SPH:บทที่ 271 บังเอิญ

 

“เหยาเจินเทียน พวกเราออกเดินทางสู่ภูเขาชิงเหลียง!”

 

เย่หยู นั่งบนที่นั่งที่สะดวกสบายของรถสปอร์ต นั่งเล่นกับกําไลสีเขียวมรกต ในขณะที่เขาพูด

 

“เข้าใจแล้ว เจ้านาย!”

 

เหยาเจินเทียน มุ่งหน้าไปที่ภูเขาชิงเหลียงอย่างรวดเร็ว บนถนนสายหลักของเมือง เร่งออกไปในทิศทางของภูเขาชิงเหลียง

 

สามสิบไมล์จากชานเมืองด้านตะวันออกของเมืองหมิงโจว วัดของลัทธิเต๋า ที่ปกคลุมไปด้วยเมฆ ลอยอยู่บนยอดเขา

 

วัดของลัทธิเต๋า มีขนาดไม่เกินหนึ่งเอเคอร์ ใบไม้มันเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว และชายคาสูง ภายใต้ความแตกต่างของเมฆหมอก มันดูเหมือนสวรรค์

 

ในช่วงกลางของวัด มีห้องเล็ก ๆ ปิดอยู่

 

การตกแต่งในห้องนั้นเรียบง่าย และไม่ประณีต และกลิ่นหอมของไม้จันทน์ลอยอยู่ในอากาศ

 

นักพรตเต๋า สวมเสื้อคลุมเต๋า นั่งไขว่ห้างบนเสื้อสวดมนต์ โดยที่ดวงตาของเขาหลับสนิท ราวกับว่าเขากําลังครุ่นคิดอยู่อย่างลึกซึ้ง

 

นักพรตเต๋ามีผมยาวเกือบจะกลายเป็นสีขาว ดวงตาของเขาปิดสนิท และใบหน้าของเขาก็หล่อเหลา เขาดูเหมือน เป็นผู้นําของลัทธิเต๋าจริง ๆ !

 

ที่ เบื้องหน้าไม่ไกลของนักพรตเต๋า เป็นชายหนุ่มสวมสูท แบบสบาย ๆ ชายหนุ่มคนนี้คือโจวไคว่จี ผู้แพ้ เย่หยู ในการเดิมพัน!

 

“นักพรตเต๋าชิงซู หยกนั้น มีประโยชน์จริง ๆ หรือ?”

 

เมื่อเปรียบเทียบ กับผู้ฝึกตนลัทธิเต๋าชิงซู นั่งนิ่ง ๆ อยู่บนเสื่อ สวดมนต์ในขณะที่ โจวไคว่จี กระสับกระส่าย

 

หลังจากผ่านไปไม่นาน ภายใต้การจ้องมองอย่างกังวลของ โจวไคว่จี อาจารย์นักพรตเต๋าชิงซู จึงอ้าปากพูดเบา ๆ ว่า “ทําไม โจวไคว่จี กังวลอย่างนั้นเหรอ?”

 

เขากําลังรออย่างอดทน!

 

ดวงตาของ โจวไคว่จี กระพริบ การแสดงออกของเขาไม่สบายใจ ขณะที่เขาพูดว่า: “อาจารย์ คาถาที่คุณส่งไป ทําให้จิตใจคนเราสับสนได้จริงๆเหรอ?”

 

หลังจากหยุดสักครู่ โจวไคว่จี ก็ขยับเข้าใกล้ ชิงซู และถามด้วยเสียงต่ําว่า “จะไม่มีใครรู้ ใช่หรือไม่? “หลังจากนั้นครู่หนึ่ง คิ้วของชิงซู ก็กระตุกเล็กน้อย และเขาลืมตาขึ้นมา และมีแสงกระพริบอยู่ภายในดวงตาของเขา

 

“หยกแกะสลักเสร็จ หรือยัง?”

 

เสียงของ นักพรตเต๋า ชิงซู อยู่ในระดับต่ําและลึกลับ ทําให้ผู้อื่นรู้สึกนับถือ

 

โจวไคว่จี ตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “การแกะสลักเสร็จแล้ว ผมไปดูด้วยตัวเอง!”

