SPH: บทที่ 261 ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดกัน

 

“เพื่อนตัวน้อย คุณแน่ใจหรือไม่ คุณตัดสินใจที่จะเป็นลูกศิษย์ของฉันใช่หรือไม่?”

 

เมื่อเห็นเย่หยู ตกอยู่ในภวังค์ นักพรตเต๋า รีบถาม กลัวเย่หยู จะเปลี่ยนใจ

 

เมื่อได้ยินเรื่องนี้เย่หยู ยิ้มเบา ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “อย่าพึ่ง รีบร้อน ไปเลย”

 

นักพรตเต๋า จ้องมอง ไม่รีบร้อน? ฉันจะไม่กังวลอย่างไร!

 

ทักษะวิเศษ ที่ฉันจะถ่ายทอดไป คือ พ่อครัวปีศาจเชียวนะ อาจจะเป็นเพียงคนเดียว ที่ฉันจะถ่ายทอดให้!

 

“เพื่อนตัวน้อย นี่เป็นโอกาสทองเชียวนะ! นี่คือนักพรตเต๋า เทียนซวนจื่อ ผู้ดํารงตําแหน่งรองหัวหน้ากลุ่มพันธมิตรลัทธิเต๋า! ด้วยฐานะเช่นนี้ คุณควรจะกระตือรือร้น ที่จะรับฉันเป็นอาจารย์คุณนะ!”

 

เย่หยู ตื่นตกใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่า นักพรดเต๋านี้ จะมีเบื้องหลังที่ดีเช่นนี้

 

เย่หยู โบกมือ แล้วพูดว่า “เทียนซวนจื่อ มีคำถามสุดท้าย”

 

นักพรตเต๋า ขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง “ว่ามา!”

 

ตาของเย่หยู นั้นเฉียบคม ในขณะที่เขาจ้องมองที่ดวงตาของ นักพรตเต๋า และถามด้วยเสียงลึก “เทียนซวนจื่อ ผมไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพ่อครัวปีศาจมาก่อน ผมขอถาม ว่าความสามารถของคุณฝึกฝนมาจากไหน?”

 

ตูม!

 

ค่าพูดของเย่หยูนั้น เหมือนสายฟ้า ที่สะท้อนอยู่ในใจ ของเทียนซวนจื่อ

 

เทียนซวนจื่อ ยืนนิ่งอย่างว่างเปล่า เป็นเวลานาน ก่อนที่จะฟื้นคืนสติของเขาในที่สุด

 

เทียนซวนจื่อถอนหายใจ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ “เกี่ยวข้องกับทักษะของพ่อครัวปีศาจ… ไม่จําเป็นที่คุณจะต้องถาม เพียงแค่ต้องรู้ว่านี่เป็นความสามารถพิเศษของฉันเอง!”

 

ดวงตาของเย่หยู สว่างขึ้น และพูดในใจของเขาว่า พ่อครัวปีศาจ ไม่เพียงแต่มีความสามารถเฉพาะตัว ที่เป็นของตัวเอง!

 

“นักพรตเต๋า เทียนซวนจื่อ สําหรับเรื่องของการรับผมเป็นลูกศิษย์ โปรดลองชิม ไก่ย่างของผมก่อน!”

 

เทียนซวนจื่อ มองไปที่ส่วนที่เหลือของไก่ย่าง ในมือของ เย่หยู และตั้งใจพูดว่า “ไม่จําเป็นต้องชิม! เพียงแค่มีเสน่ห์ที่มาจากการย่างไก่ของคุณ โดยกำเนิด

 

ฉันก็ตั้งใจจะรับคุณเป็นศิษย์อยู่แล้ว!” ไม่ บอกผมที ว่าที่คุณย่าง หรือผมย่าง มันอร่อยกว่ากัน? “

 

มุมปากของ เย่หยู เผยรอยยิ้มแล้ว เขาก็พูดเบา ๆ ว่า “อาจจะ!” นอกจากนี้ หากคุณกินไก่ย่างที่ผมทํา คุณอาจเปลี่ยนการตัดสินใจของคุณ เพื่อรีบรับผมเป็นศิษย์ของคุณ! “

 

“ฮ่าฮ่า … มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?” เทียนซวนจื่อ หัวเราะ“ถ้าคุณต้องการให้ฉันเปลี่ยนความคิดของฉัน นั่นคือ ถ้คุณสามารถเพิ่มคุณสมบัติ ให้กับไก่ย่างได้!”

