SPH: บทที่ 268 จงเปิดเผย ตัวออกมาซะ!

 

เหง่ง!

 

เสียงระฆังดังขึ้น ในท้องฟ้า ทําให้เหล่าศิษย์ใหม่ ผู้มีจิตใจร่าเริง ต่างยืนตัวตรง

 

ท่านปรมาจารย์ผู้นําหยุนเฟยหยาง ยืนอยู่ด้านหน้าของปรมาจารย์ระดับสูง ทุกคนและมองไปที่ศิษย์สิบคนบนลาน ก่อนที่จะพูดด้วยเสียงที่ชัดเจนว่า “หนุ่มสาวทุกคน ยินดีต้อนรับสู่สํานักเมฆาเคลื่อน

 

เมื่อหยุนเฟยหยาง สิ้นสุดประโยคของเขา ศิษย์ใหม่ที่อยากรู้อยากเห็นในลาน ก็อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

 

“นั่นเยี่ยมยอดมาก! ในที่สุด ข้าก็ได้เข้าร่วมกับสํานักเมฆาเคลื่อน!”

 

“ฮ่าฮ่า..ข้ากําลังจะเป็นอมตะเช่นกัน!”

 

“ท่านพ่อ ท่านแม่ เห็นไหมว่า ข้า เข้าสู่ประตูสวรรค์ได้ในที่สุด!”

 

“แม่นาง ข้าบอกเจ้าแล้วให้เจ้าไปกับข้า แต่เจ้าไม่เชื่อข้าเอง!”

 

“ฮึ!” “เจ้าวัวโง่ อย่าลืมที่จะฉลาดให้มากขึ้นในอนาคต!”

 

…

 

ท่านผู้นําสํานักเมฆาเคลื่อน มองการสนทนาที่มีชีวิตชีวาในลาน ดวงตาของเขา เผยรอยยิ้ม แต่เขาไม่ได้หยุดพวกเขาให้เงียบลง

 

เขาสงสัยว่า ตัวเขาเองตื่นเต้นยิ่งกว่าพวกเขาหรือเปล่า ตอนมาที่นี่แรกๆ

 

ด้วยการโบกมือ คลื่นพลังเมฆที่คลุมเครือก็เปล่งประกาย เด็กๆในลานจัตุรัส อดไม่ได้ที่จะเงียบลง

 

“กลุ่มเมฆที่ล่องลอยอยู่ เคลื่อนที่มาเป็นเวลากว่าพันปีที่นี่ ข้าขอให้พวกเจ้าทุกคนจําไว้ว่า เมื่อเข้าร่วมกับสำนักเราแล้ว เจ้าจะต้องกําจัดปีศาจ

 

และปีศาจเป็นความรับผิดชอบของพวกเจ้า และอย่าเปลี่ยนเปลี่ยนความตั้งใจเดิมของเจ้าซะล่ะ! “

 

หลังจากหยุดชั่วคราว ผู้นําสํานักเมฆาเคลื่อน กล่าวต่อไปว่า “ส่วนของสํานักเมฆาเคลื่อน ถูกแบ่งออกเป็น ยอดเขาหลักยอดเขาเฉิงหยู และยอดเขารองทั้งแปดยอดเขา พวกเจ้าทุกคนจะได้รับการคัดเลือกจาก ปรมาจารย์ระดับสูง

 

“ถัดไป การคัดเลือกศิษย์เข้ายอดเขาจะเริ่มขึ้น!”

 

หลังจากหยุนเฟยหยางพูดจบแล้ว เขาก็หันหลังกลับและชี้ไปที่ยอดเขาอื่น ๆ

 

ก่อนที่กลุ่มศิษย์ต่างๆ จะปีนขึ้นไปบนยอดเขาเหล่านี้ ได้มีการพูดถึงลําดับการคัดเลือก

 

หัวหน้าของยอดเขาสายรุ้งปรากฏตัวครั้งแรก และชี้ไปที่เด็กหนุ่มที่ผอมบาง และอ่อนแอในฝูงชนพูดว่า “เจ้าตามข้ากลับยอดเขาสายรุ้ง!”

