บทที่ 2387

พอได้ยินเย่เฉินพูด ร่างกายอ้วนท้วมสมบูรณ์ของซูโสว่เต๋อก็สั่นเทาในทันที จึงโพล่งออกไปว่า”ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น แกจะให้ฉันพูด
อะไร.

เย่เฉินล้วงเข้าไปกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือออกมา แล้วหันกล้องไปที่ซูโสวเต๋อ พลางพูดอย่างเย้ยหยัน”ผมจะให้โอกาสคุณแค่ครั้งเดียว
บอกมาตรงๆนะ ว่าตระกูลชูของพวกคุณ ทำไมต้องฆ่าตู้ไห่ชิงกับซูจือหยู! ”

“ถ้าคุณทำตัวดีๆทำให้ผมพอใจ ผมอาจจะไว้ชีวิตหมาอย่างคุณได้ แต่ถ้าคุณทำตัวไม่ดีทำให้ผมไม่พอใจล่ะก็ งั้นผมก็จะทำให้คุณหาย
สาบสูญตลอดกาล! ”

ซูโสว่เต๋อตกใจหวาดกลัวไปทั้งวิญญาณ

เขาไม่ได้โง่ เย่เฉินสามารถลักพาตัวตนมาได้ ด้านหนึ่งมันสามารถพิศษได้เลยว่าเขามีความสามารถไม่ธรรมดา อีกด้านหนึ่งพิสูจน์แล้วว่า
เขาต้องมีความสามารถมากพอ

ดังนั้น เขาจึงแอบคิดในใจว่า”คราวนี้ที่ฉันหายตัวไปอย่างเงียบๆ คนภายนอกม่มีทางหาตัวฉันเจอแน่ ถึงเย่เฉินจะฆ่าฉันไป มันก็เป็นการ
ยากที่โลกภายนอกจะหาเขาเจอ”

“สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ ใครก็รู้ว่าตระกูลซูไม่ใช่ใครก็หน้าไหนที่จะแตะต้อง ได้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เย่เฉินก็ยังกล้าลงมือกับฉัน นั่น
เป็นการพิสูจน์แล้วว่าเขาไม่เห็นตระกูลซูอยู่ในสายตา……

เย่เฉินไม่เห็นตระกูลซูอยู่ในสายตา นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ซูโสว่เต๋อกังวลใจ

เขารู้สึกว่า เย่ฉินไม่ได้อยากแสวงเงิน และไม่ไว้หน้าตระกูลซูใดๆทั้งสิ้น ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถ้าเขาอยากจะฆ่าตนจริงๆ เกรงว่าจะ
เป็นแค่คำพูดประโยคเดียวเท่านั้น

ดังนั้น ถ้าตนทำตัวไม่ดี ไม่แน่อาจจะต้องตายอยู่ในงื้อมมือของเขาก็เป็นได้

ดังนั้นเขาจึงอาบถอนหายใจ”หักหลังพ่อแท้ๆในวันนี้ ถ้าสามารถมีชีวิตต่อไปได้ ในอนาคตพ่ออาจจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่ เมื่อคิดกลับ
มาตรงจุดเริ่มต้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าสำคัญที่สุด จะต้องเอาตัวเองให้รอดซะก่อน……

“ไม่อย่างนั้น ชื่อเสียงของพ่อยังคงอยู่ แต่ตนเอาตัวไม่รอด แล้วฉันจะทำไปทำไม? ”

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบพูดว่า”ฉะ ฉันจะบอกแล้ว. ฉันจะพูดทั้งหมด! ”

เย่เฉินหันกล้องไป แล้วพูดอย่างเย็นชา”มา พูดใส่กล้อง พูดให้ละเอียดซัดเจนหน่อย! ”

ซูโสว่เต๋อรีบเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”เรื่องที่ฆ่ตู้ห่ชิงกับชูรั่วหลี เป็นฝีมือของตระกูลซูของเราจริงๆ แต่ทั้งหมดเป็นแผนการของซูเฉิงเฟิง
พ่อของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ! ”

ทันทีหลังจากนั้น ชูโสว่เต่อก็ได้อธิบายขั้นตอนทั้งหมดในการวางแผนฆ่าตู้ไห่ชิง หนึ่งรอบ

เย่เฉินครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วเอ่ยปากถามเขาว่า”เอาล่ะ งั้นฉันขอถามคุณหน่อยนะ ทำไมซูเฉิงเฟิงต้องฆ่าซูจือหยู? ชูจือหยูเป็นหลานสาว
แท้ๆของเขานะ นี่ดูเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลเลยนะ? หรือคนที่ต้องการฆ่าซูจือหยู ยังมีคนอื่นอีก?!”

ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินดังนั้น เขาก็ประหม่ามากจนแม้แต่การหายใจของเขายังติดๆขัดๆ และสมองของเขาก็เริ่มประมวลผลทันที
เขารู้ดี ซูจือหยูเป็นคนที่เขาต้องการฆ่า ไม่ใช่คุณท่านใหญ่ซู

แต่ว่า ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ซูโสวเต่อจะยอมรับไม่ได้เด็ดขาด

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเย่เฉินคิดยังไงกับซูจือห แต่ตอนที่เย่เฉินอยู่ญี่ปุ่น อยู่จินหลิน ได้ช่วยชีวิตซูจือหยูสองครั้งสองครา! นี่เป็นเรื่อง
จริง! ”

“ดังนั้น ถ้าฉันสารภาพกับเย่เฉินไป ว่าความจริงแล้วฉันเป็นคนฆ่าซูจือหยู เย่เฉินอาจจะรู้สึกไม่พอใจฉันยิ่งขึ้นก็ได้……

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ซูโสว์เต่อก็มีแผนที่จะแก้ผ้าเอาหน้ารอด โดยโพล่งออกมาว่า”ผมจะพูดอย่างไม่ปิดบังคุณนะ…..ความจริงแล้ว……ความ
จริงพ่อของฉันรู้สึกไม่พอใจซูจือหยูมาก และมักจะรู้สึกว่าเธอเอาแต่ปกป้องตู้ให่ชิงแม้ของเธอ เธอเอาแต่หันหัวออกไป กระทั่งพ่อของฉันยัง
สงสัยว่าจือหยูไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลซู ดังนั้นจึงวางแผนจัดการเธอพร้อมกับตู้ไห่ชิงซะ เพื่อให้จบๆกันไป.

เย่เฉินมองไปที่เขาอย่างสนใจ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”เป็นแบบนั้นจริงๆหรอ? ”

ซูโสว่เต๋อพยักหน้าแล้วพูดอย่างมาดมั่น”จริงครับๆ ! ที่ผมพูดมา เป็นเรื่องจริงทั้งหมดเลยนะครับ! ”

เย่เฉินหัวเราะอย่างเย้ยหยัน แล้วพูดขึ้นมาว่า”น่าสนใจจริงๆ……น่าสนใจมาก! ”

ซูโสว่เต่อมองไปที่เย่เฉิน ในใจรู้สึกประหม่ามาก

เขาไม่รู้ว่าเย่เฉินหมายความว่าอย่างไร