บทที่226 เกือบจะเป็นเรื่องใหญ่（2）

เช็คราคาร้อยล้าน เอาออกไปก็ไม่น่าจะมีใครเชื่อ เดิมทีก็ไม่ใช่อุปกรณ์ที่จะเอามาหลอกคนอื่น

พอคิดถึงจุดนี้ สีหน้าของเธอก็ผ่อนคลายลง แล้วเอาเช็คเงินสดยื่นให้เขา พร้อมพูดว่า “เก็บให้ดี ตอนกลางคืนก็ไปเผาให้พ่อคุณเสีย อย่าเก็บไว้ด้วยอีกเป็นอันขาดนะ！ ถ้าเลอะเลือนหยิบสลับกันขึ้นมา จะเป็นเรื่องใหญ่เอา！”

เย่เฉินรีบพยักหน้า “คุณวางใจเถอะ ผมรู้แล้ว ผมจะระวัง！”

พูดจบ ก็รีบเอาเช็คเงินสดราคาแสนแปดหมื่น อีกใบออกมา แล้วยื่นให้หม่าหลัน พร้อมพูดว่า “แม่ครับ ใบนี้ครับเป็นของจริง เอาไปเลยครับ！”

พูดไป ก็ประจบไปด้วยว่า “ดีนะที่แม่เห็นก่อน ไม่เช่นนั้นผมจะเอาใบนี้ไปเผาขึ้นมา พวกเราก็จะเสียหายไปเยอะเลย！”

หม่าหลันจ้องเขาเขม็ง ถ้าไม่ได้เห็นแก่เช็คเงินสดนี้ ก็คงไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ แบบนี้แน่

แต่ว่า ใครจะต้านทานพลังของเงินได้? พอเอาเช็คนี้ไป เงินที่เหลือแสนหกก็จะได้ตกเป็นของตนเองแล้ว！

ตาก็มองเธอหยิบเอาเช็คเงินสดไป เย่เฉินก็โล่งอก ตนเองไม่ระวังเอง จนเกือบจะเกิดเรื่องใหญ่ โชคดีที่สมองตัวเองตอบสนองได้ทัน

แต่ว่า จะว่าไปแล้ว แม่ยายของตนเองคนนี้ ฉลาดจนเป็นโทษ ถ้าเธอรู้ว่าเช็คเงินสดนี้เป็นของจริงละก็ ก็คงจะหัวเสีย จนกระโดดออกจากหน้าต่างนี้ไป

และในตอนที่เขากำลังโล่งอกนั้น ทางด้านนอกห้องผู้ป่วย ก็มีเสียงคนชราพูดอย่างรีบร้อนว่า “ฉางควน ฉางควนลูกแม่ แกเป็นอย่างไรบ้าง！ แม่มาเยี่ยมแกแล้ว！”

ได้ยินดังนั้น เย่เฉินก็ขมวดคิ้ว

จากนั้น เขาก็เห็นนายหญิงใหญ่เซียวยืนค้ำไม้เท้า มากับเซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง เซียวเวยเวย สามคน เดินเข้ามาในห้อง

นายหญิงใหญ่เซียวเต็มไปด้วยความรีบร้อน และเป็นห่วงกังวล ขอบตาแดงก่ำ ดูเหมือนว่าจะเพิ่งร้องไห้มา

พอเธอเข้ามา ก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ แล้วรีบเดินไปยังตรงหน้าเซียวฉางควนที่กำลังนอนอยู่บนเตียง แล้วพูดน้ำตาไหลพรากว่า “ฉางควน แม่รู้ข่าวว่าแกรถชน จะโรคหัวใจกำเริบเกือบจะตายไป ลูกแม่ ตอนนี้แกเป็นอย่างไรบ้าง?”

ถึงแม้เซียวชูหรันจะไม่ค่อยชอบคนพวกนี้ แต่คิดว่า ถึงอย่างไรก็คนที่มาเยี่ยมพ่อตนเอง ตนเองไม่อาจจะหักหน้าไป ก็เลยเดินขึ้นหน้าไปพูดว่า “คุณย่าคะ พ่อหนูไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ อาการบาดเจ็บนั้น เย่เฉินได้เชิญหมอเทพซือมารักษาจนหายแล้ว”

นายหญิงใหญ่เซียวก็โล่งอก แล้วพูดว่า “เช่นนั้นก็ดี ดีแล้วๆ ………”

เซียวฉางควนก็พูดอย่างเก้กังว่า “แม่วางใจเถอะครับ ผมดวงแข็ง ไม่ตายหรอก”

จริงๆแล้ว ในใจของเซียวฉางควนก็มีอะไรไม่พอใจกับนายหญิงใหญ่อยู่เหมือนกัน

แต่ว่า นอกจากคำไม่พอใจแล้ว ความสัมพันธ์ก็ยังคงมีอยู่บ้าง

เพราะถึงอย่างไรก็เป็นแม่แท้ๆ ของตน จะให้ไม่มีความสัมพันธ์อะไรเลยได้อย่างไร?

ตอนนี้เห็นแม่ตนเองเป็นห่วงตนเองขนาดนี้ แล้วยังร้องไห้แบบนี้ ในใจเขาก็ซาบซึ้งไม่น้อย

นายหญิงใหญ่เซียวน้ำตาไหลนอง พูดโทษตัวเองว่า “เป็นเพราะแม่นะฉางควน ที่ปกติแล้วแม่ไม่ค่อยจะเป็นห่วงแก หลังจากรู้ว่าแกเกิดอุบัติเหตุ แม่ก็เสียใจนะ แม่กลัวว่าแกจะจากไปพร้อมกับการเข้าใจแม่ผิด…….”

พูดไป นายหญิงใหญ่ก็ร้องไห้โฮ พูดสะอึกสะอื้นว่า “ฉางควน หลายปีมานี้ ไม่ใช่ว่าแม่จะไม่เป็นห่วงแก แต่เพราะว่าเมื่อก่อนแม่เอาแต่

คิดอยากจะให้แกเป็นผู้เป็นคน ก็เลยเข้มงวดกับแก อยากจะให้แกได้เติบโตไวๆ แบกรับภาระได้ สิ่งที่แม่ทำทั้งหมด แกก็อย่าโทษแม่

เลยนะ……….”

เซียวฉางควนก็รู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา น้ำตาก็ไหลออกมาทั้งสองข้างโดยไม่รู้ตัว

ก่อนหน้านี้เขาไม่พอใจนายหญิงใหญ่มาโดยตลอด ว่าทำไมเอาแต่รักพี่ชาย ไม่รักตนเองเลย?

ทำไมเอาแต่ให้กำลังใจแต่พี่ชาย แต่ตนเอง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิดไปหมด?

เรื่องนี้ กลายเป็นปมในใจเขามาหลายปี

แต่ว่า วันนี้ได้เห็นแม่พูดร้องไห้ร้องห่มออกมา เขาก็รู้สึกได้ว่า ปมในใจนั้น เหมือนว่ามันจะผ่อนคลายลงไม่น้อยเลย………..

……