บทที่ 2372

เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวอีกสักครูไปถึงดาดฟ้าของโรงแรมแล้ว เฮลิคอปเตอร์ไม่จำเป็นต้องลงไป ฉัน
กับซูร่ำหลีจะลงไปด้วยสายเคเบิล จากนั้นพวกคุณก็รออยู่บนท้องฟ้าประมาณสิบนาที เราเอาตัวซูโสวเต๋อและSteve ไปที่ระเบียง เมื่อถึงเวลานั้น
พวกคุณก็ปรับเชือกและดึงเราขึ้นไป จากนั้นเราจะไปที่ศูนย์เลี้ยงสุนัขของท่านหงห้าโดยตรง”

เฉินจื่อข่ายเห็นว่าเย่เฉินได้วางแผ่นทุกอย่างไว้แล้ว จึงไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป เขาพูดอย่างหนักแน่นว่า “ได้ครับคุณชาย เราจะรอคุณอยู่
ที่ด้านบนของโรงแรม”

เวลานี้เย่เฉินก็หันไปพูดกับซูรั่วหลี “รั่วหลี เดี๋ยวคุณรับหน้าที่จัดการSteve Horowitz ก็พอ ผมจะเป็นคนจัดการซูโสว่เต๋อเอง”
ซูรั่วหลีพยักหน้าอย่างแผ่วเบา และกล่าวด้วยความเคารพ “ได้ค่ะ คุณชายเย่!”

เย่เฉินย้ำว่า “จำไว้ พยายามอย่าทำให้คนอื่นแตกตื่น เราจะต้องเข้าออกอย่างเร็ว ต้องทำให้เหมือนว่าซูโสวเต๋อกับSteve คนนั้นได้หายตัว
ไปจากโลกโดยไม่พบเบาะแสใดๆ ”

“ได้ค่ะ!”

หนึ่งนาทีต่อมา

เครื่องบินลอยอยู่เหนือหลั่งคาของโรงแรม

คนของเฉินจี๋อข่ายโยนเชือกไนลอนที่แข็งแรงมากสองเส้นจากทั้งสองด้านของเฮลิคอปเตอร์ทันที

หลังจากที่เย่เฉินซูรั่หลีส่งสายตาให้กัน จากนั้นทั้งสองก็คว้าเชือกและเลื่อนลงจากด้านข้างของเฮลิคอปเตอร์อย่างรวดเร็ว
ในชั่พริบตา ทั้งสองก็ร่อนลงบนหลังคาโรงแรมอย่างเงียบๆ แลง

หลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงที่ระเบียงห้องนอนของซูโสว่เต่อและ Steve จากด้านนอกของโรงแรมอย่างเงียบๆ

ในเวลานี้ Steve ไม่สนใจดอกไม่ไฟข้างนอกเลย เขากำลังนอนอยู่บนเตียง พยายามจะหลับอย่างกระวนกระวายใจเล็กน้อย แต่เนื่องจาก
อาการเจ็ทแล็ก เขาแทบจะไม่ง่วงเลยแม่แต่นิดเดียว

เขาจึงต้องตัดสินใจดื่มไวน์เพื่อช่วยให้นอนหลับโดยไม่มีทางเลือก

ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้นและเตรียมหยิบขวดวิสกี้จากตู้ไวนในห้องพักของโรงแรม

ในขณะนั้นเองเสียงดอกไม่ไฟที่ระเบิดออกมาอีกครั้งก็ดังขึ้นจากภายนอก และเขาบ่นด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย “ไม่รู้ว่ามันเป็นไอ้
สารเลวตัวไหน ถึงได้มาจุดดอกไม่ไฟในเวลานี้!”

ขณะพึมพำ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามีคนมาตบไหล่เขา

ในเวลานี้ Steve กลัวจนขนหัวลุกขึ้นมาทันที

ในห้องมีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น แล้วทำไมถึงมีคนมาตบไหล่ตัวเองได้?

เขาหันไปมองโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวชาวจีนที่มีหน้าตาสวยงามคนหนึ่งมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้ม
ผู้หญิงคนนี้ก็คือซูรั่วหลี

Steve ตระหนักได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน ภายใต้ความตื่นตระหนก เขากำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่กลับรู้สึก
ว่าคอของตัวเองถูกกระแทกอย่างแรงซะก่อน จากนั้นเขาก็หมดสติไปในทันที

ในเวลาเดียวกัน

เย่เฉินได้เข้าถึงห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีทของซูโสว่เต๋อแล้ว

ในเวลานี้ ซูโสว่ต๋อเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาคลุมเสื้อคลุมอาบน้ำไว้ คาบซิการ์ไว้ เขาถือโทรศัพท์มือถือไว้ในมือในขณะที่เดินออกจากห้องน้ำ
และส่งข้อความเสี่ยง WeChat ถึงเจิ้งเสี่ยวฉี “ที่รัก คุณใกล้ถึงหรือยัง?”

อีกฝ่ายตอบกลับอย่างรวดเร็ว และเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แอ๊บแบ๊ว: “ที่รักค่ะ โปรดรอเขาอีกสิบนาทีนะ เขามาถึงตัวเมืองแล้วและจะถึงใน
อีกไม่ช้านี้แล้ว!”

ซูโสว่เต่อยิ้มอย่างหยาบคาย ” ให้คนขับรถขับเร็ว1 หน่อยสิ ถ้ายังไม่มาถึงภายในสิบนาที ผมจะตีตูดคุณเมื่อเจอหน้าคุณแล้วนะ! ”
หลังจากพูดจบ เขาก็คลายนิ้วออกและข้อความก็ถูกส่งออกไปทันที

ในขณะนั้น จู่ๆ เขาก็ได้ยินชายคนหนึ่งหัวเราะและพูดว่า ” คุณซูครับ ผมว่าคุณคงไม่มีโอกาสตีตูดผู้หญิงสวยคนนั้นซะแล้ว! “