ต่อให้เอาเรื่องต้องตัดสัมพันธ์แม่ลูก ตัดสัมพันธ์พ่อลูกมาบีบบังคับ ก็ต้องบีบลูกชายให้ยอมให้ได้

ขณะนี้ซุนหงเหว่ยกลับพูดอย่างกระโชกกระชากว่า “ในเมื่อพ่อแม่ไม่เคารพการตัดสินใจของผม งั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก พ่อแม่บอกว่าจะตัดความสัมพันธ์ งั้นก็ตัดไปเลย! ”

เมื่อสวีลี่ฉินได้ยินคำพูดนี้ ก็โมโหทันใด กล่าวอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ไอ้ไร้จิตสำนึก ฉันเลี้ยงแกมาแล้วยังลอบกัดฉันอีก คิดไม่ถึงว่าเพื่อผู้หญิงชั้นต่ำแบบนี้ แล้วแกจะยอมตัดความสัมพันธ์กับฉัน พวกเราเลี้ยงแกเสียข้าวสุกจริงๆ! ”

ซุนหงเหว่ยกล่าว “ขอโทษครับแม่ ผมไม่อยากให้ชีวิตจากนี้ไปถูกแม่บงการ”

ซุนเต๋อวั่งก็กล่าวอย่างเกรี้ยวกราดไม่หยุด “ไอ้เด็กเปรต ถ้าวันนี้แกไปนะ ต่อไปทรัพย์สินของครอบครัวจะไม่มีของแกแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว! แกคิดให้ดีๆ!”

ซุนหงเหว่ยกล่าว “ไม่เป็นไร ผมไม่ต้องการแล้ว”

พูดจบ ก็จูงมือเสี่ยวม่านไป

สวีลี่ฉินเห็นเหตุการณ์ ก็ด่าอย่างไม่หยุดยั้ง เรียกญาติและเพื่อนคนอื่นมา “รีบช่วยฉันขวางไอ้ไร้จิตสำนึกนี่ วันนี้ไม่ว่าจะยังไงก็ให้เขาไปไม่ได้! จะไปก็ได้ ให้หญิงชั้นต่ำนี่รีบไสหัวไปซะ!”

เพิ่งพูดจบ คนของตระกูลซุยล้อมสองคนอีกทั้งเย่เฉินคู่สามีภรรยาทั้งสองไว้

สวีลี่ฉินรีบเดินมาที่ด้านหน้าของจางเสี่ยวม่าน ยกมือขึ้นตบหน้าเธอ ด่าอย่างเกรี้ยวกราด “แกไอ้นางจิ้งจอก ใช้ยาเสน่ห์อะไรให้ลูกชายฉัน? ถ้ายังไม่ไปจากลูกชายฉัน เชื่อมั้ยว่าฉันตบแกตายได้นะ!”

จางเสี่ยวม่านไม่คาดคิด ว่าจู่ๆแม่ของซุนหงเหว่ยจะลงไม้ลงมือกับเธอ เธอจับหน้าตัวเองอย่างเสียใจ แล้วกล่าว “ป้า ฉันคบกับหงเหว่ยมาหลายปีแล้ว เราทั้งสองรักกันจริง ขอร้องเติมเต็มให้เราเถอะนะ!”

“ฉันเติบเต็มแกบ้าไรล่ะ!” เมื่อสวีลี่ฉินได้ยินเธอบอกว่าตนกับลูกชายรักกันจริงๆ ก็ยิ่งโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ยกมือขึ้นมาแล้วตบเธอไปอีกครั้ง

ขณะนี้เย่เฉินได้ยื่นมาไปจับข้อมือของเธอไว้ ดูแคลนว่า “พอประมาณก็พอแล้ว ถ้ายังไม่จบ อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ”

สวีลี่ฉินด่าทันที “แกเป็นใคร? กล้าดียังไงมาเสือกเรื่องฉัน?”

เย่เฉินดูแคลน “เธอคือเพื่อนของภรรยาผม คุณไม่เพียงตบเธอไม่ได้ แล้วยังต้องให้เกียรติเธออีกด้วย ผมให้เวลาสามวินาทีในการขอโทษ ไม่งั้นเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้รับผิดชอบเองนะ”

“ถุย!” สวีลี่ฉินในหัวคิดแต่เรื่องเงินสินเดิมฝ่ายหญิง50ล้านที่ประธานเซว์ให้กับลูกสาว ตอนนี้ต่อให้เทพเจ้าปรากฏกาย เธอก็ไม่มีทางยอมแพ้ ด้วยเหตุนี้เองเธอจึงชี้หน้าด่าเย่เฉิน “แกก็แค่มีรถสองคันไม่ใช่หรอ? แล้วจะยังอวดเก่งอะไรอีก? แกคิดว่าแกเป็นใคร กล้าเสือกเรื่องฉัน? กล้าเสือกเรื่องของครอบครัวฉัน? จะบอกให้นะ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับแกเลย ถ้าแกกล้าเข้ามาเสือก อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแกนะ!”

เย่เฉินหัวเราะ “ไม่เกรงใจผม? ไอ้แก่สารเลว ไม่เพียงปากร้าย แต่ยังโอหังอีกด้วยนะเนี่ย!”

“มึงแม่งเรียกกูว่าอะไรนะ?!” เมื่อสวีลี่ฉินได้ยินเย่เฉินด่าเธอว่าไอ้แก่สารเลว ก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา

ปกติเธอดูแลผิวหนังอย่างดีที่สุด เงินที่ใช้ไปกับการดูแลผิวหน้า มากกว่าสิบเท่าของหม่าหลันอีก

ปกติ ทุกคนล้วนชมเธอ ว่าเธอดูแลดี ไม่แก่เลยแม้แต่น้อย สุดท้ายพอมาถึงเย่เฉิน นึกไม่ถึงว่าจะด่าเธอว่าไอ้แก่สารเลว จะให้เธอไม่โมโหได้อย่างไรกัน

ถึงขั้นอดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าไป แหกปากของเย่เฉินเสียให้ได้

ตอนนี้ซุนเต๋อวั่งก็เกรี้ยวกราดมากเช่นกัน กล่าวอย่างดูแคลนว่า “คุณชายเย่ คุณทำเกินไปแล้วนะ คิดว่าตัวเองมีเงินรถเน่าๆสองคัน แล้วตระกูลซุนของเราจะกลัวคุณงั้นเหรอ? จะบอกให้นะเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ถ้าคุณกล้ายุ่งล่ะก็ ผมจะให้คุณสลบแล้วไปจากโรงแรมฮิลตัน!”

————