ไม่ใช่อาการโกรธ แต่เป็นการเสียความมั่นใจเป็นอย่างมาก

เขาคิดว่าเฮ่อหย่วนเจียงน่าจะอายุน่าจะประมาณสี่สิบห้า คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะอายุมากกว่าตัวเองถึงห้าปี！

เวลานี้เองเฮ่อหย่วนเจียงมองไปที่หานเหม่ยฉิง แล้วถามเธอว่า“จริงด้วยเหม่ยฉิง คุณเซียวมีธุระต้องไปทำก่อน คุณล่ะ？รีบกลับไหมครับ？ถ้าไม่รีบกลับล่ะก็ เราวิ่งไปด้วยกันอีกสักแป๊บไหมครับ？”

หานเหม่ยฉิงบังเอิญวิ่งยังไม่เต็มที่ จึงรู้สึกว่าพลังและกำลังยังไม่ได้รับการเติมเต็ม พอได้ยินข้อเสนอของเฮ่อหย่วนเจียง เธอแทบจะตอบรับอย่างไม่ลังเล ด้วยรอยยิ้ม“ได้สิคะ ฉันยังวิ่งไม่เต็มที่พอดีเลยค่ะ เราไปวิ่งกันอีกหน่อยนะคะ”

พูดจบ เธอก็มองไปที่เซียวฉางควนกับเย่เฉิน แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ฉางควน เย่เฉิน งั้นฉันไม่กลับกับพวกคุณแล้วล่ะค่ะ เย่เฉินเดี๋ยวตอนขับรถกลับขับช้าๆนะ”

เซียวฉางควนรู้สึกหดหู่มาก อยากจะขัดขวาง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเข้าไปยังไง

เย่เฉินหัวเราะ“เขาชอบออกกำลังกายหนิครับ ก็เหมือนกับคุณน้าหาน ที่สามารถรักษาตัวได้ดีขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะมาจากการออกกำลังอย่างต่อเนื่อง”

เซียวฉางควนทำเสียงจิ๊จ๊ะ แล้วพูดด้วยสีหน้าถมึงทึง“ฉันคิดว่าไอ้หมอนั่นต้องคิดอะไรกับคุณน้าหานแน่！”

เย่เฉินจึงพูดขึ้นมาว่า“คุณน้าหานเก่งขนาดนี้ ต้องมีผู้ชายไม่น้อยที่ชอบเธออยู่แล้วมั้งครับ？”

เซียวฉางควนพูดอย่างรีบร้อน“ประเด็นคือ ไอ้หมอนี่เหมือนจะเก่งจริงๆนั่นแหละ！ศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ ลำพังแค่ชื่อเสียงก็น่าทึ่งพอแล้ว ดีไม่ดี เขาอาจจะเป็นคู่แข่งคนสำคัญของฉันก็เป็นได้！”

พูดจบ เขาก็อดที่กัดฟันสบถขึ้นมาไม่ได้ว่า“ให้ตายสิ นายว่าไอ้หมอนี่ไปเมืองนอก ในเมื่อออกไปแล้ว ก็อยู่ที่เมืองนอกเฉยๆไม่ดีรึไง？หนีกลับมาทำไมกัน？”

เย่เฉินไม่ได้คิดแบบนั้น จึงพูดอย่างยิ้มๆว่า“หลังจากที่เด็กและผู้ใหญ่จากบ้านไปแล้ว ชาวหัวเซี่ยยังคงหวังที่จะหวนคืนสู่รากเหง้าในอนาคตอีกอย่างเขากลับประเทศมาเป็นศาสตราจารย์ นั่นก็เป็นเพราะสร้างประโยชน์ต่อประเทศชาติ อย่างน้อยก็สามารถอบรมบ่มเพาะคนมีความสามารถขึ้นมาได้”

เซียวฉางควนพูดอย่างหงุดหงิดว่า“ไม่มีเขาสักคนคงไม่ทำให้ประเทศชาติเสียหายอะไรหรอก！โดยเฉพาะไอ้หมอนี่ยังมาจากสหรัฐอเมริกา！คุณน้าหานของนายก็ใช้ชีวินอยู่ที่อเมริกามานานขนาดนี้ ต้องมีภาษาที่ใช้ร่วมกัน แล้วฉันล่ะ？สหรัฐอเมริกาหน้าตาเป็นยังไงฉันยังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ！”