ตอนนี้กู้เย้นเจิ้งตกใจจนตั่วสั่นแล้ว

ทำบ้าอะไรเนี่ย

เทพสงครามกับเจ้าถิ่น ที่เขาจ้างด้วยเงินเดือนสูง ถูกเย่เฉินบีบคอและคุกเข่าเรียกพ่อ นี่ก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญขนาดปืนยังเอาไม่ออกมา?

ต้องรู้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นเหมือนบรรพบุรุษของการเล่นปืน!

พวกเขาถือปืนไม่ได้ มันน่าขันราวกับว่าช่างตัดผมจับกรรไกรไม่ได้!

แต่ว่า ไม่ว่าข้อเท็จจริงจะน่าเหลือเชื่อ ไม่น่าเชื่อเพียงใด มันก็เป็นความจริงเช่นกัน

กู้เย้นเจิ้งเห็นว่าเทพสงครามกลัวเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว ไม่กล้าพูดอะไร ก็รู้ว่าถ้าวันนี้พึ่งพวกเขาคงต้องจบแน่นอน

แบบนี้ ที่ตนถูกตบหน้าเมื่อกี้ ก็ถูกตบฟรีๆเลยสิ?

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็ยิ่งขุ่นเคือง

แต่ว่า ตอนนี้เขาก็ไม่กล้าตะคอกใส่เย่เฉินเกินไป

ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงพูดอย่างโกรธเคืองว่า:"เอาล่ะ! ไอ้หนู ฉันจะจำนายไว้! ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

พูดจบ ก็พูดกับกู้เหว่ยเลี่ยงลูกชายของเขาทันทีว่า:"พวกเราไปกัน!"

เย่เฉินที่ยิ้มตลอดเวลา จู่ๆก็ตะโกนอย่างเย็นชาว่า:"ไป? ใครให้คุณไป?"

กู้เย้นเจิ้งปิดหน้าและก้าวถอยหลัง ถามอย่างสั่นเทาว่า:"นาย…..นายหมายความว่าไง!"

"ฉันหมายความว่าไง?"เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:"คุณพาสุนัขสองสามตัววิ่งไปรบกวนที่บ้านของคนอื่น ก็อยากสบัดหัวไปเลย?"

กู้เย้นเจิ้งไม่คิดว่าเย่เฉินตบหน้าตัวเองแล้ว ยังไม่ยอมอีก ดังนั้นเขาจึงถามสั่นๆว่า:"นายต้องการอะไรอีก?"

เย่เฉินพูดว่า:"คำขอของฉันง่ายมาก คุณยั่วยุฉัน ก็ต้องทำให้ฉันพอใจ มิฉะนั้น อย่าคิดว่าจะมีใครได้ออกไป"

กู้เหว่ยเลี่ยงด่าอย่างโกรธเคือง:"ไอ้หนู แกอย่าทำจนเกินไป! ไม่อย่างนั้น ขนาดแกตายยังไม่รู้เลยว่าตายยังไง!"

เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วถามว่า:"ใครให้ความกล้ากับนาย? เวลานี้แล้วยังจะกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน?"

กู้เหว่ยเลี่ยงไม่แน่ใจ แต่ยังคงกัดฟันและขู่ว่า:"ยั่วยุตระกูลกู้ของฉันแล้ว ระวังตระกูลกู้ของฉันออกคำสั่งไล่สังหารทั่วประเทศ โดยเสนอรางวัลลับๆหนึ่งพันล้านสำหรับหัวของแก!"

เย่เฉินพยักหน้า:"เด็กแสบ น่าสนใจนะ นายแต่งงานยัง?"

กู้เหว่ยเลี่ยงตกตะลึงทันที นี่มันคำถามบ้าอะไร? ทำไมจู่ๆถึงถามเรื่องนี้?

เย่เฉินเห็นว่าเขาไม่พูด ก็ยื่นมือไปจับหูเขาแน่นๆทันที แล้วบิดหนึ่งร้อยแปดสิบองศา แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า:"กูถามมึงอยู่ หูหนวกรึไง?"

กู้เหว่ยเลี่ยงรู้สึกเจ็บหูอย่างรุนแรง รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกดึงออกมาทั้งเป็น ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด:"โอ้ยๆๆ เจ็บจะตายแล้ว! รีบปล่อยฉันสิ!"

เย่เฉินออกแรงมืออีกครั้ง:"ถ้าหูของนายไม่ดี ก็ไม่ต้องเอาดีกว่า!"

กู้เหว่ยเลี่ยงกลัวเย่เฉินจะดึงหูของเขาหลุดออกมาจริงๆ ดังนั้นเขาจึงอ้อนวอนทันที:"ได้โปรดเลิกบิดเถอะ ถ้าบิดอีกมันจะหลุดแล้ว!"

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:"ตอบคำถาม!"

กู้เหว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า:"ยังไม่แต่งงาน ฉันยังไม่แต่งงาน!"

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า:"ไม่แต่งงาน ไม่มีเด็กนอกใช่ไหม?"

"ไม่มี ไม่มี!"กู้เหว่ยเลี่ยงส่ายหัวรัวๆ

เย่เฉินถามเขาต่อ:"แล้วพ่อนายมีลูกกี่คน?"

"สามคน……"

"ชายกี่คนหญิงกี่คน?"

"ฉันยังมีพี่สาวสองคน……"

"อ๋อ……"เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า:"งั้นนายก็คือลูกชายเพียงคนเดียวของพ่อนาย ใช่ไหม?"

"ใช่ ใช่ๆๆ……"