SPH:บทที่ 67 คนดัง
พอเห็นท่านผู้เฒ่าผู้นี้ เย่หยูก็เผยยิ้มออกมาและเดินตรงไปทักทายเขา “ถือเป็นเกียรติที่ผมได้พบท่านผู้เฒ่าถังอีกครั้ง”
ถังซือยื่นมือมาจับเย่หยู แย้มยิ้มยามเขย่ามือของอีกฝ่ายและกล่าวว่า “พ่อหนุ่มเย่ ผมบอกให้คุณติดต่อผมมา แต่คุณไม่เคยโทรหาผมเลย นี่กำลังดูหมิ่นน้ำใจตาแก่ใช่ไหม”
เย่หยูหัวเราะแล้วกล่าวเสียงนุ่มว่า “ได้อย่างไรกันครับ ผู้เฒ่าถัง ตอนนี้ผมต้องอ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมไม่มีเวลาทำแบบนั้นเลย”
ที่จริงพวกเขารู้จักกันหรือนี่
เมื่อมองไปที่ท่านประธานบริษัทถังไดนาสตี้ที่กำลังยิ้มแย้ม และนายใหญ่ของสถานประมูลแล้ว กู่วูช่วงก็ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ เมื่อกู่วูช่วงคิดถึงการที่เขาพูดอยู่ฝ่ายเดียว และการผิดสัญญากับสถานประมูลสุดยอด รวมถึงคำพูดเย็นชาที่เขากล่าวกับเย่หยูขึ้นมา ยิ่งเขาเห็นท่าทาสนิทสนมของเย่หยูกับท่านประธานด้วยแล้ว หัวใจของเขาก็เกือบหลั่งเลือดจากความเสียใจ
“พ่อหนุ่มเย่ ตอนนี้คุณอยู่ในถิ่นของผมแล้ว คุณต้องให้ผมดูแลคุณอย่างถูกต้องนะ” ถังซือดึงมือของเย่หยูไว้แล้วพูดอย่างดีใจ เย่หยูได้ยิ่นที่ถังซือกล่าวและถามอย่างสงสัยว่า “นี่บริษัทของคุณเหรอครับ”
ถังซือพยักหน้าและกล่าวอย่างภูมิใจว่า “ถังไดนาสตี้ทั้งหมดเป็นของผม ถ้าไม่เพราะผมตัดสินใจรีบมาสาขาที่หมิงโจว ผมคงไม่เจอคุณเป็นแน่”
หลังถังซือพูดจบ เขาก็ดึงมือของเย่หยูเพิ่อเดินเข้าด้านใน เย่หยูตะลึงไปครู่ใหญ่ และรีบบอกให้ถังซือหยุด
“ช้าก่อนครับ ท่านผู้เฒ่าถัง ผมยังมีเรื่องสำคัญที่ผมยังจัดการไม่เสร็จครับ”
ถังซือหันกลับไปถามว่า “เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ”
เย่หยูหันไปเผชิญหน้าถังซือที่อยากรู้สาเหตุแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “ผู้เฒ่าถัง ถ้าไม่เพราะคุณเข้ามาทันเวลา ผมคงถูกผู้จัดการของคุณไล่ออกไปแล้ว”
สีหน้าของถังซือขึ้งเครียดในทันที เขามองไปที่กู่หวูช่วง และกล่าวเสียงเย็นว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่” กู่หวูช่วงยังไม่ทันปาดเหงื่อเย็นๆ ที่หน้าผาก เขารีบร้อนวิ่งไปหาถังซือและกระซิบว่า “ท่านประธาน เรื่องเป็นแบบนี้ครับ นายใหญ่ของสถานประมูลต้องการมาหารือด้านธุรกิจกับเรา ผมกำลังเจรจาอยู่ครับ”
เมื่อเห็นกู่หวูช่วงยังอยากแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ เย่หยูเหยียดยิ้มหยัน “ผมยังจำได้ว่าคุณตั้งใจละเมิดสัญญา พร้อมกับไล่เฉียนจินกับผมออกไป” ใบหน้าของถังซือเครียดขึงยิ่งกว่าเดิม เขาคำรามใส่กู่หวูช่วง ราวกับสิงโตที่โกรธจัด “บอกความจริงฉันมา เกิดอะไรขึ้นกันแน่” เมื่อกู่หวูช่วงเห็นว่าเรื่องราวถูกเปิดโปง ใบหน้าเขาจึงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด เขาตัวสั่นอยู่เป็นนานและพูดออกมาไม่ได้ หลังผ่านไปพักใหญ่ ภายในสายตาเยียบเย็นของถังซือ กู่หวูช่วงก็เล่าเรื่องข้อตกลงเดินกับเฉียนจิน พร้อมกับการที่เขาพูดจาเยาะเย้ยเย่หยู และถึงกับอยากไล่อีกฝ่ายออกไป