 

ชายหนุ่มผู้ถูกเลือกตอบสนองอย่างมีความสุข และเด็นไปอย่างรวดเร็ว ตามหลัง ปรมาจารย์ยอดเขาสายรุ้ง

 

เหล่าลูกศิษย์ที่เหลือทั้งหมด มองดูเขาด้วยสายตาที่อิจฉา สายตาของพวกเขาไม่ได้ปกปิด ความต้องการของพวกเขา ขณะที่พวกเขาเปลี่ยนไปที่ปรมาจารย์ยอดเขาคนอื่นๆ การแสดงออกของพวกเขายิ่งคาดหวังมากขึ้น

 

เจ้าถูกกําหนดให้เป็นลูกศิษย์ของข้า!

 

“จากนี้ไป เจ้าคือคนของยอดเขาหลินเฟิง!”

 

“เจ้าคือคนของยอดเขาเฉินซิง!”

 

“เจ้า, ยอดเขาเหยาหยางจะพาเจ้าไป!”

 

…

 

ปรมาจารย์เหล่ายอดเขาต่างๆ เลือกลูกศิษย์คนโปรดตามใจชอบ

 

หนึ่งในนั้นคือ ยอดเขาเฉิงหยู หัวหน้าสํานักเมฆาเคลื่อน หยุนเฟยหยาง ก็เลือกคนมาคนหนึ่ง เป็นเด็กสาวคนแรกที่ไปถึงยอดเขาชางกวนชิงเสวี่ย

 

หนึ่งสอง…สาวกสิบคนได้ถูกคัดเลือกให้อยู่ในยอดเขา แต่ละแห่งทั้งเก้าแห่ง

 

หยุนเฟยหยางยืนอยู่ต่อหน้าทุกคน กวาดตามองลูกศิษย์ใหม่อย่างเคร่งขรึม และพูดเสียงดังว่า “เมื่อคุณกลายเป็นสาวกของสํานักเมฆาเคลื่อน พวกเจ้าต้องจดจํากฎ! ของสํานักไว้ให้ดี! “

 

หวืด!

 

ด้วยคลื่น พลังมือของเขา ก้อนเมฆลอยอยู่ในอากาศ

 

ก้อนเมฆส่องแสงสว่าง และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง แสงก็ถูกปล่อยออกมาและห่อหุ้มลูกศิษย์ทั้งหลาย

 

หลังจากนั้นอีกหนึ่งลวดลายเมฆที่สว่างไสว แยกออกจากสํานักเมฆาเคลื่อน และล่องลอยอยู่ในอากาศเหมือนดวงดาวที่พราวแสง

 

“นี่คือเครื่องหมายของสํานักเมฆาเคลื่อน ในขณะเดียวกัน เครื่องหมายนี้ มีต้นแบบมาจากค่ายกลของสํานักเมฆาเคลื่อน หวังว่าพวกเจ้าจะสามารถเข้าใจมันต่อไป!”

 

ผู้นําสานักเมฆาเคลื่อน ชี้ด้วยมือเดียว แล้วตะโกนว่า “ไปกันเถอะ”

 

หวืด!

 

สัญลักษณ์เมฆ บินลอยพุ่งไปที่หน้าอกของพวกเขา

 

ลูกศิษย์ทุกคน รู้สึกเจ็บปวดในทรวงอก ทันใดนั้น จิตใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยข้อมูลสิ่งเหล่านี้ล้วน แต่เป็นความรู้ขั้นพื้นฐานของการสร้างค่ายกล อย่างไรก็ตาม ข้อมูลส่วนใหญ่ถูกซ่อนไว้รอการค้นพบ

 

“ท่านอาจารย์ นี่ไม่ถูกต้อง! ทําไมจึงมีสัญลักษณ์เมฆ หลงเหลือบนท้องฟ้า”

 

ปรมาจารย์ ยอดเขาสายรุ้ง มองไปรอบ ๆ ในอากาศ ก่อนที่การแสดงออกของเขา เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขาตะโกนไปทางผู้นําสํานักเมฆาเคลื่อน

 

“ยังมีลูกศิษย์เหลือ อีกหรือไม่?”

