บทที่ 2366

ในขณะที่เธอกำลังฝึกออกกำลังกายจนเหงื่อออก กริ่งประตูก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ซูรั่วหลีรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในทันที

เธอพักอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว และรู้ดีกับกฎการบริการของพนักงานบริการของที่นี่

อาหารสามมื้อต่อวันของที่นี่ถูกกำหนดเวลาไว้แล้ว และพนักงานบริการจะเตรียมอาหาร เครื่องดื่ม และสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน แล้วก็
จัดส่งมาให้

ในเวลาอื่นๆ พนักงานบริการจะไม่มารบกวนอย่างริเริ่มแน่นอน

และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาทานอาหาร ดังนั้น มีแนโน้มมากที่เย่เฉินมาแล้ว!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูรั่หลีก็รีบวิ่งไปที่ประตูอย่างมีความสุข

ผ่านหน้าจอแสดง เธอมองเห็นเย่เฉินยืนอยู่ที่ประตูห้องของเธอในขณะนี้ และหัวใจของเธอก็กระโดดโลดเต้นด้วยความปีติยินดี

เธอถึงตระหนักได้ว่า ตัวเองไม่ได้จัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองเลย เธอยังคงสวมชุดชั้นในสำหรับออกกำลังกายขั้นพื้นฐานที่สุด และเธอ
ก็เกิดการลังเลขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน หรือเปิดประตูให้เย่เฉินก่อนดี

แต่หลังจากคิดอีกครั้ง ก็ยังกังวลว่ามันจะไม่เหมาะสมที่จะปล่อยให้เย่เฉินรอนานเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องนั้นมากนัก จึงเปิด
ประตูโดยตรง

ทันทีที่ประตูเปิดออก เย่เฉินเห็นซูรั่วหลีซึ่งสวมแค่ชุดชั้นในกีฬา และก็พอรู้สึกอักอ่วนอยู่บ้าง

ซูรั่วหลีก็หน้าแดงด้วยความเยินอายเล็กน้อยและพูดว่า “ขอโทษที่คุณชายเย่ เมื่อกี้ฉันรีบไปหน่อย และยังไม่ทันได้แต่งตัวให้เหมาะสม
หรือว่าคุณเข้ามานั่งก่อน ฉันจะรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลย”

เย่เฉินเดินเข้าไปในห้อง ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ที่ผมมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะบอกกับคุณ และดูว่าคุณสนใจที่จะทำกับผมไหม”

เมื่อชูรั่หลีได้ยินคำพูดนี้ ก็ยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้นอีกครั้ง ถามอย่างติดๆ ขาดๆ ว่า “คุณ……คุณชายเย่ ไม่รู้ว่าเรื่องที่คุณกำลังจะ
พูด…..มันคือเรื่องอะไรเหรอ…..

เย่เฉินไม่รู้ว่าเธอเข้าใจผิดอยู่ และพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า “ซูโสว์เต่อมาที่เมืองจินหลิง ผมวางแผนที่จะหาเวลาที่เหมาะสม เพื่อควบคุม
ตัวเขาโดยตรง!”

ซูรั่วหลีตื่นขึ้นมาจากความเขินอายในหันที และพูดโพล่งออกมาว่า “ซูโสวเต๋อเหรอ?! เขามาที่เมืองจินหลิงได้ยังไง! หรือว่ามาหาเรื่องคุณ
ชายเย่งั้นเหรอ?!”

เย่เฉินส่ายหัว และกล่าวว่า “ไม่ใช่ ซูโสว่เต๋อมาเพื่อตามหาตู้ให่ชิงและซูจือหยุ”

“เอ่?” ชูรั่วหลียิ่งรู้สึกงงงวย “ทำไมถึงเป็นเขาที่มาตามหาคุณหญิงใหญ่และคุณหนูโตล่ะ?”

ซูรั่วหลีถูกกักบริเวณอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะไม่มีความทุกข์ใดๆ เลย แต่ก็ไม่ได้มีการติดต่อใดๆ กับโลกภายนอกจริงๆ และไม่มีช่องทางในการรับ
ข้อมูลจากโลกภายนอก เช่น โทรศัพท์มือถือและคอมฟิวเตอร์

ดังนั้น ชูรั่วหลีไม่รู้เรื่องเลย กับเหตุการณ์ใหญ่ที่เกิดขึ้นในเมืองจินหลิงในวันนี้

ดังนั้น เย่เฉินจึงอธิบายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ซูรั่วหลี

เมื่อซูรั่วหลีได้ยินว่า คุณท่านใหญ่ซูได้สั่งคนให้ลอบสังหารตู้ไห่ชิง และแม้กระทั่งยังมีคนอยากจะฆ่าซูจือหยูกับพวกเขาด้วย ทั้งคนก็เต็ม
ไปด้วยความขุ่นเคืองโดยชอบธรรมและตำหนิว่า “การทำงานของตระกูลซูนั้นน่ากลัว และสกปรกเกินไป! กลอุบายแบบเดียวกัน ใช้กับฉันไป
แล้วครั้งหนึ่ง และยังจะใช้มันกับคุณหญิงใหญ่อีกครั้ง และแม้กระทั่งคุณหนูคนโตก็ถูกนำเข้ามาเกี่ยวข้องอีกด้วย……

ขณะที่พูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างหมดแรงว่า “อันที่จริงแล้ว คุณหญิงใหญ่ใจดีกับฉันมาโดยตลอด เพียงแต่ว่าเธอไม่รู้จักตัวตนที่แท้

จริงของฉันมาก่อน คุณหนูโต…..คุณหนูโตก็ใจดีกับฉันมากเหมือนกัน แต่เธอไม่รู้มาก่อนว่า ฉันเป็นน้องสาวต่างแม่ของเธอ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่า จะ
เผชิญหน้าเธออย่างไรในอนาคต…..

ทันใดนั้น เธอก็รีบถามเย่เฉินทันทีว่า “อาจารย์เย่ ตอนนี้คุณหญิงใหญ่และคุณหนูคนโตไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเขาไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป และพวกเขาก็ยังคงปลอดภัยมาก”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว…. ..” ชูรั้หลีถึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทันใดนั้น ก็กล่าวอย่างแข็งกร้าวอีกครั้งในทันทีว่า “คุณชายเย่ ถ้าคุณ
สามารถไว้วางใจถั่วหลีได้ ขั้หลิก็ยินดีที่จะติดตามคุณ และรับใช้คุณอย่างเต็มกำลัง!”