บทที่163 คนรักในฝันที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง（1）

พริบตาเดียว คนทั้งหลายรู้สึกตาลาย ร่างของบุรุษชุดขาวกลายเป็นร่างเงา ฝ่ามือสายฟ้าฟาดเข้าใส่ เย่เฉินตรง ๆ

จากการโจมตีของบุรุษชุดขาว กระตุ้นความโกรธจากภายในเป็นศูนย์กลาง ส่งพลังให้น้ำฝนที่อยู่โดยรอบกระเซ็นไปด้านหลัง

จากนั้นฝ่ามือวายุที่พุ่งออกไป ทำให้สายฝนธรรมดากลายเป็นไอร้อน

“ครั้งนี้ต้องมีคนตายแน่ ๆ!”

จางเอ้อเหมาถึงกับตื่นตกใจ หันหลังมุดกลับเข้าไปใต้รถ

ต่งรั่งหลินที่เพิ่งจะถูกเซียวชูหรันลากขึ้นไปบนรถ ตกใจกลัวจนกลั้นลมหายใจ ตื่นเต้นสุดขีด กลัวว่าเป็นเพราะตนเองจะทำให้ผู้มีพระคุณต้องตายในครั้งนี้

แม้ในใจเซียวชูหรันจะตื่นเต้น แต่ว่าภายในใจรู้สึกว่า เย่เฉินจะต้องทำให้เรื่องเลวร้ายกลายเป็นดีได้อย่างแน่นอน

ในเวลานั้น เย่เฉินมองไปทางบุรุษชุดขาวด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เขาไม่แยแสพลังโจมตีอันดุดันของบุรุษชุดขาวแต่อย่างใด รอจนเมื่อเขาเข้าใกล้ตัว ยกฝ่ามือขึ้นเล็กน้อย กุมหมัดของบุรุษชุดขาวไว้ บิดเกลียวหมุน 180องศา!

เสียงข้อต่อกระดูกหักดังกร๊อบ แกร๊บ จากนั้นเสียงแผดร้องด้วยความเจ็บปวดของบุรุษชุดขาวดังขึ้น มือของเขาผิดรูปอย่างสิ้นเชิง กระดูกและเส้นเอ็นขาดสะบั้น ข้อมืออ่อนปวกเปียกห้อยโตงเตง

“พี่ใหญ่!”

ชายร่างกำยำที่นอนบนพื้นร้องเรียกด้วยความตกใจ

เย่เฉินมองแทบจะไม่มองเลยด้วยซ้ำ ใช้เท้าเหยียบเขาลงไปอีกที

“ตุบ!”

หน้าอกของชายชุดดำยุบลงไป และกระอักออกเป็นน้ำโคลน จากนั้นเลือดสด ๆ พุ่งตามออกมา ต่อมาร่างของเขากระตุกครั้งสองครั้ง ในที่สุดก็นอนแน่นิ่งไปไม่ขยับเขยื้อนอีกเลย

“น้องรอง!” เวลานี้บุรุษชุดขาวแทบจะใจสลาย เดือดดาลจนดวงตาแทบจะระเบิดออกมา ดวงตาเผยไออำมหิต ทั่วทั้งร่างกายระเบิดพลังอันดุดัน

มือขวาของบุรุษชุดขาวกุมเป็นกรงเล็บอินทรี วาดบนอากาศจนเกิดเป็นฝ่ามือเงาลอยอยู่บนอากาศกว่า 10ฝ่ามือ ทุกคนไม่มีทางแยกออกว่าอันไหนจริงหรือเท็จ

แต่เย่เฉินกลับไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย

ดวงตาบุรุษชุดขาวฉายแววอำมหิต ทันใดนั้นพุ่งไปหมายจะควักลูกตาของเย่เฉิน

เขารวบรวมพลังทั้งหมด เพื่อโจมตีศัตรูให้ถึงตาย!

ต้องการโจมตีไปที่ดวงตาของเย่เฉิน กระซวกดวงตาให้ทะลักออกมา นิ้วมือแทงเข้าไปในลูกตาให้ลึกทะลุเข้าไปถึงแกนสมอง!

พลังภายในมือ สามารถทำให้สมองของเย่เฉินแหลกละเอียดเหมือนกับแตงโม!

เย่เฉินยืนนิ่งอย่างสงบ จู่ ๆ ก็หัวเราะอย่างเย้ยหยัน

“อ่อนหัด!”

เขาใช้มือตบไปที่ใบหน้า ใครจะไปรู้ กลางฝ่ามือของเขารวมพลังเรกิ ฝ่ามือนี้ดุดันยิ่งกว่ารถยนต์พุ่งชนเสียอีก

เสียงดังตูม!

ฝ่ามือของเย่เฉิน ซัดไปที่บุรุษชุดขาวราวกับว่าจะฆ่าให้ตาย เสียงตบดังเพี๊ยะ ล้มลงไปกองกับพื้น!

ดูสภาพแล้วต้องตายแน่นอน!

เซียวชูหรันมือขยี้ตา ไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง

จางเอ้อเหมาก็ตกตะลึงเช่นกัน

สองคนนี้เป็น “นักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานจริง ๆ เหรอ?”

ฝีมืออย่างนี้ไม่สมดั่งคำล่ำลือเลยสักนิด!

ล่ำลือกันว่าเป็นลูกพี่ใหญ่ที่ร้ายกาจที่สุด เหตุใดถูกเย่เฉินใช้ฝ่ามือตบหงายท้องไปกองกับพื้นล่ะ?

เป็นไปได้ยังไง?

บุรุษชุดขาวนอนแน่นิ่งกับพื้น ลุกไม่ขึ้น ในใจถึงกับประหลาดใจสุดขีด

……