 

เมื่อได้ยินเสียงประหลาดใจ ของปรมาจารย์ยอดเขาสายรุ้ง มองไปที่ท้องฟ้า

 

ภายใต้ก้อนเมฆ ยังคงมีสัญลักษณ์เมฆที่ส่องแสงอยู่นิ่งๆ

 

สําหรับลูกศิษย์ในลานนั้น ทุกคนล้วนหลอมรวมกับลวดลายเมฆ ไม่มีเหตุผลใดที่จะมีคนเหลืออยู่ เว้นแต่ว่า

 

“ใครกําลังแอบซ่อนอยู่ เพื่อแฝงตัวเข้ามาพร้อมกับเหล่าลูกศิษย์!”

 

หยุนเฟยหยาง ตะโกนดุดัน และเสียงฟ้าร้องดังขึ้นในอากาศ

 

ฟ้าร้องเสียงดังก้อง มีเมฆอยู่เต็มท้องฟ้า!

 

บางคน?

 

เมื่อปรมาจารย์ยอดเขาอื่นๆ ได้ยินคําเตือนของผู้นํา พวกเขาทั้งหมดก็ตื่นตัว สัญลักษณ์ของเมฆบนร่างกายของพวกเขา กระพริบ เมื่อพวกเขาเตรียมตัวก่อพลังที่สามารถใช้ได้ตลอดเวลา

 

“อาจารย์ จะมีใครอยู่จริงๆเหรอ พลังของข้าไม่มีอะไรตอบสนอง!”

 

“ถูกต้อง พลังของข้า ก็ตรวจจับไม่ได้!”

 

“ไม่เพียงแค่นั้น ข้าเพิ่งสื่อสารกับค่ายกลเก้มังกรเคลื่อนเมฆา และไม่พบศัตรูใด ๆ !”

 

“ท่านผู้นํา เป็นไปได้ไหมที่ท่านอาจจะรู้สึกพลาดไป”

 

ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงทั้งแปดคน ตั้งข้อสงสัยอย่างระมัดระวัง ขณะที่พวกเขาพูดเบา ๆ กับหยุนเฟยหยาง

 

ลูกศิษย์ทั้งหมดในลาน ก็ตกตะลึงกับสถานการณ์ที่ผิดปกติที่เกิดขึ้นในขณะนี้ พวกเขายืนอยู่ที่นั่น ด้วยความหวาดกลัวไม่กล้าพูด

 

แสงวิญญาณ รอบตัวหยุนเฟยหยาง พุ่งขึ้นเป็นออร่าที่ทรงพลังพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

ดวงตาคู่หนึ่ง ที่เยือกเย็นเหมือนดวงดาวที่สแกนท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง

 

“ในขณะนี้มีเครื่องหมายเมฆ อีกหนึ่ง ปรากฏบนสํานักเมฆาเคลื่อน!” นี่ไม่ใช่ความผิดพลาดแน่นอน ในส่วนของหยุนเฟยหยาง! จริงๆแล้วมีคนนอกที่ซ่อนตัวอยู่ในสํานักเมฆาเคลื่อนอย่างแน่นอน! “

 

เมื่อปรมาจารย์แปดยอดเขา ได้ยินสิ่งนี้ ร่างกายของพวกเขาเริ่มเปล่งประกาย ด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ เมื่อพวกเขาเริ่มเชื่อคําตัดสินของหยุนเฟยหยาง

 

มีบางคนซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ก่อนทางเข้าวิหารหยกขาว!

 

ที่ด้านหน้าของกระจก ดวงตาของเย่หยูสงสัย เขาถูกค้นพบจริงหรือ?

 

“จุ๊ๆ!” ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณทุกคนจะสามารถค้นพบฉันได้ สํานักเมฆาเคลื่อนนี้ ลึกลับอย่างแท้จริง! “

 

เสียงสงบ ดังมาจากความว่างเปล่า

 

แม้ว่าเสียงนี้จะเป็นเสียงธรรมดาๆ แต่มันก็ดังก้องในจิตใจของหยุนเฟยหยาง และปรมาจารย์ยอดเขาอื่น ๆ เหมือนเสียงฟ้าผ่า

 

“มีใครบางคนแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มของสํานักเมฆาเคลื่อน และเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ํา!”

