กู้เหว่ยเลี่ยงและกู้เหว่ยกวง ชายหนุ่มทั้งสองตระหนักถึงความสำคัญของเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงพากันพยักหน้าเห็นด้วย

ขั้นตอนแรกคือการแช่แข็งสเปิร์ม ซึ่งเทียบเท่ากับการหว่านเมล็ดทิ้งไว้ ต่อไปนึกอยากจะมีลูกก็ง่ายดายแล้ว

เหมือนคำพูดของคนโบราณ การเตรียมตัวให้พร้อมย่อมไม่มีภัยพิบัติ!

ดังนั้น หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์จึงจัดให้ทั้งสี่คนคัดเอาตัวอย่างเทียมที่ไม่เจ็บปวดในทันที และในขณะเดียวกันก็เตรียมชุดการทดสอบเอาไว้ให้พร้อม

ทันทีที่คัดออกมา ตัวอย่างจะถูกนำไปทดสอบทันที และส่วนที่เหลือจะถูกแช่แข็งที่อุณหภูมิต่ำมากด้วยก๊าซไนโตรเจนเหลว เมื่อการทดสอบเสร็จสิ้นและยืนยันได้ว่าไม่มีปัญหาใดๆ ก็จะสามารถจัดเก็บในระยะยาวได้อย่างสบายใจ

แต่ทว่า หลังจากคัดตัวอย่างออกมาและทดสอบด้วยเครื่องมือทดสอบ แพทย์ก็พบความจริงที่พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ

เมื่อพวกเขารายงานผลให้หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์ทราบ หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์ก็กลัวจนขาสั่น

กู้เย้นเจิ้งเห็นใบหน้าอันย่ำแย่ของเขา ก็รีบเข้าไปถามทันที “เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรผิดปกติเหรอ?”

หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์กลืนน้ำลายและบังคับตัวเองให้สงบลง ก่อนจะกล่าวว่า “ท่าน…ท่านรอง…ท่านสาม…แล้วก็คุณชายทั้งสอง…ผลออกมาแล้ว อัตราการรอดของอสุจิของทั้งสี่ท่านคือ…อัตราการรอดคือ…”

กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นเขาตะกุกตะกัก ก็ตวาดใส่ด้วยความร้อนใจ “มัวอ้ำอึ้งอะไรอยู่? อัตราการรอดเป็นเท่าไหร่? คุณก็บอกมาสิ!”

หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์เชิดหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “อัตราการรอดของสเปิร์มทั้งสี่ตัวของพวกท่าน ล้วนเป็นศูนย์…”

“อะไรนะ?!” ทั้งสี่คนร้องออกมาด้วยความตกใจ กระเพาะปัสสาวะของกู้เย้นกางได้รับบาดเจ็บ ร่างกายอ่อนแรง สูญเสียการทรงตัว ทรุดนั่งลงกับพื้น

ข้อมูลนี้ สำหรับคนทั้งสี่ของตระกูลกู้ เสมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางวันแสกๆ

อัตราการรอดของสเปิร์มเป็นศูนย์ นั่นก็หมายความว่า พวกเขาไม่มีความสามารถในการสืบพันธุ์อีกต่อไป?!

กู้เย้นเจิ้งกลัวจนมือขวาสั่นสะท้าน แม้แต่มือขวาที่ใส่เฝือกอยู่ก็สั่นจนเสียงดังก๊อกแก๊กๆ

เขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นี่มันเรื่องอะไรกัน? อสุจิจะไม่รอดได้อย่างไร? ผมปกติมาตลอด!”

“ใช่แล้ว!” กู้เหว่ยเลี่ยงก็ร้องไห้พูดว่า “ไม่กี่เดือนก่อนผมยังทำนางแบบท้องอยู่เลย เพื่อไม่ให้เธอเข้ามาพัวพันกับผม ผมทุ่มจ่ายเงินไปหนึ่งล้านเพื่อทำแท้ง…ทำไมตอนนี้ไม่มีโอกาสรอดแล้ว?”

กู้เย้นเจิ้งได้ยินเช่นนี้ ก็เอามือซ้ายตบหน้าเขาด้วยความโกรธจัด แล้วด่าว่า “ไอ้เวร! ไปทำคนอื่นท้อง แล้วไม่ปล่อยให้เธอเก็บเด็กไว้งั้นหรือ?! ถ้าได้ลูกชาย ตระกูลกู้ของเราก็มีผู้สืบทอดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

กู้เหว่ยเลี่ยงรู้สึกผิด สะอื้นไห้พูดว่า “พ่อครับ! ตอนแรกพ่อเตือนผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ถ้าผมไปมีอะไรนอกบ้าน ห้ามไม่ให้ท้องเด็ดขาด และยิ่งไม่ต้องการลูกนอกสมรส พ่อบอกว่าจะส่งผลต่อภาพลักษณ์ในสายตาของคนอื่นๆ มันจะทำให้สถานะของผมตกต่ำลงอย่างมาก ต่อไปจะไม่ได้แต่งงานกับคุณหนูของตระกูลชั้นสูง นั่นเป็นเหตุผลที่ผมจ่ายเงินให้เธอทำแท้ง! เรื่องนี้ก็เพราะทำตามความต้องการของพ่อไม่ใช่เหรอ?”

กู้เย้นเจิ้งร้องอุทาน พลางยกมือขึ้นตบตัวเองหลายครั้ง ตบไปก็สบถอย่างโกรธเคือง “ปากไม่ดี! ปากไม่ดี! ปากไม่ดี!!!”

อันที่จริง เขารู้ดีว่าสิ่งที่กู้เหว่ยเลี่ยงลูกชายของเขาพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด

ในครอบครัวคนจีนผู้มั่งคั่ง การแต่งงานนั้นพิถีพิถันเรื่องฐานะทางสังคมที่เท่าเทียมกัน

ตระกูลที่มีฐานะเท่าเทียมกัน ไม่ใช่แค่ไม่ได้ดูแค่ศักยภาพของครอบครัวเท่านั้น แต่ยังต้องดูนิสัยใจคอของทั้งชายและหญิงด้วย

ถ้าเป็นตระกูลระดับแสนล้านเหมือนกัน ผู้ชายหน้าตาอัปลักษณ์ ผู้หญิงหน้าตางดงาม ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คุณหนูของตระกูลระดับแสนล้านนี้ ไม่มีทางชอบคุณชายของตระกูลแสนล้านนี้

หากทั้งคู่มาจากครอบครัวระดับแสนล้านเหมือนกัน ผู้ชายมีความสามารถ ผู้หญิงล้มเหลวทุกอย่าง คุณชายก็จะไม่ยอมกล้ำกลืนอย่างไม่เป็นธรรมแน่นอน

นอกจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว หากมีตำหนิใดๆ มันก็จะลดทอนมูลค่าของตัวเองลงอย่างมากเช่นกัน