บทที่ 2404

ฝ่ายตำรวจก็รายงานสถานการณ์นี้ต่อเจ้าหน้าที่ระดับสูงในทันที และขอให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงทำการสอบสวนอย่างเฉียบขาด
ในขณะเดียวกัน ซูเฉิงเฟิงที่เหนื่อยล้าเพิ่งจะนอนหลับไป

เสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบ ปลุกเขาให้ตื่นจากความฝัน

“คุณท่าน! คุณท่าน! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

คนที่ตะโกนเสียงดังอยู่นอกประตู ก็คือพ่อบ้านของตระกูลซู

ซูเฉิงเฟิงลืมตาขึ้นมาในทันที และพรวดพราดลุกขึ้นมานั่งบนเตียง

ในเวลานี้ส่วนลึกในหัวใจของเขาตึงเครียดเป็นอย่างมาก เพราะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ แทบจะอยู่นอกเหนือการคุมควบสำหรับเขา
แม้แต่ลูกชายแท้ๆก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ดังนั้นเขาในตอนนี้หวาดกลัวว่าจู่ๆจะมีข่าวร้ายอื่นอีก

เขาเร่งรีบลุกขึ้นมา สวมชุดคลุม และก้าวเดินมาถึงตรงหน้าประตูแล้วเปิดประตูออก

ข้างนอกประตู สีหน้าของพ่อบ้านซีดเซียว บนใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเม็ดเล็กๆ มองออกว่า เขาทั้งคนตกอยู่ในสภาวะตึงเครียดและ
หวาดกลัวเป็นอย่างมาก

ในใจของซูเฉิงเฟิงกระตุกหนึ่งที่ เมื่อมองดูท่าทางนี้ของพ่อบ้าน ก็รู้ว่าต้องเกิดเรื่องร้ายแรงมากขึ้นอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาจึงถามอย่างรวดเร็ว: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?!”

พ่อบ้านพูดอย่างร้องไห้ไม่ออกว่า : “คุณท่าน…เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ มีคนโพสตัวิดีโอลงบนแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น วิดีโอนี้ถ่ายหม่าฉงซิง
และท่านชายรอง…

“อะไรนะ?!”

เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินว่า ในวิดีโอถ่ายหม่าจงซิง และชูโสว่เต๋อลูกชายคนที่สองของเขา ในใจก็ตื่นตระหนกอย่างฉับพลัน!
หม่าจงซิงและซูโสวเต่อก็หายตัวไปแล้ว ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสอะไรก็ตามที่มีค่า

ถึงเวลานั้นวิดีโอที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งสองคนถูกเปิดเผยบนอินเทอร์เน็ต ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
ดังนั้น เขาจึงรีบถามว่า: “วิดีโออะไร?! รีบเอามาให้ฉันดูหน่อย!”

พ่อบ้านหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างสั่นเทา เปิดแพลตฟอร์มวิดีโสั้น และวิดีโอที่คลิกดูไปเกือบหนึ่งร้อยล้านครั้ง เปิดเล่นขึ้นมา
ทันทีที่เห็นสถานที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ซูเฉิงเฟิงก็ตื่นตระหนก!

เมื่อวินาทีที่หม่าจงซิงพูดออกมาตรงหน้ากล้องว่า ซูเฉิงเฟิงจะฆ่าตู้ให่ชิง สีหน้าของซูเฉิงเฟิงซีดเชียวราวกับกระดาษ!

เขาค่อนข้างสูญเสียการควบคุมอารมณ์ และตะคอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ: “ใคร…ใครเป็นคนถ่ายกันแน่?! ใครถ่ายกัน?! ฉัน…ฉันจะฆ่า
เขา! ฆ่าเขาทั้งครอบครัว!”

พ่อบ้านพูดอย่างตะกุกตะกัก: “คุณท่าน คุณ….คุณดูข้างหลังต่อไปด้วย….

ซูเฉิงเฟิงกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว และดูข้างหลังต่อไป

ในเวลานี้ หม่าจงซิงอยู่ตรงหน้ากล้อง โยนความผิดการตายของซูจือหยู ไปที่บนตัวของซูเฉิงเฟิง

ซูเฉิงเฟิงโกรธจัดในทันที!

“หม่าฉงซิงกำลังพูดจาเหลวไหลอะไร?! ฉันต้องการจะฆ่าจือหยูตั้งแต่เมื่อไหร่?! ไอ้สารเลวนี้! ฉันเลี้ยงดูเขามาหลายปีขนาดนี้ เขากลับ
ทรยศฉัน! ฉันจะต้องสับหั่นเขาให้เป็นหมื่นๆชิ้นอย่างแน่นอน!”

“อีกอย่าง! คนที่ถ่ายวิดีโอนี้จะต้องเป็นคนที่เป็นศัตรูลับหลังของฉัน ไม่ว่ายังไงฉันก็จะตามหาเขาออกมาและมีความสุขหลังจากที่ฆ่า!”
พ่อบ้านเอ่ยปากพูดว่า: “คุณท่าน ท่านชายรองก็อยู่ในมือของบุคคลปริศนาคนนี้ด้วย!”

ทันทีที่เสียงลดลง ในวิดีโอก็เปลี่ยนเป็นส่วนของซูโสว่เต่อ

ซูโสว่เต๋อในภาพ ยับเยินแค่ไหนก็ยับเยินแค่นั้น

ชายอ้วนวัยกลางคนอายุห้าสิบปีอย่างเขา ทั่วทั้งร่างกายถูถอดจนเหลือเพียงกางเกงตัวเดียว ร่างกายถูกราดด้วยน้ำเย็น บนหัวยังคง
ปกคลุมไปด้วยก้อนน้ำแข็ง

สีหน้าท่าทางของเขา ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและการอ้อนวอน ไม่มีรัศมีของท่านชายรองตระกูลซูอยู่แม้แต่น้อย ทั้งหมดทั้งมวลก็
เป็นชายวัยกลางคนที่ไร้ประโยชน์

ซูเฉิงเฟิงอดไม่ได้ที่ปวดใจเล็กน้อย

เนื่องจากว่าเป็นลูกชายแท้ๆของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่ลูกชายคนโตถูกตัวเองทอดทิ้ง ลูกชายคนรองคนนี้ก็กลายเป็นบุคคลที่ถูก
คัดเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทายาทในใจของตัวเอง

เมื่อเห็นเขาถูกทรมานกลายเป็นสภาพแบบนี้ ซูเฉิงเฟิงก็ย่อมเกิดความรู้สึกรักอย่างสุดซึ้งโดยธรรมชาติ

แต่ทว่า เมื่อทันทีที่ซูโสว่เต๋อในวิดีโอเอ่ยปาก ความสงสารเล็กน้อยที่ซูเฉิงเฟิงมีต่อเขานั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที!

หลังจากที่ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาทั้งคนก็เหมือนกับภูเขาไฟลูกหนึ่งที่กำลังปะ และแผดเสียงคำรามอย่างโกรธจัดว่า: “ไอ้เดรัจฉานตัวนี้!
กลับทรยศพ่อเพื่อความอยู่รอด! ฉัน… ฉัน…”