หลังถังซือฟังจนจบ เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆและกล่าวเสียงเย็นว่า “ดีมาก ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าถังไดนาสตี้จะมีผู้จัดการอย่างคุณ”
กู่หวูช่วงคุกเข่าลง เขาก้มหัวด้วยสีหน้าอับจนหนทาง เขาเสียใจที่ฟังความเห็นของจ้าวหาว (จ้าวฮาว)และผิดสัญญากับสถานประมูล ถังซือมองไปที่กู่หวูช่วงที่นั่งคุกเข่าโดยไม่เห็นใจสักนิด และตะโกนเสียงเย็นชาว่า “คลานออกไปจากถังไดนาสตี้ซะ”
กู่หวูช่วงสั่นไปทั่วตัว เขารีบลุกขึ้นแล้วเดินโซเซออกไป สุดท้ายก็สะดุดตรงประตูและกลิ้งออกจากถังไดนาสตี้
เมื่อถังซือเห็นว่ากู่หวูช่วงออกไปแล้ว เขาหันกลับมาเพ่งมองพนักงานของบริษัทเขาและกล่าวด้วยน้ำเสียงแจ่มชัดว่า “เย่หยูคนนี้เป็นเพื่อนที่น่านับถือที่สุดของถังไดนาสตี้ กิจการของเขาคือกิจการของฉัน พวกเธอเข้าใจไหม”
พนักงานทุกคนของถังไดนาสตี้กล่าวด้วยน้ำเสียงเคารพ “เข้าใจครับ”
ถังซือพยักหน้าอย่างพอใจ ขณะที่ยิ้มและถามเย่หยูว่า “น้องชายเย่ พอใจกับการจัดการของตาแก่คนนี้ไหม”
เย่หยูยิ้มแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณที่ท่านผู้เฒ่าสะสางเรื่องนี้ให้ครับ”
“ฮ่าๆ น้องชาย ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันจะให้ลูกน้องรับช่วงต่อ ไปกับฉันแล้วคุยกันเถอะนะ”
พอถังซือพูดจบเขาก็ลากเย่หยูตรงไปที่ห้องรับรองแขกสุดยอดวีไอพีของบริษัท
พนักงานของถังไดนาสตี้ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง มองหน้ากันแล้วรับห้อมล้อมเฉียนจินที่ยืนอึ้งอยู่และเริ่มหารือเรื่องการจัดการ
ในห้องรับรองแขกสุดยอดวีไอพีของถังไดนาสตี้
เย่หยูและถังซือนั่งหันหน้าเข้าหากัน โดยมีโต๊ะน้ำชาหรูหราที่มีชุดชาราคาแพงลิ่ววางอยู่คั่นกลาง สาวสวยคนหนึ่งรินน้ำชาให้คนทั้งคู่แล้วเดินช้าๆ ออกไปจากห้อง
หลังจิบชา เย่หยูยิ้มให้ถังซือและกล่าวว่า “ผู้เฒ่าถัง ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นประธานของถังไดนาสตี้”
เมื่อถังซือได้ยินคำนี้ เขายิ้มแล้วพูดว่า “น้องชายเย่ เธอช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้ามีอะไรจะกล่าวก็กล่าวได้เลย ตาแก่คนนี้จะช่วยเต็มที่”
เย่หยูยิ้มพลางพยักหน้า “ด้วยความช่วยเหลือของผู้เฒ่าถัง สถานประมูลจะเริ่มต้นอย่างยอดเยี่ยมแน่”
ถังซือจิบชาและถามอย่างอยากรู้ “สถานประมูลรึ เกิดอะไรขึ้น”
“เฉียนจินเคยเป็นนายใหญ่ของสถานประมูลสุดยอด แต่เขายกให้ผมมาพักหนึ่งแล้ว และพรุ่งนี้ จะมีการประมูลขึ้นที่นั่นครับ”
ถังซือพยักหน้าและพูดโพล่งว่า “เรื่องเป็นแบบนี้เอง แต่ฉันได้ยินว่าสถานประมูลนี้เจอวิกฤต ถ้างั้นการเตรียมการไปถึงไหนแล้ว”
เย่หยูตาเป็นประกายและตอบยิ้มๆ ว่า “ทุกอย่างพร้อมแล้ว สถานประมูลจะต้องไปสวยแน่ครับ”
