเย็นชา ไปที่โคลสันและพูดว่า“ปล้น!”

“ส่งของมีค่าทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้!”

 

หัวหน้าทหารวางมือบนดาบที่เอวของเขา มือของเขาที่สวมถุงมือเหล็กคู่หนึ่งเสียดสีกับด้ามดาบทําให้เกิดเสียงโลหะที่แสบแก้วหู

“ถ้าไม่เชื่อฟัง แกจะต้องตาย!”

ท่ามกลางผู้โดยสารหลายคน สั่นเทาขณะที่มองกลุ่มโจรสลัดด้วยสายตาที่หวาดกลัว “ได้โปรด ปล่อยฉันไป ฉันจะให้เงินคุณ!”

“นี่คือเงินเอาทั้งหมด!” ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน!”

“ฉันจะให้คุณทุกอย่าง! อย่าฆ่าฉัน!”

ในหมู่ฝูงชน เย่หยู มองไปที่กลุ่มโจรสลัดอย่างเยือกเย็นปากของเขาเผยให้เห็นการเยาะเย้ย ปล้นเหรอ? โทษทีนะฉันโครตจะกลัวเลย!