บทที่ 2569

“เครื่องบินคองคอร์ดงั้นเหรอ!”

เมื่อเย่เฉินพูดออกมา ทุกคนถึงกับตะลึง

ใครจะไปเชื่อล่ะ เครื่องบินคองคอร์ด หนึ่งในราชาของอาณาจักรสายการบินที่เร็วที่สุด ซึ่งกลายเป็นตำนานเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ยังเปิด
กิจการจนถึงตอนนี้!

ชายเชื้อสายจีนพูดอย่างตลก “นายนี่ขี้โม้จริงๆ เครื่องบินคองคอร์ดเลิกใช้ไปแล้ว ตอนนี้ทั่วโลก ไม่มีสายการบินไหน เป็นเจ้าของเครื่อง
บินโดยสารที่มีความเร็วเหนือเสียงอีกแล้ว นายคิดว่าฉันโง่เหรอ”

เย่เฉินส่ายหน้า แล้วพูดเย้ยหยั่น “เฮ้อ ฉันล่ะไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ทำไมถึงต้องมาเสียเวลาพูดกับนายด้วย”

พูดจบ เขาหันไปมองเฮ่อจือชิว แล้วพูดว่า “ตอนนี้สถานการณ์เร่งด่วน ฝ่ายค้านประกาศแล้ว ถ้าสถานทูตอเมริกาไม่ยอมรับเงื่อนไข พวก
เขาจะฆ่าตัวประกัน เพราะฉะนั้นเราอย่าเสียเวลาอีกเลย รีบออกไปตอนนี้เถอะ”

เฮ่อจือชิวอดถามไม่ได้ “แล้วเพื่อนฉันล่ะ…”

เย่เฉินยกมือห้ามเธอ แล้วพูดว่า “เพื่อนคุณล้วนเป็นคนโง่ ผมเชื่อว่าคุณก็เห็นแล้ว ผมพูดแค่นี้ วันนี้ผมจะพาคุณไปคนเดียว จะไปหรือไม่
ผมให้เวลาคุณคิด 10 วินาที”

“พาไปแค่คนเดียวงั้นเหรอ” ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดีย เอามือออกมากลางอากาศ และทำเหมือนหมุนหลอดไฟ เขาไม่สบอารมณ์
เบะปากแล้วพูดว่า “นายคิดว่าตัวเองดีหนักหนาเหรอ พูดตรงๆ นะ ถึงนายอ้อนวอนให้ฉันไป ฉันก็ไม่มีทางไปกับนาย!”

เย่เฉินไม่สนใจเขา และมองเฮ่อจือชิว “เหลือ 5 วินาที”

“ฉัน…”

จู่ๆ เช่อจือชิวตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เธออยากออกไปจากที่นี่กับเย่เฉิน เพราะเขาได้รับการร้องขอจากพ่อตัวเอง ให้มาช่วยที่ซีเรีย

แต่ว่า เธอไม่ต้องการทิ้งเพื่อนร่วมชั้นที่มีอุดมการณ์ร่วมกันไว้ที่นี่

ขณะนั้น ชายเชื้อสายจีนพูดว่า “จื่อชิว ถึงเขาไม่ใช่คนไม่ดี เธอก็ห้ามไปกับเขา! ข้างนอกมีฝ่ายค้านติดอาวุธ 1-2 พันคน ถ้าไม่ระวัง อาจ
โดนลอบฆ่าได้ เธออย่าเอาชีวิตของตัวมาล้อเล่น!”

“ใช่” ชายผิวขาวคนหนึ่งพูดขึ้น “ที่ดีที่สุดในตอนนี้ คือรอให้ประเทศมาช่วยเรา! ถ้าตอนนี้เธอไปกับเขา ไม่เพียงแต่จะเป็นอันตราย ถึง
เธอจะโชคดีรอดไปได้ แต่เธอต้องเสียใจภายหลังแน่นอน!”

ตอนนี้ เฮ่อจือซิวเข้าใจทันที ตัวเธอไม่สามารถพูดโน้มนัาวเพื่อนพวกนี้ได้แน่นอน

เธอจึงพูดว่า “ทุกคน ฉันไม่ได้ต้องการทำลายความมั่นใจของทุกคน แต่ฉันไม่ค่อยมั่นใจว่าอเมริกาจะช่วยเรา…ดังนั้น..”

พูดถึงตรงนี้ เช่อจือชิวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดอย่างมั่นใจว่า “ดังนั้นฉันตัดสินใจ ออกไปกับคุณเย! ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ฉันไม่มีทาง
เสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง!”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “พอเถอะ ไม่ต้องพูดไร้สาระกับพวกเขาแล้ว เราไปกันเถอะ”

พูดจบ เขาเดินมาตรงหน้าเฮ่อจือชิว และดึงเธอขึ้นจากพื้น จากนั้นจึงแก้มัดที่มือให้

ขณะนั้น เขาสั่งกตว่า มีคนเดินลงมาจากบันได เขาจึงรีบกระซิบข้างหูเฮ่อจือชิว “มีคนมา รีบนั่งลงก่อน!”

เฮ่อจือซิวรีมนั่งลงไปบนพื้น ส่วนเย่เฉินก้าวถอยหลัง ไปยืนข้างกำแพงประตูเหล็ก

หลังผ่านไปครู่หนึ่ง เขาได้ยินคนข้างนอกคุยภาษาอาหรับ

เย่เฉินส้มผัสได้ว่า มีคนเดินลงมาจากบั่นไดสามคน

คนที่เป็นหัวหน้า กำลังพูดเสียงดั่ง

จากนั้น สองในสามคน ยืนรออยู่หน้าประตูข้างนอกสุด ส่วนคนเป็นหัวหน้า กำลังเดินเข้ามา

เมื่อเขาเข้ามาไฟซาลริบพูดเสียงดัง “สวัสดีครับจอมพลคามมิต!”

เมื่อได้ยิน เย่เฉินถึงกับเคร่งขรึมขึ้นทันที