 

นักพรตเต๋า ชิงซู พยักหน้าแล้ว ส่งเสียงฮึดฮัด แล้วก็เงียบ

 

เมื่อเห็นว่า นักพรตเต๋า ชิงซู ไม่ได้พูดอะไรเลยใบหน้าของเขาก็ดูร้อนใจ เขารีบถามว่า “นักพรตเต๋า ชิงซู นี้ เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก ผมแค่อยากท่าให้แน่ใจ!”

 

นักพรตเต๋า ชิงซู ยกแขนเสื้อของเขา และคลื่นพลังงานพุ่งทะยานเข้าหา โจวไคว่จี

 

โครม!

 

โจวไคว่จี กลิ้งตัวลงบนพื้น ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นอย่างน่าสังเวช พูดอย่างเร่งด่วนว่า “ผู้นําลัทธิเต๋า ได้โปรดแสดงความเมตตา! ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ควรสงสัยเลย!”

 

นักพรตเต๋า ชิงซู มองดูที่ โจวไคว่จี อย่างเย็นชา และพูดว่า “ครั้งต่อไป คุณไม่ต้องเจอฉันอีกต่อไป!”

 

โจวไคว่จีพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ผมรู้แล้ว!” ขอบคุณ นักบวชลัทธิเต๋า! ” อื่ม.. “ชิงซูพูดเบา ๆ ตอบกลับ โจวไคว่จี และกล่าวว่า “มนุษย์ธรรมดาอย่างคุณ จะรู้ได้อย่างไรว่า คาถาของฉันคืออะไร”

 

“แม้ว่าคุณจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะยันต์ในสํานัก คุณลืมเรื่องการทําลายเครื่องรางของนักบวชลัทธิเต๋าลงไปได้เลย ไม่สามารถท่าลายได้อย่างง่ายดาย! เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงการทําลายมัน! “

 

“สบายใจแล้ว!”

 

หลังจากหยุดครู่หนึ่ง นักพรตเต๋า ชิงซู พูดต่อว่า “อย่าลืมคําสัญญาของคุณ!”

 

ดวงตาของ โจวไคว่จีนั้น เต็มไปด้วยความตื่นเต้น และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ผู้นําเต๋า ไม่ต้องกังวล! ตราบใด ที่สามารถฆ่าเขาได้ … แค่กๆ! ตราบใดที่เรื่องนี้เสร็จสิ้น..”

 

“ต้องขอบใจล่วงหน้า!” ชิงซูพูดอย่างเฉยเมย จากนั้นเขาก็หลับตา และเริ่มคิด

 

ปัจจุบัน มันเป็นหน้าร้อน และมีนักท่องเที่ยวจํานวนมากที่เชิงเขา พวกเขาปีนขึ้นไปตามทางบนภูเขา ด้วยความมุ่งมั่น

 

ชิ้งง! * * * *

 

ที่เชิงเขา รถสปอร์ตสุดหรู จอดอยู่ในลานจอดรถ

 

เย่หยู ลงจากรถสปอร์ต ยกศีรษะของเขา แล้วมองไปที่ภูเขาที่มีหมอก และใสสะอาด ร้องอุทานว่า “ช่างเป็นดินแดนสุขาวดี ที่น่ารื่นรมย์!”

 

เย่หยู ติดตามฝูงชน และมุ่งหน้าไปตามถนนบนภูเขา

 

ระหว่างทางเด็ก ๆ ในชุดลัทธิเต๋า จะตั้งแถว และตะโกนเป็นครั้งคราว

 

พวกเขาขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากลัทธิเต๋า และมีแผงลอย สําหรับการทํานาย

 

ในทางกลับกันมีนักท่องเที่ยวไม่กี่คนที่แวะมาที่หน้าบูธ และสํารวจสิ่งของที่วางไว้ที่นั่น

 

ท้ายที่สุดพวกเขาอยู่ที่นี่ เพื่อพักผ่อน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องนําบางสิ่งกลับไปเล็กๆน้อยๆ

 

“เหล็กโบราณ!”

 

“นี่คือภูเขา ชิงเหลียง แค่มองไปที่ก้อนเมฆ และหมอก โดยรอบๆ จงสวมเสื้อโค้ทหนาๆ แบบที่ฉันใส่ คุณจะรู้สึกถึงความเย็นที่นี่!”