 

เทียนซวนจื่อ หยิบไก่ย่าง และฉีกขาไก่ที่เหลือ เขาโยนมันเข้าไปในปากของเขา และเริ่มเคี้ยว

 

“หืมมใช่แล้ว! มันอร่อยจริงๆ!”

 

ดวงตาของ เทียนซวนจื่อ ดูสดใสขึ้น ในขณะที่เขาค้นพบว่าไก่ย่าง เย่หยู นั้นอร่อยเป็นพิเศษ!

 

ถ้าเขา ต้องเปรียบเทียบ มันก็ดีกว่าหมูย่างที่เขาย่างเองเสียอีก!

 

“มันอร่อยมากเหรอ? ไม่มีอะไร แปลกไปกว่าปกติเลยเหรอ?”

 

เย่หยู ดูที่ เทียนซวนจื่อ และหัวเราะเบา ๆ เบา ๆ ในขณะที่เขาถาม

 

“ความผิดปกติ?” เทียนซวนจื่อ ยังคงกินไก่ย่างอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ ในเวลาเดียวกันเขาก็ยังได้ลิ้มรสเนื้อ ที่ผิดปกติ ของไก่ย่าง

 

“หืมมม!” ไก่ย่างตัวนี้ สามารถเพิ่มคุณสมบัติความว่องไว! ถูกต้อง! และเพิ่มขึ้นอย่างมาก ไม่ธรรมดา!”

 

“ด้วยส่วนผสมระดับเดียวกันนี้ คุณสามารถสร้างอาหารอันโอชะ ของระดับนี้ โดย ทักษะพ่อครัวปีศาจ อันดับของคุณ ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน …”

 

เทียนซวนจื่อ ก็หยุดสิ่งที่เขากําลังทําอยู่ตอนนี้ เขาเท่านั้นที่รู้ ในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป

 

ตูม!

 

พลังรายล้อม ที่หนักพอ ๆ กับภูเขาระเบิดออกมาจากร่างของเทียนซวนจื่อ

 

เทียนซวนจื่อ ยืนขึ้นอย่างช้าๆ แบกแรงกดดันอย่างหนัก เมื่อมองไปที่เย่หยู

 

ตอนนี้ เย่หย รู้แล้วว่าร่างของเทียนซวนจื่อนั้นสูงมาก ใต้เสื้อคลุมลัทธิเต๋า บางๆของเขานั้น มีรูปร่างที่แข็งแรงเหมือนเหล็ก!

 

เทียนซวนจื่อ มองเย่หยู อย่างจริงจังในเวลานาน จากนั้นพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เพื่อนตัวน้อยบอกฉันว่า ความสามารถของคุณ ในฐานะพ่อครัวนี้มาจากไหน!”

 

เย่หยู ยืนขึ้นจากพื้นดินปัดฝุ่นออกจากร่างกายของเขา และพูดอย่างบังเอิญว่า “คุณยังไม่ได้บอกผมว่า ความสามารถของคุณมาจากไหน?”

 

“นี่มันแตกต่างกัน!” เทียนซวนจื่อ กล่าวอย่างเคร่งขรึม

 

เย่หยู เปิดเผยรอยยิ้ม และพูดเบา ๆ ว่า “ในความคิดของผม มันเหมือนกันสําหรับผม!”

 

“เอาล่ะ …”เทียนซวนจื่อ ปล่อยลมหายใจออกมานาน และพลังปราณของเขา ก็ก่อตัว ขนาดพอๆ กับสัตว์ร้ายตัวใหญ่

 

“เพื่อนตัวน้อย กําลังบังคับให้ฉัน ต้องลงมือ!”

 

“ก็เอาสิ!”

 

เสียงดังเอี๊ยด!

 

เสียงของความหนาแน่นของเหล็ก ดังก้องจากร่างกายของเทียนซวนจื่อ

 

ร่างกายทั้งหมดของ เทียนซวนจื่อ ปูดโป่ง ด้วยกล้ามเนื้อ เมื่อรวมกับร่างกายที่ใหญ่โตของเขา เขาดูแข็งแกร่ง และน่ากลัวมาก!

