บทที่ 2446

อู่ตงไห่เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “ต้องบอกเรื่องแค่ส่วนหนึ่ง แต่จะบอกเรื่องทั้งหมดไม่ได้ ผ่อนหนักให้เป็นเบาก็ยังดี”

พูดพลาง เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมา ส่งข้อความเสียงให้เย่เฉิน “คุณชายเย่ คุณมีญาณรู้ถึงเหตุการณ์ล่วงหน้าจริงๆ คืนวันนี้ซูเฉิงเฟิงเชิญ
ผมไปทานข้าว และตอนทานข้าว เขาบอกว่าจะร่วมมือกับเรา ผมตอบตกลงเขาไปแล้ว ต่อไปถ้าเขามีความเคลื่อนไหวอะไร ผมจะรายงานคุณ
ทันทิ!”

หลังจากเย่เฉินได้รับข้อความ เขาจึงพิมพ์ตอบกลับไปว่า “โอเค”

อู่ตงไห่ได้รับข้อความคำว่า “โอเค” เขายิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “แกดูสิ แค่นี้ก็จบแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือ ทำให้เย่เฉินรู้สึกว่าเราทุ่มเท
ทำงานเพื่อเขา และทำให้ซูเฉิงฟิงรู้สึกว่าเราคือ สิ่งที่ควรค่แก่การที่เขาจะบ่มเพาะอย่างตั้งใจ ถ้าทำได้ ก็จะได้ผลประโยชน์จากตระกูลเย่และ
ตระกูลซู!”

คืนนี้ ซูจือเฟยกลับมาเมืองจินหลิงเพียงคนเดียว

งานที่ซูเฉิงเฟิงมอบหมายให้เขา นอกจากการสืบหาแม่กับน้องสาว ยังให้เขาใช้โอกาส ที่งานคอนเสิร์ตของกู้ชิวในเมืองจินหลิง เอากู้ซิ
วอี่มาอยู่ในมือให้ได้

ซูจือเฟยมาถึงเมืองจินหลิง เขารีมไปบ้านของคุณตา ที่อยู่ในเมืองจินหลิง

สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ คุณตา น้าชายใหญ่ และน้าชายรอง วางเรื่องทุกอย่าง และพากันมาที่เมืองจินหลิง ขณะเดียวกันพวกเขาเริ่ม
ระดมทรัพยากรทั้งหมด เพื่อสีบหาเบาะแสของแม่กับน้องสาว

เมื่อตู้เจิ้นหัว ผู้เป็นตาเห็นเขา จึงถามอย่างดีใจ “จือเฟย จำๆ แกก็หายไปโดยไม่บอกอะไรสักคำ แกไปไหนมากันแน่”
ซูจือเฟยรีบเล่าเรื่องที่เขารับขับรถจากเย่นจิงมาเมืองจินหลิง รวมไปถึงเรื่องที่เขาไปเจอพ่อกับคุณปู่ที่ซูหาง ให้คุณตาฟัง
แต่เขาไม่ได้บอกเรื่องที่ตระกูลซูกำลังหาผู้สืบทอด

มื่อตู้เจิ้นหัวได้ยินว่าเขาเกือบโดนคนที่ซูเฉิงเฟิงส่งมาทำร้าย แถมยังหนีมาที่เมืองจินหลิง เขารู้สึกเจ็บปวดกับหลานชายคนนี้
อีกทั้งตอนนี้ลูกสาวกับหลานสาว ก็ไม่รู้อยู่ที่ไหน เขาน้ำตารื้นขึ้นมาที่ขอบตา และพูดสะอื้น “อเฟย แกลำบากแล้ว! แกวางใจเกอะ ตาจะ
ไม่ให้แกได้รับความไม่เป็นธรรมอีก! นอกจากนี้! ฉันกับนำชายทั้งสองคนของแก จะอยู่เมืองจินหลิงสักระยะ เพื่อทุ่มเทกับการหาเบาะแสแม่กับ
น้องสาวแก! ถ้าพวกเธอยังมีชีวิตอยู่ เรื่องทั้งหมดจะจบลง แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ ฉันไม่ปล่อยปู่เลวๆ ของแกเอาไว้แน่!”
เมื่อได้ยินที่คุณตาพูต ซูจือเฟยตาแดง และพยักหน้าอย่างจริงจัง

แต่ทว่าตอนนี้ ตัวเขาเองก็ไม่คาดคิด ว่าจู่ๆ เขาจะรู้สึกได้ใจขึ้นมาเล็กน้อย

เขาสัมผัสได้ถึงผลประโยชน์ที่จะได้จากทั้งสองฝ่าย เฉกเช่นเดียวกับอู๋ตงไห่

“คุณปู่ที่มีอำนาจ เขามาพูดดีกับผม เพื่อชื่อเสี่ยง เพื่อตระกูล แต่คุณตากลับต้องเจ็บปวดใจ เพราะเรื่องที่ผมเจอ…

“ถ้าต่อไปผมได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลชูจริงๆ ผมมีทั้งตระกูลซู อาณาจักรแห่งธุรกิจ มิทั้งเบื้องหลังอันแข้งแกร่งอย่างตระกูลตู้ ในอนาคต
ผมต้องพาตระกูลซูยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีกขั้นแน่นอน!”

“ถ้าผมเอากู้ซิวอิ่มาอยู่ในมือได้สำเร็จ ก็เท่ากับได้ตระกูลกู้มาครึ่งหนึ่ง เมื่อถึงตอนนั้นผมรวบรวมทรัพย์สินของตระกูลชู มีเบื้องหลังเป็น
ตระกูลตู้ และมีธุรกิจของตระกูลกู้ครึ่งหนึ่ง ผมจะเป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของโลก! บนโลกนี้ จะมีใครเทียบกับผมได้อีก”

“ตอนนี้ดูเหมือนสิ่งสำคัญที่สุด คือเอากู้ชิวอี่มาให้ได้!”

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ความฮึกเหิมพลุ่งพล่านในใจซูจือเฟย เขาอยากเอากู้ชิวอี่มาเป็นผู้หญิงของเขา จนแทบอดใจรอไม่ไหวแล้ว!
ความฝันที่จะเป็นมหาเศรษฐีชั้นนำของโลก เหมือนคำสาป ที่เปลี่ยนแปลงจิตใจของซูจือเฟยอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้เขาไม่สนใจว่าแม่กับน้องสาวจะเป็นหรือตายอีกแล้ว

ในหัวของเขาต้องการเพียง “มหาเศรษฐีชั้นนำของโลก” ชื่อเรียกอันสูงส่งแบบนี้เท่านั้น!