 

“ไม่รู้ว่า ชายชราคนหนึ่ง ที่กําลังนอนนิ่งอยู่ที่บ้าน จะรู้สึกอิจฉาหรือไม่!” ฮ่าฮ่า …”

 

เย่หยู ผู้ยืนขึ้นบันได ตกใจ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยไม่ไกล

 

เย่หยู ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยต่อหน้าเขา และอดไม่ได้ที่จะเร่งฝีเท้าของเขา

 

เมื่อผ่านฝูงชน เย่หยู ก็เห็นคนที่ทําเสียงนั้น บนทางเดินเล็ก ๆ

 

พื้นที่พักผ่อนของแท่นนั้น เรียบและกว้าง มีนักท่องเที่ยวจํานวนมากพักอยู่บนนั้น

สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเย่หยูคือคนคุ้นเคย

 

เมิ่งเข่อ

 

เขาเห็น อาเข่อ สวมชุดกีฬาสีเทาเข้ม และถือโทรศัพท์มือถือในมือของเธอ เธอกําลังถ่ายรูปทิวทัศน์ ของภูเขาชิงเหลียง ในมุมสูง

 

“ผู้เฒ่าไท่ ฉันได้ยินมาว่ามีบันไดหิน 9,900 ขั้นที่นําไปสู่ชั้นที่สาม จริงมั้ย”

 

อาเข่อ ยกโทรศัพท์ขึ้นสูงในอากาศ เธอมองไปรอบ ๆ แท่นเวที และพูดกับผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดว่า “นี่เป็น แท่นเวทีแรก ทุกที่ ในภูเขาชิงเหลียง มีชื่อเรียกที่แตกต่างกัน!”

 

“ชื่อ ชั้นแรกนี้ คือ จิตรกรรมจองจำ!”

 

ในขณะนี้มีสมาชิกจํานวนมาก อยู่ในห้องออกอากาศของอาเข่อ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะพิมพ์ว่า “จิตรกรรมจองจํา เหรอ?” เรื่องราวแบบไหนกันนะ? “

 

ดวงตาของ อาเข่อ โค้งเล็กน้อย ขณะที่เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ภาพนี้เป็นที่จองจํา …”

 

ก่อนที่ อาเข่อจะเสร็จสิ้นคําพูด มีข้อความในจอปรากฏขึ้น และดึงดูดสายตาของเธอ

 

“อาเข่อ หยุดการแนะนํา และรีบไปเร็วเข้า!”

 

“นั่นเขา!”

 

“ทําไมล่ะ! ที่นี้ถือว่าเป็นสถานที่พักผ่อนไม่ใช่หรอ”

 

ผู้คนให้จอที่บอกให้ อาเข่อ รีบไปอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่ อาเข่อ ยังสับสน แต่ผู้ชมจํานวนมากในห้องออกอากาศ ก็ตกตะลึงเช่นกัน

 

“เกิดอะไรขึ้นที่ชั้นบน” ทําไมคุณต้องให้ฉันรีบไป? II” ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้แน่ๆ!” 

 

อาเข่อ มองไปที่หน้าจอ ทําหน้ามุ่ย และแสร้งทําเป็นไม่พอใจ “ผู้เฒ่าไท่ ช่วยแนะนําต่อให้ที!” การแนะนําของฉันจบลงก่อน ที่มันจะเริ่มต้นซะอีก? “

 

บนหน้าจอ มีชุดข้อความหลากสีลอยอยู่บนหน้าจอ

 

ครูใหญ่: อาเข่อ, ชายหนุ่ม ที่ปรากฏตัวในรายการสด ก่อนหน้านี้ อยู่ที่นี่ด้วย พวกเขาทุกคนอิจฉาคุณมาก!”

 

“อาเข่อ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริง ๆ !”

 

“เขาเป็นพี่ใหญ่ตัวน้อย ผู้กล้าหาญ ที่ช่วยโฉมงามเอาไว้!”

 

“อย่าไปฟังพวกเขา อย่าไป!”

 

“ไอดี เกราะเขียวเจาะเกราะทองคํา : มันจบแล้ว เป็นเขาจริง ๆ ! ฉันเดาว่า เราจะต้องยอมกินอาหารสุนัข เพื่อที่จะได้ถ่ายทอดสดอีกครั้ง!”

