บทที่ 2388

ไม่รู้ว่าเขาเชื่อในสิ่งที่ตนพูดหรือไม่ หรือจะรู้ตั้งนานแล้ว ว่าตนเป็นคนสั่งฆ่าจือหยู

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจจะหาวิธีทุกทางเพื่อให้เย่เฉินเชื่อตนเอง เขาโพล่งออกไปว่า”ความจริงพ่อของฉันม่พอใจครอบครัวของพี่ใหญ่ฉัน
มานานแล้ว เขาไล่พี่ใหญ่ของฉันไปที่ออสเตรเลียตั้งนานแล้ว หลังจากนั้นก็ยึดมรดกทุกอย่างของครอบครัวเขา…..”

“ครั้งนี้ พ่อของฉันไม่เพียงแค่จัดการตู้ไห่ชิงกับซูจื่อหยูนะ ก่อนหน้าที่ฉันจะมาที่เมืองจินหลิง เขายังอยากให้ฉันขังซูจือเฟย……

“แต่ซูจือเฟยเจ้าเด็กคนนี้ไหวตัวน หนีไปตั้งนานแล้ว แต่ถึงเขาจะหนียังไง ลูกน้องมากมายของตระกูลซูก็กำลังหาเบาะแสของเขา ขอ
แค่หาเขาเจอ ถ้าบทลงโทษหน่อยก็เป็นเหมือนพี่ใหญ่ของฉัน ถูกไล่ไปที่ออสเตรเลีย ถ้าหนักหน่อยก็จะเหมือนซูจือหยูน้องสาวของเขา ถูกขับ
ออกจากตระกูล”

เมื่อเย่เฉินฟังเขาพูดจบ ก็หยุดถ่ายวิดีโอ แล้วขมวดคิ้วพลางพูดขึ้นมาว่า”ซูโสว่เต๋อ คุณเอาแต่พูดว่าพ่อของคุณเป็นคนฆ่าซูจือหยู แต่จาก
ที่ผมรู้จากที่อื่นมา เหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะ ทำไมคุณต้องโยนใส่พ่อแท้ๆของคุณด้วยล่ะ? ”

ซูโสว่เต๋อตกใจทันที แล้วโพล่งออกไปว่า”ไม่ใช่นะ! ฉันไม่ได้โยนขี้ใส่ร้ายอะไรพ่อฉันนะ ที่ฉันพูดมามันเป็นความจริงนะ”

“ความจริง? “เย่เฉินพูดอย่างเย้ยหยัน”เอาล่ะ ฉันจะไปตามคนคนหนึ่ง มาเผชิญหน้ากับคุณ! ”

พูดจบ เขาก็รีบหันไปพูดกับหงห้าว่า”ไปเอาตัวหม่าฉงซิงเข้ามา! ”

ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินหม่าจงซิงสามคำนี้ ถึงกับตกใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว!

เขาคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้หม่าฉงซิงจะยังมีชีวิตอยู่!

และคิดไม่ถึงว่า หม่าฉงซิงจะอยู่ในเงื้อมมือของเย่เฉิน!

“คราวนี้จบเห่แน่……จบกัน… .ม่าจงซิงเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของคุณท่าน เขามาเพื่อฆ่าตู่ไห่ชิง ทำตามคำสั่งของคุณท่าน เขาต้องรู้
อยู่แล้ว คุณท่านไม่ได้สั่งให้เขาฆ่าซูจือหยูไปด้วย. ถ้าเขามา งั้นฉันก็ต้องถูกเปิดโปงน่ะสิ? ! ”

เดิมที ซูโสว่เต่อถูกน้ำเย็นสาดจนตัวแข็งที่อเหมือนหมาตาย แต่ตอนนี้ เขากลับตื่นเต้นจนเริ่มเหงื่อออก

เขามองไปที่เย่เฉินอย่างทำอะไรไม่ถูก แล้วพูดอย่างๆอึ้งๆว่า”เยเฉิน……คุณอย่าเชื่อหม่าจงซิงนั่นนะ! ไอ้หมอนั่นในปากของมันมีแต่คำ
พูดหลอกลวง ไม่มีความจริงแม้แต่คำเดียว!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย”เดี๋ยวรอเข้ามา พวกคุณสองคนก็จะได้เผชิญหน้ากันแล้วล่ะ”

ในใจของซูโสว่เต่อรู้สึกตื่นเต้นจนถึงขีดสุด ไม่รู้ว่าหม่าฉงซิงมาแล้ว ตนเองจะถูกเย่เฉินมองทะลุปรุโปร่ง

ผ่านไปไม่นาน หม่าจงซิงที่ถูกใส่กุญแจมือกับเท้า ก็ถูกลูกน้องของหงห้าพาเข้ามา

เมื่อครู่ตอนที่อยู่ข้างนอก หม่าจงซิงได้พบกับเย่เฉิน เขาคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนในทันที ตอนนี้พอพบกับเย่เฉินอีกครั้ง เขากำลังคิดว่าจะ
คุกเข่าขอร้องอ้อนวอนสักหน่อย แต่กลับเห็นว่าภายในห้องมีชายวัยกลางคนร่างกายล่อนจ้อน พอเพ่งมองดีๆถึงพบว่า หนึ่งในนั้น เป็นท่านชาย
รองของตระกูลซู ซุโสว่เต่อ!

คราวนี้ หม่าจงซิงรู้สึกราวกับฟ้าผ่า

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า จะพบกับท่านชายรองของตระกูลซูที่นี่ !

ในขณะเดียวกัน ในใจของเขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวเย่เฉินมากยิ่งขึ้น

เพราะเขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า เย่เฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เม้แต่ท่านชายรองของตระกูลเย่ยังไม่ปล่อย!

เมื่อเห็นหม่าฉงซิงตกใจจนสองขาสั่นเทา เย่เฉินมองไปที่เขา แล้วชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อพลางถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า”หม่าฉงซิง แก
รู้จักคนคนนี้ไหม? ”

หม่าฉงซิงรีบพยักหน้า แล้วพูดอย่างนอบน้อม”เรียนอาจารย์เย่ ผมรู้จักเขาครับ……เขาคือซูโสว่เต่อ ท่านชายรองของตระกูลซูครับ”
ตอนนี้ซูโสว่เต่อเอาแต่จ้องไปที่หม่าจงซิงด้วยหัวใจที่เต้นตุ้มๆต่อมๆ แล้วเอ่ยปากเตือนไปว่า”ไอ้คนแซ่หม่า ต่อหน้าคุณเย่ พูดอะไรให้ระวัง
ปากหน่อยนะ! แกจะต้องรับผิดชอบ ในสิ่งที่แกพูด! ”

เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วถามซูโสว่เต่อกลับไปว่า”ผมให้คุณพูดแล้วงั้นหรอ? ”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อ แล้วสั่งกับหงห้าไปว่า”หงห้า ตบปากมันซะ! “