 

เทียนซวนจื่อมองเย่หยู ที่ไม่เกรงกลัวต่อหน้าเขา จากนั้นก็กวาดสายตาของเขาเหนือ หุ่นยนต์เหล็กสูง ที่ยืนอยู่ไม่ไกลหลังเขา

 

“เพื่อนตัวน้อย ไพ่ตายของคุณ คือกองขยะนั่นเหรอ?”

 

“ขยะหรือไม่?” เย่หยู หัวเราะ พลางหันหลัง และพูดกับเขาว่า “เหยาเจินเทียน มีใครบางคนประเมินคุณต่ำไป!”

 

ชิ้งง! * * * *

 

แสงสีแดง ส่องออกมาจากดวงตาของ เหยาเจินเทียน ซึ่งอยู่ด้านหลังเย่หยู ในขณะที่เสียงกลไก ดังก้องมาจากปากของเขา “เจ้านาย โปรดให้ผู้ใต้บังคับบัญชาต่อสู้!”

 

เย่หยู โบกมือของเขา “ไปเถอะ ทดสอบพลังของ เทียนซวนจื่อ นักพรตเต๋า!”

 

เหยาเจินเทียน ได้ยินคําสั่งของ เย่หยู และมาถึงเบื้องหน้า เทียนซวนจื่อ ด้วยเสียงกลไก

 

เทียนซวนจื่อมองไปที่เครื่องจักรเหล็กขนาดใหญ่ต่อหน้าเขา โดยที่ไม่รู้สึกถึงอารมณ์ใด ๆ เลยแม้แต่น้อย เขาตั้งใจพูดว่า “เพื่อนตัวน้อย ชายชราคนนี้ อยากจะบอกคุณ เรื่องหนึ่ง ขยะแบบนี้อาจแตกหักง่าย!”

 

ตูม!

 

เทียนซวนจื่อ ชกต่อย ด้วยเสียงหนักๆที่คมชัด ขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

แสงสีแดงพุ่งผ่านดวงตาของเหยาเงินเทียน ขณะที่เขาใช้กลไกของเขา เพื่อปิดกั้นกําปั้นของ เทียนซวนจื่อด้วยแขนเหล็กของเขา

 

เสียงดังเคร๊ง!

 

ได้ยินเสียง ส่งเสียงดังเป็นโลหะ ตามด้วยคลื่นกระแทกกันขนาดใหญ่

 

เย่หยู ส่งดาบพลังปราณสายฟ้า พุ่งขึ้นจากร่างของเขา และส่งผลทําให้ คลื่นพลัง กระแทกถูกฉีกขาดแบ่งครึ่ง

 

“ดี!” ดี! “ฮ่าฮ่า …”

 

เทียนซวนจื่อ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่น่าเกรงขาม ต่อหน้าเขา ซึ่งยังไม่ได้ถอยไป แม้เพียงก้าวเดียว เขาพูดอย่างตื่นเต้น “เพื่อนตัวน้อย

 

ฉันไม่คิดเลยว่า หุ่นกระบอกเหล็กของคุณ จะน่ากลัวขนาดนี้ พลังของเขาเพียงอย่างเดียว ก็เพียงพอที่จะต่อสู้กับนักรบของดินแดนเทพเจ้าระดับ เจ็ด ได้ “

 

“ลองอีกครั้ง!”

 

เมื่อ เทียนซวนจื่อ ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ยินดี ด้วยเสียงตะโกนดัง เขายังคงโจมตี เหยาเจินเทียน อย่างต่อเนื่อง

 

ตูม! ตูม! ตูม!

 

เทียนซวนจื่อ และเหยาเจินเทียน เริ่มต่อสู้ หนึ่งในนั้นเป็นเครื่องจักรเหล็ก สูงห้าเมตร ในขณะที่อีกชิ้นเป็นร่างของ พ่อครัวที่แข็งแกร่งเหมือนเหล็กกล้า

 

พวกเขาสองคนต่อสู้กัน อย่างพัวพัน ท่ามกลางการระเบิดของซากปรักหักพัง บินไปทุกหนทุกแห่ง เหมือนห่าฝน

 

ราวกับว่าคลื่นกระแทกจากการต่อสู้ของพวกเขา ปลิวออกไปทุกหนทุกแห่ง!

 

รูปร่างของเย่หยู นั้นยืนตรงเหมือนดาบ และดาบพลังปราณสายฟ้า ก็หุ้มร่างกายของเขา พาเอาหินที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมด บดขยี้ เป็นผุยผง

 

ตูม!

