บทที่ 2527

สิ่งที่ทำให้เย่เฉินค่อนข้างรู้สึกประหลาดใจคือ ซูเฉิงเฟิงจะหาคนที่ดูชวงจุ้ยมาตรวจสอบตัวเอง

แม้ว่าชายชราคนนี้จะพูดในโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ได้อย่างคลุมเครือ แต่เขาพูดประเด็นสำคัญหลายจุด และยังคงมิทิศทางที่ชัดเจนเป็นอย่าง
มาก

ตัวอย่างเช่นเขาบอกว่าเขามีหน้าที่แค่ดูดวงทำนายและแก้ เมื่อได้ยินก็เป็นวิถีของอาจารย์ฮวงจุ้ย

หน้าที่ของอาจารย์ฮวงจุ้ย พูดรื่องใหญ่ ก็เหมือนกับเป็นอัครมหาสนาดีของประเทศในโบราณ เซาสามารถที่จะค้นพมปัญหาของ
อาณาจักร สามารถที่จะหาวิธีแก้ไขปัญหาได้ แต่เขาไม่ใช่ผู้บัญชาการทหาร ไม่สามารถฆ่าคนได้ และก็ไม่สามารถที่จะนำทหารสู้รบได้
บางที คำพูดเดียวของผู้บัญชาการทหาร อาจจะมีหลายพันคนตายเพราะคำพูดนี้ แต่ว่ามือทั้งสองของผู้บัญชาการทหาร จะไม่เปื้อน
เลือด

แน่นอนว่า ไม่ใช่อัครมหาเสนาบดีทุกคนในประวัติศาสตร์ก็เป็นปชญาเมที่สมบูรณ์ งนั้นในอาจารย์ฮวงจุ้ย ก็ย่อมมีผู้มีที่ยึดทรัพย์แล้ว
ฆ่าคนเป็นธรรมดา

แต่ว่าในมุมมองของเย่เฉิน ชายชราที่อยู่ตรงหน้า ดูเหมือนยังจะนับได้ว่ามิความยืนกราน

ก็เป็นท่าทีนี้ของเขา ทำให้เย่เฉินตัดสินใจที่รอดูอยู่ชั่วคราว และปล่อยเขาหนึ่งครั้ง

ไม่อย่างนั้น เขาจะเลือกลงมือก่อนได้เปรียบ

ไหม้เฉิงซินก็ไม่รู้ว่ ดวงซะตาเทพมังกรตัจริงที่ตัวเองอยากจะามหา นที่จริงตัวของเขาเองก็อยู่ในร้นอาหารเดียวกันกับตัวเอง
เนื่องจากว่าพวกเขามาเช้า อาหารก็เสิร์ฟแต่เช้า ดังนั้นตอนที่เย่เฉินและเฮ่อหยว่นเจียงเพิ่งเริ่มที่จะทานอาหาร เขาและไมค์ก็จ่ายเงินเสร็จ
แล้ว ทวดหลานทั้งสองคนก็ออกจากร้านอาหารด้วยกัน

เย่เฉินไม่ได้มุ่งน้นสมาธิไปที่บนตัวของทวดหลานทั้งสองคนมากเกินไป แต่ถามไถ่เรื่องราวที่แม่เคยทำมาในปีนั้นกับเอหยวนเจียง
เมื่อก่อน เย่เฉินก็รู้จักแม่เพียงในต้านของฐานะภรรยาฐานะแม่เท่านั้น แต่กลับไม่รู้ว่าลักษณะอีกต้านของเธอเป็นแบบไหนกันแน่
ตอนนี้ ผ่านการแนะนำของเฮ่อหยว่นเจียง ในที่สุดเขาสามารถที่จะทำให้กาพลักษณ์ของแม่ในความทรงจำกลายเป็นสามมิติมากขึ้น
หลังจากที่ทานอาหารมื้อนี้ไปหนึ่งชั่วโมงกว่า เฮ่อหยว่นเจียงเล่าเรื่องราวที่อานเฉิงซีแม่เยเฉินเคยทำในปีนั้นอย่างไม่หยุดหย่อน และเย่เฉิ
นก็ฟังเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ถึงขนาดแทบอยากจะไม่ไปไหนทั้งวัน แล้วก็นั่งฟังเขาเล่าอยู่ที่นี่

เฮ่อหยว่นเจียงพูดจนหิวน้ำคอแห้งผาก เมื่อมองดูเวลาก้ไม่สายแล้ว ก็ดื่มน้ำคำหนิ่ง ละพูดกับเขาว่า: “โธ่เอ๊ย เรื่องราวเกี่ยวกับแม่ของ
นายปีนั้น หลายเดือนก้ไม่สามารถที่จะพูดจบได้จริงๆ วันนี้เล่าให้นายแค่นี้ก่อนนะ ตอนปายฉันยังมีสอน ต้องกลับไปเร็วหน่อย”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ และพูดอย่างรวดเร็วว่า: “ได้ครับคุณอาเฮ่อ งั้นตอนบ่ายผมก็ไม่รบกวนการทำงานของคุณแล้ว”

เฮ่อหยว่นเจียงพยั่กหน้า และกำชับว่า: “สถานการณ์ทางนั้นของจือชิว นายจะต้องช่ายฉันจับตามองมากหน่อย ถ้าเกิดทางของเธอนั้นมี
ฆ่าวอะไร นายไม่ต้องสนว่าจะดึกมากแค่ไหน ก็ต้องบอกกับฉันโดยเร็วที่สุต รบกวนนายแล้ว”

เย่เฉินรับปากโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “คุณอาเฮ่อวางใจได้ครับ ผมจะแจ้งให้คุณทราบในทันทีที่มีข่าว!”

เฮ่อหยว่นเจียงก็พูดว่า: “งั้นก็ลำบากนายแล้ว!”

เมื่อทั้งสองคนออกจากร้านอาหาร เช่อหยว่นเจียงก็ถามเย่เฉินว่า: “เย่เฉิน ตอนม่ายนายจัดเตรียมการอะไรไว้หรือเปล่า?”

เย่เฉินพูดว่า: “ผมจะไปที่โรงแรมป่ายจินช่านกงหน่อย ไปเจอคนคนหนึ่ง”

เย่ฉินตั้งใจไปที่เจอเฉินจี๋อขายที่โรงแรมปายจินซ่านกง ตอนนี้ในเมื่อซูเฉิงเฟิงอยากจะตามหาตัวเองออกแล้วกำจัดทิ้ง ถ้าอย่างนั้นเขา
คงจะมิกลอุบายอื่นอยู่อย่างแน่นอน ตัวเองจะต้องป้องกันสวงหน้า ในเวลาเดียวกันยังต้องหาโอกาสก่อนหน้าที่จะเกิดปัญหาเค้นคอฆ่า ดังนั้นยังมิ
อีกหลายอย่างต้องการความร่วมมือจากเฉินจี่อข่าย

เฮ่อหยว่นเจียงก็ไม่ได้คิดมาก และพูดว่า: “งั้นฉันกลับไปที่โรงเรียนก่อนแล้ว พวกเราติดต่อกันเรื่อยๆนะ!”