เมื่อกี้ที่นายหญิงใหญ่ล้มกระทบกระดูก หมอตรวจดูโดยด่วนและคิดว่าเธอจะต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์

เนื่องจากนายหญิงใหญ่มีอาการปวด แพทย์จึงฉีดเข็มปิดและยาแก้ปวดแก่เธอ

คุณชายขงรู้สึกละอายใจและตามแม่ของเขาไปที่ห้องผู้ป่วยของนายหญิงใหญ่

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องผู้ป่วย พ่อของเขาข่งลิ่งเช่อก็เดินขึ้นไป ยกมือขึ้นตบหน้าเขาอย่างรุนแรง และตะโกนว่า "ไอ้เวร ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ! โชคดีที่คุณย่าของแกไม่เป็นอะไรมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะลอกหนังของแกแน่นอน!”

ตั้งแต่เล็กจนโต คุณชายขงไม่เคยถูกตี ถูกพ่อตบหน้าอย่างกะทันหัน คนทั้งคนตะลึงและรู้สึกน้อยใจมาก

เมื่อนายหญิงใหญ่เห็นเขาตีหลานชายของเธอ เธอรู้สึกปวดใจเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงพูดว่า "พอแล้ว ลิ่งเช่อเสี่ยวหลงยังเด็กอยู่ แม้ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่ค่อยดี แต่ก็พอเข้าใจได้"

คุณท่านซ่งไม่ได้ใจกว้างเหมือนนายหญิงใหญ่ เขาจ้องไปที่คุณชายขง และพูดอย่างเย็นชาว่า "ถึงแม้จะยังเด็กเขาก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ยังจะสามารถคาดหวังอะไรจากเขาได้ ?"

เมื่อคุณชายขงได้ยินสิ่งนี้ ขาของเขาก็สั่นเทา

เขาไม่กลัวพ่อตีตัวเอง แต่เขากลัวปู่จะปฏิเสธตัวเอง

เพราะถ้าปู่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเองมากจริงๆ ก็จะส่งผลอย่างมากต่อสถานะในอนาคตของเขาในตระกูล

เมื่อข่งลิ่งเช่อได้ยินเช่นนี้พ่อของเขาพูดแบบนี้ ในใจยิ่งโกรธลูกชายที่ไม่กตัญญูคนนี้มากขึ้นไปอีก ดังนั้นเขาจึงโบกมือแล้วตบเขาอีกครั้ง ตะโกนว่า “ไม่ ไอ้สารเลว ถ้ามีครั้งหน้าอีก ผมจะหักขาของคุณ!”

คุณชายขงปิดใบหน้าทั้งสอง น้อยใจและพูดอย่างสะอึกสะอื้น “ปู่ครับ พ่อครับ ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ และจะไม่ทำผิดพลาดแบบนี้อีก!”

คุณท่านส่งเสียงอย่างเย็นชา "ฉันไม่เหมือนคุณยายของแก เธอเอาใจหลานเหล่านี้มากที่สุด แต่หลักการของฉันในการทำสิ่งต่างๆนั้นเด็ดขาดเสมอ หากคุณมีครั้งหน้า งั้นก็ไปจากเย่นจิง และไม่ต้องกลับมาอีก!"

คุณชายขงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวด้วยความเคารพ“ท่านปู่ ไม่ต้องห่วง คราวหน้าจะไม่มีอีกแล้ว”

สีหน้าของคุณท่านผ่อนคลายลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

นายหญิงใหญ่บ่นเล็กน้อย "พวกคุณสองคนก็จริงๆเลย คนหนึ่งตีเด็ก อีกคนดุว่าเด็ก และเดี๋ยวเด็กก็จะเข้ารับการผ่าตัดแล้ว!"

คุณชายขงเห็นย่าของเขาปกป้องตัวเองแบบนี้ น้ำตาสองสามหยดไหลออกมาอย่างน้อยใจ เดินไปที่เตียงของนายหญิงใหญ่ นั่งลงยองๆ จับมือนายหญิงใหญ่แล้วพูดว่า "คุณย่าขอโทษ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเสี่ยวหลง.. ."

นายหญิงใหญ่รีบเอื้อมมือไปช่วยเขาเช็ดน้ำตาและพูดว่า “การรู้ข้อผิดพลาดและสามารถปรับปรุงได้ คุณย่าไม่โทษแกหรอก”

ในเวลานี้ ผู้เชี่ยวชาญด้านระบบทางเดินอาหารก้าวเข้ามาและพูดว่า "คุณท่าน คุณผู้ชาย คุณชายเตรียมตัวสำหรับการผ่าตัด"

ข่งลิ่งเช่อพยักหน้าและพูดกับคุณชายขง"นี่เป็นการผ่าตัดเล็กๆน้อยๆ ตามหมอไปเองละกัน ฉันจะอยู่ที่นี่ดูแลคุณย่า"

คุณชายขงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและเห็นด้วยอย่างเชื่อฟัง

เมื่อนายหญิงใหญ่เห็นเช่นนี้ เธอก็รีบพูดกับตงซิ่วหัวว่า “ซิ่วหัว คุณอย่ามาเฝ้าฉันเลย รีบตามไปดู”

ตงซิ่วหัวก็ไม่วางใจมากนักที่จะปล่อยให้ลูกชายของเธอเข้ารับการผ่าตัดเพียงลำพัง เธอจึงรีบพูดว่า “โอเค แม่ ฉันจะไปกับเสี่ยวหลง”

หลังจากที่สองแม่ลูกตามหมอไป ข่งลิ่งเช่อพูดกับคุณท่านด้วยความละอายว่า “พ่อครับ ผมขอโทษ ผมสอนลูกไม่ดีเท่าที่ควร…”

คุณท่านโบกมือและพูดว่า "เสี่ยวหลงอายุเกือบ 28 ปีแล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องสร้างครอบครัวแล้ว ถ้าผู้ชายไม่แต่งงาน เขาจะไม่มีวันโต รีบไปหาผู้หญิงที่เหมาะกับเขา ให้เขารีบแต่งงานเถอะ!"

ข่งลิ่งเช่อรีบพูดว่า "พ่อ ผมกับซิ่วหัวได้เลือกคนที่เหมาะสมสำหรับเขาแล้ว เป็นลูกสาวของตระกูลซ่งในจินหลิง เด็กผู้หญิงไม่เพียงแต่สวยและใจดี มีความรู้ แต่ยังมีความสามารถมากอีกด้วย เมื่อไม่นานมานี้ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับตระกูลหลี่เจียเฉิงในฮ่องกง สิ่งที่ผมคิดคือหลังจากแต่งงานกับตระกูลซ่งแล้ว ทำให้ตระกูลซ่งกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน ซึ่งในกรณีนี้ ก็เท่ากับความสามารถของบ้านเราได้พัฒนาต่อไปในเจียงหนาน”

คุณท่านพยักหน้า “เป็นความคิดที่ดีที่จะข้ามเมืองที่ยากที่จะเข้าถึงอย่างประตูเมืองสี่เก้า และไปบุกเบิกที่เจียงหนาน นี่เป็นความคิดที่ดี รีบไปทำเถอะ!”