บทที่ 2389

“ได้ครับอาจารย์เย่! ”

หงห้าตอบรับ แล้วรีบเดินมาข้างหน้า จิกผมของซูโสว่เต๋อ แล้วพาดไปที่ปากของเขาหนึ่งฉาด จนซูโสว่เต่อรู้สึกเหมือนเห็นดาววิ้งๆอยู่ที่ตา
ซูโสว่ต๋อโตมาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่ถูกคนภายนอกตบนอก เขารู้สึกโกรธมาก แต่กลับไม่สามารถปลดปล่อยความโกรธไปได้ ทำได้
เพียงแค่อดทนไว้

เวลานี้นี้เย่เฉินถลึงตาใส่ซูโสว่เต๋อ แล้วพูดอย่างเย้ยหยันไปว่า”ถ้าผมไม่ให้คุณพูด คุณก็ห้ามพูดแม้แต่คำเดียว”
ซูโสว่เต๋อทำได้เพียงแค่กุมหน้าไว้ แล้วพยักหน้า ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

เย่เฉินมองมาที่หม่จงซิง แล้วถามเขาไปว่า”ฉันขอถามแกหน่อย ตอนนั้นซูเฉิงเฟิงสั่งแกไป ตกลงให้ฆ่าตู้ให่ชิงคนเดียว หรือให้แกฆ่าซู
จือหยูไปด้วย?

หม่าจงซิงโพล่งออกไปว่า”เรียนอาจารย์เย่ ตอนนั้นซูเฉิงเฟิงให้ผมฆ่าตู้ไห่ชิงคนเดียวครับ”

เย่เฉินถามกลับ”แล้วเขาไม่พอใจอะไรซูจือหยูรึเปล่า คิดว่าเธอหันหน้าไปข้างนอก? ”

“ไม่มีครับ! “หม่าจงซิงกล่าวอย่างไม่ลังเล”ซูเฉิงเฟิงรักใคร่ซูจือหยูมาก มักจะมาพูดกับเราบ่อยๆ ว่าคนในตระกูลซูรุ่นนี้ คนที่ฉลาดที่สุด
มีความสามารถมากที่สุด ความจริงแล้วคือซูจือหยูครับ! ”

ตอนนี้ชูโสว่เต๋อ สีหน้าซีดเผือด

เย่เฉินเหลือบมองไปที่เขา แล้วถามหม่าฉงซิงว่า”จากที่นายพูดมา นั่นก็หมายความว่า ซูเฉิงเฟิงไม่มีทางฆ่าซูจือหยูแน่ๆ ถูกไหม? ”
หม่าฉงซิงพูดอย่างหนักแน่น”ใช่แล้วครับ! อาจารย์เย่ ถึงเม้ว่าซูเฉิงเฟิงจะเป็นคนโหดร้ายยังไง แต่เขารู้สึกรักใคร่ซูจือหยูมาจากใจเลย
ครับ เขาไม่มีทางฆ่าซจือหยูอย่างแน่นอนครับ”

พูดจบ หม่าฉงซิงก็ถอนหายใจ แล้พูดไปว่า”พูดอย่างไม่ปิดบัง ตอนที่อยู่ในอุโมงค์ ผมพบว่าซูจือหยูอยู่ในรถของหลิวจ้าน ผมตกใจแทบ
บ้า เพราะในใจผมรู้ดีว่า ถ้าซูเฉิงเฟิงรู้ว่าซูจือหยูตายแล้ว จะต้องโทษผมแน่ๆ……

เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาไปว่า”ดังนั้นแกเลยจัดการฆ่าหลิวจ้านใช่ไหม? ”

หม่าฉงซิงพูดอย่างตรงไปตรงมา”ผมป็นคนฆ่าเอง……ต้นนั้นผมอยากถามหลิวจ้าน ว่าตกลงใครเป็นสั่งให้เขาจัดการจือหยู แต่เขาไม่
เพียงแต่ไม่พูด กลับกันยังมาก่นด่าผม ผมโกรธ เลยจัดการลั่นไกฆ่าเขาตาย……

เวลานี้เอง ซูโสว่เต่อที่อยู่ข้างตกใจจนแทบจะนั่งไม่นิ่ง

เย่เฉินมองไปที่เขา แล้วกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา”ซูโสว่เต๋อ คุณเอาแต่พูดว่าพ่อของคุณอยากฆ่าซจือหยู แต่ตอนนี้พอฟังไปฟังมา
แล้วดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้นเลยนะครับ! ”

ซูโสว่เต๋อรีบอธิบายอย่างรีบร้อน”นะ….. .นะ.. .นี่คือผม……ความจริงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน……อาจจะ…..อาจจะเป็นเพราะผมเข้าใจผิดไป
เอง……”

“เข้าใจผิด? “เย่เฉินพูดอย่างเย้ยหยัน”ซูโสว่เต๋อ ถ้าในใจคุณไม่มีแผนชั่ คุณไม่ทางจงใจเอาความคิดที่จัดการซจือหยู โยนใส่พ่อของ
คุณแบบนั้นหรอก พูดมาซะ เรื่องนี้คุณเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังใช่ไหม? ”

ซูโสว่เต่อเหมือนกับถูกเหยียบหาง จึงโพล่งออกไปว่า”ไม่ใช่นะ. .มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ……

เย่เฉินพยักหน้า”ไม่พูดความจริงใช่ไหม งั้นก็ได้ เหล่าเฉิน! ”

เฉินจี๋อข่ายรีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว”อาจารย์เย่ มีอะไรให้รับใช้ครับ?”

เย่เฉินพูดอย่างเรียบเฉย”ที่ผมให้คุณไปหาไฮยีนาลายจุดที่ชอบทะลวงกัน หาเจอรึยัง? ”

“เจอแล้วครับ! “เฉินจื่อข่ายรีบพูดขึ้นมาว่า”สวนสัตว์ซาฟารีปาร์คของจินหลิงพึ่งนำไฮนาลายจุดเข้ามาคอกหนึ่งครับ เถ้าแก่สวนสัตว์
ซาฟารีปาร์คกับผมมีความสัมพันธ์กันไม่เลว เป็นสมาชิกวีไอในโรงแรมของผมด้วย ผมสามารถติดต่อเขาให้ได้ มไฮยีนาลายจุดพวกนี้มาให้
เราใช้! ”

“ดี! “เย่เฉินพยักหน้า แล้วมองไปที่ซูโสว่เต๋อ พลางพูดอย่างเรียบเฉย”ในเมื่อคุณอยากจะดื้อดึงเอง งั้นก็ไปคุยเจรจากับไฮยีนาลายจุด
พวกนั้นเองแล้วกัน! ”

ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินอย่างนั้น ทันใดนั้นก็ตกใจจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว!

เขาไม่สงสัยการตัดสินใจของเย่เฉินแม้แต่น้อย ไอ้หมอนี่ไม่เพียงแต่มีความสามารถน่าง ฝีมือของเขายังน่ตกใจ แม้แต่ความกล้าของ
เขายังน่าทึ่งมากอีกด้วย!

ถ้าทำให้เขาโกรธขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าตัวเขาคงจะมีจุดจบไม่สวยเป็นแน่…..