กู้เย้นเจิ้งที่อยู่ข้างๆรีบยิ้มพูดกับกู้เย้นกางว่า:"ไอ้หยาน้องสาม นายพูดแบบนี้กับพี่ใหญ่ได้ยังไง? ตอนนี้พี่ใหญ่อาจจะตายได้ทุกเมื่อ ถ้าตอนนี้นายทำให้เขาโกรธจนตาย เขาแก้พินัยกรรมไม่ทัน งั้นเราคงต้องสู้กับพี่สะใภ้และหลานสาวจริงๆน่ะสิ? ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทนได้อย่างไร!"

กู้เย้นกางหัวเราะเบาๆ:"พี่รองพูดถูก ผมเกินไปเอง ผมขอโทษครับพี่ใหญ่!"

พูดจบ มองไปที่กู้เย้นจง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"พี่ใหญ่ ขอโทษนะ เมื่อกี้ผมพูดแรงเกินไปหน่อย พี่อย่าใส่ใจเลย"

กู้เย้นเจิ้งหัวเราะอยู่ข้างๆและพูดว่า:"แต่ว่าพี่ใหญ่ ถึงแม้ที่น้องสามพูดจะเกินไปหน่อย แต่เขาก็พูดความจริงทั้งนั้น พี่ลองคิดดูสิ ทรัพย์สินหลักแสนล้าน ใครจะอยากให้มันตกไปอยู่ในมือของคนนอกล่ะ? ถ้าพี่ร่วมมือกับพวกเรา พี่สะใภ้และหนานหนานที่อยู่ข้างหลังพี่ ก็ยังได้ตั้ง20% ……"

พูดถึงตรงนี้ จู่ๆสีหน้าของกู้เย้นเจิ้งก็ดูแย่มาก น้ำเสียงและเสียงของเขาก็ดูขรึมมาก กัดฟันพูดว่า:"แต่ถ้าพี่ใหญ่ไม่ให้ความร่วมมือ ผมอาจจะใจร้อน รอให้พี่ตายไม่ไหว ก็จะลงมือทำอะไรบางอย่างกับครอบครัวทั้งสามคนของพี่ ถ้าครอบครัวของพี่ทั้งสามคนตายไป ทรัพย์สินทั้งหมดในชื่อของพี่ จะเป็นของผมและน้องสาม พี่เข้าใจไหม?"

กู้เย้นจงโกรธจนไอออกมาอย่างแรง แล้วกระอักเลือดออกมาเต็มปากทันที ตัวของเขาโกรธมาก ทำให้จิงชี่ที่มีเพียงเล็กน้อยในร่างกายของเขาวุ่นวายไปหมด

เมื่อกู้ชิวอี๋และหลินหว่านชิวเห็นแบบนี้ ก็รีบก้าวเข้าไปพยุงเขา และตบหลังเบา ๆ

ณ ตอนนี้เย่เฉินทนไม่ไหวแล้ว มองไปที่กู้เย้นเจิ้ง แล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า:"คุณหมายความว่าไง? ถ้าลุงกู้ไม่ตอบตกลง คุณก็จะลงมือกับครอบครัวเขาเหรอ?"

กู้เย้นเจิ้งขี้เกียจเสแสร้งแล้ว พูดอย่างเย่อหยิ่งและดุร้ายว่า:"ไอ้หนู ไม่ว่านายจะเป็นใคร นายไม่มีสิทธิ์พูด วันนี้ฉันมาทำธุระ ดังนั้นฉันจะไว้ชีวิตนาย แต่ฉันไว้ชีวิตแค่วันเดียว เวลานี้ของพรุ่งนี้ ถ้านายยังสามารถมีชีวิตอยู่ ถือว่าหลายปีมานี้ฉันกู้เย้นเจิ้งไม่ได้อะไรเลย!"

พูดจบ เขาก็มองไปที่กู้เย้นจงทันทีและพูดอย่างเย็นชาว่า:"พี่ใหญ่ ในเมื่อพูดมาถึงนี้แล้ว งั้นผมจะไม่ปิดบังแล้ว วันนี้ที่ผมมา ผมต้องได้ทรัพย์สิน 80% ไม่เช่นนั้น อย่ามาหาว่าผมกับน้องสามไม่คำนึงถึงความเป็นพี่น้องกัน!"

กู้เย้นกางก็พูดคล้อยตามว่า:"พี่ใหญ่ พี่เป็นคนที่ใกล้จะตายแล้ว จะฝืนทนอะไรหนักหนา? พี่อาจจะตายในไม่ช้า แต่ภรรยาและลูกๆของพี่สามารถอยู่ได้หลายปี ไม่จำเป็นต้องปล่อยให้พวกหล่อนฝังไปพร้อมกับพี่หรอก?"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เย่เฉินก็โกรธทันที!

เลือดในตัวก็เดือดพลุ่งพล่านทันที!

ทันใดนั้น เขาก็ยกเท้าขึ้นอย่างรวดเร็ว และเตะไปที่หน้าท้องของกู้เย้นกางอย่างแรง!

กู้เย้นกางกับกู้เย้นเจิ้ง และบอดี้การ์ดทั้งสองคนพามา ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กู้เย้นกางก็ลอยออกไปแล้ว!

เขาลอยออกจากห้องอาหาร และล้มลงบนพื้นห้องนั่งเล่นโดยตรง ได้ยินเพียงเสียงคร่ำครวญกลางอากาศของเขา หลังจากลงพื้น เขาก็หมดสติไปทันที!

กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นพ่อของเขาถูกเตะขึ้นไปในอากาศจนหมดสติ จึงรีบเข้าไป อุ้มเขาขึ้นมา และถามอย่างร้อนรนว่า:"พ่อ พ่อ พ่อไม่เป็นไรใช่ไหม?!"

กู้เย้นเจิ้งโกรธมาก เขาชี้ไปที่เย่เฉิน และด่าว่า:"ไอ้หนู แกกล้ามาก แกไม่กลัว……"