บทที่132คุณล้มละลายแล้ว(2)

เหมยผิงจับที่ใบหน้าพร้อมกับตกตะลึง จากนั้นเขาก็ตะโกนด้วยความโกรธ

“ไอ้ขยะ แกกล้าตบกูได้ยังไง?”

เย่เฉินยิ้มเยือกเย็นแล้วกล่าวว่า “ตบแกแล้วยังไง ตบแก แกก็ต้องทนสิ! ”

พูดจบ ก็ฟาดไปอีกครั้ง ทำให้ใบหน้าของเหมยผิงบวมเฉ่งขึ้นมา

แม้ว่าเซียวชูหรันจะรู้สึกรังเกียจเหมยผิง แต่เมื่อเห็นเย่เฉินตบเขาสองครั้งติดต่อกัน ในใจก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย และรีบพูดว่า “เย่เฉิน คุณกำลังทำอะไรนี่….. ฉันเคยบอกคุณแล้วว่า อย่าลงมือทำร้ายคนอื่นโดยพลการ?”

สิ่งที่เธอกังวลไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องการร่วมลงทุน แต่เป็นเรื่องที่เย่เฉินจะถูกเหมยผิงแก้แค้น เพราะถึงยังไงเหมยผิงก็เป็นเจ้าของธุรกิจที่มีชื่อเสียง ความแค้นที่โดนตบคงจะไม่ยอมกล้ำกลืนฝืนทนแน่นอน?

เป็นดั่งที่ว่า เหมยผิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เปิดเผยธาตุแท้ ชี้ไปที่เซียวชูหรันแล้วกล่าวว่า “คนแซ่เซียว ความแค้นของสามีคุณในวันนี้ ถ้าหากคุณไม่ชดใช้ด้วยร่างกายของคุณล่ะก็ ผมจะฆ่ามันให้ตาย ให้มันหายไปจากโลกนี้เลย!”

เมื่อเซียวชูหรันได้ยินคำว่า ชดใช้ด้วยร่างกาย ทันใดนั้นเธอก็กล่าวด้วยความโกรธ “คุณมันไร้ยางอาย! ”

“ไร้ยางอาย?” เหมยผิงกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น “อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่า คุณถูกตระกูลเซียวไล่ออกจากตระกูลนานแล้ว คุณยังนึกว่าตนเองยังเป็นคนหนูใหญ่ตระกูลเซียวอยู่อีกเหรอ? ผมจะพูดกับคุณตรง ๆ ผมเหมยผิงเป็นคนมีอำนาจในเมืองจินหลิง แค่ผมใช้เท้าเหยียบ พวกคุณทั้งครอบครัวก็ตายกันหมด ถ้าหากคุณไม่อยากให้คนในครอบครัวเกิดเรื่อง ทางที่ดีที่สุดคือปืนขึ้นเตียงผมด้วยตนเอง ถ้าหากทำให้ผมพอใจ ก็จะให้อภัยคุณ!”

เซียวชูหรันโกรธจนตัวสั่น กล่าวย่างเจ็บแสบว่า “เหมยผิง คุณมันสารเลว!”

“ผมมีอำนาจมีอิทธิพล ไร้ยางอายแล้วยังไงล่ะ?” เหมยผิงกล่าวอย่างไม่อาย

เย่เฉินยืนขึ้นมา แล้วพูดกับเหมยผิงว่า “คนแซ่เหมย คุณล้มละลายแล้ว อำนาจกับอิทธิพลที่คุณมีอยู่ คุณใช้อย่างประหยัดหน่อยน่ะ”

“แกพูดว่าอะไรน่ะ”

เหมยผิงตะลึง ยังอยู่ในภวังค์

เขากำลังจะตะโกน ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เหมยผิงไม่อยากจะรับโทรศัพท์ แต่เสียงโทรศัพท์ดังถี่เหมือนจะเกิดเรื่องอะไรร้ายแรงขึ้น

เหมยผิงยกมือชี้ไปที่เย่เฉิน และกดรับสายอย่างไม่สบอารมณ์

“ฮาโหล มีธุระอะไร…….”

“ประธานเหมย แย่แล้ว!! ผู้ถือหุ้นของบริษัทที่จะร่วมลงทุนกับบริษัทของเรา ตอนนี้ได้ถอนโครงการออกไปทั้งหมด”

“อะไรน่ะ!” สีหน้าเหมยผิงเปลี่ยนทันที “ผมจะรีบโทรหา่ทางจิงเฉิงทันที”

“รอสักครู่ ไม่เพียงแต่่จิงเฉิงที่ถอนการร่วมมือ ยิ่งไปกว่านั้นตี้เหากรุ๊ป ซึ่งมีความร่วมมือระยะยาวกับบริษัทของเรา ได้ยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดอย่างกะทันหัน แล้วยังมีประธานจ้าว ประธานหลี่ ประธานถัง…….ได้ยกเลิกสัญญาทั้งหมดเช่นกัน……”

เหมยผิงถือโทรศัพท์ไว้ในมือ ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

แต่ทางปลายสายโทรศัพท์ยังมีเสียงพูดอยู่ต่อเนื่อง

“……ตอนนี้ได้มี4บริษัทโทรมา ขอให้บริษัทเฉียนเฉิงชดใช้ค่าทำผิดสัญญา…….”

“ประธานจางของบริษัทเงินทุนห้าวเทียนได้โทรมา ขอคืนเงินกู้ที่ใช้สำหรับก่อสร้างจำนวน280ล้าน ภายในวันพรุ่งนี้ มิเช่นนั้นจะดำเนินการตามกฎหมาย และแบล็กลิสต์โครงการอสังหาริมทรัพย์ที่กำลังก่อสร้างของพวกเรา”

“ยังมี …ผู้รับผิดชอบของธนาคารCGB ธนาคารCCB ธนาคารICBC และธนาคารABC(ธนาคารจีน) ได้โทรมาทวงหนี้ บอกให้พวกเราคืนเงินกู้ทั้งหมดภายในวันพรุ่งนี้ มิเช่นนั้นจะประมูลขายสินทรัพย์ของบริษัทตามกฎหมายต่อไป……”

เหมยผิงเหงื่อแตกพลั่ก ใบหน้าขาวซีดเผือด เหงื่อออกชุ่มตัวจนเสื้อเปียกไปทั้งตัว

โลกมันบ้าไปแล้วใช่ไหม?

เขากำลังฝันร้ายอยู่ใช่ไหม?

ทำไมจู่ ๆ เรื่องซวยทุกอย่างประดังประเดเข้ามาพร้อมกัน?

ทุกบริษัทเหมือนถูกนัดหมายไว้!

มันเกิดอะไรขึ้น?

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

……