ถังซือหัวเราะอย่างพอใจ “ถ้าแบบนั้น ตาแก่คนนี้จะไปให้กำลังใจเธอวันพรุ่งนี้แน่” หลังเย่หยูและถังซือคุยกันจบและเดินเข้าไปในห้องโถงของถังไดนาสตี้ เฉียนจินก็เซ็นสัญญาเสร็จและส่งสัญญาให้กับพนักงานพอดี
“เจ้านาย เรื่องเรียบร้อยแล้วครับ”
พอเห็นเย่หยูออกมา เฉียนจินก็โบกสัญญาในมือไปมาพร้อมกล่าวอย่างตื่นเต้น”
เย่หยูพยักหน้า “ถ้าหมดเรื่องแล้วก็ไปกันได้”
เฉียนจินยังงงๆ อยู่บ้างขณะเดินตามหลังเย่หยู เดิมทีเขาคิดว่ามันจะเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตก เขาไม่เคยคิดเลยว่าทันทีที่เย่หยูปรากฏตัว ทุกอย่างจะจบลงอย่างง่ายดาย แถมเย่ยยูยังรู้จักท่านประธานของถังไดนาสตี้อีกด้วย
เฉียนจินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนกระซิบว่า “เจ้านาย คุณรู้จักท่านประธานของถังไดนาสตี้จริงๆ ใช่ไหม”
เย่หยูเลิกคิ้ว “ถังซือเป็นคนดังมากเลยเหรอ” เฉียนจินมีสีหน้าแปลกใจ “คุณไม่รู้เรื่องถังซือเลยเหรอ ไม่แค่ก่อตั้งบริษัทถังไดนาสตี้ แต่ยังมีโรงแรมและอสังหาริมทรัพย์อีกด้วย เป็นบริษัทชั้นนำในจีน”
เย่หยูตะลึง เขาไม่คิดว่าตาเฒ่าคนนี้จะโด่งดังขนาดนั้น
เฉียนจินขยับเข้าใกล้เด็กหนุ่ม “เจ้านาย คุณรู้จักนายใหญ่อย่างถังซือได้อย่างไร นี่เป็นโอกาสทองอย่างมากเลยนะ”
เย่หยูโบกมือและกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ผมเพิ่งช่วยชีวิตเขาเมื่อสองสามวันก่อน”
เฉียนจินตะลีงงัน เขาเพิ่งช่วยชีวิตท่านผู้เฒ่าคนนั้น
เมื่อเห็นเย่หยูตั้งท่าจะจากไป เฉียนจินรีบตะโกนว่า “เจ้านาย คุณจะต้องกลายเป็นคนดังมากๆ แน่นอน” เย่หยูหัวเราะเบาๆ ตบบ่าเฉียนจินและพูดว่า “อย่าทำตัวเหลวไหลสิ เชื่อผมนะ คุณจะกลายเป็นคนที่ดังยิ่งกว่า”
ถังไดนาสตี้สมกับเป็นบริษัทระดับสุดยอด มีประสิทธิภาพและให้การบริการแบบไร้ที่ติจริงๆ ในเวลาเพียงครึ่งวัน สถานประมูลก็ได้รับการซ่อมแซมจนเสร็จเรียบร้อย
เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากันพร้อมหน้า และการจัดเตรียมทุกอย่างก็เสร็จไปด้วยดี
“ผู้อาวุโสเฉียน ของประมูลพร้อมแล้วหรือยัง” เย่หยูมองไปที่สถานจัดงานอันโอ่อ่า พลางพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วหันไปตามเฉียนจิน
“ไม่ต้องห่วงเจ้านาย ของประมูลเก็บไว้อย่างดีในตู้เซฟของที่นี่ ผมเฝ้าระวังทั้งกลางวันกลางคืน ไม่มีปัญหาแน่นอน”
เมื่อเห็นท่าทีเคร่งเครียด เย่หยูจึงทำท่าบอกให้เขาผ่อนคลาย “อย่าเครียดนักเลย อย่าลืมว่าคุณคือนายประมูลของงานนี้อยู่นะ”
เมื่อพูดถึงเรื่องนายประมูล แววตาของเฉียนจินลุกวาบพร้อมกล่าวอย่างตื่นเต้น “ผม ตาเฒ่าเฉียน รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เป็นผู้จัดการประมูลครั้งนี้ ผมไม่มีเรื่องเสียใจอีกแล้วในชีวิต”
พอได้ยินคำนั้น เย่หยูหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ผู้อาวุโสเฉียน ยังมีการประมูลอีกมากในอนาคต คุณต้องชินกับมันไว้”