ถึงแม้เย่เฉินจะอายุยังน้อย แต่ก็ไม่ใช่คนโง่

ฟ่านหลินยวนนึกว่าจะหลอกเขาได้ แต่จริงๆแล้ว เขาได้ระแวดระวังกับ8คนนี้อยู่ตลอดเวลา

เพราะว่า สำหรับเย่เฉินแล้ว เขาไม่ได้คิดจะเอา8คนนี้มาทำงานให้เลยด้วยซ้ำไป

ส่วนเหตุผลนั้น ก็คือไม่เห็นคนพวกนี้อยู่ในสายตา ง่ายๆ เท่านั้นเอง

จากพลังของพวกเขา ต่อให้มาเคารพตนเองคนเดียว แล้วจำอะไรให้ตนเองได้?

ก็แค่หมา8ตัวที่ปากดีก็เท่านั้นเอง！

กับหมาแบบนี้ เขาไม่เสียดาย

แต่ว่า ใบหน้าเขาก็ยังคงยิ้มอย่างสนุกสนาน แล้วเดินมาตรงหน้าราชาบู๊ทั้งแปด

“พวกมึงจะเคารพกูคนเดียวจริงๆ ใช่ไหม? ”

ฟ่านหลินยวนนำทีมทั้ง8คน พูดพร้อมกันว่า “พวกเรายอมเคารพรับใช้อาจารย์ทั้งชีวิต！”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มถามเบาๆ ว่า “แล้วถ้ากูไม่ให้พวกมึงมาคำนับล่ะ พวกมึงจะทำอย่างไร? ”

“เอ่อ……..”

พวกฟ่านหลินยวนก็มองไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะตอบกลับมาแบบนี้

“ไม่ให้คำนับงั้นหรือ? จะเสแสร้งหรือ? ”

ฟ่านหลินยวนก็คิดในใจ ตนเองก็ได้เตรียมที่จะโจมตีเย่เฉินเรียบร้อยแล้ว

ดังนั้นเขาคุกเข่าขยับไปข้างหน้า คลานมาที่เท้าของเย่เฉิน แล้วก็คำนับลงที่เท้า ปากก็พูดสะอื้นว่า “อาจารย์เย่ครับ ชีวิตผมนี้ไม่เคยยอมให้ใคร คุณเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมยอมทั้งใจ！ขอให้คุณเมตตาผม และพวกศิษย์น้องผมด้วยเถอะ ให้โอกาสให้ผมได้รับใช้คุณ！ต่อให้พวกเราจะมีฝีมือด้อยกว่าคุณนับหมื่นเท่า แต่ในโลกนี้ ก็ถือว่าเป็นคนมีฝีมืออยู่เหมือนกัน ขอให้อาจารย์เย่อย่าได้รังเกียจเลย”

เย่เฉินก็หัวเราะพุ่งออกมา “มารับใช้กู ไม่ได้ดูกันที่พลังความสามารถ แต่ดูที่นิสัยใจคอ นิสัยแย่ล่ะก็ สำหรับกูแล้ว ไม่มีโอกาสอะไรทั้งนั้น”

พูดจบ เขาก็มองฟ่านหลินยวน แล้วพูดเสียงขรึมว่า “ดูตัวมึงเองสิ อย่าตาอย่างกับโจร ฟันก็เหยิน ปากแหลมลิ้นยาว ผอมจนหนังหุ้มกระดูก หน้าตาโจรของแท้เลย เก็บเอาคนอย่างมึงมาเป็นลูกน้อง กูไม่ต้องการแล้วล่ะมั้ง หน้าตากูในสังคมอะ? ”

ฟ่านหลินยวนไม่คิดเลยว่า ตนเองก็ได้ก้มหัวให้เย่เฉินไปแล้ว ไอ้นี่มันยังมาประชดตนเองได้อีก มาทับถมตนเองอีก มันชั่วช้าจริงๆ ！

พอคิดถึงจุดนี้ เขาเห็นแย่เฉินกำลังมีทีท่าได้ใจ สองมือไพล่หลัง ก็รู้ได้ว่า โอกาสที่ตนเองจะลอบโจมตีได้มาถึงแล้ว！

จากนั้นเขาก็โจมตีไปยังเย่เฉิน มือซ้ายก็เผยมีดพกสีดำคมกริบออกมา พุ่งไปยังขาทั้งสองของเย่เฉิน

เย่เฉินก็ยิ้มเย็นๆ ใส่เขา ไม่ได้หลบหลีกอะไร ยืนพูดนิ่งๆ อยู่ตรงนั้นว่า “มา กูจะยืนให้มึงแทงนิ่งๆ ที่นี่แหละ！”

ฟ่านหลินยวนไม่คิดเลยว่าเย่เฉินจะมองแผนตนเองออก และไม่คิดเลยว่าไอ้หมอนี่จะดูถูกศัตรูเพียงนี้ ถึงได้ไม่หลบหนีเลย！

นี่มันเป็นมีดพกที่อาบยาพิษและสารกัมมันตภาพรังสีเลยนะ แค่ถูกผิวหนังก็ต้องตายแน่นอน！

ดูเหมือนว่าไอ้หนุ่มนี่จะไม่มีประสบการณ์ในยุทธภพเลย ตายก็ไม่น่าเสียดายหรอก！

จากนั้นเขาก็แสยะยิ้ม แล้วพูดเสียงขรึมว่า “ไอ้ลูกเต่า มึงทำแขนขวากู ยังบอกว่าหน้าตากูเหมือนโจรอีก วันนี้กูจะเอาชีวิตมึงมาชดใช้！”

พูดจบ คมมีดของเขาก็พุ่งมาทางเย่เฉิน

แต่ว่า เรื่องแปลกมันเกิดขึ้นอีกแล้ว！

เขาไม่คิดเลยว่า ตอนที่คมมีดตนเองห่างจากขาของเย่เฉินไม่ถึงมิลลิเมตรนั้น ก็เหมือนกับชนเข้ากับกำแพง ต่อให้ตนเองใช้พลังทั้งหมดที่มี ก็ไม่อาจจะทำให้มีดบาดเข้าไปข้างหน้าได้แม้แต่น้อย！

“นี่มัน……นี่มันอะไรกันเนี่ย？！”

————