ที่เซียวชูหรันพูดกับแม่ เดิมเธอเองก็ไม่เชื่อ

เธอรู้สึกว่า เย่เฉินจริงใจกับเธอ จะนอกใจได้ยังไง?

ดังนั้นเธอเลยพูดกับหม่าหลันอย่างจริงจังว่า “แม่คะ แม่คิดมากไปแล้ว! เย่เฉินไม่มีทางนอกใจหนูหรอกค่ะ!”

“ไม่มีทาง?” หม่าหลันคิ้วเรียบตึงย้อนถามว่า “งั้นลูกบอกแม่สิ ว่าทำไมเย่เฉินต้องซื้อชุดสกินแคร์มาสามชุดด้วย? แถมยังเอากลับมาแค่สองชุด แล้วอีกชุดที่เหลือล่ะ? ไปไหน?”

เซียวชูหรันบอก “บางทีอาจจะซื้อให้เพื่อนก็ได้นี่คะ หรือช่วยเพื่อนซื้อมันก็ไม่แน่นะคะ”

“เพื่อน?” หม่าหลันพูดอย่างไม่ลังเลว่า “มีแต่คนไม่มีสมองอย่างลูกเท่านั้นแหละถึงจะเชื่อ! ของแบบนี้เห็นได้ชัดว่าซื้อให้ผู้หญิงนี่แหละ ลูกว่า คนกำพร้าอย่างเขา ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน นอกจากจะซื้อไปให้ผู้หญิงแล้ว ยังจะซื้อให้ใครได้อีก?”

สีหน้าเซียวชูหรันเริ่มกระดาก

เธอรู้ว่าแม่เธอพูดมีเหตุผลอยู่บ้าง

ที่นี่เย่เฉินไม่มีญาติที่ไหนจริงๆ และไม่มีเพื่อนผู้หญิงอะไร งั้นชุดสกินแคร์ที่เพิ่มมานั่นเขาซื้อไปให้ใครกันแน่ล่ะ?

หรือว่าจะเป็นคุณหนูซ่งหวั่นถิงของตระกูลซ่ง?

เท่าที่จำได้ ผู้หญิงคนนั้นดูจะสนใจสามีเธอไม่น้อยเลย

แต่เซียวชูหรันเองก็ไม่กล้าเชื่อว่า ซ่งหวั่นถิงเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลซ่ง แถมพึ่งขึ้นเป็นเจ้าตระกูลตระกูลซ่งได้ไม่นาน ฐานะสูงส่งขนาดนั้น ที่จินหลิง หรือแม้แต่เจียงหนาน ดูท่าจะหาผู้หญิงที่เก่งกว่าเธอไม่ได้แล้ว

ส่วนสามีตน เป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ดังนั้นตามหลักแล้ว ผู้หญิงแบบซ่งหวั่นถิงไม่น่าจะมีความสัมพันธ์พิเศษอะไรกับสามีตน

แต่ว่าใบเสร็จในมือแม่ก็แสดงผลอย่างชัดเจนว่า ใบเสร็จนี้เป็นของชุดสกินแคร์สามชุด แล้วอีกชุดนั่นซื้อให้ใครกันแน่นะ?

ในตอนที่เซียวชูหรันกำลังครุ่นคิด หม่าหลันที่ยืนอยู่ข้างๆถามเธอเสียงต่ำว่า “ลูกแม่ บอกแม่สิ ตอนนี้กับเย่เฉินน่ะไปถึงขั้นไหนกันแล้ว?”

เซียวชูหรันโพล่งถามอัตโนมัติว่า “อะไรขั้นไหนคะ?”

หม่าหลันรีบบอก “ก็เรื่องระหว่างชายหญิงนั่นไง! แม่ไม่อ้อมค้อมล่ะนะ นอนกับเย่เฉินหรือยัง?”

ใบหน้าเซียวชูหรันแดงฉับพลัน บ่นอุบอิบว่า “ยัง…ยังค่ะ”

หม่าหลันเดือดทันที “หา? ยัง?! ลูกโง่หรือเปล่าเนี่ย! ป่านนี้แล้วยังไม่ยอมมีอะไรกับเขาอีก รออะไรเนี่ย?”

เซียวชูหรันก้มหน้านิ่ง ตอบอย่างเขินอายว่า “หนู…หนูก็ไม่รู้ค่ะ…ก็แค่รู้สึกว่าเรื่องของเรามันไม่เหมือนใคร ตอนแรกก็แต่งงานเพราะคุณปู่ขอร้อง เลยไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยค่ะ…”

หม่าหลันรีบพูดอย่างจริงจังทันที “ลูกแม่! หนูโง่หรอ! ผู้ชายน่ะเขามีความต้องการนะ ลูกกลับไม่ยอมให้เขาแบบนี้ งั้นเขาหันไปหาคนอื่นแทนจะทำยังไงล่ะ? ตอนนี้เย่เฉินน่ะมีทรัพย์สินเกินร้อยล้านนะ ด้านนอกไม่รู้มียัยจิ้งจอกหน้าไม่อายกี่คนต่อกี่คนต่อแถวจ้องตะครุบเขาอยู่น่ะ!”

พอพูดถึงตรงนี้ หม่าหลันรีบบอกต่อ “ฟังแม่สักคำนะ รีบหาโอกาสจับเย่เฉินไว้ ทางที่ดีรีบมีลูกเลย ไม่งั้นวันไหนเย่เฉินโดนยัยจิ้งจอกตัวไหนคว้าไป บ้านเราจบกันแน่!”

“อีกอย่างนะ ลูกอย่าลืมล่ะว่า คฤหาสน์นี่เป็นชื่อของเย่เฉิน! เกิดวันไหนเขาเปลี่ยนใจจะขอหย่ากับลูก แล้วไล่พวกเราออกไปจะทำยังไง? แม่บอกลูกเลยนะ หัวเด็ดตีนขาดยังไงแม่ก็ไม่ยอมกลับไปอยู่บ้านหลังเก่านั่นแล้ว คฤหาสน์ Tomson Rivieraนี้ ต่อให้ตายแม่ก็ไม่ยอมออกไปหรอก!”

เซียวชูหรันยิ่งเขินอายหนักขึ้น…