ฟ่านหลินยวนจะรู้พลังของเย่เฉินได้อย่างไร！

พอเห็นเย่เฉินมั่นคงดั่งขุนเขา จากนั้นก็ปล่อยฝ่ามือที่อ่อนโยนออกมา ยังนึกว่าไอ้หนุ่มนี่มันลืมปัดป้อง แล้วก็จะถูกตบเองโจมตีจนตัวตาย

แต่ทว่า ตอนที่ประฝ่ามือกับเย่เฉินไปจริงๆ นั้น ฟ่านหลินยวนก็พบว่า ฝ่ามือของตนเองนี้ ไม่เพียงไม่ทำให้เย่เฉินถอยหลังไป แต่กลับมีพลังที่รุนแรงกว่าเด้งกลับมา พริบตาแขนขวาของเขาก็แหลกเหลวไปเหมือนกัน！

เขาไม่คิดเลยว่า จุดจบของตนเอง จะเหมือนกับศิษย์น้องแปดเลย！

พอเห็นว่าแขนขวาตนเองเละเป็นน้ำเลือดไปหมดแล้ว แต่เขายังไม่ทันได้สนใจอาการบาดเจ็บเลย เพราะว่าถูกพลังที่รุนแรงมาก ดีดกระเด็นลอยออกมาหลายเมตร！

ฟ่านหลินยวนรีบถอยหลังไป พร้อมกับใช้ทั้งสองขาค้ำยันให้ตนเองหยุดถอยหลังไปด้วย

แต่ว่าพลังฝ่ามือของเย่เฉินมันรุนแรงมากจริงๆ รุนแรงจนขาทั้งสองข้างของเขาไม่มีทางค้ำยันพลังฝ่ามือได้เลย ได้แต่ยอมให้ร่างเขาถอยหลังไปเรื่อยๆ ！

ศิษย์น้องทั้ง6เห็นดังนั้น ก็ตกใจไปตามๆ กัน！

พลังของศิษย์พี่ใหญ่นั้น พวกเขาก็รู้ดี ถ้าหากว่าให้เขาใช้พลังทั้ง10ส่วนซักฝ่ามือออกไป ต่อให้เป็นยอดฝีมือ ก็ต้องตั้งรับอย่างดี ถึงจะรับมือได้

หรือไม่ก็ต้องเละเทะ เพราะฝ่ามือของศิษย์พี่ใหญ่

แต่ใครจะรู้เล่า เย่เฉินซัดฝ่ามือออกไปนิ่งๆ กลับโจมตีศิษย์พี่ใหญ่ราวกับปืนใหญ่ จนต้องถอยหลังไปหลายรอบ

หนึ่งในนั้นก็รีบตะโกนออกมาว่า “เร็ว！รับศิษย์พี่ใหญ่ไว้！”

อีก5คนถึงตั้งสติขึ้นมาได้ ทั้ง6คนก็รีบไปยืนข้างหลังฟ่านหลินยวน ตั้งเป็นสองแถว แล้วก็ใช้พลังทั้งหมด ส่งพลังให้เขา！

แต่ว่า ไม่คิดเลยว่า ความเร็วที่เขาถอยหลังนั้น มันจะรุนแรงอย่างมาก！

เขาในตอนนี้ พลังทั้งหมดที่ร่างกายรับไว้นั้น เป็นปราณทิพย์ของเย่เฉินที่ซัดฝ่ามือออกไป！

ทุกคนก็เจ็บปวดกับแขนที่สั่นสะเทือน ทั้ง7คนมาผสานพลังรวมกัน แต่กลับต้องกระเด็นลอยออกไปหลายเมตร ราวกับลูกกระสุน แล้วตกลงพื้นอย่างแรง！

ยิ่งน่าอนาถกว่านั้นก็คือ มี3คนในนั้น ตกไปกระแทกใส่ศิษย์น้องแปด ก็คือบนร่างของหมัดเหล็กหลี่！

พลังที่รุนแรงกระแทกใส่หมัดเหล็กหลี่ จนกระอักเลือดออกมา！

พลังปราณทิพย์ของเย่เฉินเต็มกำลังมาก ฟ่านหลินยวนรับเอาไว้คนแรก จนต้องจมอยู่ในกองหิมะ แหลกเหลวดั่งดินโคลน ขยับตัวอะไรไม่ได้เลย！

“นี่มัน…..เป็นไปได้อย่างไรกัน？！”

ฟ่านหลินยวนก็จ้องมองเย่เฉินอย่างไม่น่าเชื่อ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจ！

ต้องรู้ก่อนว่า เขาเป็นถึงยอดฝีมือนักต่อสู้ที่อยู่ในสำนักซ่อนเร้น อยู่ในยุทธภพไม่มีใครกล้าต่อกร！

ถ้าไม่ได้ไปมีความรู้จักกับนายท่านอู๋ บวกกับทางนั้นก็ใช้เงินจำนวนมากซื้อตัวไว้ จากพลังที่ยิ่งใหญ่ของเขา จะให้ไปขลุกตัวอยู่ในเจียงหนานเล็กๆ นั้นทำไม?

เขาถามใจตนเองว่า ชีวิตนี้ของเขา เห็นคู่ต่อสู้มามากมาย แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าหมดแรงสู้เหมือนกับครั้งนี้เลย！

ในชั่วพริบตาเมื่อครู่นี้ เขาไม่เห็นเลยด้วยซ้ำว่า ไอ้หนุ่มนี่มันซัดฝ่ามือกลับมาอย่างไร ตนเองก็บาดเจ็บเสียแล้ว！

สำหรับนักต่อสู้คนหนึ่งแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญกว่าแขน โดยเฉพาะแขนขวา

เสียแขนขวาไปแล้ว ก็เหมือนพิการไปทั้งตัว

จะนับว่าเป็นยอดฝีมืออะไรอีก? ไม่เหลือแล้ว

ถึงอย่างไร เอี้ยก้วยก็เป็นแค่ตัวละครในนวนิยาย แต่ในชีวิตจริง ยังไม่เคยเห็นยอดฝีมือคนไหนที่มีแขนเดียวเลย

เพราะว่า ถ้าแขนเดียว ร่างหายก็จะขาดสมดุล ไม่ต้องพูดถึงสู้กับคนอื่นเลย แค่วิ่งธรรมดา ก็เห็นชัดว่าน้ำหนักสูญเสียสมดุล จุดศูนย์ถ่วงของร่างกายคน หากไม่สามารถตั้งตรงได้ แล้วจะมีปัญญาอะไรไปเป็นสุดยอดฝีมือ?

————