ดังนั้นท่าฟาดขาของเธอครั้งนี้ เร็วมากแถมยังแรงมากด้วย!

เดิมเฉียนอานน่าไม่เห็นท่าฟาดขาของฉินเอ้าเสวี่ยนอยู่ในสายตาเลย เพราะเธอวิเคราะห์ฝีมือฉินเอ้าเสวี่ยนมาก่อน รู้ว่าฉินเอ้าเสวี่ยนไม่มีวี่แววจะเอาชนะตนได้ เธอเลยยื่นสองมือออกไปสกัดโดยอัตโนมัติ!

ในเวลาเดียวกัน ในใจเธอคิดแผนรับมือไว้เรียบร้อยแล้ว

สองมือจับขาของฉินเอ้าเสวี่ยนไว้ และออกหมัดขวาไปโจมตีที่หน้าแข้งขวาของเธอ ขอเพียงการโจมตีครั้งนี้มีผล จากนั้นก็ตวัดขาซ้ายกวาดพื้น มังกรสะบัดหางไปอีกหน่อย แบบนี้ต้องทำให้ฉินเอ้าเสวี่ยนล้มกองกับพื้นได้แน่!

แต่ว่า เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ท่าฟาดขาท่านี้ของฉินเอ้าเสวี่ยนจะทำให้เฉียนอานน่าเกิดความหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!

สองฝ่ามือ สองแขนของเฉียนอานน่ารู้สึกถึงแรงมหาศาลที่ถาโถมเข้ามาฉับพลัน จากนั้นเสียงสะท้านดังขึ้น ตัวเธอลอยกระเด็นออกไป จนออกนอกเวทีแข่งขัน!

ผู้ชมในสนามแข่งต่างพากันมองตาค้าง!

ใครๆต่างคิดไม่ถึงว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนที่ไม่มีชื่ออะไรกลับโจมตีจนนักแข่งตัวเก่งเบอร์สามกระเด็นออกนอกเวทีแข่งขันเลย!

แถมเฉียนอานน่าในตอนนี้ยังบาดเจ็บไม่เบาเลย เธอนอนนิ่งบนพื้นนอกเวทีแข่ง พยายามอยู่หลายครั้งก็ยังไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

โค้ชของเธอรีบเข้ามาดู และคุยกับเธอสองสามคำ จากนั้นหันไปบอกกรรมการทันทีว่า “พวกเรายอมแพ้!”

“ยอมแพ้?!”

ทุกคนในที่นั้นพากันตกตะลึง!

นี่คือ…ยอมแพ้แล้ว?!

ทุกคนยังไม่เคยเห็นการแข่งที่เร็วขนาดนี้มาก่อนเลย ฉินเอ้าเสวี่ยนใช้แค่กระบวนท่าเดียว การแข่งก็จบลงแล้ว

ฉินกางยังทำหน้างงเลย

ลูกสาวตนเก่งแค่ไหน พ่ออย่างเขารู้ดีที่สุด เดิมคิดว่าวันนี้ลูกสาวต่อให้มีการชี้แนะจากอาจารย์เย่เฉิน แต่อยากเอาชนะเฉียนอานน่าก็ยังถือว่ายากลำบากอยู่

แต่ไม่คิดเลยว่า จะชนะได้ง่ายดายแบบนี้

เย่เฉินยืนยิ้มอยู่ข้างๆ สีหน้าเขากลับไม่มีวี่แววของความตกใจหรือตื่นเต้นเลย

เพราะเขารู้มานานแล้วว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนในตอนนี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว

ฝีมือของเธอในตอนนี้เรียกได้ว่าเหนือชั้นกว่าเฉียนอานน่า และยังเหนือชั้นกว่าอิโตะ นานาโกะซึ่งเป็นตัวเก็งและนักแข่งตัวเก่งเบอร์หนึ่งเลยด้วย!

เมื่อกี้ตอนเห็นอิโตะ นานาโกะ เย่เฉินดูฝีมือเธอแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัว ก็แค่ลูกศิษย์คนพอมีฝีมือที่ฝึกจนถึงระดับสุดก็เท่านั้นเอง

ฉินเอ้าเสวี่ยนก่อนหน้านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอจริงๆ แต่ตอนนี้เธอต่างหากที่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินเอ้าเสวี่ยน!

ณ วินาทีนี้ อีกเวทีแข่งขันหนึ่ง อิโตะ นานาโกะพึ่งเริ่มการแข่งขันของเธอ!

เธอโชคดีมาก คู่ต่อสู้ในครั้งนี้ไม่ติดอันดับท็อปห้าของรายชื่อนักแข่งตัวเก่งด้วยซ้ำ ฝีมืออ่อนกว่าเธอมากนัก

แต่เพราะเธอเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องอาการบาดเจ็บของยามาโมโตะ คาซึกิซึ่งเป็นอาจารย์ตน ทำให้ใจลอยเล็กน้อย ฝีมือเลยลดทอนลงไปเหมือนกัน

แถมในใจเธอยังผุดภาพเย่เฉินเป็นระยะๆ

ถึงเย่เฉินจะทำร้ายอาจารย์เธอจนได้รับบาดเจ็บ และยังจะสลักคำพูดกลางหน้าผากเขาอีก ทำให้เธอโกรธแค้นมาก แต่เธอก็ยังอดคิดถึงฝ่ามือนั้นของเย่เฉินที่เอาชนะอาจารย์ตนไม่ได้!

นั่นเป็นวิชาอะไรกันนะ?!

ทำไมถึงมีพลังแข็งแกร่งอย่างน่าประหลาดแบบนี้?!

————