ในขณะนี้ ซ่งหวั่นถิงได้ขับรถกลับไปถึงที่คฤหาสน์ตระกูลซ่ง

ระหว่างทางกลับ เธอนึกถึงการจูบที่กล้าหาญของเธอที่ให้กับเย่เฉินในเมื่อกี้ หัวใจของเธอยังคงเขินอาย

อันที่จริง ซ่งหวั่นถิงไม่ใช่ผู้หญิงที่กระตือรือร้นในความรัก ไม่ใช่เป็นฝ่ายที่ชอบรุกก่อน

ตั้งแต่เล็กจนโตมีคนนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ แต่เธอไม่เคยชอบผู้ชายที่มาจีบเธอเลย

ไม่เพียงแค่นั้น ก่อนที่เธอได้พบกับเย่เฉิน เธอไม่เคยชอบใครเลยด้วยซ้ำ

แต่ตัวเธอเองก็คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เธอตกหลุมรักเย่เฉิน เธอจะควบคุมไม่ได้เช่นนี้

หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของสตรีคนโตในตระกูลแรกของจินหลิงจะกลายเป็นเรื่องตลกของจินหลิงทั้งหมดในไม่ช้า

เพราะว่า ในสายตาของคนทั่วไป ผู้หญิงจะไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวแบบนี้ได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น จูบที่เธอมอบให้กับเย่เฉินคือจูบแรกที่เธอได้เก็บมายี่สิบหกปี

อย่างไรก็ตาม ซ่งหวั่นถิงไม่รู้สึกเสียใจภายหลังที่ทำแบบนั้นเลย

ในเวลาเดียวกัน เธอยังตัดสินใจในใจว่า จะใช้เวลาและการปฏิบัติจริงเพื่อพิสูจน์ให้เย่เฉินเห็นว่าทุกอย่างที่เธอพูดนั้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอเต็มใจที่จะรอเขาและเธอก็จะรอตลอดไป

เมื่อซ่งหวั่นถิงกลับถึงบ้าน ขณะที่ซ่งหวั่นถิงขับรถเข้าไปในลานบ้าน ลุงวีก็รีบเดินมาและพูดด้วยความเคารพ "คุณหนู คุณจอดรถของคุณไว้ที่นี่ก็พอแล้ว ผมจะช่วยคุณจอดรถในโรงรถเอง"

ซ่งหวั่นถิงพูดว่า "ไม่ต้องแล้วลุงวี ฉันจอดเองได้ ลุงไปทำหน้าที่ของลุงเถอะ"

ลุงวีรีบพูดว่า "ทำแบบนี้ได้ไงล่ะคุณหนู ตอนนี้คุณเป็นผู้นำของตระกูลซ่ง หลายสิ่งหลายอย่างต่อไปคุณปล่อยให้คนใช้อย่างพวกเราทำเถอะ"

ขณะที่เขาพูด ลุงวีก็พูดเบาๆอีกครั้ง"คุณหนู คุณท่านรอคุณอยู่"

เมื่อเธอได้ยินว่าคุณปู่ยังรอเธออยู่ ซ่งหวั่นถิงก็พยักหน้าอย่างเร่งรีบ ทิ้งรถให้ลุงวี หยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

ในเวลานี้ สมาชิกตระกูลซ่งทุกคนกำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกของตระกูลซ่ง

แม้ว่างานวันเกิดของซ่งหวั่นถิงจะจบลง แต่ก็ไม่มีใครกล้าจากไปเพราะคุณท่านซ่งยังไม่ได้บอกให้ไป

และผู้ที่ใส่ใจทุกคนก็พบว่าครั้งนี้ คุณท่านซ่งไม่ได้นั่งที่นั่งหลักด้วยซ้ำ

การออกแบบห้องประชุมของตระกูลซ่งนั้นคล้ายกับห้องประชุมของบริษัทขนาดใหญ่ มีที่นั่งหลักอยู่ด้านหน้า และมี 18 ที่นั่งทางด้านซ้ายและด้านขวาของที่นั่งหลัก

โดยปกติคุณท่านซ่งจะต้องนั่งบนที่นั่งหลักเพียงที่นั่งเดียว แต่คราวนี้ เขาเลือกนั่งทางด้านขวามือของที่นั่งหลัก

ทุกคนรู้ดีว่า เขาเหลือที่นั่งหลักไว้ให้ซ่งหวั่นถิง

ซ่งหรงวี่และพ่อของเขาซ่งเทียนหมิงนั่งอยู่ตรงข้ามชายชราโดยใบหน้าเฉยชา

สิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้ เป็นเหมือนฝันร้ายสำหรับสองพ่อลูก

และฝันร้ายนี้ยังไม่ตื่น และมันก็จะไม่มีวันตื่น

คุณท่านซ่งต้องการดันซ่งหวั่นถิงขึ้น แม้ว่าสองพ่อลูกอยากจะห้าม พวกเขาก็ห้ามไม่ได้

เพราะว่า ปัจจุบันคุณท่านซ่งยังคงมีร่างกายที่แข็งแรง ไม่เพียงแต่มีวิจารณญาณที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถในการควบคุมที่แข็งแกร่งอีกด้วย

ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าสองพ่อลูกจะมีความคิดเห็น แต่พวกเขาก็ไม่อาจฝ่าฝืนการตัดสินใจของคุณท่านได้

ตราบใดที่เขาอยู่ที่นั่น ซ่งหวั่นถิงก็จะมีที่พึ่งที่แข็งแกร่ง