 

อาเข่อ ยังคงมองหน้าจอ ด้วยความสับสน

 

ใครเคยปรากฏตัวในการถ่ายทอดสดมาก่อน งั้นเหรอ? หล่อ? ฮีโร่ช่วย สาวงาม?

 

“ทางขวา!” เย่หยู! “

 

ดวงตาของ อาเข่อ สว่างขึ้น ในที่สุดเธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร

 

เมื่อ อาเข่อ กําลังถ่ายภาพทิวทัศน์ ด้วยโทรศัพท์มือถือของเธอ อาจจะสามารถจับภาพ เย่หยู ได้ และผู้ชมที่ตาไว ในห้องถ่ายทอดสด ก็ร้องบอก

 

“เย่หยู เขามาที่นี่ทําไม”

 

อาเข่อ วางโทรศัพท์มือถือของเธอ แล้วมองไปรอบ ๆ แท่น และเห็น เย่หยู เดินขึ้นไปบนแท่น ด้วยความมุ่งมั่น

 

อาเข่อ เห็น เย่หยู และรูปลักษณ์ที่น่าประหลาดใจ ก็พาดผ่านแววตาของเธอ เธอยกโทรศัพท์ขึ้น แล้วโบกมือตะโกนอย่างตื่นเต้น 

 

“เย่หยู มาทางนี้!”

 

ในห้องถ่ายทอดสดหลายคน ที่กําลังดูการออกอากาศ เกือบจะเวียนหัว เมื่อ อาเข่อ เหวี่ยงโทรศัพท์ไปมา

 

“มันจบแล้ว! การได้เห็นคนหล่อ อาเข่อ ลืมเราไปโดยสิ้นเชิง!”

 

“อาเข่อ!” คุณลืมไปแล้วว่า คุณยังคงออกอากาศอยู่นะ? “

 

“อาเข่อ กําลังทําอะไรอยู่? ฉากนี้ทําให้ฉันเวียนหัวมาก! “

 

“ฉันรู้สึกว่าฉันถูกทอดทิ้ง เสียใจจัง!”

 

อาเข่อ ได้สติ แล้วมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ หน้าจอเต็มไปด้วย ความไม่พอใจต่อเธอ

 

อาเข่อ แลบลิ้นออกมา แล้วบ่นกับ เย่หยูว่า “มันเป็นความผิดของคุณ!”

 

เย่หยูชี้ไปที่หน้าจอยิ้ม แล้วพูดว่า “คุณควรจะขอบคุณผมใช่ไหม ลองดูสิว่า มีคนอีกมาก ในห้องถ่ายทอดสดของคุณ ใช่หรือไม่?”

 

อาเข่อ ลืมตากว้าง และมองไปที่ห้องถ่ายทอดสด แน่นอนจํานวนคนในห้องถ่ายทอดสดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

“เกิดอะไรขึ้นเย่หยู, คุณทําให้ช่องของฉันเพิ่มขึ้นได้อย่างไร”

 

เย่หยู ยักไหล่ “ผมจะไปรู้ ได้ยังไง? ถามผู้ชมของคุณสิ “

 

ก่อนที่เธอจะได้ถาม หน้าจอเต็มไปด้วยการยิงคำถาม บนหน้าจอให้คำตอบแก่เธอแล้ว

 

“เทพบุตรอยู่ที่ไหน ฉันต้องการเห็น!”

 

“ว้าว!” “พี่ใหญ่ตัวน้อย สุดหล่อ!”

 

“ฮ่าฮ่า!” ในที่สุด เราก็ต้องพบกับพี่ใหญ่อีกครั้ง! “

 

“อืมมม… เป็นเรื่องดี ที่ได้เห็นสามีของฉัน!” มันไม่ไร้ประโยชน์ สําหรับหญิงชราคนนี้ ที่จะสนับสนุน ช่องของเธอ! “

 

อาเข่อ มองดูที่หน้าจอในห้องออกอากาศ และเผยให้เห็น ร่องรอย ดําทะมันบนใบหน้าของเธอ

 

แน่นอนว่ามีแฟน ๆ จํานวนมาก เป็นแฟนตัวยงทั้งนั้น!