ตอนเจ้าไห่เฉาพุ่งหมัดเข้าหาเย่เฉิน ในใจคิดดูถูกเย่เฉินสารพัด

เขาใส่แรงเต็มที่กับหมัดนี้ เขาเองเชื่อมั่นว่าหมัดนี้ของเขาจะสามารถเอาชนะเย่เฉินต่อหน้าทุกคนได้

ต้องยอมรับจริงๆว่า เจ้าไห่เฉามีฝีมือพอตัวอยู่

เพราะเคยได้แชมป์ซานดาทั่วประเทศมาแล้ว คนธรรมดาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาจริงๆ

หมัดเขาทั้งเร็วและแรง ขนาดฉินเอ้าเสวี่ยนที่ฝึกซานดามาหลายปียังไม่ทันได้ตั้งตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉินกางกับฉินเอ้าตงเลย

แต่ว่าความเร็วที่เจ้าไห่เฉาภูมิใจหนักหนานั้น ในสายตาเย่เฉินแล้วไม่ต่างอะไรกับจังหวะช้าลง ไม่น่ากลัวเลยสักนิด

แถมในสายตาเขาแล้ว หมัดนี้ยังดูไม่มีฝีมืออะไรเลยด้วย

ต่อให้ตนยืนนิ่งให้เขาชกมาเต็มๆ ก็ทำร้ายตนไม่ได้หรอก

แต่ต่อให้ไม่มีผลอะไรกับตน เย่เฉินก็ไม่มีทางให้ไอ้หมอนี่ชกโดนเขาหรอก

ดังนั้นในจังหวะที่หมัดเจ้าไห่เฉากำลังจะชกโดนหน้าเขา กลับยกหมัดขึ้นกันหมัดนั้นออกไป

หมัดของเย่เฉินเร็วประหนึ่งระเบิดหลุดจากฐาน ไม่ใช่อะไรที่เจ้าไห่เฉาจะทันรู้ตัวเลย

ในตอนที่เจ้าไห่เฉาคิดว่าหมัดตนคงจะชนะเย่เฉินได้ จู่ๆก็รู้สึกว่าหมัดขวาของตนเหมือนชกโดนหมัดเหล็ก เสียงปะทะดังพลั่ก จากนั้นมีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด รวมถึงเสียงกระดูกแตกดังตามมา

ต่อหน้าหมัดของเย่เฉิน หมัดของเขาอ่อนปวกเปียกมาก พอหมัดหนึ่งออกไป กำปั้นนี้ก็กลายเป็นขยะทันที

เจ้าไห่เฉาจับหมัดขวาที่กระดูกแตกร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด และมองเย่เฉินอย่างไม่เชื่อสายตา

เขาคิดไม่ออกจริงๆว่า ทำไมหนุ่มน้อยคนนี้ถึงมีฝีมือน่ากลัวจนแทบจะเรียกว่าเป็นสัตว์ประหลาดแบบนี้

หมัดเดียวก็ฉายฝีมือแข็งแกร่งปานนี้ออกมา นี่มันเกินขอบเขตที่เขาจะรับได้เลย

เย่เฉินมองเขา เยาะเสียงใส่อย่างไม่แยแสว่า “ฝีมือแค่นี้ อยากจะเป็นแชมป์โลก ยังห่างไกลนัก มีเวลาเที่ยวกร่างไปทั่ว สู้เอาไปฝึกฝนดีกว่า จะได้ไม่ทำตัวขายหน้าใครเขา”

ถึงเจ้าไห่เฉาจะโกรธแค้นเย่เฉินแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าหือกับเย่เฉินอีก ได้แต่รีบไปจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ฉินเอ้าเสวี่ยนบอกเย่เฉินยิ้มๆว่า “อาจารย์เย่ ตอนนี้คุณเป็นโค้ชฉันแล้วนะคะ คุณจะแนะแนวกลยุทธ์ให้ฉันเมื่อไหร่ดีล่ะ?”

เย่เฉินยิ้มถามเธอ “แข่งนัดหน้าวันไหน?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบตอบ “นัดหน้าบ่ายวันมะรืนค่ะ”

เย่เฉินถามอีก “นัดต่อไปแข่งกันใคร?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนคิดๆ ก่อนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันอยู่ทีมห้า ตามหลักแล้วจะแข่งกับนักกีฬาทีมหก นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามอยู่ทีมหก ฉันได้แข่งกับเธอในนัดต่อไปแน่!”

เย่เฉินถามอีก “นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามเป็นใคร?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบบอก “นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามคือเฉียนอานน่าที่มาจากบราซิล…พระเจ้า ฉันเอาชนะเธอไม่ได้แน่…”

————