 

หลังจากการปะทะกันอีกครั้ง เหยาเจินเทียน ถอยทัพ แขนเหล็กทั้งสองของเขา เหยียดออกในแนวนอน

 

“เปรี้ยะ … “

 

ประกอบไปด้วยชุดของการเปลี่ยนแปลงทางกลไก สองแขนของ เหยาเจินเทียน กลายเป็นปืนใหญ่ ล่ากล้องสองลําที่น่ากลัว!

 

ตูม!

 

ท่ามกลางปืน ขนาดใหญ่สองลํากล้อง ลูกกระสุนปืน ยิ่งเข้าหาเทียนซวนจื่อ

 

“โล่เหล็ก!”

 

เทียนซวนจื่อ ไม่ได้คาดหวังว่า เหยาเจินเทียน จะสามารถยิงกระสุนปืนใหญ่ สองนัดพร้อมกันได้ เขาไขว้แขน ปกป้องหน้าอก แล้วตะโกนดัง ๆ

 

ตูม!

 

เสียงระเบิดดังขึ้นต่อหน้า เทียนซวนจื่อ

 

ควันหนาปกคลุม เทียนซวนจื่อ ทําให้ยากที่จะมองเห็นเขาชัดเจน

 

สายลมภูเขาพัด ผ่านกระจายควันหนาออกไป รอยปุ่มยาว ปรากฏขึ้นบนยอดเขา

 

เทียนซวนจื่อ ถูกส่งไป ลอยไปกระแทก ไกลกว่าสิบเมตร!

 

ครึ่งบนของเสื้อคลุม นักพรตเต๋า ที่มีความยาว ฉีกขาดรุ่งริ่ง เมื่อเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง ร่างกายที่เหมือนเหล็กของ เทียนซวนจื่อ จริง ๆ แล้วไม่ได้รับบาดเจ็บ แม้เพียงเล็กน้อย!

 

“ดีมาก!”

 

เทียนซวนจื่อ เงยหัวขึ้น เมื่อเลือดไหลออกจากมุมปาก ดูเหมือนว่าเขา สกัดพลังของเหยาเจินเทียน โดยตรง แม้แต่ เทียนซวนจื่อ

 

ก็รู้สึก อึดอัด ไม่สบายตัวกับพลังที่ประทะของ เหยาเจินเทียน

 

“ถึงตาฉันแล้ว!” หมัดเหล็กรัว! “

 

เทียนซวนจื่อ เก็บมือขวาของเขา วางไว้ที่เอวของเขา เนื่องจากกล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกายของเขาโป่งพอง

 

ชั่วพริบตา เขาปรากฏตัว ต่อหน้าร่าง ของเหยาเจินเทียน

 

เสียงดังเคร๊ง!

 

เสียงบาดแก้วหู สะท้อนเต็มไปทั่วทั้งภูเขา ในขณะที่กําปั้นของเทียนซวนจื่อ กระแทกเข้าที่หน้าอกของ เหยาเจินเทียนโดยตรง

 

คราวนี้มันเป็นตาของ เหยาเจินเทียนที่ปลิวออกไป

 

ร่างใหญ่พลิกตัวกลางอากาศ และชนกับพื้น

 

เหยาเจินเทียน ขยับร่างกายของเขาให้ยืนตรง และต้องการที่จะพุ่งไปข้างหน้า อีกครั้ง

 

“เอาล่ะ พอแล้ว!”

 

เย่หยู ร้องออกมา ทําให้ เหยาเจินเทียน หยุดอยู่กับที่

 

ปรบมือ!

 

เย่หยู ปรบมือ เมื่อเขาดูที่ เทียนซวนจื่อ และยกย่องเขาว่า “คุณดูเหมือนว่า คุณมี พลังที่แข็งแกร่ง!”

 

เทียนซวนจื่อ ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหดตัว ขณะที่กล้ามเนื้อนูนๆ ของเขาสงบลงอีกครั้ง

 

“หุ่นเหล็กของเพื่อนตัวน้อย ได้เปิดหูเปิดตาของชายชราคนนี้อย่างแท้จริง!”

 

เทียนซวนจื่อ นั่งเหยียดขาบนพื้นอีกครั้ง แล้วร้องบอกเย่หยู ว่า “เพื่อนตัวน้อย ทําไมพวกเราสองคนไม่นั่งลง แล้วพูดเรื่องนี้กันดีๆล่ะ?”