 

ความช็อตสุดขีด ส่องประกายผ่านดวงตาของหยุนเฟยหยาง นี่อาจเป็นคนจาก ผาอสรูมืด หรือไม่?

 

“รีบออกมา และแสดงตัว ไม่อย่างนั้นอย่าโทษที่ข้าหยาบคาย!”

 

แสงรอบตัว ผู้นําสํานักเมฆาเคลื่อนยิ่งส่องแสงมากขึ้น ริ้วรอยหลังจากการก่อพลังเมฆ ล้อมรอบเขา ราวกับรัศมีการทําลายล้างยิ่งใหญ่ขึ้น

 

เสียงสงบนั้น ยังคงดังก้อง อยู่ในความว่างเปล่า

 

“อืม .. ฉันยังไม่สามารถแสดงตัวได้ แต่เมื่อคุณค้นพบฉัน ผ่านก้อนเมฆ นั่นหมายความว่า เมฆเหล่านี้ จัดทําขึ้นโดย สํานักเคลื่อนเมฆา?”

 

กลางอากาศ มีเสียงหัวเราะเบา ๆ “จากนั้นฉันจะไม่ยืนทําพิธี และยอมรับสัญลักษณ์เมฆนี้!”

 

หยุนเฟยหยาง ตกตะลึงและจากนั้นเขาก็โกรธแสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาของเขาพุ่งพล่าน

 

“ช่างกล้า!”

 

หยุนเฟยหยาง ผู้โกรธแค้น อยากจะเอาก้อนเมฆของเขาออกไป แต่มีมือปรากฏออก มาจากที่ใดไม่ทราบ คว้าไปที่สัญลักษณ์เมฆที่ปรากฏขึ้นก่อนที่จะหายไป

 

หวืด!

 

ก้อนเมฆที่ส่องแสง ถูกเก็บรักษาโดยผู้นําสํานักเคลื่อนเมฆามาช้านาน แต่ความโกรธและความกลัวในสายตาของเขา

 

ไม่ได้จางหายไป

 

“ปรมาจารย์ คนๆนั้นออกไปแล้วเหรอ?”

 

“ท่านอาจารย์ มันคือใคร กล้าที่จะขโมย เมฆของสํานักเคลื่อนเมฆาได้อย่างไร!”

 

“บ้าเอ๊ย!” เมฆนี้ เป็นต้นแบบของเมฆทั้งหมด ของสํานักเมฆาเคลื่อน! เราไม่สามารถปล่อยให้พวกโจรประสบความสําเร็จได้! “

 

ปรมาจารย์แห่งแปดยอดเขา มีสีหน้าน่าเกลียดมาก นี่เป็นเพราะเครื่องหมายเมฆ ที่มีชื่อเสียงในสํานักเมฆาเคลื่อน

 

นั้นถูกแทรกซึมเข้าไปในการคัดเลือกลูกศิษย์ และขโมยสัญลักษณ์เมฆไป นี่เป็นความอัปยศแบบไหน!

 

หลังจากผ่านไปไม่นาน ผู้นําสํานักก็ถอนหายใจยาว และแสงพลังวิญญาณ ที่เพิ่มขึ้นรอบตัวเขาก็ค่อยๆหดตัวลง

 

“เอาล่ะ!” เราจะพูดถึงเรื่องนี้ในภายหลัง! นําลูกศิษย์ทั้งหมดของท่านกลับไปสู่ยอดเขาก่อน! “

 

หลังจากพูดจบ เขาก็สะบัดแขน และกลับไปที่วิหารหยกขาว

 

ปรมาจารย์เหล่ายอดเขาคนอื่น ๆ มองหน้ากันและส่ายหัว จากนั้นพวกเขาหันหลังกลับ และบินกลับไปที่ยอดเขารอง

 

พร้อมกับเหล่าลูกศิษย์